Οι πολιτικές εξελίξεις βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης που είχε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα με τον δημοσιογράφο Δ. Καμπουράκη, στη συχνότητα του ραδιοφώνου του «ΑΝΤ1». Αποσπάσματα της συνέντευξης δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ».

- Κυρία Παπαρήγα, εσείς πιστεύετε στα σενάρια ότι οι Αμερικανοί επιβάλλουν ηγεσίες στα δύο μεγάλα κόμματα;

- Α.Π.: «Πρέπει κανείς να δει το πράγμα συγκεκριμένα, διότι εδώ γίνεται μια προσπάθεια να ειπωθεί ότι οι ΗΠΑ ή η Μ. Βρετανία παλιότερα, ή η Γερμανία, ουδέποτε αναμείχθηκαν στο να ανεβοκατέβουν κυβερνήσεις. Ο Αλιέντε πώς έπεσε στη Χιλή; Ή να πάμε σε μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής. Ανεβοκατεβάζουν ή όχι κυβερνήσεις; Και μάλιστα πολλές φορές κατεβάζουν οι ίδιοι αυτούς που έχουν στηρίξει και ανεβάσει. Να πάμε όμως τώρα στις χώρες της Ευρώπης, όπου το πολιτικό σύστημα είναι πιο αναπτυγμένο, πιο διαμορφωμένο. Η γνώμη μας είναι ότι ο ξένος παράγοντας στηρίζει το πολιτικό σύστημα σε κάθε χώρα και τα κόμματα της αρεσκείας του. Στηρίζει με διάφορους τρόπους. Στηρίζει πολιτικά, στηρίζει στρατιωτικά, στηρίζει και μέσω των απειλών που εκτοξεύει, ότι αν αλλάξει η κατάσταση "θα μπούμε".

Δεύτερο, οπωσδήποτε διαμορφώνει παρέμβαση, για να ενσωματώνει πολιτικούς όχι μόνο γενικά στην πολιτική υπέρ του συστήματος, αλλά και στην πολιτική υπέρ της συγκεκριμένης ηγεσίας της κάθε χώρας. Παρέμβαση έχει. Από την άλλη πλευρά πρέπει να πούμε ότι και τα κόμματα εξουσίας αναζητούν αυτή την παρέμβαση».

- Θέλουν τον ομφάλιο λώρο, λέτε.

- Α.Π.: «Βέβαια. Δεν είναι θύματα. Εχουν γίνει αρκετά ταξίδια στις ΗΠΑ και από τον Κ. Καραμανλή και από τον Κ. Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου. Ολα τα ταξίδια δεν είναι μέσα στα πλαίσια των δημοσίων σχέσεων κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι και ταξίδια σφυγμομέτρησης των διαθέσεων των ΗΠΑ. Ο κ. Μίλερ μπαινοβγαίνει πια στα σαλόνια, είναι παντού.

Η γνώμη η δική μας είναι ότι οπωσδήποτε αυτή η αλλαγή επιβλήθηκε στο ΠΑΣΟΚ από μια εσωτερική του ανάγκη να διατηρήσει το μεγαλύτερο μερίδιο της εκλογικής πίτας, για να υπηρετήσει το σύστημα. Πήρε, όμως, κατά τη γνώμη μας, σοβαρά υπόψη και τις επιθυμίες και τις διαθέσεις του αμερικανικού παράγοντα. ΄Η τουλάχιστον ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, αν το πήρε υπόψη προσωπικά ο κ. Σημίτης δεν είμαι σε θέση να σας πω. Η γνώμη μας είναι πως ό,τι γίνεται δε γίνεται χωρίς να παίρνεται υπόψη ο ξένος παράγοντας. Τώρα, αν ο ξένος παράγοντας όρισε ευθαρσώς, ή αν υπέβαλε με τα "παπαγαλάκια" του στην Ελλάδα, αυτό είναι, επίσης, ένα άλλο ζήτημα».

- Πώς εξηγείτε εσείς ότι ένα μεγάλο μέρος του λεγόμενου αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα το έχει αρπάξει η ΝΔ;

- Α.Π.: «Κατ’ αρχήν νομίζω ότι και στα δύο αυτά κόμματα υπάρχει μια τάση που λέει ότι πρέπει πιο πολύ να τα έχουμε καλά με τις ΗΠΑ και μια άλλη τάση που λέει πιο καλά να τα έχουμε με την ΕΕ, χωρίς να έχουν διαφορές στρατηγικής μεταξύ τους. Δηλαδή, η αντίθεση ΗΠΑ - ΕΕ διασχίζει και τα κόμματα αυτά. Ενα αυτό. Δεύτερο, αντικειμενικά τα κόμματα εξουσίας αυτής της πολιτικής έχουν τέτοια διλήμματα. Διότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή όπου διασταυρώνονται οι αντιθέσεις ΕΕ και ΗΠΑ. Η Ελλάδα είναι δεμένη με ελληνοαμερικανικές συμφωνίες. Η Ελλάδα ήταν η 4η στη σειρά χώρα που βοήθησε τους Αμερικανούς στο Ιράκ. Επομένως, κάθε κυβέρνηση αυτού του τύπου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, θα έχει να αντιμετωπίσει αυτό το δίλημμα. Δηλαδή, "θα είμαι με τη μεριά των δυνάμεων εκείνων που θέλουν πιο ισχυρή ΕΕ ή θα είμαι περισσότερο με τις ΗΠΑ;" Αυτό το δίλημμα δεν αντιμετωπίζεται πηγαίνοντας με τον έναν εναντίον του άλλου. Αυτή είναι η γνώμη μας. Θέλω, δηλαδή να πω, για να το ξεκαθαρίσουμε, εμείς δε μιλάμε για πράκτορες των Αμερικανών. Μιλάμε για πολιτική στρατηγική που μπορεί να παλαντζάρει ανάμεσα στις ΗΠΑ ή στην ΕΕ, παίρνοντας κάθε φορά υπόψη τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού, της ελληνικής αστικής τάξης».

- Μπορεί και να μας ευνόησε ως ένα βαθμό. Δηλαδή στην Κύπρο αυτή η προσπάθεια που γίνεται τώρα, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ένα πρόβλημα που ήταν αγκάθι επί 30 χρόνια και δεν μπορούσε να γίνει τίποτα, κατά κάποιο τρόπο μπαίνει σ’ ένα δρόμο…

- Α.Π.: «Βεβαίως όλα τα προβλήματα μπορεί να κλείσουν. Το κλείσιμο ενός προβλήματος δεν σημαίνει και λύση. Διότι, για μας το ζήτημα είναι το εξής: Παίρνοντας υπόψη ότι η λύση του Κυπριακού σημαίνει, με τα σημερινά δεδομένα και με όλους τους, αναγκαίους θα έλεγα, συμβιβασμούς, που έγιναν στη διάρκεια της 30ετίας: Ενιαίο κράτος, ενιαία κυριαρχία, μια προσωπικότητα, στη βάση, βεβαίως, της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Δε λέει κανείς ότι θα μπορούσε να λυθεί το Κυπριακό αγνοώντας ότι από το ’74 και μετά πέρασαν πάρα πολλά χρόνια, χώρια την ιστορία που έχει το Κυπριακό.

Θα μου πείτε το εξής: Υπάρχουν σήμερα στη Γη, αυτό που λέμε απολύτως κυρίαρχα κράτη; Εγώ θα έλεγα μπορεί να είσαι κυρίαρχος, μπορεί να έχεις πλήρη πολιτική ανεξαρτησία αντικειμενικά, αλλά λόγω συμφερόντων να συνδέεις την πολιτική σου ανεξαρτησία με τις συμμαχίες με τις ΗΠΑ και άλλους. Σκεφτείτε όμως, όταν διαμορφώνεται ένα κράτος, το οποίο δεν έχει ενιαία κυριαρχία και δεν αναγνωρίζεται ως κράτος διεθνώς, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Πολύ περισσότερο που η Κύπρος βρίσκεται σε μια ευαίσθητη περιοχή της Μεσογείου».

- Λέτε ότι με το «σχέδιο Ανάν», αν εφαρμοστεί, τα πράγματα θα είναι χειρότερα από πριν;

- Α.Π.: «Η εξέλιξη δεν είναι θετική. Αν ζούσαμε σε μια περιοχή όπου υπήρχε ειρηνική συνύπαρξη των κρατών, δεν υπήρχαν επεμβάσεις από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δεν υπήρχαν ξένα στρατεύματα, ΝΑΤΟ, κλπ., και υπήρχαν μόνο διαφορές πολιτισμών, γλώσσας κλπ., μπορεί η κακή εξέλιξη του Κυπριακού να είχε λιγότερο αρνητικές συνέπειες. Εμείς, όμως, παίρνουμε υπόψη ότι η Κύπρος βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Δεν μπορούμε να μην το πάρουμε υπόψη. Πέρα από το ότι δεν έχουμε μια καιροσκοπική πολιτική. Εμμένουμε στη δίκαιη λύση του Κυπριακού, αλλά είμαστε πολλαπλά ανήσυχοι, ακριβώς λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή. Και με αυτή την έννοια είμαστε αυστηροί και εκφράζουμε τους φόβους μας. Τι να κάνουμε; Στο συγκεκριμένο ζήτημα μακάρι να διαψευστούμε. Και το να διαψευστεί ένα κόμμα, σε ένα συγκεκριμένο σημείο, δεν είναι κακό. Δεν μπορείς στο κάτω - κάτω να τα προβλέπεις όλα στα διεθνή ζητήματα. Ομως η λύση η οποία προωθείται - κι εδώ η ελληνική κυβέρνηση έχει παίξει σημαντικό ρόλο - έχει μέσα της το σπέρμα της διχοτόμησης, για να μην πω ότι είναι ανοιχτή διχοτόμηση. Και είναι η κατάσταση τέτοια, που φοβόμαστε ότι θα οξύνει το πρόβλημα και θα το επεκτείνει ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία κλπ. κλπ.».