Οι αλλαγές στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προβάλλονται ως στοιχεία αλλαγής πολιτικής. Είναι έτσι τα πράγματα;

ΠΡΑΓΜΑΤΙ γίνεται μια τέτοια προσπάθεια να εμφανιστεί η αλλαγή της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ λίγο πριν τις εκλογές, ως αλλαγή πλεύσης της πολιτικής του. Αυτή η ταχτική ήταν επιβεβλημένη λόγω δυσαρέσκειας σε μεγάλα τμήματα του λαού, που ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ, απο την αντιλαϊκή πολιτική του σ' όλα τα μέτωπα. Επομένως αυτή η αλλαγή έχει ένα στόχο: Να δημιουργήσει απατηλές εντυπώσεις ότι κάτι καλύτερο θα γίνει και έτσι να υφαρπάξει τις ψήφους των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα αυτών που προβληματίζονται ή είχαν αποφασίσει να καταδικάσουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

ΑΚΟΜΗ αυτή η αλλαγή έχει και γενικότερους στόχους που σχετίζονται με μια προσπάθεια από την άρχουσα τάξη για την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού με τη διατήρηση βεβαίως του δικομματισμού αλλά και προσπάθειες μετεξέλιξής του σε ένα διπολισμό, όπου σε κάθε πόλο θα υπάρχουν διάφορες συνεργαζόμενες πολιτικές δυνάμεις σε μια πορεία. Μπορεί και δυνάμεις που ανήκουν στα δύο σημερινά αστικά κόμματα, μέσα από μια πορεία ανασύνθεσής τους. Αλλωστε οι ηγεσίες τους έχουν σταματήσει να μιλάνε για «κόμμα» και μιλούν για «παράταξη» δίνοντας πιο διευρυμένες διαστάσεις στις δυνάμεις που μπορεί να χωρέσουν σ' αυτήν.

Η ΑΛΛΑΓΗ προσώπων δε σημαίνει και αλλαγή πολιτικής και μάλιστα σε όφελος του λαού. Η πολιτική είναι το κύριο. Μήπως ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι από τους πρωταγωνιστές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ως υπουργός που χειρίστηκε την εξωτερική πολιτική σε όφελος της άρχουσας τάξης τόσο στην ΕΕ όσο και στη σχέση της με τις ΗΠΑ; Δεν είναι υπέρμαχος της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων και του ευρωατλαντισμού σε όλα τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής (πόλεμοι σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, ελληνοτουρκικά, Κυπριακό κλπ.); Αλλά και στην εσωτερική πολιτική, π.χ. την οικονομική, τα εργασιακά, την κοινωνική πολιτική, την ταχτικη του κοινωνικού εταιρισμού, δεν τη συνδιαμόρφωνε και τη στήριζε; Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας το δήλωσε ότι ο Γ. Παπανδρέου συμφωνεί με την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που φέρνουν κέρδη για το κεφάλαιο, και φτώχεια για τους εργαζόμενους.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ είναι το ίδιο αποπροσανατολιστική η ταχτική ότι μαζί με τον απλό πολίτη θα συνδιαμορφώσει τη «νέα» πολιτική που θα εφαρμόσει. Μήπως δε γνωρίζει τα λαϊκά προβλήματα; `Η δε γνωρίζει ότι η πολιτική που εφαρμόζεται ως τώρα αναπαράγει με οξύτητα αυτά τα προβλήματα και δημιουργεί μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες; Αλλά αυτή η ταχτική εντάσσεται στην προσπάθεια εγκλωβισμού των λαϊκών στρωμάτων στην πολιτική της πλουτοκρατίας που θα συνεχίσει να υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ και με τη νέα ηγεσία. Ηδη μίλησε για ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Η ΝΔ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ την άποψη οτι η αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων είναι υπόθεση πολιτικής και όχι προσώπων, και μιλά στο όνομά των προβλημάτων προκειμένου να υφαρπάξει ψήφους, αλλά η πολιτική της είναι η ίδια με αυτή του ΠΑΣΟΚ γι'αυτό συγχρόνως λέει οτι την αντιγράφει. Και τα δυό κόμματα συναγωνίζονται ποιο μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα το μεγάλο κεφάλαιο. Στο λαό πρέπει να είναι αδιάφορο, ποιο από τα δύο θα γίνει κυβέρνηση. Ακόμη πιο πολύ, πρέπει να επιβάλει με την ψήφο του τον καταποντισμό τους, και να ενισχύσει το ΚΚΕ.