Το πρώτο ζήτημα είναι ότι ούτε οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί παράγοντες, αυτοί οι ετερόκλητοι που προχώρησαν δήθεν σε διακήρυξη «ενότητας της Αριστεράς», ούτε ο αστικός Τύπος επιθυμούν μια τέτοια συμμαχία πραγματικά, μιλώντας γενικά, πολύ περισσότερο ο ΣΥΝ, όσο το ΚΚΕ παραμένει σταθερό στις θέσεις του, και κύρια στη γραμμή του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού Μετώπου. Θα την ήθελαν με τον όρο ότι το ΚΚΕ θα υποχωρούσε από τις θέσεις και αποφάσεις των συνεδρίων του και θα προσχωρούσε σε πιο «εκσυγχρονιστικές» απόψεις. Στόχος της προβολής του επιχειρήματος είναι να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το ΚΚΕ, «δογματικά» προσηλωμένο στη γραμμή του, δε «βάζει λίγο νερό στο κρασί του», και άρα ευθύνεται γιατί δεν αφήνει περιθώρια γι' αυτή την ...πολυπόθητη συμμαχία των «αριστερών» δυνάμεων. Μπροστά στις εκλογές θέλουν να καλλιεργήσουν μια αντικομμουνιστική εντύπωση στους απλούς αριστερούς και δημοκράτες, προοδευτικούς ανθρώπους, που έλκονται από τη σταθερή στάση του ΚΚΕ, την αταλάντευτη αντίσταση και δράση του ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, των μονοπωλίων και της ΕΕ, ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους πολέμους.

1. Να πείσουν ότι οι θέσεις του ΚΚΕ και των άλλων δε διαφέρουν και τόσο πολύ, αφού είναι όλα «αριστερά» κόμματα. Οτι, με λίγα λόγια, και αυτά τα κόμματα είναι αριστερά.

2. Οτι υπάρχουν σήμερα δυνατότητες να βρεθούν κοινές θέσεις σε κάποιο μίνιμουμ πλαίσιο, με ορισμένα ζητήματα, και με βάση αυτό να υπάρξει πολιτική συμμαχία και συνεργασία.

3. Να περνάει στην αντίληψη των προοδευτικών ανθρώπων ότι το κύριο που πρέπει να κρίνεται σήμερα στα κόμματα αυτά είναι η στάση τους απέναντι στο ζήτημα της συνεργασίας των «αριστερών» δυνάμεων και όχι η πολιτική που το καθένα έχει απέναντι στα προβλήματα, ειδικά ο ΣΥΝ. Στο όνομα της «συνεργασίας» επιζητείται ένα ιδιόμορφο συγχωροχάρτι, για το ότι, π.χ., ο ΣΥΝ ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τάσσεται υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, συμφωνεί με την ιμπεριαλιστική πολιτική της ΕΕ, τον Ευρωστρατό, δε βάζει ζήτημα διάλυσης του NATO, δίνει δικαιολογίες στους ιμπεριαλιστές για την εξαπόλυση πολέμων. Για το ότι ήδη ο ΣΥΝ έχει προχωρήσει σε συνεργασίες και συμμαχίες με το ΠΑΣΟΚ, στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Για το ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε αγαστή συνεργασία και συμμαχία με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχουν μετατρέψει τα κορυφαία όργανα σε ιμάντες στήριξης και προώθησης της κυβερνητικής πολιτικής και των επιθυμιών των βιομηχάνων.

• Στο ζήτημα της συγκρότησης προεδρείων στην ΟΜΕ-ΟΤΕ, στις δύο τελευταίες θητείες του ΔΣ του συνδικάτου αυτού, οι δυνάμεις του ΣΥΝ, σε συνεργασία, την πρώτη φορά με μια «αριστερίστικη» ομάδα και τη δεύτερη, μέσα από ένα αλισβερίσι με την ΠΑΣΚΕ για τις έδρες στη ΓΣΕΕ, συνήργησε να μένει η ΕΣΚ-ΟΤΕ έξω από το προεδρείο της ΟΜΕ. Σε αντίθεση, η θέση των κομμουνιστών είναι σταθερή για αντιπροσωπευτικό προεδρείο
• Τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΝ (ενώ πληρώνονται κανονικά τους μισθούς τους από τον ΟΤΕ) συμφώνησαν και υπερψήφισαν, μαζί με τη ΔΑΚΕ, την πρόταση της ΠΑΣΚΕ για τη μετατροπή τους σε επαγγελματίες μισθοσυντήρητους συνδικαλιστές, καθόρισαν μάλιστα οι ίδιοι τους υψηλότατους μηνιαίους μισθούς που παίρνουν από τα συνδικάτα. Οι κομμουνιστές συνδικαλιστές καταψήφισαν και κατάγγειλαν στους εργαζόμενους αυτή την αθλιότητα
• Ο ΣΥΝ θεωρεί πως γενικά δεν υπάρχουν «συνθήκες κινήματος» που θα παλέψει την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και γι' αυτό αρκείται στην τακτική της προσπάθειας για ...καλύτερη «διαχείριση» αυτής της πολιτικής. Ιδια ακριβώς με τη θέση της ΠΑΣΚΕ. Το γεγονός βέβαια πως αυτοί δημιουργούν τις συνθήκες μη ύπαρξης κινήματος, κάνουν πως το ξεχνούν. Οι κομμουνιστές θεωρούν πως η ανάπτυξη της ταξικής πάλης είναι μονόδρομος για το συνδικαλιστικό κίνημα ώστε να ανατραπεί αυτή η πολιτική
• Ο ΣΥΝ στον ΟΤΕ θεωρούσε πως η θέση για Τηλεπικοινωνίες 100% δημόσιες, που να ανήκουν στο κράτος και στο λαό, όπως προτείνει το ΚΚΕ, δεν είναι «ρεαλιστική», αποδέχτηκε την ιδιωτικοποίηση, με κάποιες ενστάσεις όσον αφορά σε επί μέρους πλευρές της, για να τηρεί και κάποια προσχήματα
• Το ΚΚΕ ήταν αντίθετο με τις θυγατρικοποιήσεις υπηρεσιών του ΟΤΕ. Ο ΣΥΝ δε διαφώνησε με αυτές, απλά θέτει θέμα καλών επιλογών, καλής διαχείρισης, διαφάνειας κλπ.
• Το ΚΚΕ κατήγγειλε και διαφώνησε με την πολιτική του «μικρού ιμπεριαλιστή», με επενδύσεις εξαγορών, που ακολούθησε ο ΟΤΕ στα Βαλκάνια και στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης. Ο ΣΥΝ υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του εγχειρήματος αυτού
• Στο ζήτημα του Ασφαλιστικού, πέραν της άμεσης συμμετοχής του μέσω ΓΣΕΕ, στη γενικότερη στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής, σήμερα στον ΟΤΕ, αποδέχεται τη λογική της ΠΑΣΚΕ για την αμεσότερη εφαρμογή του νόμου και την άμεση ένταξη του ΤΑΠ-ΟΤΕ στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, συμφωνεί με τη δημιουργία επαγγελματικού ταμείου, του τρίτου, ιδιωτικού, πυλώνα της ασφάλισης. Οι κομμουνιστές προβάλλουν τη θέση για οργάνωση της πάλης για αντίσταση στην εφαρμογή του νόμου, για ανατροπή του νομικού, αντιασφαλιστικού πλαισίου, καταγγέλλουν και διαφωνούν με τα επαγγελματικά ταμεία
• Οι δυνάμεις του ΣΥΝ συμφώνησαν και υπερψήφισαν, μαζί με τις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που υπέγραψε η ΟΜΕ-ΟΤΕ, τις θεώρησαν πολύ θετικές. Οι κομμουνιστές καταψήφισαν τις ΣΣΕ, αυτές που κινούνται ακριβώς στα πλαίσια της κυβερνητικής εισοδηματικής πολιτικής. Πρότειναν αγωνιστικό πλαίσιο αιτημάτων, όπως το προβάλλει γενικά το ΠΑΜΕ
• Στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων η θέση της παράταξης του ΣΥΝ είναι υπέρ της σύνδεσης των μισθών με την παραγωγικότητα κατά ποσοστό 30%. Οι κομμουνιστές διαφωνούν με τα πριμ, μπόνους κλπ. και διεκδικούν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς
• Σε σχετική συζήτηση στο ΔΣ της ΟΜΕ-ΟΤΕ συμφώνησαν με την πολιτική της ΕΕ απέναντι στην Κούβα, επικαλούμενοι τα ίδια επιχειρήματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οι κομμουνιστές κατάγγειλαν στο ΔΣ την εκστρατεία της ΕΕ ενάντια στην Κούβα.

Η καθημερινότητα λοιπόν επικροτεί την πολιτική του ΚΚΕ, αποδείχνει την αντεργατική συμπαιγνία των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και την οπορτουνιστική τακτική και τις επικίνδυνες θέσεις του ΣΥΝ, που κατά τα άλλα θέλει να ονομάζεται αριστερή δύναμη. Τα απλά παραδείγματα που αναφέραμε επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ για το κόμμα αυτό, το ρόλο που παίζει και για τη βοήθεια που δίνει στο σύστημα ενάντια στο εργατικό κίνημα. Κατά συνέπεια η απομόνωση του ΣΥΝ και η ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ από τους πραγματικούς αριστερούς και προοδευτικούς ανθρώπους αποτελεί σοβαρή προσφορά στην ενότητα των δυνάμεων εκείνων που η αριστεροσύνη τους αποδείχνεται πραγματικά κάθε μέρα στους αγώνες, στην αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική, στην πάλη για το άνοιγμα του δρόμου για το ΜΕΤΩΠΟ. Η καταδίκη του οπορτουνισμού του ΣΥΝ θα συντελέσει στο ξεκαθάρισμα μέσα στις γραμμές της πραγματικής αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής Αριστεράς, θα βοηθήσει να ξεπεραστούν αυταπάτες, συγχύσεις κι ακόμα συναισθηματικές φορτίσεις που μπερδεύουν και παρασέρνουν κόσμο, ασφαλώς και εργαζόμενους και προοδευτικούς ανθρώπους που ακόμα εναποθέτουν ελπίδες στον ΣΥΝ.