Μια σημαντική συνάντηση του ΚΚΕ με ανθρώπους του αθλητισμού, την περασμένη Τετάρτη, στην οποία η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παρουσίασε το πλαίσιο σκέψεων, προβληματισμών και θέσεων του Κόμματος για τον αθλητισμό. Οσοι βρέθηκαν στην αίθουσα της «ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ», όπως και πολλοί άλλοι, θεωρούν τον αθλητισμό δικαίωμα και όχι εμπόρευμα. Αγωνιούν για το ζοφερό παρόν και αναζητούν ένα διαφορετικό μέλλον. Με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις αξίες του και όχι το κέρδος και τη χειραγώγησή του. Το ΚΚΕ από θέση αρχής, αλλά και αφουγκραζόμενο την ανάγκη μιας άλλης πορείας στο συγκεκριμένο τομέα, βρέθηκε μαζί τους και συζήτησε. Ανοιχτά, ειλικρινά, προκειμένου οι δικές τους αγωνίες για τις αρνητικές συνέπειες της εμπορευματοποίησης να βρουν πραγματική διέξοδο σε όφελος του λαού. Δεν ήταν μια προεκλογική φιέστα. Ηταν μια πρώτη συνάντηση από τις πολλές που θα ακολουθήσουν, κυρίως μετά τις εκλογές. Με επιδίωξη τη δημιουργία ενός μετώπου πάλης, προκειμένου να αλλάξει η σημερινή πραγματικότητα στον αθλητισμό.

Ηταν μια ζεστή κουβέντα, όπου ανταλλάχτηκαν απόψεις, εμπειρίες και κυρίως, επιβεβαιώθηκε η δυνατότητα (αν όχι ανάγκη) κοινής πορείας, και με ανθρώπους που ανήκουν σε άλλους πολιτικούς χώρους. Τα προβλήματα μπορεί να μην έχουν χρώματα, αυτοί όμως που τα δημιουργούν και τα διαχειρίζονται έχουν. Και αυτό πλέον δύσκολα κρύβεται, κυρίως από τους ανθρώπους που καθημερινά τα βιώνουν και τα υφίστανται. Γι' αυτό η άποψη του ΚΚΕ βρήκε ανταπόκριση. Είναι η μοναδική διέξοδος από το τέλμα και τη διαστρέβλωση. Περιθώρια βελτίωσης στο πλαίσιο αρχών και τις προτάσεις, σίγουρα υπάρχουν. Το ίδιο όμως και η άλλη οπτική, η αταλάντευτη απόφαση να δημιουργηθεί μια άλλη προοπτική. Γι' αυτό το ΚΚΕ και οι άνθρωποι του αθλητισμού δεσμεύτηκαν ότι θα ξανασυναντηθούν και θα αλληλοσυμβάλλουν τόσο στην τελική διαμόρφωση μιας πειστικής εναλλακτικής πρότασης, όσο και στους δρόμους του αγώνα.

Στην τοποθέτησή της, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Είναι γενική διαπίστωση ότι στην περίοδο που ζούμε υπάρχει μια μεγάλη διάσταση. Ενα χάσμα χωρίζει την ανάγκη που έχουμε - και λέω έχουμε γιατί δε μιλάω μόνο για τη νεολαία - για τη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό, τη συνειδητοποίηση αυτής της ανάγκης και σ' αυτό που τελικά απολαμβάνουμε. Οπως όλα τα μεγάλα προβλήματα, το χάσμα ανάμεσα στη δυνατότητα να ζούμε καλύτερα και σ' αυτό που έχουμε, μεγαλώνει.

Δυστυχώς, ο αθλητισμός και ιδιαίτερα τα ομαδικά αγωνίσματα, κυρίως αυτό που στην Ελλάδα έχει μεγάλη επιρροή, το ποδόσφαιρο, κυριολεκτικά βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του ιδιωτικού και επιχειρηματικού τομέα. Τα λένε μονοπώλια, πείτε τα επιχειρηματικούς ομίλους, πείτε τα εγχώριους και ξένους πολυεθνικούς ομίλους, πάντως είναι κάτι το απίστευτο. Φοβάμαι ότι ούτε και μεις δεν το είχαμε προβλέψει ότι θα γίνει τόσο έντονο αυτό το πράγμα. Το ποδόσφαιρο και οι άλλες μορφές αθλημάτων, η ίδια η φυσική αγωγή να έχουν μπει τόσο πολύ στον τομέα της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Και βέβαια εκεί που οι κοινωνικές ανάγκες μεγαλώνουν και δημιουργείται ενδιαφέρον, εκεί υπάρχει η επένδυση και το κέρδος. Δε νομίζω ότι τ' αμφισβητεί κανείς αυτά. Το θέμα είναι αν θα συμφιλιωθούμε με αυτή την κατάσταση. Διότι πλέον από ένα σημείο και μετά, προκαλούνται σημεία σήψης και διαφθοράς.

Το ποδόσφαιρο είναι το πιο χαρακτηριστικό. Εδώ πια διαμορφώνεται στην Ελλάδα, στην Ευρώπη έχει προχωρήσει πιο πολύ, αυτό που λέμε μια βιομηχανία στον αθλητισμό. Που ξεκινάει από την ιδιοκτησία στις ομάδες, από την ιδιοκτησία αθλητών, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, δηλαδή ασφυκτική εκμετάλλευση του αθλητή και των ομάδων και φτάνει στην ιδιοκτησία οπτικοακουστικών μέσων, βιομηχανία παραγωγής αθλητικών ειδών και άλλων προϊόντων. Και φυσικά αυτοί οι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν ουσιαστικές και άμεσες διασυνδέσεις και με την πολιτική εξουσία. Αντικειμενικά όσο δυναμώνει η παρέμβαση του κεφαλαίου και σ' αυτούς τους τομείς, μεγαλώνει η ιδεολογική και πολιτική του επιρροή. Δεν πάω στη σκανδαλολογία ή τα σκάνδαλα που είναι υπαρκτά. Το κεφάλαιο τη στιγμή που διεισδύει παντού και όχι εκεί που ήταν παραδοσιακά, να το πω έτσι, μεγαλώνει την πολιτική, οικονομική, κατασταλτική του δύναμη, την ιδεολογική του επιρροή και χειραγώγηση.

Το ΚΚΕ, πραγματικά αυτή τη στιγμή, βρίσκεται σ' ένα δίλημμα, το οποίο το απαντάει. Αλλά πρέπει και να το συζητήσουμε. Υπάρχουν κανόνες που μπορούμε να προβάλουμε και να παρέμβουμε σ' αυτή τη δυναστεία που επιβάλλει το κεφάλαιο στον αθλητισμό; Φοβούμαι πως όχι. Μπορούμε να παρέμβουμε σε ορισμένα επιμέρους ζητήματα, π.χ. πριν λίγες μέρες δώσαμε τις θέσεις μας για τη βία. Και δε συμφωνούμε, βεβαίως, με την πολιτική που ακολουθείται. Γιατί η προσπάθεια γίνεται για να βγει η βία από τα γήπεδα και να πάει στη γειτονιά. Γιατί το φαινόμενο της βίας είναι κοινωνικό φαινόμενο. Μπορούμε να παρέμβουμε σε ορισμένα ζητήματα αλλά πώς να βάλεις κανόνες; Εδώ πρόκειται για τζίρο δισεκατομμυρίων. Η ΦΙΦΑ λέει έχει τζίρο πάνω από 400 δισ. δολ. το χρόνο και προσωπικό περίπου 4 εκατομ. ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο. Εδώ διαμορφώνονται καταστάσεις. Ο γνωστός Μέρντοχ κατέθεσε προσφορά 910 δισ. δρχ. για ν' αγοράσει για έξι χρόνια τηλεοπτικά δικαιώματα. Πώς να παρέμβεις σ' αυτά, πώς να βάλεις εμπόδια;

Βλέπουμε ιστορικές ομάδες στην Ελλάδα να έχουν φτάσει στα όρια της κατάρρευσης. Ξέρετε τι μου συνέβη προχτές; Γυρνώντας από το Ηράκλειο της Κρήτης, πήγα στο αεροδρόμιο. Εκεί νέοι άνθρωποι μου φώναζαν "ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ". Θύμωσα από μέσα μου γιατί σκέφτηκα ότι η τοπική οργάνωση έστειλε τους ΚΝίτες στο αεροδρόμιο, και με κακό καιρό, να με αποχαιρετήσουν. Πράγμα που εμείς δεν το κάνουμε. Ούτε στην υποδοχή, ούτε στον αποχαιρετισμό έχουμε ομάδες που χειροκροτούν κλπ. Κάποιοι έρχονται μας παίρνουν και πάμε στη δουλιά μας. Δεν κάνουμε αυτή τη φιλαθλοποίηση, των φίλων και οπαδών του Κόμματος. Και είχα θυμώσει. Και τι ανακαλύπτω; Δεν ήταν βέβαια ΚΝίτες, αλλά οι φίλαθλοι της ομάδας μπάσκετ της ΑΕΚ, που έπαιζε με το Ηράκλειο. Και μου είπαν, όπως λέει το ΚΚΕ ότι στριμώχνεται από το δικομματισμό και παλεύει ενάντια στο δικομματισμό, έτσι και η ΑΕΚ στριμώχνεται από το δικομματισμό στο ποδόσφαιρο και αλλού. Και το σύνθημα "ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ", έδινε και έπαιρνε στο αεροδρόμιο, από παιδιά άσχετα με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Καταλαβαίνετε δηλαδή: αυτή την κατάσταση πώς να την αντιμετωπίσεις; Και εδώ δεν έχεις ένα πολιτικό κίνημα. Βεβαίως, χρειάζεται πολιτικό και κοινωνικό κίνημα αλλά να παρέμβεις σ' αυτή την κατάσταση, πώς να το πω, μέσα στους νόμους της αγοράς, τα πράγματα είναι δύσκολα. Προσπαθούμε να φύγουμε από το δίλημμα: "παρέμβαση για τη λείανση της οξείας γωνίας στο πρόβλημα".

Δε θέλω να σας κρύψω μιαν αλήθεια. Το ΚΚΕ την τελευταία 14ετία, γιατί έγιναν σημαντικές αλλαγές και μπήκαμε και σε μια νέα κατάσταση από πλευράς συσχετισμού δύναμης, είχε ...απλωμένο πολύ τραχανά. Και νομίζουμε καταλαβαίνετε τι λέμε. Επρεπε και μεις, όχι μόνο να ανασυγκροτηθούμε από την κρίση που περάσαμε, αλλά να μελετήσουμε τα καινούρια ζητήματα που προέκυψαν, να προσαρμοστούμε αγωνιστικά στις εξελίξεις, αλλά και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις αντίστασης και πάλης στην αρπαγή κατακτήσεων. Σ' αυτή τη βαρβαρότητα που απλώνεται σ' όλο τον κόσμο και έχει έκφραση και στην Ελλάδα. Σε μερικούς τομείς κάναμε σημαντικά βήματα στην επεξεργασία των θέσεών μας. Στον αθλητισμό είμαστε πίσω. Από υποτίμηση; Οχι. Αλλά καμιά φορά εκεί φτάνουν τα πόδια και τα χέρια σου. Είμαστε όμως αποφασισμένοι τώρα, το λέω με ειλικρίνεια και όχι δημαγωγικά, προεκλογικά, στον τομέα αυτό να προχωρήσουμε. Γι' αυτό θέλουμε και τη βοήθειά σας. Δεν είναι τυχαίο, είναι δέσμευση προεκλογική αυτή, όχι όμως σαν τις συνηθισμένες. Και θα σας παρακαλούσα όσοι είστε εδώ, ανεξαρτήτως αν συμφωνείτε σε όλα με το Κόμμα, μετεκλογικά να μας "τραβήξετε τ' αυτιά", αν δεν καλύψουμε το χαμένο χρόνο, αναφορικά με την πιο βαθιά και πιο επιστημονική επεξεργασία των θέσεών μας. Το χρωστάμε όχι μόνο στη νεολαία, αλλά γενικότερα στο λαό.

Για μας, βάση του αθλητισμού δεν είναι οι ανώνυμες εταιρίες. Αναμφισβήτητα, για να το ξεκαθαρίσουμε εδώ, δεν είμαστε αντίθετοι με τους αμειβόμενους αθλητές. Αλλά το ερασιτεχνικό αθλητικό σωματείο, η γειτονιά, και άλλοι φορείς όπως οι OΤΑ πρέπει και μπορούν ν' αναπτύξουν το μαζικό αθλητισμό, με όρους άσκησης μιας κρατικής πολιτικής στον αθλητισμό, που θα 'χει σαν βάση το λαϊκό ερασιτεχνικό αθλητισμό και μέσα εκεί θα αναπτύξει βέβαια και τον αθλητισμό των επιδόσεων. Το φυτώριο, πάντως, και αυτού πρέπει να είναι ο λαϊκός αθλητισμός. Που σημαίνει υποδομές στα σχολεία και τη γειτονιά. Οπως καταλαβαίνετε, εμείς παλεύουμε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις κατάργησης του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου και να μπει ένα νέο που θα βασίζεται στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, βεβαίως στα πλαίσια ενός κρατικού ανάλογου προγραμματισμού.

Πιστεύουμε ότι πρέπει να συζητηθεί μια διαφορετική αντίληψη από την κρατούσα και νομίζουμε ότι πρέπει να υπάρξει ένα πλατύτατο κίνημα που να βάζει επί τάπητος το πού πάει ο αθλητισμός. Θα μου πείτε, μα έτσι γίνεται στην Ευρώπη, έτσι γίνεται παγκόσμια. Εμείς δεν υιοθετούμε αυτή τη λογική. Στο κάτω κάτω ας αρχίσουμε στο πεδίο της συζήτησης. Διότι με τη λογική ότι έτσι γίνεται δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτα. Δε συζητάμε καν την άποψη, υπάρχει άλλος δρόμος; Θα εγκλωβιστούμε στους μονόδρομους; Εμείς καλούμε αυτούς που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος και στον τομέα του αθλητισμού, αλλά που δεν το πιστεύουν καλοπροαίρετα όχι από συμφέροντα, να το συζητήσουμε. Η θέση μας είναι ότι δεν μπορούμε να κλειστούμε σ' ένα δωμάτιο, να σφραγίσουμε τα παράθυρα και τις πόρτες και να επεξεργαζόμαστε θέσεις μέσα σ' αυτό το δωμάτιο. Θεωρούμε ότι πρέπει ν' ανοίξει ένα παράθυρο. Το κτίριο πρέπει να γκρεμιστεί, αλλά, εν πάση περιπτώσει, ας μην κόψουμε το διάλογο και τη συζήτηση.

Ο Μιχάλης Παπαμαύρος, γνωστός κομμουνιστής παιδαγωγός, έγραψε. "Η φυσική αγωγή και ο αθλητισμός εντάσσονται στα πλαίσια της όλης παιδείας, όπου αυτή παρακολουθεί την εξέλιξη των κοινωνιών και χωρίς την κοινωνία είναι ακατανόητη και αδύνατη. Η φυσική αγωγή και ο αθλητισμός χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία προτύπων, σύμφωνα με τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης". Προσέξτε. Ο άνθρωπος εκφράζει και την πραγματικότητα, πώς χρησιμοποιείται ο αθλητισμός, αλλά δίνει και τη γενικότερη διάσταση, αν θέλετε τη διαχρονική. Δεν είναι όμως απαισιόδοξος ο Παπαμαύρος, γνωρίζοντας ότι μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού, θα πω εγώ, ο αθλητισμός χρησιμοποιείται από τα συμφέροντα που επικρατούν. Λέει "η ίδια η φύση του θεσμού, η επίδραση της φυσικής αγωγής, στρέφει τον άνθρωπο να ενταχθεί στην κοινωνία, να σέβεται το συνάνθρωπό του, να δέχεται τη συλλογική εργασία. Είναι πράξη αυτογνωσίας, ομαδικότητας, αλληλεγγύης, άμιλλας, προόδου και ειρήνης". Γι' αυτό, λοιπόν, θεωρούμε για όλους τους ριζοσπάστες και προοδευτικούς ανθρώπους και για το ΚΚΕ ότι είναι ένα πεδίο πάλης. Δεν μπορούμε να αποστασιοποιηθούμε από αυτό το πεδίο και να αφήσουμε τον αθλητισμό στο έλεος των μεγάλων συμφερόντων».

Σχετικά με τη θέση του ΚΚΕ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (ΟΑ), όπως έχουν εξελιχθεί, η Αλέκα Παπαρήγα, επισήμανε: «Χρονιά με τη χρονιά, φάση με φάση, οι ΟΑ έμπαιναν σ' ένα τέλμα, αναφορικά με το χαρακτήρα, το νόημα, την εμπορευματοποίηση, αλλά και την πολιτική αξιοποίησή τους. Θα τολμήσω να πω και μια θέση. Αν οι ΟΑ, είναι ουτοπία, αλλά αν διατηρούσαν το πραγματικό τους πνεύμα, το αθλητικό, το ηθικό, αν πραγματικά συνέβαλλαν σ' αυτό που λέμε ανάδειξη του λαϊκού αθλητισμού και του σωστού φίλαθλου πνεύματος στη χώρα που γίνονταν, πιθανόν το κόστος να έμπαινε σε δεύτερη μοίρα. Γιατί καμιά φορά μπορεί ν' αξίζει ένας λαός να συνεισφέρει, αρκεί να μην είναι μονόπλευρα βεβαίως, σε κάτι το οποίο βελτιώνει το χώρο του αθλητισμού αλλά και την ηθική, κοινωνική και πολιτιστική ατμόσφαιρα.

Ομως τίποτα από αυτά δεν έχει συμβεί. Το μάρμαρο, λοιπόν, θα το πληρώνει ο ελληνικός λαός για πάρα πολλά χρόνια. Είναι η σύνδεση των ΟΑ με τον ανταγωνισμό των ξένων και ελληνικών επιχειρήσεων και την κερδοφορία. Τα προβλήματα δημοκρατίας. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τη διαμάχη ανάμεσα στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, του Ισραήλ κλπ., για το πώς θα καταφέρουν να βάλουν μεγαλύτερο πόδι στην Ελλάδα. Οχι ότι δεν είχαν τώρα, μην τα φορτώνουμε όλα στους ΟΑ, αλλά εν πάση περιπτώσει να διεισδύσουν και κατά νόμιμο τρόπο και ν' αποκτήσουν μεγαλύτερη πίτα στην Ελλάδα και μετά το πέρας των ΟΑ. Συνδέθηκαν, επίσης, και αξιοποιήθηκαν για νέα εργασιακά μοντέλα».