«Γυναίκες Εργαζόμενες και Ανεργες της "ισχυρής" Ελλάδας, γυναίκες του καθημερινού μόχθου στην πόλη και στην ύπαιθρο, που συμβάλλετε με την εργασία σας στη συσσώρευση του πλούτου σε λίγους, σε αυτούς που αποτελούν την "ισχυρή" Ελλάδα,

Φτάνουμε στην κάλπη μια μέρα πριν από την ημέρα - σύμβολο αγώνων και θυσιών, την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Πριν 147 χρόνια ράπτριες και κλωστοϋφαντουργίνες μάτωσαν τους δρόμους της Νέας Υόρκης, διεκδικώντας λιγότερες ώρες δουλιάς, ίση αμοιβή για ίση δουλιά με τους άντρες, βροντοφώναξαν ΟΧΙ στον αυταρχισμό και στην εκμετάλλευση».

Η ανακοίνωση κάνει ειδικά αναφορά στη θέση από την οποία φτάνουν οι γυναίκες μπροστά στην κάλπη, λόγω της, εδώ και χρόνια, ασκούμενης πολιτικής:

«Στις 7 Μάρτη οι γυναίκες του λαού μας θα φτάσουν στην κάλπη κουβαλώντας την εφιαλτική πραγματικότητα της καθημερινής τους ζωής.

Μπροστά στην κάλπη θα σταθούν οι νέες άνεργες, με ή χωρίς πτυχίο, που βγαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας, οι απολυμένες, οι μακροχρόνια άνεργες.

Οι γυναίκες της μερικής ζωής, της μερικής απασχόλησης, οι απασχολήσιμες με ημερομηνία λήξης στους επιδοτούμενους εργοδότες ή εκείνες οι ενοικιαζόμενες από τα μεσιτικά γραφεία.

Μπροστά στην κάλπη θα σταθούν όλες εκείνες που βιώνουν την τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς ή εκείνες που υπέγραψαν ότι δε θα τεκνοποιήσουν προκειμένου να προσληφθούν.

Μπροστά στην κάλπη θα βρεθούν οι αγρότισσες, οι ξεχασμένες γυναίκες της ελληνικής υπαίθρου, που πάνω στα αυλακωμένα τους πρόσωπα καθρεφτίζεται η βαρβαρότητα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ.

Θα σταθούν οι γυναίκες που πληρώνουν ακριβά τη γέννηση, την υγεία, τη φύλαξη και τη μόρφωση ακόμα και ενός μόνο παιδιού.

Μπροστά στην κάλπη θα σταθούν οι μητέρες που μεγαλώνουν παιδιά σε ένα νέο τοπίο αξιών και προτύπων, της "συμμετοχικής" ναρκωκουλτούρας, του επαγγελματικού προσανατολισμού της πορνείας και του μισθοφόρου στρατιώτη», τονίζεται.

Η ανακοίνωση της ΟΓΕ δεν καταστροφολογεί γενικά, ούτε επιτίθεται αόριστα «κατά παντός υπευθύνου», αλλά καταγγέλλει συγκεκριμένα τους ενόχους της αντιλαϊκής πολιτικής.

«Υπεύθυνοι είναι όλοι αυτοί που υπέγραψαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, εκείνο το "ευαγγέλιο" των τεσσάρων ελευθεριών, πάνω στο οποίο βασίζονται οι αναδιαρθρώσεις στα εργασιακά, ασφαλιστικά κεκτημένα, στα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα του περασμένου αιώνα.

Οι γυναίκες, που έγιναν το καύσιμο του τρένου για την ΟΝΕ και το ευρώ, ξέρουν τους υπεύθυνους, αντιλαμβάνονται τον εμπαιγμό, έμαθαν να μετρούν τα λόγια τους τα μεγάλα, κατανοούν πως η αύξηση των κερδών των επιχειρηματιών μέσα σε δεκαπέντε χρόνια έφτασε το 1.349%, ενώ η αύξηση των μισθών των γυναικών ήταν μόνο 166,8%.

Οι γυναίκες, ξεπερνώντας τα καλοστημένα δόκανα του αποπροσανατολισμού, της μοιρολατρίας και της τηλεβαρβαρότητας, μπορούν να μετατρέψουν το εκλογικό τους δικαίωμα σε μήνυμα διαμαρτυρίας και καταδίκης σε όλους αυτούς που τις εμπαίζουν και μοιράζουν ίσες ευκαιρίες στην ανεργία, στη φτώχεια, στη μιζέρια.

Οι γυναίκες μπορούν να αποτρέψουν με την ψήφο τους τη νέα έφοδο που τους ετοιμάζουν στις 8 του Μάρτη ενάντια σε ό,τι απέμεινε από τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους.

Οι γυναίκες στις 7 του Μάρτη με την ψήφο τους μπορούν και πρέπει να στείλουν - μαζί με το μήνυμα καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής, που τους φόρτωσε μόνο αδιέξοδα - και μήνυμα διεκδίκησης μπροστά στην Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, την 8η του Μάρτη:

• Δικαίωμα στην εργασία σημαίνει μόνιμη και σταθερή δουλιά, με πλήρεις αποδοχές και δικαιώματα, προσαρμοσμένα στις σύγχρονες ανάγκες, 7 ώρες την ημέρα για 5 μέρες την εβδομάδα.
• Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση που να εγγυάται ασφαλή και επαρκή σύνταξη στα 55 χρόνια και στα 50 όταν εργάζονται σε βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
• Δημόσιο σύστημα υγείας με κρατική και δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη.
• Κατάργηση της ιδιωτικής δραστηριότητας στους τομείς της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας.
• Να αναγνωριστεί από το κράτος έμπρακτα η κοινωνική αξία της μητρότητας, ώστε να πάψει να είναι ατομική υπόθεση της κάθε γυναίκας, του κάθε ζευγαριού και βορά στη "θεότητα" της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
• Μέτρα στήριξης του εισοδήματος της αγρότισσας, του αγροτικού νοικοκυριού, ώστε να σταματήσει η ερήμωση της υπαίθρου και η μετανάστευση των νέων στις ουρές των ανέργων των μεγάλων αστικών κέντρων».

Η ανακοίνωση καταλήγει επισημαίνοντας πως «οι γυναίκες μπορούν και πρέπει να μετατρέψουν την ψήφο τους στις 7 του Μάρτη σε μια πανελλαδική διαδήλωση για τις 8 του Μάρτη που:

• Θα καταδικάσει ως παράνομη και καταχρηστική την πολιτική που τους στερεί τις προϋποθέσεις για την ισοτιμία τους.
• Θα υψώσει αγωνιστική φωνή για τη διαφύλαξη των κατακτήσεων και την απαίτηση - διεκδίκηση δικαιωμάτων σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες.
• Θα ανοίξει τη μόνη πραγματική διέξοδο απέναντι στους προτεινόμενους μονόδρομους της ανταγωνιστικότητας και της "ελεύθερης» αγοράς"».

«Η ψήφος μας στις 7 του Μάρτη να είναι φόρος τιμής για τις γυναίκες που αγωνίστηκαν για ισοτιμία και κοινωνική δικαιοσύνη. Η επόμενη μέρα των εκλογών μπορεί και πρέπει να επενδύσει στην προοπτική του αύριο με τους νέους αγώνες των γυναικών και όλου του λαϊκού μας κινήματος».