Motion Team

Το ξενοδοχειακό συγκρότημα «Πόρτο Καρράς» στη Σιθωνία Χαλκιδικής

Αλλά ας επανέλθουμε στις επενδύσεις Στέγγου. Ο τελευταίος αποτελεί κλασική περίπτωση επιχειρηματία εκκολαπτόμενου από τη χρηματιστηριακή φούσκα, παρακοιμώμενου της κυβερνητικής εξουσίας, με όλες τις ...σύγχρονες αντιλήψεις περί εργασιακών σχέσεων...

Οταν το 1999 έγινε κύριος της ξενοδοχειακής μονάδας του «Πόρτο Καρράς», από την πρώτη στιγμή έδειξε το σκληρό πρόσωπο του εργοδότη. Πρώτο του μέλημα η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων της σταθερής εργασίας, κάτι που το κατάφερε με τη βοήθεια των ΜΑΤ. Αυτή ήταν η απάντηση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας στις αντιδράσεις των 600 περίπου εργαζομένων-ξενοδοχοϋπαλλήλων που αντιτάχθηκαν στον επερχόμενο εργασιακό μεσαίωνα. Με τα ρόπαλα και την εργοδοτική πυγμή οι μέχρι τότε εργασιακές συμβάσεις ανατράπηκαν και με ...καθαρό πλέον το πεδίο η νέα εργοδοσία προχώρησε σε νέες προσλήψεις προσωπικού με εξευτελιστικούς μισθούς και με βραχυχρόνιες συμβάσεις. Για να μην αποκτήσουν οι εργαζόμενοι τα δικαιώματα που απορρέουν από τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις (άδειες, διάφορα επιδόματα), τους προσλαμβάνει για 5-6 μήνες, τους απολύει για να τους ξαναπροσλάβει σε κάποια άλλη εταιρία του ομίλου σαν ...νεοπροσλαμβανόμενους. Με λίγα λόγια, ο εκλεκτός της κυβέρνησης επιχειρηματίας έχει μετατρέψει το «Πόρτο Καρράς» σε εργασιακό Νταχάου, όπου κυριαρχούν οι πλήρως ελαστικοποιημένες εργασιακές σχέσεις, το μοντέλο που θέλουν να επιβάλουν σε όλη την ΕΕ στο όνομα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας...

Αυτά όσον αφορά στο εργασιακό πλαίσιο. Εξίσου όμως σοβαρές είναι και οι καταγγελίες των κατοίκων της περιοχής, ότι με την εξαγορά του «Πόρτο Καρράς» ο Στέγγος δεν επιδίωκε απλώς οικονομικά οφέλη από την επιχειρηματική εκμετάλλευση του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, αλλά, σαν έμπειρος κατασκευαστής, εποφθαλμιούσε να βάλει στο χέρι τα 17.000 στρέμματα δασικής έκτασης, ώστε να τα κατατμήσει σε μικρά οικόπεδα, να κατασκευάσει, κατ' άλλους 2.500 και κατ' άλλους 5.000 κατοικίες-μπανγκαλόου, τις οποίες στη συνέχεια να πωλήσει σε ιδιώτες. Σύμφωνα, μάλιστα, με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο Στέγγος, ο οποίος έχει επεκταθεί επιχειρηματικά και στις ΗΠΑ, έχει ήδη προπωλήσει τις ...τουριστικές κατοικίες σε αγοραστές στις ΗΠΑ και στον Καναδά και από αυτή την άποψη δεν αποκλείεται τις επόμενες μέρες στο εξωτερικό να σκάσουν βόμβες... Οτι ο Στέγγος δε στόχευε απλώς να κατασκευάσει τα 165 τουριστικά οικήματα, όπως του επιτρέπει η αμαρτωλή χουντική σύμβαση του 1968 - αυτά τα οποία ισχυρίστηκε και ο Πάχτας - το ομολογεί και ο ίδιος. Στα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρίας «Ολυμπιακή Τεχνική» το έτος 2000 (σελ. 30), αναπτύσσοντας τους μελλοντικούς στόχους της εταιρίας, αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι στόχος είναι η κατασκευή 2.500 μπανγκαλόου στο «Πόρτο Καρράς», αριθμός ο οποίος, στα διαφημιστικά φυλλάδια που εκδίδει η ίδια η εταιρία όταν συμμετέχει σε διεθνείς εκθέσεις κατασκευαστών, ανεβαίνει στις 5.000. Οπως, μάλιστα, καταγγέλλουν οι κάτοικοι της περιοχής, προφανώς επειδή ο επιχειρηματίας θεωρούσε δεδομένο ότι η τροπολογία θα γινόταν νόμος του κράτους, έχει αρχίσει από το 2002 να διανοίγει - παράνομα βέβαια - δρόμους μέσα στο δάσος, να κόβει πεύκα (περί τα 800), να κάνει χωματουργικές εργασίες, με απώτερο στόχο βέβαια την οικοπεδοποίηση του δάσους.

Ο Καρράς εμφανίστηκε το 1965 στη Χαλκιδική, όταν αγόρασε από τις μονές του Αγίου Ορους 17.000 στρέμματα δασικής έκτασης. Από την αρχή όμως είχε βάλει στο μάτι την τότε κοινοτική έκταση των 865 στρεμμάτων, στα οποία χτίστηκαν στη συνέχεια οι δύο ξενοδοχειακές μονάδες («Σιθωνία» και «Μελίτων») με δυναμικότητα 1.200 δωματίων και 2.500 κρεβατιών, το γήπεδο γκολφ και η μαρίνα. Στους επεκτατικούς αυτούς σχεδιασμούς του βρήκε από την αρχή αντιμέτωπο το δημοκρατικό Κοινοτικό Συμβούλιο του Νέου Μαρμαρά, το οποίο επ' ουδενί δεν ήθελε να εκχωρήσει την έκταση αυτή. Ακόμα και στην περίοδο της χούντας, το διορισμένο πλέον Κοινοτικό Συμβούλιο, με δεδομένο ότι σε μια τέτοια εξέλιξη ήταν αντίθετο το σύνολο των κατοίκων του χωριού, εμφανίστηκε αρνητικό στην εκχώρηση της επίζηλης έκτασης. Οπως αναφέρουν κάτοικοι της περιοχής, χρειάστηκε να επέμβει δύο φορές προσωπικά ο ίδιος ο Πατακός, ο οποίος, επισκεπτόμενος την κοινότητα, βρίζοντας και απειλώντας εξώθησε στην υπογραφή της σύμβασης του 1968...