Πρόταση νόμου για την καθιέρωση του γνήσιου 35ωρου με 7 ώρες εργασία την ημέρα, 35 ώρες την εβδομάδα και πενθήμερο από τη Δευτέρα μέχρι Παρασκευή, κατέθεσε χτες στη Βουλή το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Με την πρόταση νόμου, που φέρει τις υπογραφές σύσσωμης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος, το ΚΚΕ φέρνει στο προσκήνιο ένα πάγιο, δίκαιο και ρεαλιστικό αίτημα των εργαζομένων της χώρας μας. Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ απαιτεί την καθολική ισχύ του 35ωρου για όλες τις επιχειρήσεις και για όλους τους εργαζόμενους, με αύξηση των μισθών και βελτίωση των κοινωνικών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.

Στην Εισηγητική Εκθεση της πρότασης νόμου, που φέρει τον τίτλο «Καθιέρωση 35ωρης και 30ωρης εβδομαδιαίας εργασίας και άλλες διατάξεις», το ΚΚΕ υπογραμμίζει:

«Η μείωση του εργάσιμου χρόνου και η καθιέρωση του 35ωρου με αύξηση των μισθών και βελτίωση των κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων αποτελεί ένα πάγιο και δίκαιο και ρεαλιστικό αίτημα των εργαζομένων.

Το αίτημα αυτό ανταποκρίνεται στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας και γίνεται αναγκαίο για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και την ικανοποίηση των διευρυμένων στις σημερινές συνθήκες αναγκών των εργατικών οικογενειών.

Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο και έχουν δικαίωμα στην πλήρη σταθερή εργασία, με μειωμένο εργάσιμο χρόνο και ουσιαστικά εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.

Στην κατεύθυνση αυτή το ΚΚΕ καταθέτει πρόταση νόμου για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και προτείνει την καθιέρωση 7ωρης εργασίας την ημέρα, 35 ώρες εργασία την εβδομάδα και πενθήμερο από τη Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή.

Για τους εργαζόμενους στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, καθιέρωση 6ωρης εργασίας την ημέρα, 5ήμερο και 30ωρο την εβδομάδα.

Η ρύθμιση αυτή προτείνεται να έχει καθολική ισχύ για όλες τις επιχειρήσεις και για όλους τους εργαζόμενους.

Η εφαρμογή του 35ωρου και του 30ωρου πρέπει και μπορεί να συνοδευτεί από την αύξηση των μισθών, ικανοποιώντας το αίτημα των εργαζομένων για κατώτερο μισθό 1.100 ευρώ από 1-1-2004.

Η νομοθέτηση του 35ωρου και 30ωρου αποσκοπεί στη μείωση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, στον περιορισμό της εντατικοποίησης της εργασίας και την αύξηση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων.

Η μείωση του εργάσιμου χρόνου μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα και να λειτουργήσει προς όφελος των εργαζομένων, εφόσον συνοδεύεται από τις εξής προϋποθέσεις:

• Κατάργηση των αντεργατικών μέτρων που προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, που δίνουν τη δυνατότητα στην εργοδοσία να αυξάνει τον ημερήσιο χρόνο εργασίας, να παραβιάζει το πενθήμερο και να αυξάνει την απλήρωτη εργασία, όπως προκύπτει και από την εμπειρία της Γαλλίας, όπου οι εργαζόμενοι αναγκάστηκαν σε πολλές περιπτώσεις να υποστούν χειροτέρευση της θέσης τους, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αύξηση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου μέχρι και 10-11 ώρες την ημέρα, χωρίς την καταβολή υπερωριών.
• Κατάργηση των αντεργατικών μέτρων που προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που αφορούν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τις εργολαβίες, την ενοικίαση εργαζομένων, τα μεσιτικά - δουλεμπορικά γραφεία, τα δελτία παροχής υπηρεσιών, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τη μερική απασχόληση ή παρόμοιες μορφές εκμετάλλευσης, που συντελούν σήμερα στη μετατροπή των εργασιακών χώρων σε εργασιακά κάτεργα.
• Αυστηρή και απαρέγκλιτη εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που υπονομεύονται καθημερινά και υποκαθίστανται από ατομικές συμβάσεις με βάρβαρους όρους αμοιβής και εργασίας.

Οι ισχυρισμοί που χρησιμοποιούνται για την άρνηση της καθιέρωσης του 35ωρου και του 30ωρου, στο όνομα της προστασίας της οικονομίας, έχουν ως αφετηριακό σημείο τη διατήρηση και αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, τον υψηλό βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και τη χειροτέρευση της κατάστασής της. Αυτό ακριβώς εννοούν οι πολιτικές δυνάμεις που μιλούν για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και των επιχειρήσεων και την ευελιξία στην αγορά εργασίας.

Η αναφορά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και η κινδυνολογία που αναπτύσσεται για τα προβλήματα, που θα αντιμετωπίσουν με την υιοθέτηση του 35ωρου και του 30ωρου, αποκρύπτει τις βασικές αιτίες που δημιουργούν και οξύνουν τα προβλήματά τους. Αιτίες που εκπορεύονται από τα αντιλαϊκά μέτρα που πήραν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπως η απελευθέρωση των αγορών, τα προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο και τις μεγάλες επιχειρήσεις, η πολύχρονη φορομπηχτική πολιτική που χτυπάει τα εισοδήματα των μικρομεσαίων στρωμάτων, τα τοκογλυφικά επιτόκια των τραπεζών, η χαμηλή αγοραστική δύναμη των εργαζομένων ως αποτέλεσμα της πολιτικής της λιτότητας, που όλα αυτά τα χρόνια εφάρμοσαν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Ειδικότερα:

Με το άρθρο 1 της πρότασης του ΚΚΕ καθιερώνονται οι 35 ώρες εργασία την εβδομάδα με πενθήμερο και 7ωρο ημερησίως. Για τους εργαζόμενους στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα το 30ωρο με πενθήμερο και 6ωρο ημερησίως.

Στο ίδιο επίσης άρθρο ορίζεται ότι με συλλογικές συμβάσεις είναι δυνατή η ακόμα μεγαλύτερη μείωση του εργάσιμου χρόνου, με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τα ημερομίσθια των εργαζομένων.

Στο άρθρο 2 ορίζεται ότι η μείωση του εργάσιμου χρόνου αφορά όλους ανεξαίρετα τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό, δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα χωρίς εξαιρέσεις.

Στο άρθρο 3 ορίζονται οι καταργούμενες αντεργατικές διατάξεις και πιο συγκεκριμένα:

• Οι διατάξεις που αναφέρονται στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
• Οι διατάξεις που αναφέρονται στα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης.
• Οι διατάξεις που αναφέρονται στις ειδικές μορφές απασχόλησης (φασόν κλπ.).
• Οι διατάξεις που αναφέρονται στην προσωρινή απασχόληση (δανεισμός των εργαζομένων).
• Οι διατάξεις που αναφέρονται στα Ιδιωτικά Γραφεία Συμβούλων Εργασίας τα γνωστά ως δουλεμπορικά γραφεία.
• Οι διατάξεις που αναφέρονται στη μερική απασχόληση. Και
• καθώς επίσης και κάθε άλλη διάταξη ουσιαστικού ή τυπικού νόμου που έρχεται σε αντίθεση με την παρούσα πρόταση νόμου.

Τέλος, στο άρθρο 4 ορίζεται η άμεση έναρξη ισχύος του παρόντος από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.