Η παραπάνω ρήση που σε πρώτη ανάγνωση δηλώνει την αδυναμία ενός έγχρωμου να αλλάξει χρώμα με τη χρήση του σαπουνιού, αν εξαιρεθεί η ρατσιστική της διάσταση, είναι αρκούντως σαφής περί της αδυναμίας αλλαγής ορισμένων καταστάσεων. Μια από αυτές είναι η ολική άρνηση της αλλαγής στάσης (και συμπεριφοράς) του ΠΑΣΟΚ στα θέματα λεηλασίας του περιβάλλοντος, χάριν συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων που λυμαίνονται ομού μετά της κυβερνήσεως-εταιρίας τον περιβαλλοντικό πλούτο της χώρας.

Η λιμνοθάλασσα Καϊάφα στην Ηλεία είναι λίμνη; Διερωτώνται αθώα τα κυβερνητικά στελέχη. Κι αν είναι λίμνη, πόσο λίμνη είναι; Κι αν το πόσο δεν είναι και τόσο σαφές επί χάρτου μπορούμε να σπείρουμε τριγύρω της το εθνικό μας προϊόν; Δηλαδή το τσιμέντο; Κάποιοι λιγότερο διστακτικοί, που επιθυμούν να τους ονομάζουμε «ρεαλιστές», κάνουν ένα βήμα παρακάτω και υποστηρίζουν ότι μια ξενοδοχειακή μονάδα, έστω και σε προστατευόμενη περιοχή, δεν είναι δα και εγκληματική πράξη. Επενδύσεις θα γίνουν, θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν. Προς τι λοιπόν οι αντιπολιτευτικές φωνές; Ζημιά στο έθνος θέλουν να κάνουν και να κρατήσουν την Ελλάδα στην περιφέρεια των αναπτυγμένων χωρών (για να θυμηθούμε τις θεωρίες του μακαρίτη Α. Παπανδρέου) παρεμποδίζοντας ν' ανοίξει τις φτερούγες της προς τον αναπτυγμένο Βορρά. Και ξανά μανά τα σενάρια για το φαιοπράσινο μπλοκ που εναντιώνεται στο μέλλον.

Και το δάσος της Στροφιλιάς είναι δάσος; Και τι σημαίνει δάσος; Ο κ. Δρυς και με βάση το Σύνταγμα μπορεί να αποφανθεί, χωρίς να έχει ανάγκη τους δασολόγους ή να περιμένει τους μεμψίμοιρους του Συμβουλίου της Επικρατείας που ορισμένες φορές «κολλάνε» σε ...μικρολεπτομέρειες χαλώντας τους τη σούπα. Μα κι αυτοί τι θέλουν τέλος πάντων; Τώρα που φιμώθηκαν οι περισσότερες Μ.Κ.Ο. με κάποια ψίχουλα, μας προέκυψαν και οικολόγοι-δικαστές; Διερωτώνται. Αίσχος! Εχουν και τα ΜΜΕ δικά τους, οπότε άκρα του τάφου σιωπή για τέτοια θεματάκια, αφού τα πρωτοσέλιδα και ο τηλεοπτικός χρόνος έχουν να ασχοληθούν με «τα μεγάλα και σοβαρά» όπως, λ.χ., πώς γίνεται ένας δυνάμει πρωθυπουργός χιονάνθρωπος, ή το τζόκινγκ που κάνει για να είναι ακμαίος... Εντός του πλαισίου αυτού κινούνται και δρουν. Κι όποιον πάρει ο χάρος. Κυβέρνηση-ΜΜΕ-υπηρεσίες-εργολάβοι-επενδυτές με πλήρη στοίχιση (συναίνεση) ή άλλως «συμμετοχική δημοκρατία» και ταχύτατους ρυθμούς προσπαθούν να επωφεληθούν ακόμα και στο παραπέντε, έστω κι αν υπάρχουν τοπικές αντιδράσεις και οι παρανομίες τους είναι καραμπινάτες.

Το Φαρ Ουέστ τους εμπνέει καταπώς φαίνεται γι' αυτό και η περιφρόνησή τους προς τους ιθαγενείς (έτσι αντιμετωπίζουν τους πολίτες της χώρας) είναι πασίδηλη. Χάντρες τους τάζουν που δεν είναι καν γυάλινες, αλλά πλαστικές. Το έχουμε ξαναγράψει και δε θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε. Εκτός από απεχθείς είναι άκρως επικίνδυνοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι εταίροι τους (ΝΔ) είναι αγγελικά πλασμένοι. Στο πλαστό δίλημμα: ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ η απάντηση είναι σαφέστατη. ΚΚΕ για να «σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα», όπως έγραφε ο ποιητής.