ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι ... φύλακες των γκέτο

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Είναι απόφαση του σωματείου να μην επισκέπτονται τους εργαζόμενους εκπρόσωποι πολιτικών κομμάτων. Μπορείτε, αν θέλετε, να συναντηθείτε με το σωματείο, όχι όμως με τους εργαζόμενους». Η παραπάνω απάντηση δόθηκε σε εκπρόσωπο του ΚΚΕ, που επικοινώνησε τηλεφωνικά με το εργοστάσιο «Μινέρβα» στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να ενημερώσει για την επίσκεψη στην επιχείρηση αντιπροσωπείας του Κόμματος.

Αν νομίζετε ότι στην άλλη άκρη της γραμμής βρισκόταν ο διευθυντής ή κάποιο από τα μέλη της διοίκησης του εργοστασίου, μάλλον κάνετε λάθος. Την παραπάνω απάντηση ξεστόμισε η πρόεδρος του σωματείου, στέλεχος της ΔΑΚΕ και εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο της συνδικαλιστικής παράταξης της ΝΔ στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Η εν λόγω «συνδικαλίστρια» ανέλαβε να παίξει ρόλο γραμματείας της εργοδοσίας, πετυχαίνοντας μάλιστα επιδόσεις που θα ζήλευαν και όσοι συνάδελφοί της από την ΠΑΣΚΕ παραδοσιακά αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας τέτοιες δύσκολες αποστολές. Μετά από όλα αυτά, ας μην έχουν καμιά αυταπάτη οι εργαζόμενοι για το πώς εννοούν οι εκπρόσωποι του δικομματισμού τη δημοκρατία στους χώρους δουλιάς, αλλά και για το τι τους περιμένει μετά τις 7 του Μάρτη, αν τους δώσουν με την ψήφο τους το «πράσινο» φως να γκετοποιήσουν ακόμα παραπέρα τους εργασιακούς χώρους.

Η αλήθεια για τα επιχειρήματα του ΣΥΝ

Τρία επιχειρήματα έφερε ουσιαστικά ο Ν. Κωνσταντόπουλος στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, προκειμένου να αποδείξει, ότι ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι η μόνη αξιόπιστη, φερέγγυα και αποτελεσματική διέξοδος έναντι του δικομματισμού. Πρώτον, ότι πρόβλεψαν έγκαιρα τη νεοφιλελεύθερη «μετάλλαξη» του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, τους μέχρι σήμερα συνεπείς και αποτελεσματικούς αγώνες του ΣΥΝ έναντι της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής και, ιδιαίτερα, τη συμβολή του στη συγκρότηση του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Και τρίτον, ότι ο Συνασπισμός είναι η αριστερά της σύγχρονης εποχής.

Για να δούμε, λοιπόν, πόση αλήθεια κρύβουν τα επιχειρήματα αυτά: Η... έγκαιρη πρόβλεψη έχει ηλικία, όση και η τωρινή προεκλογική περίοδος. Στις τελευταίες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές ο ΣΥΝ συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ στη μισή και παραπάνω Ελλάδα. Ακόμη και πέρυσι, ήθελε σώνει και καλά να έχει και το ΠΑΣΟΚ στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις ενάντια στην επέμβαση στο Ιράκ. Επίσης, ακόμη και σήμερα, δεν έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από τις ηγετικές ομάδες του κυβερνητικού συνδικαλισμού στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Αντίστοιχη ήταν και η... συνέπειά του στους μέχρι σήμερα λαϊκούς αγώνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στη συγκρότηση του οποίου δε συνέβαλε μόνον ο ΣΥΝ, αλλά και δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, κλπ.). Σ' ό,τι αφορά δε, στο τρίτο επιχείρημα, περί σύγχρονης αριστεράς, θυμίζουμε μόνον, ότι ο δήθεν εκσυγχρονισμός και η ψευτοανανέωση αποτέλεσαν πάντα το πρόσχημα για όλα τα εγκλήματα που έχουν γίνει σε βάρος των αριστερών ιδεών και αξιών.

Συγκεκριμένη εφαρμογή

Ναι, ναι, σύμφωνοι. Οι ευθύνες του κράτους είναι υπαρκτές, αλλά είναι η μια πλευρά του ζητήματος. Υπάρχει και η άλλη, οι ευθύνες του πολίτη. Και την πλευρά αυτή δεν την αναδεικνύετε... Αυτά έλεγε και ξανάλεγε ο υφυπουργός Εσωτερικών, Ν. Μπίστης, σε δηλώσεις του προς διάφορα ΜΜΕ, την περασμένη Παρασκευή, ενώ από την άλλη μέρα η ίδια ακριβώς άποψη έγινε η επίσημη κυβερνητική θέση και βρισκόταν στο στόμα κάθε υπουργού. Και το σημειώνουμε όχι μόνο γιατί αποτελεί μνημείο προκλητικότητας και θράσους, να μιλάνε έτσι οι αρμόδιοι κυβερνητικοί υπεύθυνοι, ενώ την ίδια στιγμή η πρωτεύουσα της χώρας ήταν μισοαποκλεισμένη, ολόκληρες περιοχές χωρίς νερό και ηλεκτρικό ρεύμα και ανεξακρίβωτος αριθμός οδηγών και ταξιδιωτών περίμεναν με αγωνία μια κάποια βοήθεια. Το σημειώνουμε, επίσης, γιατί η αντίληψη αυτή αποτελεί μια συγκεκριμένη εφαρμογή της «συμμετοχικής δημοκρατίας» του Γ. Παπανδρέου... Ναι, έτσι είναι, μην έχετε περί αυτού την παραμικρή αμφιβολία.

ΥΓ: Αλλωστε - ίσως για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφισβήτηση - με δηλώσεις του στην κρατική ραδιοτηλεόραση (ΝΕΤ) ο Γ. Παπανδρέου, ο «εμπνευστής» της «συμμετοχής δημοκρατίας», επιβεβαίωσε πλήρως τα προαναφερόμενα...

Ακάλυπτες επιταγές

Οσο πλησιάζουμε στις εκλογές τόσο λιγότερο φειδωλοί θα είναι στις υποσχέσεις τους οι εκπρόσωποι του δικομματισμού. Κατά το «φάτε μάτια ψάρια...», θα τάξουν και πάλι «λαγούς με πετραχήλια». Αλλωστε οι διακηρύξεις και οι υποσχέσεις δεν κοστίζουν τίποτε, απεναντίας είναι καλό «δόλωμα» για αλίευση ψήφων. Ακόμα όμως και από τις υποσχέσεις τους οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα. Οι του ΠΑΣΟΚ υπόσχονται, ένα μέρος μόνο απ' αυτά που ο εργαζόμενος δικαιούται, αυτά που θα έπρεπε ήδη να απολαμβάνει, αυτά που στερείται εξαιτίας της πολιτικής που εφάρμοσαν όλα τα τελευταία χρόνια. Οι της ΝΔ, ευνοούμενοι κι από τη θέση τους, κρίνουν και καταγγέλλουν, πλειοδοτούν σε υποσχέσεις, όταν την ίδια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε αυτοί στήριζαν την κυβερνητική πολιτική.

Χτες, ο Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε αύξηση μισθών, ομολογώντας αυτό που γνωρίζει κάθε εργαζόμενος από πρώτο χέρι, πως οι μισθοί είναι απαράδεκτα χαμηλοί. Ποιος όμως ευθύνεται γι' αυτό; Υποσχέθηκε αύξηση της απασχόλησης, προσέξτε όχι για όλους, αλλά για το 62% του ενεργού πληθυσμού και μείωση της συνολικής ανεργίας στο 6% και ειδικότερα για τις γυναίκες στο 8%. Δηλαδή, ανεργία υπάρχει και θα υπάρχει εσαεί. Εμμέσως ο κ. Παπανδρέου κάλεσε τους ανέργους να πληρώσουν με την ψήφο τους μια ελπίδα πως θα είναι αυτοί οι τυχεροί που θα βρουν μια δουλιά αύριο, μια δουλιά μερικής απασχόλησης, με μερική ασφάλιση, μερικό εισόδημα, που θα τους εξασφαλίζει μερική ζωή. Είπε ακόμα για περιορισμό των εργατικών ατυχημάτων. Περιορισμό, όχι εξάλειψη. Ποιος όμως φταίει για τα σύγχρονα γκέτο, όπου δολοφονούνται και σακατεύονται εκατοντάδες εργάτες; Ποιος απολογείται γι' αυτούς; Ο κ. Παπανδρέου, αν και θα έπρεπε να απολογηθεί, ψηφοθηρεί, εκμεταλλευόμενος τον πόνο και την αγωνία των εργατικών οικογενειών.

Απέναντί του στάθηκε ο κ. Καραμανλής και το μόνο που βρήκε να αντιτάξει από την Πάτρα ήταν μια πιο «χρηστή διαχείριση». Λες και τα προβλήματα των εργαζομένων οφείλονται στην έντιμη ή ανέντιμη διαχείριση κι όχι στην πολιτική αυτή καθεαυτή. Η ΝΔ μιλάει πολύ, αλλά τελικά για τους εργαζόμενους και το λαό δε λέει τίποτα. Και τι θα μπορούσε να πει, όταν ομολογεί πως η πολιτική που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ, η πολιτική που ευθύνεται για τα λαϊκά προβλήματα, είναι και δική της πολιτική. Οταν συμφωνεί και επαυξάνει με τις φωνές εκείνων των στελεχών και των δύο κομμάτων που ομολογούν ωμά, κυνικά πως όποια κυβέρνηση κι αν εκλεγεί θα πάρει σκληρά μέτρα.

Και οι δύο απευθύνονται στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας σαν σε ιθαγενείς, που θαμπώνονται με χάντρες και καθρεφτάκια. Και οι δύο είναι υπόλογοι και υπαίτιοι. Και οι δύο είναι αποφασισμένοι να εντείνουν την αντιλαϊκή πολιτική, από τη στιγμή κιόλας που θα κλείσει η κάλπη. Να μην τους το επιτρέψει ο λαός. Τα «θα» τους είναι ακάλυπτη επιταγή, μόνο που μετά την απομάκρυνση από την κάλπη κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται. Στις 7 Μάρτη, οι εργαζόμενοι ας κάνουν «ταμείο» κι ας τους πληρώσουν με το νόμισμα που τους αξίζει. Μαύρο και στους δύο. Κόκκινο στην κάλπη για καλύτερες μέρες.