Και αίφνης οι «εύποροι συνταξιούχοι» του Ρ. Σπυρόπουλου ξανάγιναν τα «περήφανα γηρατειά» του Α. Παπανδρέου, που βρήκαν φροντίδα στο «Πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι», που έφτιαξε ο Κ. Σημίτης. Και σ' αυτή τη μέχρι τώρα «κοινωνική φροντίδα της χώρας» ήρθε η δέσμευση του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου για πρόσβαση των ηλικιωμένων μέσω των ΚΑΠΗ στο Internet, τη δημιουργία Ανοιχτού Πανεπιστημίου για την Τρίτη Ηλικία μαζί με την πρόσκληση προς τους συνταξιούχους να γίνουν εθελοντές για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τις εξαγγελίες αυτές έκανε ο Γ. Παπανδρέου χτες κατά τη διάρκεια της περιοδείας σε ΚΑΠΗ στην Ηλιούπολη, όπου τον συνόδευε ο φιλοκυβερνητικός δήμαρχος Θ. Γεωργάκης, που έχει μετατραπεί σε προεκλογικός αβανταδόρος του ΠΑΣΟΚ.

Η γύμνια της κοινωνικής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ είναι τέτοια, ώστε ακόμα και γι' αυτά τα περιορισμένα προγράμματα είναι αναγκασμένοι να ακολουθούν τις ίδιες διαδρομές. Ετσι και την προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών το 1998 ο Κ. Σημίτης επισκέφτηκε (29.9.1998) ηλικιωμένο στο πρόγραμμα «Βοήθεια στη Σπίτι» στην Ηλιούπολη για να επιδείξει τη δήθεν κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησής του.

Μάλιστα, την ένδεια της κοινωνικής πολιτικής - πέρα απ' τα πενιχρά αποτελέσματα - προσπαθούν να την καλύψουν με ανακρίβειες.

Ετσι ο Γ. Παπανδρέου θυμήθηκε ότι ο θεσμός των ΚΑΠΗ ξεκίνησε από τότε που ο Α. Παπανδρέου αποκάλεσε τους ηλικιωμένους «περήφανα γηρατειά». Η σύσταση του πρώτου ΚΑΠΗ έγινε στο τέλος του 1979, το 1981 λειτούργησαν άλλα 8 ΚΑΠΗ και το 1983 πέρασαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Μέχρι το 1995 δημιουργήθηκαν 250, αλλά τα περισσότερα έχουν αφεθεί στην τύχη τους.

Επίσης το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» πρωτοεφαρμόστηκε στις 15.6.1988 απ' τον Ερυθρό Σταυρό και το 27.6.1996 το ανακοίνωσε ξανά ο Κ. Σημίτης απ' το Περιστέρι. Μέχρι το 2003 λειτούργησαν απ' τους δήμους 483 προγράμματα, στα οποία κατ' εκτίμηση εξυπηρετήθηκαν μόλις 19.320 ηλικιωμένοι και άτομα με αναπηρίες, όπως ανέφερε ο υπουργός Εργασίας Δ. Ρέππας σε απάντησή του (21.8.2003) σε βουλευτές του ΚΚΕ. Χτες ο Γ. Παπανδρέου επανέλαβε ότι τώρα λειτουργούν 1.000 προγράμματα, στα οποία εξυπηρετούνται μόλις 65.000 ηλικιωμένοι και άτομα με αναπηρίες, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας (ανακοίνωση της 8.2.2004).

«Δεσμεύτηκε» βέβαια και για τις συντάξεις ο Γ. Παπανδρέου, επαναλαμβάνοντας ακριβώς τη «Χάρτα Σύγκλισης» του κ. Σημίτη. Σύμφωνα με αυτά, οι κατώτερες συντάξεις θα αυξάνονται μέχρι το 2008 κατά 5%. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, κατώτερη σύνταξη 412 ευρώ, το 2005 ο συνταξιούχος του ΙΚΑ θα λαμβάνει επιπλέον 22 ευρώ το μήνα, ήτοι 1,8 ευρώ την ημέρα. Αυτού του επιπέδου θα είναι οι αυξήσεις και τα επόμενα χρόνια.

Για το ΕΚΑΣ, που θα φτάσει στα 200 ευρώ στην τετραετία, από τα 140 σήμερα - στην ανώτερη μάλιστα κατηγορία - σημαίνει ότι η αύξηση θα είναι 15 ευρώ για κάθε χρονιά. Ομως το ΕΚΑΣ, με τους περιορισμούς που βάζει η κυβέρνηση, το λαμβάνει μόνο ένα μέρος των συνταξιούχων. Στο ΙΚΑ το παίρνει περίπου ο ένας στους τρεις συνταξιούχους. Ετσι ο ισχυρισμός ότι η κατώτερη σύνταξη θα είναι 700 ευρώ το μήνα το 2008 είναι πέρα για πέρα ψευδής. Αυτό το ποσό θα το λαμβάνουν μόνο όσοι είναι στον «πάτο του βαρελιού». ΄Η, για την ακρίβεια, όσους η κυβέρνηση θεωρεί ότι είναι στον «πάτο», αφού αυτή κάθε χρόνο ορίζει τα εισοδηματικά κριτήρια.

Δε λέει, βέβαια, η κυβέρνηση τι θα αντιπροσωπεύουν τότε τα 200 ευρώ του ΕΚΑΣ και τα 500 ευρώ σύνταξη, ακόμα και γι' αυτούς που θα παίρνουν αυτά τα ποσά. Αν κρίνουμε πάντως από την πορεία των συντάξεων, σε σχέση με το πραγματικό κόστος ζωής και τις ανάγκες των συνταξιούχων, γίνεται καθαρό ότι η αξία τους θα είναι σε πορεία μείωσης.

Για τη συνέχιση της φτώχειας των περήφανων γηρατειών «δεσμεύεται», λοιπόν, ο Γ. Παπανδρέου, γιατί μόνο αυτή μπορεί να εγγυηθεί.

Η πολιτική που αντιπάλεψαν οι συνταξιούχοι και έκαναν αλλεπάλληλες πορείες μέσα στο κρύο και στο χιόνι, αντιμετωπίζοντας ΜΑΤ και κλούβες μαζί με την περιφρόνηση του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη να μη δέχεται καν να συναντηθεί μαζί τους (όπως έκανε το Μάρτη και Δεκέμβρη του 2003).

Αποκαλυπτικός ήταν ο Γ. Παπανδρέου για το ρόλο των ηλικιωμένων σε μια «ανοιχτή κοινωνία της κοινωνικής συμμετοχής», που «βγάζει τον άνθρωπο απ' τον κοινωνικό αποκλεισμό».

«Εχουμε στο πρόγραμμά μας την πρόταση π.χ. να δημιουργούνται βρεφονηπιακοί σταθμοί μέσα στα σπίτια, σε γειτονιές, όπου υπάρχει ανάγκη. Θα επιδοτείται από το κράτος και θα μπορεί κάλλιστα να είναι ένας συνταξιούχος, ο οποίος θα κρατά τα παιδιά της γειτονιάς όταν δουλεύει η μητέρα, ο πατέρας και δεν υπάρχει κάποιος να τους τα κρατήσει. Το ολοήμερο σχολείο έχει δημιουργηθεί σε πάρα πολλές πια γειτονιές της χώρας. Στο ολοήμερο σχολείο μπορεί να διδάσκονται πολλά, μα και ο συνταξιούχος, ο ηλικιωμένος μπορεί να συμβάλλει με την εμπειρία του την τοπική ιστορία, να γίνει δάσκαλος, να μεταφέρει στη νέα γενιά όλη αυτή την πλούσια εμπειρία, την πολύ σημαντική που έχει από τη ζωή κι έτσι να γίνει και το σχολείο ένα κέντρο της γειτονιάς».

Ακόμα ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε τη θεσμοθέτηση του «Βοηθού Συνηγόρου της τρίτης ηλικίας» και την εθνική βδομάδα για τους ηλικιωμένους - λες και δεν έφτανε η μέρα για τους ηλικιωμένους που έχει καθιερωθεί η 30 Οκτώβρη κάθε χρόνου - ενώ ανακοίνωσε ξανά το ήδη εφαρμοζόμενο σύστημα τηλεβοήθειας.