Από το «Μάνο πουλάς στη φυλακή θα πας» ...στην ένταξη των Στ. Μάνου - Αν. Ανδριανόπουλου στο ΠΑΣΟΚ!
1. Στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας
2. Στην κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου
Ξεχώρισαν στην «έκρηξη οργής» οι πράσινοι συνδικαλιστές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, στις οποίες κατέχουν την πλειοψηφία.
Οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ αντιστάθηκαν καθολικά στο ξεπούλημα της μεγάλης αυτής επιχείρησης. Οι κινητοποιήσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις συγκλόνισαν συνειδήσεις και στρίμωξαν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ αντιστάθηκαν, επίσης, στην επιχείρηση εξαγοράς τους από την κυβέρνηση με την προσφορά «δωρεάν μετοχών» και της διάθεσης μετοχών με «προνομιακούς όρους» που επιχειρήθηκε με την προσωπική επιστολή του Στ. Μάνου, υπουργού Εθνικής Οικονομίας. Οι «πράσινοι» ζύμωναν και φώναζαν με πάθος το σύνθημα: Μάνο πουλάς στη φυλακή θα πας! Οι ίδιοι, μέσα στα πλαίσια της αντιπολιτευτικής τακτικής του ΠΑΣΟΚ, τοποθέτησαν στην οδό Βουλής έξω από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, επιγραφή που μετονόμαζε την οδό αυτή σε οδό ξεπουλήματος. Το Σεπτέμβρη του 1993 η Νέα Δημοκρατία κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής πολιτικής της έχασε τις εκλογές και το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην κυβερνητική εξουσία. Ο Στέφανος Μάνος δεν πήγε στη φυλακή - όπως απαιτούσαν τότε οι ΠΑΣΟΚοι - και ανέλαβε ο Γιάννος του ΠΑΣΟΚ, να πετύχει ό,τι δεν κατάφερε η Νέα Δημοκρατία.
Η ένταξη των «σκληρών» του νεοφιλελευθερισμού, Μάνου - Ανδριανόπουλου, στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει έκπληξη μόνο για όσους διατηρούν αυταπάτες για την πολιτική του και τη σταθερή επιλογή του να στηρίζει όπως και όσο μπορεί τις επιδιώξεις του κεφαλαίου στην Ελλάδα και έξω από αυτή. Είναι όμως ευκαιρία για τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ και γενικότερα να βγάλουν έστω και τώρα συμπεράσματα. Οι «μεταγραφές» στελεχών στα κόμματα του δικομματισμού γίνονται στα πλαίσια της κυρίαρχης πολιτικής που είναι κοινός τόπος και για τους δύο. Οι διαφορές που επικαλούνται δημαγωγικά για να κρατάνε τους εργαζόμενους εγκλωβισμένους στο δίλημμα ψηφίστε ΠΑΣΟΚ για να μην έρθει η δεξιά, δεν έχουν καμία βάση. Αλλωστε και οι δύο στον ίδιο βωμό των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών υποκλίνονται.
Ο Μ. Σ. πρέπει να ξέρει ότι η ελευθερία του εμπορίου, ο ελεύθερος ανταγωνισμός δεν υπάρχει στην εποχή μας. Εχει μονοπωληθεί σε μεγάλο βαθμό και η παραγωγή και το εμπόριο. Εχουμε περάσει στο ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού όπου οι αγορές μοιράζονται με τη βία. Γι' αυτό, παρά το γεγονός ότι το δολάριο υποτιμήθηκε πάνω από 20% οι τιμές των εμπορευμάτων που παράγονται εκτός των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν έπεσαν.
Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να επικαλούμαστε στοιχεία της πραγματικότητας του προμονοπωλιακού καπιταλισμού για να βγάλουμε συμπεράσματα για το μονοπωλιακό καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό.
Η παγκοσμιοποίηση είναι συνώνυμο του ιμπεριαλισμού, της εκμετάλλευσης των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών και λαών (R. ΑΤΜΑΝΝ, Globalization and Europe σελ. 1 εκδ. Pider). Εμείς δεν υποστηρίζουμε την ανάπτυξη της παγκοσμιοποίησης του ιμπεριαλισμού, αλλά την ανατροπή της και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού, της ισότιμης συνεργασίας των λαών.
ΥΓ 1. Επειδή πολλά πρώην στελέχη του ΚΚΕ έχουν προσχωρήσει και έχουν αναλάβει ηγετικές θέσεις σε αστικά ή μικροαστικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) είμαι υποχρεωμένος να θυμίσω ένα περιστατικό: Το 1960 διακινούσα κάρτες για την αποφυλάκιση του Μ. Γλέζου. Ετσι έδωσα και σ' έναν οπαδό μας που πήγε στο Αργος και χωρίς προφυλάξεις μάζευε υπογραφές. Τον έπιασε η Ασφάλεια, τον παρέπεμψε σε δίκη και το δικαστήριο τον καταδίκασε. Δε μου παραπονέθηκε τότε για τίποτα. Το 1981 όμως όταν ο Μ. Γλέζος βγήκε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, με πήρε στο τηλέφωνο και μου είπε: «Δεν ξέρεις πού σου πάνε τα τέσσερα. Καταδικάστηκα για έναν άνθρωπο που του βγάλατε γραμματόσημο και τώρα σας φτύνει». Κατά συνέπεια δεν μπορείς να καλείς σε αγώνες ανθρώπους, να αναλαμβάνεις αξιώματα, να δέχεσαι τιμές και μετά να τους αφήνεις έκθετους και να προσχωρείς στον αντίπαλο.
ΥΓ 2. Το γεγονός ότι ψήφισαν ένα εκατομμύριο άτομα τον Γ. Παπανδρέου θεωρείται δημοκρατικό. Αυτό παραβλέπει το γεγονός ότι ουσιαστικά διαλύονται τα κόμματα που είναι οι φορείς της λαϊκής κυριαρχίας. Γιατί πραγματικά, ποια Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ που εκλέγεται από τα μέλη του κόμματος (150.000 άτομα) θα μπορεί να ασκήσει έλεγχο στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, για τον οποίο μάλιστα δεν είδα και συγκεκριμένη θητεία. Και όλα αυτά έγιναν χωρίς να ανακοινώσει στο συνέδριο ότι θα συνεργαστεί με τους Μάνο και Ανδριανόπουλο, δηλαδή καθαρή εξαπάτηση των μελών και των φίλων του ΠΑΣΟΚ.