Μοιάζει με στημένο παιχνίδι αυτή η περιβόητη ...τηλεοπτική αναμέτρηση των πολιτικών αρχηγών. Το έστησαν, για να διασφαλίσουν τουλάχιστον την «ισοπαλία». Κατ' αρχήν, περιόρισαν στα μέτρα τους τις διαστάσεις του γηπέδου, φρόντισαν για τους κανόνες που τους βολεύουν και για τη ...διαιτησία.

***

Τα παπαγαλάκια διαλαλούν για τη σπουδαιότητα της αναμέτρησης και καλούν τον κόσμο να παραγγείλει... πίτσες, να βυθιστεί στον καναπέ και να απολαύσει το θέαμα. Υπάρχει, όμως, θέαμα; Μπορεί να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του κόσμου οι τοποθετήσεις δύο ανθρώπων, που ξεκινούν από την ίδια πολιτική αφετηρία και έχουν έναν κοινό πολιτικό στόχο; Μπορεί να εντυπωσιαστεί κανείς από το ότι ο ένας από τους δύο είναι πιο εύγλωττος ή πιο «γλυκός» από τον άλλο; Εχει καμιά σημασία ο τρόπος, με τον οποίο θα διατυπωθούν οι ίδιες, πάνω - κάτω, απόψεις;

***

Στο παιχνίδι αυτό, ένα είναι βέβαιο: Δε θα «παίξει» αντίπαλος. Δε θα ακουστεί η άλλη άποψη. Στο «γήπεδο» θα βρεθεί μια και μόνο «ομάδα» με τις δυο συνθέσεις της. Ο «δικομματισμός» φροντίζει για την προβολή των εκπροσώπων του και τον αποκλεισμό των υπολοίπων.

***

Θυμίζει κάτι από τη γνωστή ποδοσφαιρική «παράγκα» όλη αυτή η διαδικασία. Και οι οπαδοί; Αυτοί μαθαίνουν να είναι ικανοποιημένοι με τα στημένα ματς, αρκεί να νικάει η ομάδα τους. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, όμως, όλοι το ξέρουν: Το παιχνίδι είναι στημένο

Τώρα που θα γίνει η συζήτηση των πολιτικών αρχηγών και η εξωτερική πολιτική είναι μια από τις θεματικές ενότητες που θα δεχτούν (!) ερωτήσεις, είναι ίσως ευκαιρία να πληροφορηθούμε:

Διαφωνεί κανείς από τους δυο αρχηγούς με την παρουσία εκατοντάδων Αμερικανών, στρατιωτών, αξιωματικών, φανερών και μυστικών πρακτόρων, που θα αλωνίζουν τη χώρα μετά τις εκλογές και θα κάνουν ασκήσεις για την ασφαλή τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων;

Διαφωνεί κανείς από τους δύο αρχηγούς με το αμερικανικό αίτημα, που ζητά το ΝΑΤΟ να είναι αυτό που θα έχει ουσιαστικά την επιχειρησιακή ευθύνη για το «έργο» της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων;

Θα διαφωνήσει κανείς με το πιεστικό αμερικανικό αίτημα για την ενίσχυση της ελληνικής στρατιωτικής συμμετοχής στις δυνάμεις κατοχής στο Αφγανιστάν και το Ιράκ;

Τι γνώμη έχουν, άραγε, οι δυο αρχηγοί για το «σχέδιο Ανάν» για το Κυπριακό; Εξασφαλίζει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση;

Θα ερωτηθούν, άραγε, οι επίδοξοι πρωθυπουργοί γι' αυτά τα «απλά» ζητήματα εξωτερικής πολιτικής; `Η, μήπως, η συμφωνία τους και οι κοινές τους θέσεις κάνουν περιττή τη διατύπωση τέτοιων ερωτημάτων;