Ακολουθεί η συνέντευξη:

-- Με βάση τις τελευταίες εξελίξεις, ποιο είναι το πλαίσιο που διαμορφώνεται, μέσα στο οποίο θα γίνει η σύνοδος κορυφής, η οποία αρχικά ξεκίνησε σαν σύνοδος για να εξετάσει την πρόοδο των αποφάσεων της Λισαβόνας;

-- Το στίγμα της συνόδου δίνεται στην κατεύθυνση για ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα στην προώθηση των αντεργατικών μέτρων και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που είχαν αποφασίσει στη σύνοδο της Λισαβόνας το 2000. Με γενικό πλαίσιο την άνοδο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της ΕΕ προς αυτή των ΗΠΑ θα απαιτήσουν την επιτάχυνση των μέτρων γενίκευσης της μερικής και προσωρινής δουλιάς, την ιδιωτικοποίηση στην Παιδεία και στην Υγεία, με παραπέρα ιδιωτικοποιήσεις σε δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, νέο Ασφαλιστικό, κάτω όμως - κι αυτό είναι το καινούριο - από το πρίσμα της τρομοκράτησης των λαών. Η τρομο-υστερία και ο φόβος θα καλλιεργηθούν τεχνητά για να περάσουν ευκολότερα τη νέα αντεργατική επίθεση.

-- Μετά την 11η του Σεπτέμβρη του 2001, υπήρξε μια κατεύθυνση-πλαίσιο και στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, για νέα αντιτρομοκρατικά μέτρα, που ουσιαστικά απέβλεπαν στον περιορισμό κοινωνικο-πολιτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και ατομικών ελευθεριών. Μετά και την 11η του Μάρτη του 2004, ομολογούν ότι θα έχουμε μία εντονότερη-ταχύτερη επίσπευση αυτών των μέτρων και θα τα νιώσουμε πιο πολύ στο πετσί μας. Φαίνεται να τα είχαν έτοιμα και περίμεναν το άλλοθι.

-- Αυτό λέτε ότι είναι μία εξέλιξη στο μέχρι τώρα ανταγωνισμό μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ;

-- Βέβαια. Η όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ παίρνει μεγάλες διαστάσεις, εξελίσσεται σε ανοιχτή σύγκρουση. Οσο οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των δύο ιμπεριαλιστικών κέντρων για την πίτα της λείας θα εντείνονται, θα εξελίσσεται παράλληλα και η συνεργασία μεταξύ τους για την αντιμετώπιση από κοινού «του αντιπάλου», το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Οι απειλές και οι κίνδυνοι για τις συλλογικές και ατομικές ελευθερίες μεγαλώνουν και θα εκφραστούν και σε θέματα κοινωνικοπολιτικών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, έχουμε την αύξηση του αντιαμερικανισμού, μέσα από την καταδίκη της εισβολής και κατοχής του Ιράκ, που για να δικαιολογηθεί παρουσιάζεται ως κυνηγητό του φαντάσματος της «Αλ Κάιντα». «Κυνηγάνε» οι ΗΠΑ την τρομοκρατία, τρομοκρατώντας τους λαούς και προωθώντας τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια, σε ανταγωνισμό και όπου χρειάζεται σε συνεργασία με το άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο, την ΕΕ.

-- Στη σημερινή συγκυρία ποια είναι τα στοιχεία που ορίζουν τον ανταγωνισμό μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ; Σε ποιο επίπεδο δηλαδή βρίσκεται αυτή η όξυνση και πώς εκφράζεται;

-- Πρώτα για την όξυνση. Κατ' αρχάς έχει ξεσπάσει εμπορικός πόλεμος, λόγω αντιθέσεων και ανταγωνισμού στο οικονομικό πεδίο, γιατί ενδιαφέρονται για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου και στα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα. Θέλουν να ελέγξουν μεγαλύτερο πεδίο των πρώτων υλών, αλλά και αγορών. Συνεπώς, ενώ μέχρι τώρα ο ανταγωνισμός αυτός εκφραζόταν σε ένα άλφα επίπεδο, αυτός έχει μεγαλώσει και μάλιστα εξελίσσεται με μεγαλύτερη ταχύτητα. Θα έλεγα ότι είναι ένας ανταγωνισμός που παίρνει διαστάσεις πολέμου, ποιος θα προλάβει περισσότερα. Η αλήθεια είναι ότι ο πιο ικανός ανταγωνιστής των ΗΠΑ, σήμερα, εμφανίζεται να είναι η ΕΕ, άρα λοιπόν αυτόν τον αντίπαλο οι ΗΠΑ θέλουν να τον περιορίσουν και γι' αυτό οξύνεται και η αντίθεσή τους. Για να τα βγάλουν πέρα στον οικονομικό τους ανταγωνισμό, ένα από τα κυριότερα μέσα που χρησιμοποιούν είναι η ένταση και αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Γι' αυτό κερδισμένο από την κούρσα του ανταγωνισμού ΗΠΑ-ΕΕ είναι το κεφάλαιο και χαμένοι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

-- Η στρατιωτικοποίηση που εμφανίζεται γύρω μας, είναι μέρος αυτής της μάχης και αυτού του ανταγωνισμού μεταξύ τους;

-- Μέχρι τώρα είχαμε συντονισμένες αντεργατικές νομοθεσίες, που μειώνανε το εργασιακό κόστος, εντείνανε δηλαδή την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Αυτό λοιπόν τώρα φαίνεται να πηγαίνει παρέα και με το μαστίγιο. Η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ είναι ένα νέο πεδίο που αντανακλά τον ανταγωνισμό τους και την παραπέρα κλιμάκωση. Οι λαοί θα πληρώσουν διπλά και τα έξοδα και τις συνέπειες. Ο ιμπεριαλισμός σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Στα πλαίσια αυτά πρέπει να δούμε και την παραπέρα προσαρμογή και υποταγή της Ελλάδας, όπως εκφράζεται με τις πρόσφατες αποφάσεις για το ΝΑΤΟ, μπροστά στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και γενικότερα την προσαρμογή των Ενόπλων Δυνάμεων στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Δηλαδή, η παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα, όχι ότι δεν υπήρχε, αλλά βαθαίνει και απλώνεται.

-- Λέτε, δηλαδή, ότι το ΝΑΤΟ, από κει που ήταν ένας στρατιωτικός μηχανισμός με αποστολή να αντιμετωπίσει το σοσιαλιστικό σύστημα, τώρα αποκτά και ένα ρόλο εσωτερικού χωροφύλακα;

-- Χωροφύλακας! Βεβαίως. Είναι το νέο δόγμα. Και το νέο δόγμα, αν θέλεις από το '99 και μετά στη μορφή του αρχίζει να εκδηλώνεται και στην Ελλάδα. Με την πρόσφατη απόφαση να περιπολεί σ' όλη τη Μεσόγειο δείχνει τη στρατηγική υλοποίησης αυτού του ρόλου. Μάλιστα, ήταν προαποφασισμένο και ανακοινώθηκε με το άλλοθι της 11ης του Μάρτη, της Μαδρίτης. Είναι ραγδαίες οι εξελίξεις, όταν βλέπεις ότι αποφασίζεται έκτακτη σύνοδος των υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης της Ευρώπης, για να φτιάξουν ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο τρομοκράτησης των ευρωπαϊκών λαών, και αμέσως έρχεται «καπάκι» η απόφαση του ΝΑΤΟ, να ελέγξει όλη τη Μεσόγειο.

-- Σ' αυτή την πραγματικότητα η στάση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων είναι ενιαία;

-- Η στάση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων δεν ήταν ποτέ ενιαία. Η πλουτοκρατία του κάθε κράτους-μέλους έκανε τις επιλογές της και προχωρούσε ή συναινούσε στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, ανάλογα με τα συμφέροντά της, τις αντιθέσεις ή τους δεσμούς που έχει με τις ΗΠΑ. Γι' αυτό είχαμε και ενδοκοινοτικές αντιθέσεις, οι οποίες, στην ουσία, είναι ενδοϊμπεριαλιστικές. Δεν αποκλείεται, τώρα στη σύνοδο κορυφής να ξαναδούμε να επαναλαμβάνονται από ορισμένες χώρες. Η Ισπανία φαίνεται να συναινεί τώρα προς το Ευρωσύνταγμα και δεν αποκλείεται και στα πλαίσια αυτής της συνόδου να έχουμε εξελίξεις, σε ό,τι αφορά στην προώθηση της ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης.

-- Για να επιταχυνθεί η διαδικασία προς το Ευρωσύνταγμα;

-- Ναι, ή ακόμη και να αποφασιστεί. Να θυμίσουμε ότι η ΕΕ είχε στον προγραμματισμό της το 2003 να έχουν καταλήξει. Δεν καταλήξανε λόγω αντιδράσεων Ισπανίας, Πολωνίας. Τώρα μετά τις εκλογές στην Ισπανία, φαίνεται ότι οι Ισπανοί ίσως συναινέσουν στο παραπέρα, δεν ξέρουμε τι αντιθέσεις θα εκδηλωθούν από άλλες χώρες.

-- Βλέπετε αυτό που λέγεται γαλλο- γερμανικός άξονας, να αξιοποιεί τον έκδηλο αντιαμερικανισμό, στην κατεύθυνση να ενισχύσει τη δική του θέση;

-- Ο γαλλο-γερμανικός άξονας έχει κάνει ορισμένα βήματα. Δηλαδή και συναντήθηκε για το θέμα της ευρωπαϊκής άμυνας και έχουνε προχωρήσει σ' αυτό το θέμα, βεβαίως, με μια συναίνεση με το ΝΑΤΟ. Και, επίσης, ξανασυναντηθήκανε για τα εργασιακά και για την ταχύτητα υλοποίησης της αντεργατικής Λισαβόνας. Με αυτό το πλαίσιο θα έρθουν και στη σύνοδο κορυφής, δηλαδή θα πιέσουν ακόμα πιο πολύ αυτά τα κράτη-μέλη που δεν έχουν προχωρήσει στην υλοποίηση της γενίκευσης της μερικής και προσωρινής δουλιάς, του νέου Ασφαλιστικού, των νέων αντεργατικών ρυθμίσεων - μην αποκλείουμε στο μέλλον να δούμε και κατάργηση συλλογικών συμβάσεων - ούτως ώστε να είναι τελείως απελευθερωμένο το κεφάλαιο να εκμεταλλεύεται την εργατική δύναμη, να την πληρώνει όσο θέλει, όποτε θέλει και οι εργαζόμενοι να δουλεύουν χωρίς ωράρια, χωρίς περιορισμούς, χωρίς δικαιώματα. Υπάρχει επιστολή Γαλλίας, Γερμανίας και Βρετανίας προς την Κομισιόν, που ζητά να διοριστεί αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με καθήκοντα το συντονισμό και την προώθηση της αντεργατικής στρατηγικής της Λισαβόνας. Ταυτόχρονα, αξιοποιούν τον αντιαμερικανισμό στην ΕΕ μέσα από ελεγχόμενα κινήματα - ακίνδυνα για την εξουσία τους (τύπου «Κοινωνικό Φόρουμ») - για να στρατιωτικοποιηθεί η ΕΕ χωρίς λαϊκές αντιδράσεις.

-- Πώς αντιπαλεύεται αυτή η πραγματικότητα;

-- Μόνο με ένα ισχυρό λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο σε κάθε χώρα χωριστά, που παλεύει αποφασιστικά κατά των μονοπωλίων και σε συντονισμό σε επίπεδο ευρωπαϊκό και διεθνές. Θεωρώ ότι τουλάχιστον από το '95 και μετά και πολύ πιο έντονα μετά την εισβολή στο Ιράκ, στο αντιπολεμικό κίνημα, αρχίζει κάτι να κινείται με αρκετές δυσκολίες, αντιφάσεις και διαφορετικές θέσεις. Αυτό τους ανησυχεί. Συνεπώς, φαίνεται καθαρά πως η ανάπτυξη του κινήματος, και ειδικά η ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, είναι το αντίπαλο δέος μπροστά στην κατατρομοκράτηση των λαών.

-- Μπορεί να συμβαδίζει αντιιμπεριαλιστικό κίνημα από τη μία μεριά και από την άλλη μεριά υπεράσπιση της ΕΕ, έστω και με αυτούς τους όρους που μιλάνε «για μια άλλη ΕΕ»; Γιατί έχουμε τέτοια στοιχεία μέσα στο κίνημα.

-- Οι ίδιες οι εξελίξεις δείχνουν ότι ναι μεν είναι χωροφύλακας οι ΗΠΑ, χωροφύλακας όμως είναι και η ΕΕ. Και μάλιστα ο χωροφύλακας ΕΕ προσπαθεί να ενισχυθεί και να φτάσει στο επίπεδο των ΗΠΑ, δηλαδή με το μαστίγιο, να υπάρχουν δούλοι που θα παράγουν υπεραξία, που θα την καρπώνεται το κεφάλαιο. Θα έλεγα ότι έχουμε δικτατορία του κεφαλαίου στο οικονομικό και πολιτικό επίπεδο και προχωράμε με πολλή ταχύτητα και στο στρατιωτικό επίπεδο, για να θωρακιστεί καλύτερα. Συνεπώς, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και υπεράσπιση του ενός από τους δύο χωροφύλακες δεν πάνε μαζί.

Ο εχθρός των λαών είναι ο ιμπεριαλισμός. Αντιιμπεριαλιστικό, μαζικό, ενωτικό κίνημα είναι η απάντηση. Σε αυτή την κατεύθυνση παλεύουμε οι κομμουνιστές μαζί με τους εργαζόμενους.