Μετανάστες που ζουν στα Κάτω Πατήσια μιλούν στη συντάκτρια του «Ρ»

Πρόκειται μόνο για τρεις από τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, που, φτάνοντας στην «ελληνική γη της επαγγελίας» όπου περίμεναν να βρουν τουλάχιστον ένα κομμάτι ψωμί για να τα βγάλουν πέρα, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι. Εγκλωβισμένοι στην παρανομία. Στην ανεργία και στη μιζέρια. Στην εκμετάλλευση.

Το τελευταίο διάστημα, οι γνωστοί έλεγχοι - «για το καλό όλων μας» όπως συνεχίζουν να απαντούν οι αρμόδιοι - που υφίστανται οι μετανάστες ανά πάσα στιγμή και σε κάθε γωνιά, από τους αστυνομικούς τύπου «Ράμπο» με το αυτόματο στο χέρι, έχουν πολλαπλασιαστεί, όπως καταθέτουν στο «Ρ».

Σύμφωνα με μια ομάδα μεταναστών που εργάζονται σε βιοτεχνίες ραπτικής, δεν είναι λίγες οι φορές που τέτοιοι έλεγχοι έχουν ως αποτέλεσμα να καθυστερούν στη δουλιά - με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό. Καταμεσής του δρόμου στήνεται «ανάκριση». «Αδεια εργασίας». «Αδεια παραμονής». Ακόμα και «πού μένεις». Για όσους δεν έχουν να δείξουν τα σχετικά έγγραφα, η συνέχεια περιλαμβάνει από καταδίωξη μέσα στους δρόμους της Αθήνας μέχρι και επί τόπου... «απονομή δικαιοσύνης» διά της οδού «πυξ-λαξ» - κάτι που συμβαίνει περισσότερο σε μικροπωλητές. Τους βρήκαμε στο Μοναστηράκι, σ' ένα από εκείνα τα σπίτια που απέξω μοιάζουν ακατοίκητα και από μέσα στεγάζουν δέκα ψυχές.

Ο συλλογισμός απλός. Σε μια κουβέντα στα Κ. Πατήσια, αυτή τη φορά. «Δουλεύουμε ανασφάλιστοι. Για να ανανεώσουμε όμως την άδεια παραμονής ζητούν 300 ένσημα. Κατηγορούν εμάς, αν δε δίνουμε τα ένσημα που ζητάνε. Δεν κολλά το αφεντικό ένσημα. Αντί να τα βάλει με το αφεντικό που δε μας κολλά ένσημα, τα βάζει με τους εργάτες».

Ο Ροτόν, ο Μοχάμεντ, ο Σαχάνουρ, ο Κάσεμ μένουν στην Ελλάδα πάνω από μια δεκαετία. Εχουν όλοι γυναίκες και παιδιά στο Μπανγκλαντές, που δεν μπορούν ούτε να δουν, αφού δεν έχουν στα χέρια τους παρά μόνο βεβαιώσεις ότι έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους για την άδεια παραμονής.

«Τη μία φορά ζητούν εκατό ένσημα, την άλλη φορά διακόσια, την άλλη τρακόσια. Ο,τι θέλουν ζητούν», λέει ο Ροτόν κι η οργή του κατακλύζει την κουβέντα. «Πήγε ο Χοκ να πάρει την άδεια και ήταν ληγμένη». «Μα, 300 ένσημα δεν μπορούν να μαζέψουν ούτε οι Ελληνες», συμπληρώνει ο Κάσεμ.

Αυτοί οι άνθρωποι ζουν με την αγωνία μήπως αρρωστήσουν. Χωρίς βιβλιάριο υγείας, θα πρέπει να «σκάσουν» μια περιουσία στους ιδιώτες γιατρούς. Ο Αλόμγκιρ δουλεύει δώδεκα ώρες και παίρνει γύρω στα είκοσι ευρώ. Μερικοί δουλεύουν μονάχα τέσσερις ή πέντε μήνες, σε κάποιο νησί, σε εστιατόρια κυρίως. «Και πρέπει να στέλνουμε και χρήματα στους δικούς μας... Αν περισσεύουν...».

«Γιατί να κάνει κάποιος κάτι παράνομο; Για να φύγει πάλι πίσω; Εμείς είμαστε οι φοβισμένοι. Δεν ήρθαμε εδώ για να κάνουμε κακό. Εμείς έχουμε πατρίδα, έχουμε γυναίκα, μάνα, πατέρα. Δεν ήρθαμε εδώ για να κάνουμε κακό». Είναι η απάντηση του Ροτόν σε όσους θέλουν τους μετανάστες να... πρωτοπορούν ως «εν δυνάμει» τρομοκράτες.

«Ολα αυτά δεν εντάσσονται σε μια τυπική πολιτική. Δηλαδή, το να μη χορηγείται στο μετανάστη η άδεια το Φλεβάρη που κάνει την αίτηση, αλλά να πρέπει να περάσει περίπου ένα εξάμηνο. Αυτό δεν είναι κάτι που καταγράφεται απ' το νόμο. Αυτή είναι η έννοια της άτυπης μεταναστευτικής πολιτικής», δηλώνει στο «Ρ» η Κ. Κασσιμάτη, καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με συμμετοχή σε ευρύ σχετικό ερευνητικό έργο.

Η Κ. Κασσιμάτη εξηγεί πως ενώ η Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες αποτελούσε περιφέρεια του δυτικού καπιταλισμού, έχει μεταβληθεί η ίδια πλέον σε ένα καπιταλιστικό κέντρο που δέχεται πλέον μετανάστες από όλα τα κράτη της Βαλκανικής Χερσονήσου, αλλά και πολλά της Μέσης και της Απω Ανατολής. Το ελληνικό κράτος έχει υιοθετήσει απέναντι στους μετανάστες την ίδια πολιτική που εφάρμοσαν και τα δυτικά κράτη στους Ελληνες μετανάστες στη δεκαετία του 1960, αλλά και αργότερα. «Τους έλεγαν "γκάνστερμπάϊ". Δεν τους έλεγαν δηλαδή εργάτες, αλλά "φιλοξενούμενους εργάτες". Κι αυτοί ήταν το διαπραγματευτικό ατού για τους Γερμανούς. Πώς να διεκδικήσουν τα γερμανικά συνδικάτα καλύτερες αμοιβές, όταν ο άλλος έλεγε "εμένα δε με νοιάζει, εγώ έχω τον εφεδρικό στρατό". Και εννοούσαν τους ξένους εργάτες. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει κι εδώ». Πρόκειται ασφαλώς για τη γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε».

Στο ερώτημα αν τελικά υπάρχει πολιτική βούληση για τη νομιμοποίηση των μεταναστών, η απάντηση είναι ξεκάθαρη: «Ισα - ίσα. Υπάρχει πολιτική βούληση προς την άλλη πολιτική κατεύθυνση. Διότι επιμένω ότι η εκμετάλλευσή τους θα υπάρχει εφόσον είναι παράνομοι. Από κει και πέρα υπάρχει βέβαια και η εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου, που δεν είναι παράνομος στον τόπο του».

Χρειάστηκαν τρεις βδομάδες καθημερινών απεργιακών κινητοποιήσεων για να αποσπάσουν τελικά οι 150 εργαζόμενοι της εταιρείας «ΟΞΥΜΑΧΟΝ» τη δέσμευση της εργοδοσίας οτι θα καταβάλει τα δεδουλευμένα τους από τον περασμένο Νοέμβρη. Με απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης, χθες επέστρεψαν κανονικά στη δουλιά τους, παραμένουν ωστόσο σε αγωνιστική εγρήγορση σε περίπτωση που η εργοδοσία αθετήσει την υπόσχεσή της να καταβάλει την Παρασκευή στους εργαζόμενους ένα μηνιάτικο και τις επόμενες δέκα μέρες να ξoφλήσει τα δεδουλευμένα τους.

Στην πλειοψηφία τους οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε οικτρή οικονομική κατάσταση, αφού παραμένουν απλήρωτοι εδώ και τέσσερις μήνες, με την εργοδοσία να επικαλείται «οικονομική δυστοκία». Την ίδια στιγμή τα κέρδη της επιχείρησης και οι επενδύσεις της στο εξωτερικό αυξάνουν κατακόρυφα, αφού αποτελεί μια από τις πιο σύγχρονες μονάδες στον κλάδο της -κατασκευάζει πλακάκια εσωτερικού χώρου.

Με ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ Κομοτηνής καταγγέλλει την ασυδοσία της εργοδοσίας που «παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις στο νομό Ροδόπης, δίπλα στο «ΑΡΚΑΔΙΑ CD» που δεν πληρώνει καθόλου τους 140 εργαζόμενους τα Σαββατοκύριακα». Παράλληλα καλεί τους εργαζόμενους του νομού να δώσουν απάντηση στις αντεργατικές μεθοδεύσεις εργοδοτών και κυβέρνησης με τη μαζική συμμετοχή τους στην 24ωρη πανελλαδική, πανεργατική απεργία στις 31 Μάρτη και στην προσυγκέντρωση του ΠΑΜΕ.

Δεν έκρυψε τις προτιμήσεις του, ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, δηλώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «μια νέα σελίδα ανοίγει στις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας», μετά τη χτεσινή συνάντηση του με το πρωθυπουργό. Κατά τον αρχιεπίσκοπο, «θα κυριαρχεί ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ των δύο κορυφαίων θεσμών του έθνους, της Εκκλησίας και της Πολιτείας. Με τονισμό των διακριτών ρόλων οι οποίοι ρυθμίζουν τους ρόλους που έχουμε αναλάβει».

Οπως είπε, επίσης, «ο πρωθυπουργός διαθέτει και τη βούληση μαζί με την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων για μια προσέγγιση των ζητημάτων, με γνώμονα το καλώς εννοούμενο συμφέρον Εκκλησίας - Πολιτείας». Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ο αρχιεπίσκοπος είπε ότι στη συνάντηση συζητήθηκε το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας και η στήριξη που αυτό χρειάζεται. Το θέμα των ταυτοτήτων θα εξεταστεί στον πρέποντα χρόνο.

Οπως σημειώνεται από την Αρχιεπισκοπή, στη συνάντηση έγινε μια γενική συζήτηση χωρίς εξειδικευμένες αναφορές. Συζητήθηκαν ο ρόλος της ορθόδοξης Εκκλησίας στην ενωμένη Ευρώπη και στα Βαλκάνια, το προνοιακό έργο της Εκκλησίας, η αναφορά του χριστιανισμού ως θεμέλιου του ευρωπαϊκού πολιτισμού στη συνταγματική συνθήκη. Τέλος, ζητήθηκε η αρωγή της Πολιτείας για να δρομολογηθούν λύσεις σε όλα τα ζητήματα. Αύριο ο αρχιεπίσκοπος θα επισκεφθεί την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Τον πολυαγαπημένο μας πατέρα, παππού και αδελφό, αγωνιστή

ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟ ΑΝΤΩΝΗ

κηδεύουμε αύριο Παρασκευή 26.3.2004 και ώρα 15.30 μ.μ. από το Β΄ Κοιμητήριο Αθηνών

Η οικογένειά του

Τελούμε την ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΜΑΡΤΙΟΥ 2004 και ώρα 11 π.μ. 40/θήμερο μνημόσυνο στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου (οδός Σκουφά) για την ανάπαυση της ψυχής του πολυαγαπημένου μας συζύγου, πατέρα, παππού, αδελφού και θείου

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

οδοντιάτρου

Η σύζυγος Εφη. Οι κόρες Μαρία, Ελισάβετ. Η εγγονή Αγγέλα. Τα αδέλφια Χρυσούλα και Θόδωρος Κατσίκης, Κώστας Διάκος, Κυριακή Οικονόμου, Μαίρη Οικονόμου. Τα ανίψια. Οι λοιποί συγγενείς.