Από μέρες τώρα πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν αρχίσει, στις δηλώσεις τους και στην αρθρογραφία τους, να τα «βάζουν» με το «σχέδιο Ανάν» και να εκτιμούν πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει «συμφωνημένη λύση» σε ένα τέτοιο σχέδιο. Χτες, μάλιστα, αυτές οι φωνές πολλαπλασιάστηκαν. Φυσικά, όλοι το καταλαβαίνουν πως το σχέδιο, πάνω στο οποίο συζήτησαν τρεις μέρες τώρα στη Λουκέρνη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αρχικό «σχέδιο Ανάν», με ελάχιστες και δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις, που, βέβαια, καθόλου δεν άλλαξαν - ούτε κανείς το υποστηρίζει αυτό - τη βασική του φιλοσοφία. Ποιες ήταν, λοιπόν, οι θέσεις των πολιτικών κομμάτων για το (πρώτο) «σχέδιο Ανάν», το Νοέμβρη του 2002; Ο «Ρ» παρουσιάζει σήμερα μια πρώτη αποδελτίωση δηλώσεων και αποφάσεων εκείνης της περιόδου, χρήσιμη εκτιμούμε, για να διαπιστώσουμε το βαθμό συνέπειας που χαρακτηρίζει κάθε πολιτικό οργανισμό.

Από την πρώτη στιγμή της δημοσιοποίησης σημείων ή ολόκληρου του διαβόητου «σχεδίου Ανάν» - αυτού που χαιρέτισαν με πανηγυρισμούς ή έστω κάπως σεμνότερα άλλες πολιτικές δυνάμεις - το ΚΚΕ αντέδρασε. Το αρνήθηκε, το απέρριψε και προειδοποίησε καθαρά Ελληνες και Ελληνοκύπριους για το τι ελλοχεύει. Συγκεκριμένα:

- Στις 7/11/2002 η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Αλ. Παπαρήγα, με επιστολή της, προς τον τότε πρόεδρο της Βουλής Απ. Κακλαμάνη, ζητά την πραγματοποίηση στη Βουλή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών με θέμα τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Στην επιστολή τονίζει: «Είναι φανερό ότι έχουν πλέον δρομολογηθεί αρνητικές εξελίξεις για το μέλλον της Κύπρου στο επόμενο διάστημα που δε βρίσκονται στα πλαίσια των αποφάσεων του ΟΗΕ. Η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής της Κοπεγχάγης με τη λήψη απόφασης για την ένταξη νέων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση που αφορά και την Κύπρο, σε συνδυασμό με την αναμενόμενη κατάθεση του σχεδίου λύσης από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, και την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ που εντείνουν τις πιέσεις τους, δημιουργούν έντονες ανησυχίες και προβληματισμούς για τη λύση που προωθείται».

- Στις 11/11/2002 δημοσιοποιείται ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ: «Το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο είναι απαράδεκτο, άδικο και εξαιρετικά επικίνδυνο για το άμεσο μέλλον, εφ' όσον υιοθετηθεί. Αποτελεί τορπίλη στα δικαιώματα του ελληνοκυπριακού και του τουρκοκυπριακού λαού να ζουν σε μια χώρα με ενιαία κυριαρχία και προσωπικότητα. Είναι μια μη λειτουργική Συνομοσπονδία. Ο ΓΓ του ΟΗΕ παρουσίασε ένα κοστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και των ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ, που πετάει στο καλάθι των αχρήστων όλες τις αποφάσεις του ΟΗΕ για το Κυπριακό. Οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης είναι πελώριες. Το ίδιο και όσων καλλιέργησαν στο λαό εφησυχασμό για τη δήθεν δίκαιη λύση, που θα δινόταν στο Κυπριακό μέσω της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ».

- Στις 13/11/2002, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εκδίδει ανακοίνωση. Υπογραμμίζει ότι το σχέδιο στηρίζεται στην απόφαση της «Ομάδας των 8» πιο ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών στις 20 Ιούνη του 1999 στην Κολωνία για το Κυπριακό. Εκεί καλούνταν «τα δύο μέρη» να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με ανοιχτή την ατζέντα και «χωρίς προϋποθέσεις». Επιπροσθέτως, γινόταν η αναφορά ότι, για την επίτευξη λύσης, τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ «θα παίρνονταν απλώς υπόψη», αντί αυτά να αποτελούν τη βάση της λύσης. Το ΠΓ υπενθυμίζει ότι σ' αυτά τα πλαίσια κινήθηκαν από τότε και οι δηλώσεις του ΓΓ του ΟΗΕ, ο οποίος στις 12/9/2000 έφτασε να μιλήσει και για την «πολιτική ισότητα» των δυο μερών.

Στην ανακοίνωση επισημαίνονται οι ιστορικές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και οι τεράστιες ευθύνες όσων πολιτικών δυνάμεων της χώρας συνέβαλαν στη δημιουργία κλίματος εφησυχασμού του λαού, αποκρύβοντας τους πραγματικούς κινδύνους που αντιμετώπιζε η Κύπρος και όλος ο λαός της από την επέλαση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων στην περιοχή.

Τέλος, υπογραμμίζει ότι το σχέδιο αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για διαπραγμάτευση και καλεί το λαό και τη νεολαία να κινητοποιηθεί μαζικά και να εκδηλώσει την κατηγορηματική αντίθεσή του στα τελεσίγραφα και στην υπαγόρευση λύσεων από τους ιμπεριαλιστές, σε βάρος της Κύπρου και του λαού της.

- Την ίδια μέρα παραχωρεί συνέντευξη Τύπου η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Αλ. Παπαρήγα. Δηλώνει χαρακτηριστικά: «Για μας, η πρόταση Ανάν, ο κορμός της, δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για συζήτηση. Βεβαίως, είναι άλλο πράγμα, συζητήσεις θα γίνουν, διαπραγματεύσεις θα γίνουν, αλλά το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο κορμός και η βάση πάνω στην οποία εδράζεται το σχέδιο. Πρόκειται για μια συγκαλυμμένη, κατά τη γνώμη μας, συνομοσπονδία συγκαλυμμένης διχοτόμησης».

Η Αλ. Παπαρήγα τονίζει ότι «δεν μπορεί να είναι βιώσιμο το σχήμα και δεν ξέρω αν υπάρχει στην ιστορία της διαμόρφωσης των κρατών τέτοιο σχέδιο κράτους».

Διορατικά στη συνέντευξη επισημαίνεται και η εξής παράμετρος: «Ακούμε από πολλούς, ακόμη και παράγοντες της κυβέρνησης, ότι "ναι, υπάρχουν προβλήματα δυσλειτουργίας, υπάρχουν αγκάθια". Αυτό πια ομολογείται. Γιατί δεν είναι δυνατόν να κρύβεται. Ποιο είναι όμως το αντιστάθμισμα σε αυτά τα αγκάθια; Το κοινοτικό κεκτημένο.

»Δεν ξέρω, στην εποχή που ζούμε, ιδιαίτερα τα τελευταία 10 χρόνια, έχουμε όλοι καταλάβει ότι κανένα κεκτημένο δεν είναι κεκτημένο. Ποια κεκτημένα της ανθρωπότητας, σε μια ολόκληρη διαδικασία, παραμένουν κεκτημένα; Μας μιλούν πολύ περισσότερο για το κοινοτικό κεκτημένο, το οποίο φέρνει τη σφραγίδα της ανισότητας, της ανισομετρίας, της εξάρτησης, όλα αυτά φέρνει και το κοινοτικό κεκτημένο.

»Να πούμε και κάτι άλλο; Ακόμη και αν υπάρχει ένα θετικό κεκτημένο μέσα στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, ποιος μας λέει ότι αύριο θα παραμείνει κεκτημένο; Αύριο με τη διεύρυνση, με την όξυνση των αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων, με τις εξελίξεις που έχουμε παγκόσμια και στον οικονομικό και στο στρατιωτικό τομέα, ποιος μας λέει ότι δε θα υπάρχει αναθεώρηση, είτε με τη σφραγίδα της νομιμότητας, είτε και ντε φάκτο και των όποιων κεκτημένων;».

Από την πρώτη στιγμή που πήρε στα χέρια το «σχέδιο Ανάν» η ελληνική κυβέρνηση στις 11/11/2002, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης με διάγγελμά του έσπευσε να κάνει λόγο για «ιδιαίτερα σημαντική ημέρα» και μέσα από τις δηλώσεις του επιχειρούσε να να «σπρώξει» την Κύπρο προς την αποδοχή του σχεδίου, προκαταβάλλοντας τις αποφάσεις του πολιτικού κόσμου της Κύπρου!

Συγκεκριμένα, ο Κ. Σημίτης δήλωνε τότε: «Εχουμε μια ιστορική ευκαιρία για τη λύση και πρέπει όλοι να συμβάλουν στην απρόσκοπτη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων, χωρίς να τίθενται χρονικά διλήμματα».

Ο ίδιος, μάλιστα, προχωρούσε και σε μια πρώτη αξιολόγηση της πρότασης και υποστήριζε: «Αυτή η πρόταση, αυτό το Σχέδιο είναι μια αφετηρία. Μια αφετηρία, η οποία επιτρέπει μια διαπραγμάτευση, μια εντατική διαπραγμάτευση. Τώρα - πρόσθεσε - αρχίζει μια πολύ σημαντική περίοδος διαπραγματεύσεων που θα είναι και δύσκολες και επίπονες»...

Ουσιαστικά, ο Κ. Σημίτης έσπευδε να «αποδεχτεί» το σχέδιο, όταν ακόμα εκείνες τις ώρες δεν είχε συνεδριάσει το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε αποφασίσει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, για να επιβληθεί μια - οποιαδήποτε - «λύση» στο Κυπριακό.

Για να ισχυροποιήσει τις θέσεις του ο Κ. Σημίτης και βαφτίζοντας τότε το κρέας ψάρι, ισχυριζόταν ότι εκείνο το πρώτο σχέδιο: «Θίγει όλα τα γνωστά ζητήματα του κυπριακού προβλήματος. Το συνταγματικό, το εδαφικό, το θέμα των προσφύγων, το θέμα της ασφάλειας, των περιουσιών, της ιθαγένειας».

Επιχειρώντας, μάλιστα, να ξεπεράσει τα τεράστια προβλήματα που παρουσίαζε από τότε το «σχέδιο Ανάν», υποστήριζε: «Δεν είναι σκόπιμη και ορθή μια αποσπασματική αποτίμηση της σημασίας της κάθε ρύθμισης χωριστά. Αυτό που έχει σημασία - κατέληξε - είναι η συνολική ισορροπία, στην οποία αυτό το Σχέδιο με τη διαπραγμάτευση μπορεί να οδηγήσει τελικά»...

Στις 13 Νοέμβρη, μόλις δυο μέρες μετά από τη μέρα που γνωστοποιήθηκε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το «σχέδιο Ανάν», το Υπουργικό Συμβούλιο τασσόταν «ομόφωνα» υπέρ του σχεδίου για τη Συνολική Διευθέτηση του Κυπριακού, που υπέβαλε ο ΓΓ του ΟΗΕ, «ως βάση για διαπραγμάτευση». Την ενημέρωση του Υπουργικού Συμβουλίου είχε αναλάβει ο Κ. Σημίτης και ο Γ. Παπανδρέου.

Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών είχαν στείλει τότε το δικό τους τελεσίγραφο, δηλώνοντας ο μεν Κ. Σημίτης ότι «είναι η τελευταία ευκαιρία επίλυσης του προβλήματος» και ο δε Γ. Παπανδρέου ότι πρόκειται «για ιστορική ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη»!!

Στις 15 Νοέμβρη, ο πρωθυπουργός πήρε άμεσες οδηγίες για τη στάση που πρέπει να κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση σχετικά με το «σχέδιο Ανάν» και μάλιστα τηλεφωνικά! Στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου ήταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους, ο οποίος ζήτησε να μην κλείσει η πόρτα της Ευρώπης για την Τουρκία στην Κοπεγχάγη και μίλησαν και για το Κυπριακό. Τότε, ουσιαστικά, ο Κ. Σημίτης διαβεβαίωνε τον Πρόεδρο Μπους ότι η Ελλάδα έχει αποδεχτεί το σχέδιο και πως όλα εξαρτώνται από την αντίδραση της τουρκικής πλευράς!

Στην «εθνική γραμμή», δηλαδή της αποδοχής του σχεδίου Ανάν ως βάση για συζήτηση, κινήθηκε από την πρώτη στιγμή και πριν καλά καλά φτάσει στα χέρια του το έκτρωμα του ΓΓ του ΟΗΕ, ο Κ. Καραμανλής. Οι παρατηρήσεις και οι ενστάσεις που διατύπωσε είχαν το νόημα της ενίσχυσης των διαπραγματευτικών «χαρτιών».

Στην πρώτη δήλωση που έκανε, στις 13 Νοέμβρη 2002, δύο μέρες δηλαδή μετά την κατάθεση του σχεδίου Ανάν, ο Κ. Καραμανλής, περιόρισε το όλο ζήτημα στα προβλήματα λειτουργικότητας του σχεδίου και εναρμόνισης με το κοινοτικό κεκτημένο. «Η πολιτειακή δομή και το σύστημα διακυβέρνησης που προτείνονται είναι προβληματικά», είχε δηλώσει, εντοπίζοντας ως «δεύτερο σοβαρό πρόβλημα» την «εναρμόνιση συγκεκριμένων προβλέψεων του σχεδίου με το ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Το ζητούμενο, από τότε για τον νυν πρωθυπουργό, ήταν «ο σκληρός διαπραγματευτικός αγώνας», ώστε «να επιτευχθεί η βιωσιμότητα, η λειτουργικότητα και η προσαρμογή στους ευρωπαϊκούς θεσμούς». Στη βάση αυτή αξίωνε «το μέγιστο βαθμό εθνικής συνεννόησης και συνεργασίας», προτείνοντας τη σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Δεύτερη «γραμμή άμυνας» που είχε θέσει ήταν η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ ανεξάρτητα από τη λύση του Κυπριακού. «Η λύση του Κυπριακού δεν αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη», τόνιζε, παραπέμποντας στο «γερμανικό πρότυπο».

Είναι αλήθεια ότι σε δηλώσεις του μετά τη συνάντησή του με τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, κράτησε αποστάσεις από κυβερνητική θριαμβολογία αλλά χωρίς κανένα πολιτικό - πρακτικό αντίκρισμα. «Δηλώσεις που χαρακτηρίζουν το σχέδιο Ανάν "ιστορική ευκαιρία" είναι λάθος. Και είναι λάθος, γιατί και επί της ουσίας δεν είναι έτσι, αλλά και διότι αποδυναμώνουν τη διαπραγματευτική θέση μας», είχε πει. Οι φραστικές αντιρρήσεις και η εποικοδομητική κριτική στην κυβέρνηση δεν μπορούσαν να κρύψουν την ξεκάθαρη θέση του υπέρ της συμμετοχής «στο διάλογο», έστω και αν χαρακτήριζε το σχέδιο Ανάν «οδυνηρό συμβιβασμό».

Προτάσσοντας το γνωστό «ρεαλισμό» του ΣΥΝ, ο πρόεδρός του Ν. Κωνσταντόπουλος, με ομιλία στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ στις 16/11/2002, έβαζε πλάτες για την προώθηση του σχεδίου Ανάν και δήλωνε ξεκάθαρα «ναι» στην έναρξη των διαπραγματεύσεων.

«Το σχέδιο αυτό είναι προϊόν της διεθνούς συγκυρίας όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα και του συσχετισμού δυνάμεων που τη χαρακτηρίζει», υποστήριζε τότε ο πρόεδρος του ΣΥΝ και ξεπερνώντας... βιαστικά τα πολλά και αρνητικά σημεία του σχεδίου, ισχυριζόταν ότι «βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ και έχει το πράσινο φως του Συμβουλίου Ασφαλείας»...

Περίτρανα τότε ο πρόεδρος του ΣΥΝ δήλωνε ότι θα ήταν και για την Ελλάδα «άσοφο και λανθασμένο να απορρίψουμε τη συζήτηση του σχεδίου Ανάν»... Ο Ν. Κωνσταντόπουλος στήριζε το συγκεκριμένο σχέδιο και πρόσφερε απλόχερα στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χέρι βοηθείας για να ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση και ξεκάθαρα στην ομιλία του ανέφερε: «Το σχέδιο Ανάν αποτελεί την πρόταση ενός συμβιβασμού για τη διευθέτηση ενός συνόλου προβλημάτων και ενός ολοκλήρου πλέγματος σχέσεων».

Από πολύ νωρίς ο Ν. Κωνσταντόπουλος «έσπρωχνε» προς τη διαπραγμάτευση, σημείωνε ότι «το σχέδιο περιέχει θετικά αλλά και αρκετά αρνητικά τα οποία θα πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπιστούν», αλλά με νόημα πρόσθετε: «Η διαπραγμάτευση που θα γίνει κατά τη συζήτηση του σχεδίου πρέπει να είναι πολύ καλά προετοιμασμένη από ελληνικής και ελληνοκυπριακής πλευράς».

Μάλιστα ο ίδιος είχε στηρίξει πολλές από τις... ελπίδες του για την «ευνοϊκή» εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. «Το ζητούμενο είναι η εθνική στρατηγική και συνεννόηση, ώστε και την Κυπριακή Δημοκρατία να βοηθήσουμε να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά και το διεθνή παράγοντα, κυρίως την ΕΕ να αξιοποιήσουμε θετικά», ισχυριζόταν τότε ο Ν. Κωνσταντόπουλος.

Με συντριπτική πλειοψηφία τότε η ΚΠΕ του ΣΥΝ (υπήρχαν μόνο έξι λευκά) αποφάσισε ότι ο ΣΥΝ υποστηρίζει την απρόσκοπτη ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, στηρίζει τη διαπραγμάτευση του σχεδίου Αναν.

11 του Δεκέμβρη 1999.

Τεσσεράμισι χρόνια πριν. Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ δίνει στη δημοσιότητα ανακοίνωση που αναφέρεται στα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο Ελσίνκι. Να τι αναφέρει αυτή η ανακοίνωση σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό:

«Οι κυβερνητικές θριαμβολογίες αποτελούν προσπάθεια να σηκωθεί ένα σύννεφο καπνού, που να κρύβει ότι στο Ελσίνκι υπογράφτηκε μια συμφωνία σε βάρος και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και του Κυπριακού».

«...Οσον αφορά στο Κυπριακό, είναι φανερό ότι είναι ο μεγάλος ηττημένος. Με ή χωρίς την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, προωθείται έτσι κι αλλιώς η διχοτόμηση. Οσοι ισχυρίζονται, όπως η κυβέρνηση, ότι η ενταξιακή διαδικασία αποτελεί εγγύηση για δίκαιη επίλυση του Κυπριακού, "ξεχνούν" ότι η διαδικασία ένταξης της Κύπρου χρησιμοποιείται ως μοχλός για την οριστική διχοτόμησή της».

15 του Δεκέμβρη 1999.

Η Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και αναφερόμενη στο Κυπριακό, σημειώνει:

«Το κυπριακό ζήτημα αντιμετωπίζεται πλέον από την ΕΕ σαν ένα πρόβλημα που πρέπει να διευθετηθεί ανάμεσα στα "δύο μέρη". Καμιά αναφορά δεν υπάρχει για το ότι αποτελεί, πρώτα απ' όλα, διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής μέρους της Κύπρου από τα στρατεύματα της Τουρκίας. Αντίθετα, στην έκθεση προόδου της Κομισιόν σημειώνεται η διάθεση της Τουρκίας, ως εγγυήτριας χώρας, "να φέρει κοντά τα δύο μέρη" κάτω από τις διαδικασίες των Ηνωμένων Εθνών και την πρόσκληση της απόφασης της "Ομάδας των 8" (Κολωνία, 20/6/99)! Ταυτόχρονα, αναγνωρίζεται ο ενεργός και εποικοδομητικός ρόλος της Τουρκίας σ' αυτό το πλαίσιο για την επίτευξη μιας συνεκτικής λύσης, σύμφωνης με τα νόμιμα ενδιαφέροντα όλων των μερών!».

Ενδιαφέρον έχει πώς έβλεπε η ΚΕΔΑ το σχέδιο Ανάν. Σε ανακοίνωσή της που δημοσιεύει - σε ρεπορτάζ - η «ΑΥΓΗ» στις 14/11/2002, η ΚΕΔΑ αποδέχεται το σχέδιο Ανάν ως «εκκίνηση συζητήσεων» και διατυπώνει τη βαθυστόχαστη άποψη ότι «είναι σχέδιο και ανεξάρτητη διαδικασία» και συνεπώς «δεν πρέπει να συνδεθεί με την υπόθεση της ένταξης». Το πόσο, βέβαια η πορεία ένταξης και στη συνέχεια η ίδια η ένταξη ήταν δυνατόν να μη «συνδεθούν», να μην επηρεάσουν δηλαδή - και μάλιστα αρνητικά - την πορεία λύσης του Κυπριακού το έδειξε πλέον η ίδια η ζωή, επιβεβαιώνοντας τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ.

Η ΚΕΔΑ επιτίθεται επίσης «σε όσους με τις υπερπατριωτικές τους κραυγές παίζουν το παιχνίδι της έντασης, της μη λύσης, με τελικό τίμημα την οριστικοποίηση της διχοτόμησης» θεωρώντας προφανώς πως το ίδιο το σχέδιο Ανάν δεν οδηγεί σε διχοτόμηση. Εμμεση αλλά σαφής κριτική στο ΚΚΕ που ήταν το μόνο κόμμα της ελληνικής Βουλής που τοποθετήθηκε ξεκάθαρα και από την αρχή ενάντια στο σχέδιο Ανάν. Και εδώ η ζωή έδειξε ποιος είχε δίκιο...