ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αρκεί και μόνον αυτό

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υποτίθεται πως η συμφωνία της Νέας Υόρκης, μεταξύ του Κ. Ανάν, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, περιλαμβάνει και τα δημοψηφίσματα της 24ης του Απρίλη. Συμπεριλαμβάνει, δηλαδή, το δικαίωμα του κυπριακού λαού να εκφραστεί ελεύθερα και αβίαστα, με το «ναι» ή το «όχι» στο «σχέδιο Ανάν». Υποτίθεται, επίσης, ότι η συμφωνία αυτή επικυρώθηκε από τις κυβερνήσεις της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Βρετανίας, ως εγγυητριών δυνάμεων, ενώ είχε την ολόπλευρη στήριξη των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Σήμερα, δύο μήνες μόλις μετά τη συμφωνία της Νέας Υόρκης, δύο μήνες μετά τη συμφωνημένη απ' όλους τους προαναφερόμενους αναγνώριση του δικαιώματος του κυπριακού λαού να είναι ο τελικός και καθοριστικός κριτής του όποιου σχεδίου και της όποιας προτεινόμενης λύσης, έχουν βαλθεί οι πάντες να ακυρώσουν στην πράξη το αναφαίρετο αυτό δικαίωμα. Ο Μπους, ο Μπλερ, ο Κ. Ανάν, ο ντε Σότο, ο Φερχόιγκεν, πολλοί και διάφοροι ακόμη, κραυγάζουν, απειλούν και εκβιάζουν, ότι οι Κύπριοι έχουν μπροστά τους έναν και μόνο δρόμο, αυτόν του «ναι». Το «όχι» δεν υπάρχει και αλίμονό τους εάν κάνουν το λάθος να το επιλέξουν.

Αραγε, το γεγονός και μόνον αυτό δεν είναι αρκετό για να καταλάβει ο κάθε απλός άνθρωπος τι σόι είναι το «σχέδιο Ανάν»; `Η, μήπως, δεν είναι αρκετό για να βγει ακόμη πιο βροντερό το «όχι»;

Μαλλιοτραβιούνται για τη νομή

Αυτές τις μέρες στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κοκορομαχούν για τις καρέκλες. Πιο σωστά για «θώκους» κρατικών Οργανισμών. Σχολιάζοντας την κοκορομαχία τους ο Γ. Μαυρίκος και μιλώντας χτες σε σύσκεψη συνδικάτων σημείωσε: Αντί να τσακώνονται για τους «δικούς τους», ο υπουργός Εργασίας, κ. Π. Παναγιωτόπουλος, με τον πρόεδρο της ΠΑΣΚΕ και πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλο, ας κάνουν τον κόπο να μας πουν, γιατί πράγμα «τσακώνονται»; Διαφωνούν, άραγε, για την πολιτική αυτών των Οργανισμών; Για τον προσανατολισμό της Εργατικής Εστίας, του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, του ΙΚΑ, του ΟΑΕΔ; Για τη «γραμμή» ή για τη νομή είναι ο καυγάς τους; Για τη νομή.

Ο νέος υπουργός, Π. Παναγιωτόπουλος, σαν νέος φεουδάρχης και τοποτηρητής του κεφαλαίου, θέλει τους δικούς του. Τους ανθρώπους του. Και έτσι διορίζει τον απεργοσπάστη Πεκιά στην Εργατική Εστία, έστειλε τον Καλύρη (μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ) ...στα άλογα, διοικητή στον ΟΔΙΕ. Διόρισε άλλο μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, τον Μ. Τριανταφυλλίδη, γενικό προσωπάρχη στην Εθνική Τράπεζα, και συνεχίζει.

Από την άλλη, ο πρόεδρος της ΠΑΣΚΕ θέλει να «συνδιοικεί» και το ΠΑΣΟΚ τους Οργανισμούς αυτούς. Να είναι συνδιαχειριστής. Ισως σκέφτεται πως ...αφού την ίδια πολιτική θα εφαρμόσει και η ΝΔ, γιατί να μην έχουν μερίδιο στη νομή και τα «δικά μας παιδιά»;

Για τη νομή, λοιπόν, και όχι για τη «γραμμή» μαλλιοτραβιούνται.

Ποντίκι

«Αλλοτε με την Ευρώπη και τις Βρυξέλλες και άλλοτε με την Ουάσιγκτον και τις ΝΑΤΟικές ομπρέλες. Αλλοτε με τη συμμετοχική δημοκρατία και όποτε δε βολεύει με τον αυταρχισμό και τις αποφάσεις της "φωτισμένης" μειοψηφίας. Αλλοτε με τη θέληση του λαού και των ψηφοφόρων και όποτε δεν αρέσει με την ελίτ και τη νομενκλατούρα των επαϊόντων. Πότε με το σκληρό ροκ και πότε με το ζεϊμπέκικο. Αριστεροί με τα μαλακά ναρκωτικά, κεντροαριστεροί στα εκλογικά δεκανίκια, κεντροδεξιοί με τις νηφάλιες δηλώσεις και δεξιοί με τον Μπους και τον Ανάν. Τη μια στιγμή από εδώ, την άλλη από εκεί. Αίλουροι, παμπόνηροι, ευκαιριακοί, ασύμμετροι και λογοκόποι. Ούτε αρχές, ούτε συνέπεια, ούτε γραμμές, ούτε δημοκρατικές διαδικασίες. Στη σκηνή με το λαό και στα καμαρίνια με τον Μίλερ και τον εχθρό. Μια σβούρα σαν τον σκύλο που τρέχει γύρω από τον άξονά του προσπαθώντας να δαγκώσει την ουρά του. Τη λένε πολιτική του εφικτού, αλλά στην πραγματικότητα είναι του ποντικιού!».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Οχι στο ξεπούλημα

Πολλές φορές πουλήθηκε

σε άνομα παζάρια,

πολλές φορές οι ισχυροί

την έπαιξαν στα ζάρια,

κτήμα του ενός

και τ' αλλουνού

μες του καιρού το διάβα

με αλυσίδες πάντοτε

και για αιώνες σκλάβα.

***

Και τώρα

πάλι στο «σφυρί»

τη βγάζουν οι μεγάλοι,

με τον Ανάν στο πούλημα

να κάνει τον τελάλη,

μαύρη της ετοιμάζουνε

οι μπαγαπόντες τύχη

και κάποιοι, δες,

χειροκροτούν

τη νέα αυτή Ζυρίχη!

Ο οίστρος

Ταξική η ελπίδα επανένωσης

Ανάμεσα στα άλλα περίοπτη θέση κρατά το... επιχείρημα που «κραδαίνουν» οι υπέρμαχοι του σχεδίου Ανάν πως η εφαρμογή του, σε τελική ανάλυση, θα επιφέρει την πολυπόθητη ειρηνική και αρμονική συμβίωση των δύο κοινοτήτων, Eλληνοκυπρίων και Tουρκοκυπρίων. Και ποιος αλήθεια δε θα ήθελε κάτι τέτοιο; Μόνο που οι διακηρύξεις απέχουν πολύ από την οδυνηρή πραγματικότητα που κυοφορεί το σχέδιο Ανάν. Επιχειρήματα σαν αυτό αν δεν αποτελούν έκφραση ευσεβών πόθων κάποιων αφελών, τότε συνιστούν συνειδητή προσπάθεια αποπροσανατολισμού. Το σχέδιο Ανάν εμβαθύνει την υπάρχουσα διχοτόμηση. Αυτή είναι η αλήθεια που διατρέχει απ' άκρη σ' άκρη τις 9.000 σελίδες του.

Θα ήταν πολύ ωραίο για τη συμβίωση των δύο κοινοτήτων σε ειρήνη και αρμονία να αρκούσε απλά και μόνο ένα «ΝΑΙ» στο επικείμενο δημοψήφισμα. Ακριβώς όμως η κατάκτησή της προϋποθέτει και επιτάσσει το «ΟΧΙ». Προϋποθέτει την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και τέτοια συνιστά το διχοτομικό σχέδιο Ανάν. Προϋποθέτει συγχρόνως κοινούς αγώνες στη βάση της ταξικής συσπείρωσης και ενότητας Eλληνοκυπρίων και Tουρκοκυπρίων.

Στα δημοψηφίσματα της 24ης Απρίλη δεν κρίνεται αν οι Κύπριοι θέλουν να ζουν μαζί ή χώρια. Κρίνεται αν η Κύπρος θα υπάρχει στο εξής ως ένα κράτος - προτεκτοράτο με θύμα τον ίδιο το λαό της ή αν ο λαός θα κρατήσει ανοιχτό το δρόμο για μια πραγματικά δίκαιη, πρωτίστως για εκείνον στο σύνολό του, βιώσιμη και λειτουργική λύση. Η ενότητα των δύο κοινοτήτων δεν μπορεί να επιτευχθεί με εκβιασμούς και το πιστόλι στον κρόταφο, πόσο μάλλον που το σχέδιο Ανάν την τορπιλίζει ούτως ή άλλως. Η ενότητά τους μπορεί να αναπτυχθεί, να βαθύνει, να εδραιωθεί και αρκεί γι' αυτό η συναδέλφωσή τους, το αντάμωμά τους στον κοινό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, στον αγώνα για την απόκρουση οικονομικών και κοινωνικών σε βάρος τους συνεπειών που έτσι κι αλλιώς προκύπτουν από το σχέδιο, στον κοινό ταξικό αγώνα. Η ενότητά τους θα επιτυγχάνεται με την αλληλεγγύη τους προς τους λαούς που υποφέρουν, τον ιρακινό, τον παλαιστινιακό, με τον συντονισμό τους με τους Eλληνες και Tούρκους εργαζόμενους.

Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι σκεφτόμενοι το «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας», αισθανόμενοι τις πιέσεις και τα κάλπικα διλήμματα στα οποία επιδιώκουν να τους εγκλωβίσουν, μπορούν οι ίδιοι αντιστεκόμενοι στο ιμπεριαλιστικό σχέδιο και απορρίπτοντάς το, να οικοδομήσουν το μέλλον που τους αξίζει, το μέλλον που οραματίζονται. Κι αυτό δε συναντάται πουθενά με το μέλλον που θέλουν και ετοιμάζουν για την Κύπρο οι ιμπεριαλιστές. Οι δύο κοινότητες μπορούν να αποκρούσουν την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», μπορούν να δώσουν πληρωμένη απάντηση σε όσους εκμεταλλεύονται τον πόθο τους για επανένωση και επαναπροσέγγιση, ψευδολογώντας ασύστολα πως το σχέδιο Ανάν εγγυάται μια τέτοια εξέλιξη. Μπορούν μαζί να γράψουν το μέλλον της πατρίδας τους με γνώμονα τα δικά τους κοινά συμφέροντα.