Με ένα παρατεταμένο και θερμό χειροκρότημα υποδέχτηκαν χτες την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, οι σπουδαστές και άλλα μέλη της κοινότητας του ΤΕΙ Αθήνας, στο κατάμεστο «Μεγάλο Αμφιθέατρο» του ιδρύματος, στη συγκέντρωση που διοργάνωσε η Οργάνωση ΤΕΙ Αθήνας - Πειραιά της ΚΝΕ, με θέμα τις ευρωεκλογές και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Οι σπουδαστές άκουσαν με προσοχή την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και εκδήλωσαν το ενδιαφέρον και τον προβληματισμό τους, με πλήθος ερωτήσεων για ποικίλα θέματα, σχετικά με τις επιπτώσεις της πολιτικής της ΕΕ και τις δυνατότητες αντίστασης, αποδέσμευσης των λαών από αυτή.

«Αντίσταση - ανυπακοή - απειθαρχία στην ΕΕ. Οχι στον ευρωμονόδρομο της πλουτοκρατίας», έγραφε το κεντρικό πανό στο αμφιθέατρο κι έδινε συμπυκνωμένα το στίγμα της εκδήλωσης, φωτίζοντας το δρόμο της προοπτικής: Ενίσχυση, ισχυροποίηση του «ΚΚΕ για λαϊκή συμμαχία και εξουσία».

«Τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία, οι γυναίκες, όλοι όσοι θέλουν όχι μόνο να μη χάσουν τις τελευταίες κατακτήσεις που απέμειναν, όσοι θέλουν να βελτιώσουν τη ζωή τους, να κατακτήσουν νέα σύγχρονα δικαιώματα, μια επιλογή έχουν στις ευρωεκλογές: Να εκφράσουν ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ στις επιλογές της ΕΕ, στα κόμματα της ευρωλαγνείας και της ευρωυποταγής. Να ενισχύσουν το ριζοσπαστικό πόλο αντίστασης στην Ελλάδα, στο Ευρωκοινοβούλιο, στην Ευρώπη, στον οποίο πρωτοστατεί και συμμετέχει το ΚΚΕ».

Ετσι, ξεκάθαρο ήταν το κάλεσμα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, που πρόσφερε πληθώρα επιχειρημάτων ενάντια στη λογική του «ευρωμονόδρομου», που πλασάρεται στους λαούς είτε με το μαστίγιο είτε με το καρότο.

«Οι πολιτικές δυνάμεις - τόνισε η Αλ. Παπαρήγα - δε χωρίζονται σε φιλοευρωπαϊκές ή αντιευρωπαϊκές. Σε δυνάμεις υπέρ ή κατά της ευρωπαϊκής συνεργασίας. Αλλά σε αυτές που στηρίζουν την ΕΕ, δηλαδή το συνεταιρισμό των επιχειρηματικών ομίλων, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και μεγαλεμπόρων, και σε αυτές, όπως το ΚΚΕ, που διεκδικούν την ενωμένη Ευρώπη στη βάση της συνεργασίας που συμφέρει τους λαούς και όχι το κεφάλαιο.

Οι ευρωλάγνοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ, δεν έχουν άλλη επιλογή από την καταφυγή στην παραποίηση, και κυρίως στη συκοφαντία του ΟΧΙ στην ΕΕ, αλλά και στην τρομοκράτηση του ελληνικού λαού ότι αν αντιδράσει στην ΕΕ με τη μία ή την άλλη μορφή, τελικά θα καταδικαστεί στην απομόνωση, στην καθυστέρηση, στη φτώχεια. Ομολογούν με τον τρόπο αυτό ότι η ΕΕ δεν είναι ένας συνεταιρισμός εθελοντικής συμμετοχής και συμμόρφωσης αλλά επιβολής. Το πιο αρνητικό και καταδικαστέο είναι ότι τα κόμματα αυτά προσπαθούν να υποβάλλουν το λαό σε πλύση εγκεφάλου, να του κάνουν λοβοτομή, ώστε να αντιληφθεί την ΕΕ ως μονόδρομο. Ενα από τα επιχειρήματά τους είναι ότι η ΕΕ, αν μη τι άλλο, μας εξασφαλίζει πόρους, χρήματα. Οτι κάθε απειθαρχία και ανυπακοή θα μας στερήσει πόρους, ή θα μας καθίσει στο σκαμνί του ευρωδικαστηρίου.

Το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τη θέση που έχει για την ΕΕ, θεωρεί ότι τα κοινοτικά ποσά που έρχονται πρέπει να γίνονται πεδίο πάλης για το λαό, ώστε η διαχείριση και η διανομή τους να γίνεται, όσο είναι δυνατόν στις σημερινές συνθήκες, με κριτήριο τα λαϊκά συμφέροντα, τις λαϊκές ανάγκες».

Ξεσκεπάζοντας τα ψευτοεπιχειρήματα περί ευρωπαϊκών πόρων, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε ότι «καμία κυβέρνηση έως τώρα δεν έδωσε στη δημοσιότητα το πάρε - δώσε με την ΕΕ. Δεν υπάρχει ούτε μια μελέτη που να αποδεικνύει ότι τελικά έστω και από χρηματική πλευρά υπάρχει θετικό ισοζύγιο για το λαό.

Ακόμα και στην προ του Μάαστριχτ "εποχή", που υπήρχε μεγαλύτερη ελαστικότητα και ευχέρεια πολιτικής σε εθνικό επίπεδο, τα κοινοτικά ποσά αποδείχτηκαν παγίδα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα προσφέρει η περίπτωση των αγροτικών επιδοτήσεων για θαφτικά, αποσύρσεις κλπ.

Από τη μια μεριά εξασφάλιζαν ένα χρηματικό εισόδημα στον μικρό παραγωγό, από την άλλη όμως προετοίμασαν το έδαφος για το σήμερα, όπου επιταχύνεται το ξεκλήρισμα, η συγκέντρωση γης και παραγωγής στα λίγα χέρια.

Οι επιδοτήσεις για τις χωματερές ήταν το αντίτιμο, για να εξασφαλιστεί η συναίνεση σ' αυτό που ζούμε σήμερα με την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Τα κοινοτικά ποσά που δίνονται στην Παιδεία είναι το καλύτερο μέσο για την ιδιωτικοποίησή της, για τη μετατροπή της Παιδείας σε μαγαζάκι των επιχειρηματιών.

Οι κοινοτικοί πόροι βγαίνουν από την τσέπη των Ευρωπαίων εργαζομένων. Αυτοί που διανέμονται είναι ένα ελάχιστο μέρος από τις ζημίες που υφίστανται οι εργαζόμενοι. Στα λαϊκά στρώματα φθάνουν ψίχουλα, κυρίως ως αργύρια εξαγοράς συνείδησης, χειραγώγησης, ή αποζημιώσεων που χρησιμοποιούνται, για να πειθαρχήσουν οι εργαζόμενοι στα αντιλαϊκά μέτρα, ή να ελπίζουν ότι ο κατήφορος θα είναι πιο εύκολος.

Το πού πάει ο λεγόμενος πακτωλός είναι καθαρό και στο χώρο της Παιδείας. Τα κοινοτικά ποσά διατίθενται, για να κάνουν τα επιστημονικά ιδρύματα έρευνες για τα στενά συμφέροντα των επιχειρηματιών, οι οποίοι τζάμπα έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιούν τα πορίσματα για την κερδοφορία τους. Ενώ η βασική, η γενική έρευνα που αφορά στο κοινωνικό σύνολο, στα λαϊκά προβλήματα συρρικνώνεται όλο και πιο πολύ. Τα κοινοτικά ποσά στην Παιδεία, ιδιαίτερα στην ανώτατη, τη μετατρέπουν σε μαγαζάκι των επιχειρηματιών, ενώ οι επιστήμονες μετατρέπονται σε υπάλληλοί τους, αφού ερευνούν κατά παραγγελία και με στόχο την υπηρέτηση των κερδών τους.

Με τους κοινοτικούς πόρους δεσμεύεται μεγάλο μέρος των εθνικών πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό σε αυτή την αντιλαϊκή κατεύθυνση. Ενδεικτικά στο τελευταίο, το Γ΄ ΚΠΣ (17,5 τρισ. δρχ.), η κοινοτική συμμετοχή ήταν 8.860.730 εκατ. δρχ., η ελληνική κρατική (εθνική) συμμετοχή 4.375.215 εκατ. δραχμές. Δηλαδή, η δημόσια δαπάνη (κοινοτική και ελληνική) ήταν το 78,3%, ενώ η ιδιωτική συμμετοχή 3.827.042 εκατ. δρχ. (21,7%), είχε στόχο τη λεγόμενη σύγκλιση».

Αφού εξήγησε ότι είναι άλλο πράγμα η ΕΕ κι άλλο η Ευρώπη, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε ότι «η ΕΕ δεν μπορεί να μετατραπεί σε Ευρώπη των εργαζομένων. Για να χτιστεί η Ευρώπη των εργαζομένων, χρειάζονται ριζικές αλλαγές σε εθνικό επίπεδο, διεθνοποίηση του αγώνα, ούτως ώστε οι θετικές διαφοροποιήσεις και αλλαγές σε κάθε χώρα να ασκούν θετική επίδραση σε όσο γίνεται περισσότερες. Η πανευρωπαϊκή κοινή δράση των λαών πρέπει να έχει ένα στόχο: Να καταφέρνει συντονισμένα χτυπήματα στην ΕΕ, να προλαβαίνει την αντεπίθεσή της, ή να τα βγάζει πέρα μαζί της από καλύτερες θέσεις.

Δε θα έρθει από τον ουρανό η Ευρώπη της ειρήνης, των λαϊκών δικαιωμάτων, του σοσιαλισμού. Δε θα προκύψει σαν την Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Θα είναι καρπός μιας λίγο - πολύ μακρόχρονης, σύνθετης διαδικασίας. Θα συνυπάρχουν στον ευρωπαϊκό χώρο, και θα αντιπαρατίθεται μεταξύ τους, και οι δύο δρόμοι ενοποίησης. Της ΕΕ και ο δρόμος της ενοποίησης σε αντίθεση με την ΕΕ. Η ΕΕ υπάρχει, ο άλλος δρόμος ακόμα δεν έχει χαραχτεί. Για να προκύψει χρειάζεται να ενισχυθούν οι φυγόκεντρες δυνάμεις από την ΕΕ, με τη μορφή της απειθαρχίας, ανυπακοής και τελικά αποδέσμευσης. Ωστε να αρχίζει να σχηματίζεται μια άλλη μορφή συνεργασίας στον εμπορικό, γενικότερα τον οικονομικό τομέα, σε αντίθεση με την πολιτική της ΕΕ και τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού».

Βρισκόμενη σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα κι απευθυνόμενη σ' ένα ακροατήριο που αποτελούνταν στην πλειοψηφία του από σπουδαστές, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε στην ομιλία της και στις θέσεις του Κόμματος για δημόσια δωρεάν παιδεία και επιστημονική έρευνα, που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Τόνισε την ανάγκη για δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα, βασισμένο στο ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο γενικής εκπαίδευσης για όλους, χωρίς τις ταξικές και φυλετικές διακρίσεις, που θα καλλιεργεί αρμονικά όλες τις πλευρές της ανθρώπινης προσωπικότητας, θα προσφέρει γενική επιστημονική γνώση της φύσης και της κοινωνίας, ίδρυση δημόσιων δωρεάν μεταλυκειακών επαγγελματικών σχολών και γενικότερα ένα σύστημα που θα είναι πηγή γνώσης, εφοδίων για τη νεολαία και όχι πηγή κερδών και υποταγής στους επιχειρηματίες.

Παράλληλα, επισήμανε ότι η Ανώτατη εκπαίδευση, πρέπει να είναι ενιαία, χωρίς ταξικούς φραγμούς και αντιεπιστημονικούς διαχωρισμούς των σπουδών σε κύκλους και των ιδρυμάτων σε κατηγορίες. Να διαμορφώνει καλλιεργημένους επιστήμονες με υψηλή ειδίκευση και επαγγελματική ικανότητα, να συνδέεται το πτυχίο με το δικαίωμα στην εργασία, να αναπτύσσεται η επιστημονική έρευνα, βασική και εφαρμοσμένη, για παραγωγή νέας γνώσης και εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών και όχι για την αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους.

Και φυσικά, ξεκαθάρισε ότι όλα αυτά δεν μπορεί να γίνουν χωρίς γενναία κρατική χρηματοδότηση, γι' αυτό το ΚΚΕ απαιτεί σήμερα το 15% του κρατικού προϋπολογισμού για την Παιδεία.

Η δραματική υποχρηματοδότηση κι οι ελλείψεις υποδομών στο ΤΕΙ ήταν τα πρώτα προβλήματα που τέθηκαν στο «τραπέζι» της συζήτησης κατά τη συνάντηση της Αλ. Παπαρήγα με τον πρόεδρο του Ιδρύματος Γ. Καλκάνη και τους διευθυντές των σχολών, πριν από τη συγκέντρωση. Η συζήτησή τους επεκτάθηκε στην ίδια τη φύση και το χαρακτήρα των Ιδρυμάτων, που παραμένουν β' κατηγορίας σε σχέση με τα ΑΕΙ, καθώς οι ανάγκες του καπιταλισμού σήμερα είναι να βγαίνουν μισοειδικευμένοι απόφοιτοι κι όχι ολοκληρωμένοι επιστήμονες. Η Αλ. Παπαρήγα ανέπτυξε την ουσία της θέσης του ΚΚΕ για Ενιαία και πραγματικά Ανώτατη Εκπαίδευση, πλήρως συνδεδεμένη με την έρευνα, που θα αναπτύσσεται και θα υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες του λαού κι όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.

Αυτού του είδους η εκπαίδευση, δεν μπορεί παρά να έχει επιστημονικό - εκπαιδευτικό προσωπικό που θα καλύπτει τις ανάγκες των Ιδρυμάτων θα απασχολείται πλήρως και αποκλειστικά σε αυτά και φυσικά θα αμείβεται με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Αυτές οι θέσεις του ΚΚΕ, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση (όπου π.χ. το έκτακτο εκπαιδευτικό προσωπικό του ΤΕΙ Αθήνας αποτελεί ποσοστό μεγαλύτερο του 70% του συνόλου του εκπαιδευτικού προσωπικού του Ιδρύματος και αυτοί οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί παραμένουν απλήρωτοι από τον περασμένο Δεκέμβρη), συζητήθηκαν επίσης, στη συνάντηση που είχε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τους εκπροσώπους των σωματείων διοικητικών υπαλλήλων, μόνιμων και έκτακτων εκπαιδευτικών του ιδρύματος.