Η ανάγκη για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης σε συνδικαλιστικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, για να αποκρουστεί η αντεργατική-αντιλαϊκή επίθεση από το μεγάλο κεφάλαιο, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις κυβερνήσεις-«φερέφωνά» τους και να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για ανατροπή της σημερινής κατάστασης, επιβεβαιώθηκε περίτρανα στο 25ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου ΑΘήνας, που ξεκίνησε χτες τις εργασίες του στο κλειστό γήπεδο του Παναθηναϊκού και ολοκληρώνεται την Κυριακή.

Στο συνέδριο του μεγαλύτερου Εργατικού Κέντρου συμμετέχουν 1.971 σύνεδροι, οι οποίοι προέρχονται από 364 σωματεία, όπου ψήφισαν συνολικά 145.261 εργαζόμενοι.

Από τις τοποθετήσεις τόσο του υπουργού Εργασίας, Π. Παναγιωτόπουλου, των εκπροσώπων των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, όσο και των εκπροσώπων των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ-ΕΚΑ, Εργατικά Κέντρα Πειραιά και Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώθηκε ότι από κοινού, υπερασπιζόμενοι πιστά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, μέσα από το δρόμο της συναίνεσης και του συμβιβασμού σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων.

Στον αντίποδα αυτής της εγκληματικής πολιτικής η πρόταση του ΚΚΕ, όπως κατατέθηκε από τον Δημήτρη Αρβανιτάκη, Γραμματέα της ΚΟΑ του ΚΚΕ, απαντάει στις ανάγκες της καθημερινής πάλης και στόχο έχει τη διεκδίκηση ριζικών αλλαγών, μέχρι το επίπεδο της εξουσίας. «Γιατί μόνο όταν - όπως είπε - περάσει η εξουσία στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, θα απαλλαχτεί από την καταπίεση και την εκμετάλλευση».

Τις εργασίες του συνεδρίου άνοιξε ο πρόεδρος του ΕΚΑ, Γρ. Φελώνης, ο οποίος αναλώθηκε σε σειρά διαπιστώσεων γύρω από τα προβλήματα των εργαζομένων, για τα οποία όμως είναι συνυπεύθυνη η πλειοψηφία της διοίκησης, που τα τρία προηγούμενα χρόνια όχι απλά παρακολουθούσε, αλλά σε πολλές περιπτώσεις συνέβαλε στη δημιουργία τους. Τόλμησε δε να κρίνει ως επιτυχία το τελευταίο αντιασφαλιστικό τερατούργημα της κυβέρνησης του κόμματός του! Ο Γρ. Φελώνης δέχτηκε την κατακραυγή συνέδρων όταν δήλωσε ότι η συμφωνία για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ήταν ένα πρώτο βήμα για τη συμμετοχή των εργαζομένων στον τεράστιο πλούτο που παράγουν! Προκλητικά έχυσε «κροκοδείλια δάκρυα» για τους νεκρούς και σακατεμένους στα Ολυμπιακά και στα μεγάλα έργα, όταν η πλειοψηφία του ΕΚΑ «κοιτάζει» από μακριά τα καθημερινά εγκλήματα στους χώρους δουλιάς.

Το σύνθημα «ΓΣΕΕ εργατών και όχι των εργοδοτών» πυροδότησε με μια άκρως προκλητική εμφάνιση ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, ο οποίος υπεραμύνθηκε της υποταγής της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ στις απαιτήσεις των βιομηχάνων, που έχουν καθηλώσει τους μισθούς της εργατικής τάξης σε εξευτελιστικά επίπεδα, λέγοντας ότι «με τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί τα τελευταία 7 χρόνια αυξήθηκαν σημαντικά τα εισοδήματα των εργαζομένων»!

Στη γνωστή πεπατημένη οδό της κοροϊδίας και του εμπαιγμού κινήθηκε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης και υπουργός Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλος, ο οποίος «κάλεσε» ...σε κοινή στάση, για την υπεράσπιση και προστασία του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όταν την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, απόλυτα σύμφωνη με τη νέα επίθεση που εξαπολύει η ΕΕ σε ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, ετοιμάζει νέα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Κ. Κόλλιας, ο οποίος ζήτησε ουσιαστικά την υποταγή των εργαζομένων, προτάσσοντας ως βασική αρχή της πολιτικής τους τη συναίνεση και το διάλογο.

Την αντεργατική πολιτική που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, σε συνεργασία με τη συνδικαλιστική του παράταξη, την ΠΑΣΚΕ, «έβγαλε λάδι» ο Γ. Κουτσούκος, εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, εκτοξεύοντας προκλητικές κορόνες, περί ανάγκης υπεράσπισης του κοινωνικού κράτους, που η κυβέρνησή του τσάκισε.

Την αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη για την εργατική τάξη και το λαό, συνολικά, θέση του ΣΥΝ, ότι μέσα από την Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των εργαζομένων, κατέθεσε το στέλεχος του κόμματος Σ. Σιώκος. Ξέχασε βέβαια σκόπιμα να πει ότι το κόμμα του έχει ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που αποτέλεσε την απαρχή για το τσεκούρωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, ενώ η παράταξη του κόμματός του δεν έχει λείψει από κανέναν «κοινωνικό διάλογο».

Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων από συνδικάτα της Κύπρου και των προέδρων των ΕΚ Θεσσαλονίκης και Πειραιά. Σήμερα οι εργασίες του συνεδρίου συνεχίζονται με τοποθετήσεις συνέδρων.

Την ανάγκη για ένα εργατικό κίνημα ισχυρό, απελευθερωμένο από τις δαγκάνες της συναίνεσης και ταξικά προσανατολισμένο, που θα αντιπαλεύει συνολικά και θα αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική και τα οικονομικά της στηρίγματα, θα διεκδικεί στόχους πάλης, αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, θα οικοδομεί τις προϋποθέσεις για βαθιές, ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, υπογράμμισε ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, μιλώντας χτες στο συνέδριο του ΕΚΑ.

«Σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, νέοι και νέες είναι άνεργοι και υποαπασχολούμενοι. Κανένας εργάτης, καμία εργάτρια - τόνισε - δεν μπορεί πλέον να πιστεύει τις υποσχέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ για καλύτερες μέρες, ούτε φυσικά τις συμμετοχικές δημοκρατίες που υπόσχονται οι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ».

Αναφερόμενος στη συμφωνία ΣΕΒ - πλειοψηφίας ΓΣΕΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) είπε: «Το γεγονός ότι ο ΣΕΒ και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συμφώνησαν για μια ΕΓΣΣΕ, με την οποία για δυο χρόνια θα προσπαθήσουν να δέσουν τα χέρια της εργατικής τάξης, δεν αφήνει περιθώρια για ψευδαισθήσεις και αναμονές. Η ΕΓΣΣΕ που συμφώνησαν έχει στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας, όπως λένε όσοι στηρίζουν την ΕΕ, την αύξηση των κερδών της πλουτοκρατίας και το χτύπημα του βιοτικού επιπέδου της εργατικής οικογένειας.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ τρίβει τα χέρια του, δηλώνοντας προκλητικά ότι η συμφωνία είχε ευτυχές τέλος. Δεν πρέπει να υπάρξει ούτε ένας εργάτης που θα δεχτεί αυτές τις θεωρίες και αποφάσεις. Κανένας αντιπρόσωπος σωματείου που σέβεται την τάξη του και τα συμφέροντα των εργατών που εκπροσωπεί, δεν πρέπει να ανεχτεί αυτή την τακτική και τέτοιου είδους συμφωνίες. Κανένας αντιπρόσωπος των εργατών δεν πρέπει να προσυπογράψει το ζοφερό μέλλον που ετοιμάζει η πλουτοκρατία για τη λαϊκή οικογένεια».

Ο Δ. Αρβανιτάκης, στη συνέχεια, κατήγγειλε ότι «η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ μαζί με τις ηγεσίες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού και τον ΣΥΝ ψήφισαν το Μάαστριχτ, έσυραν την εργατική τάξη σε κοινωνικούς διαλόγους. Το Μάστριχτ και την ΕΕ τα ζούμε. Είναι το μεροκάματο των 23 ευρώ μεικτά, οι συντάξεις πείνας, η μερική απασχόληση, οι απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, η "μετανάστευση" των επιχειρήσεων, οι αντεργατικοί και αντιασφαλιστικοί νόμοι».

Μιλώντας για τις επερχόμενες ευρωεκλογές κάλεσε την εργατική τάξη «να τιμωρήσει την πολιτική της ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Το εργατικό κίνημα δεν πρέπει να μείνει αδιάφορο. Οι εργαζόμενοι της Ελλάδας και της Ευρώπης μια επιλογή έχουν: Την αντίσταση στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να πειθαρχεί και να υποτάσσεται στις αντιδραστικές ντιρεκτίβες της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων. Δεν μπορεί να υπακούει στους εκπροσώπους του κεφαλαίου στην Ελλάδα και την Ευρώπη και τους κήρυκες της μοιρολατρίας και της υποταγής. Το μήνυμα του ΚΚΕ στους εργάτες είναι αντίσταση, ανυπακοή και απειθαρχία, πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, διεθνιστική δράση, αλληλεγγύη.

Το ΟΧΙ των εργατών στον ιμπεριαλισμό της ΕΕ και των ΗΠΑ να ακουστεί βροντερό όπως το ΟΧΙ στο περιβόητο "σχέδιο Ανάν" του κυπριακού λαού. Δυνατά να ακουστεί το ΟΧΙ στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη και τις επιθέσεις στην Κούβα και την Κορέα που εξαπολύουν οι ιμπεριαλιστές.

Το ΚΚΕ στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τους αγώνες της εργατικής τάξης. Προσπαθεί να χτιστεί και να ενισχυθεί η ταξική ενότητα και η συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Αυτή η ενότητα θα στεριώνει όταν οικοδομείται πάνω σε στόχους και αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες των εργατικών οικογενειών ενάντια στην κερδοφορία του κεφαλαίου και τις πολιτικές που την υπηρετούν».

Αναφερόμενος στο ΠΑΜΕ τόνισε ότι το ΚΚΕ στηρίζει τα αιτήματα και τη δράση του, ενώ για το σοβαρό και επίκαιρο θέμα των συμβασιούχων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσια τομέα, στους ΟΤΑ, στον ιδιωτικό τομέα, δήλωσε ότι το ΚΚΕ διεκδικεί τη μόνιμη και σταθερή δουλιά για όλους.

Και κατέληξε: «Η ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και η συμμαχία με τη μικρομεσαία αγροτιά, τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, τα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, δυνάμεων που παλεύουν ενάντια στην πλουτοκρατία και τον ιμπεριαλισμό είναι η λύση. Αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ που απαντάει στις ανάγκες της καθημερινής πάλης και στοχεύει στη διεκδίκηση ριζικών αλλαγών, μέχρι το επίπεδο της εξουσίας. Γιατί μόνο όταν περάσει η εξουσία στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, θα παραμεριστεί το εμπόδιο της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στις μεγάλες επιχειρήσεις. Τότε οι επιχειρήσεις αυτές θα γίνουν κρατική λαϊκή περιουσία, ώστε ο παραγόμενος πλούτος να ανήκει σ' αυτούς που τον παράγουν. Μόνο έτσι να απαλλαχτεί η εργατική τάξη από την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Το μέλλον της εργατικής τάξης βρίσκεται σε αυτήν τη γραμμή. Εκεί θα οδηγήσει τελικά η ταξική πάλη. Οσα μέτρα και αν παίρνουν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, η κυβέρνηση και η εργοδοσία, θα ανοίξει ο δρόμος για μια νικηφόρα πορεία της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής».