ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα «δικηγορίστικα»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κανέναν δεν τιμά η χρήση «δικηγορίστικων» κόλπων, πόσο μάλλον έναν πολιτικό αρχηγό. Και χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος πιάστηκε να το πράττει κατ' επανάληψη στη διάρκεια της περιοδείας του στα ΕΛΠΕ. Μεταξύ άλλων είπε: «είμαστε αντίθετοι μ' αυτούς που επιλέγουν και στηρίζουν τις σημερινές επιλογές της ΕΕ». Και όμως το κόμμα του αυτό ακριβώς πράττει, στηρίζει τις βασικές επιλογές της ΕΕ. Είναι υπέρ της πολιτικής ενοποίησης, υπέρ της ΟΝΕ και του ευρώ, υπέρ της θεσμοθέτησης ευρωσυντάγματος, ευρωστρατού, κλπ., κλπ. Είπε: «είμαστε αντίθετοι με αυτούς που καλούν σε αποδέσμευση, σε καταστροφή του εγχειρήματος της πολιτικής ενοποίησης και στην αναδίπλωση του καθενός στα δικά του, όπως η ηγεσία του ΚΚΕ που κηρύσσει τη διάλυση της ΕΕ χωρίς να μπαίνει στον κόπο να λέει: και μετά τι;». Ψεύδεται. Γιατί το ΚΚΕ έχει πρόταση για το «μετά» και την καταθέτει με παρρησία στον ελληνικό λαό, ενώ ουδέποτε πρότεινε «αναδίπλωση στα δικά μας». Και την πρόταση του ΚΚΕ ο κ. Κωνσταντόπουλος τη γνωρίζει πολύ καλά. Ασχετα αν παριστάνει τον ανήξερο για να αποφύγει μια επί της ουσίας απάντηση και αντιπαράθεση.

... και οι αυταπάτες

Είπε και κάτι ακόμη χτες ο Ν. Κωνσταντόπουλος: «Είναι ψεύτικο και αποπροσανατολιστικό το δίλημμα - σημείωσε - ή νεοφιλελεύθερος μονόδρομος ή αποδέσμευση και διάλυση». Κι όμως, αυτό είναι το κρίσιμο σταυροδρόμι μπροστά στους λαούς της ΕΕ: Ο ένας δρόμος είναι αυτός της προσαρμογής και της υποταγής - με τον έναν ή άλλον τρόπο - στις ευρωενωσιακές επιλογές. Και ο άλλος δρόμος είναι αυτός της αντίστασης, της σύγκρουσης, της ανατροπής της σημερινής ΕΕ - με τον έναν ή άλλον τρόπο - και της οικοδόμησης μιας άλλης Ευρώπης, πραγματικά ενωμένης, της φιλίας και της ισότιμης συνεργασίας των λαών, της ειρήνης και του σοσιαλισμού.

Εκτός και μας αποδείξει ότι μπορεί να υπάρξει μια χώρα ή και η ΕΕ συνολικά - και, μάλιστα, στις σύγχρονες συνθήκες του ιμπεριαλισμού και του οξύτατου ανταγωνισμού των πολυεθνικών - όπου οι μεν κεφαλαιοκράτες θα κρατάνε στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομικής εξουσίας και του παραγόμενου πλούτου, από τη μια, και από την άλλη, οι εργαζόμενοι και ο λαός θα απολαμβάνουν τα αγαθά των κόπων τους...

Και μετά κλαίγονται, όταν το ΚΚΕ τους κάνει κριτική για καλλιέργεια αυταπατών και ψευδαισθήσεων, μοιρολατρίας και ηττοπάθειας, στους εργαζόμενους και στη νεολαία.

Αρκεί να πιάνει τόπο

«Είναι λάθος η προσέγγιση για μήνυμα λιτότητας», δήλωσε ο υπουργός Επικρατείας, Θ. Ρουσόπουλος, σε μια προφανή προσπάθεια της κυβέρνησης, να αμβλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις, που προκάλεσαν στην κοινή γνώμη οι πρόσφατες δηλώσεις υπουργών, όπως αυτές των Γ. Σουφλιά και Γ. Αλογοσκούφη, οι οποίες ουσιαστικά προανήγγειλαν τη φθινοπωρινή επίθεση της κυβέρνησης στα λαϊκά εισοδήματα. Την ίδια στιγμή, πάνω - κάτω, ο Γ. Παπανδρέου έδινε εντολή να προσκληθούν στην ομιλία, που θα πραγματοποιήσει αύριο στο Ρίο, με φόντο τη γέφυρα, οι Κ. Σημίτης, Β. Παπανδρέου και Κ. Λαλιώτης, ώστε να δοθεί εικόνα ενότητας του ΠΑΣΟΚ, λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές και να διασκεδαστούν οι αντίθετες εντυπώσεις της κοινής γνώμης, απ' όλα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι προεκλογικές σκοπιμότητες των προαναφερομένων ενεργειών είναι ευνόητες στον καθένα. Οι ίδιες, όμως, αυτές ενέργειες αποτελούν, ταυτόχρονα, μια ακόμη απόδειξη της σημασίας της ψήφου στις εκλογές της 13ης Ιούνη. Αρκεί, η δύναμη της τελευταίας, να μη χαραμιστεί, να μην εγκλωβιστεί στα προαναφερόμενα ή παρόμοια κόλπα των εκπροσώπων του δικομματισμού. Αρκεί να πιάσει τόπο και να γίνει μοχλός ενίσχυσης της λαϊκής αντίστασης.

Οι εξαγγελίες για τις εξετάσεις στο λύκειο

Ο εξοντωτικός εξεταστικός μαραθώνιος, που βρίσκεται σε εξέλιξη για χιλιάδες μαθητές ενιαίων λυκείων, φέρνει το ζήτημα της Παιδείας και του ρόλου του σχολείου στο προσκήνιο, με την αγωνία για την εισαγωγή στα ΑΕΙ να κορυφώνεται. Και δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, γνωρίζοντας αυτή την αγωνία αλλά και την αγανάκτηση για την υποβάθμιση του σχολείου, εξήγγειλε ήδη την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων της Β΄ Λυκείου και τη μείωση των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων στη Γ΄ τάξη, λες και όλο το πρόβλημα της Παιδείας είναι αυτές οι εξετάσεις.

Το μέτρο αυτό δεν καταργεί βέβαια σε καμία περίπτωση τον αντιεκπαιδευτικό χαρακτήρα της πολιτικής της. Δεν αποσυνδέει το σύστημα από την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε καμία περίπτωση δεν καταργεί το χαρακτήρα του, που με σημείο αναφοράς τις εξετάσεις αφαιρεί κάθε ίχνος παιδαγωγικής λειτουργίας από το σχολείο και κατάκτησης γνώσεων από τους μαθητές. Με την ολόπλευρη μόρφωση να χάνεται αφού υποτάσσεται και παραχωρεί τη θέση της στο κυνήγι του βαθμού, με αποτέλεσμα τελικά την πτώση του μορφωτικού επιπέδου της νεολαίας. Σε ένα σχολείο στο οποίο μπαινοβγαίνουν οι εταιρίες ως σπόνσορες, διδάσκεται το επιχειρηματικό πνεύμα, ετοιμάζονται οι αυριανοί «απασχολήσιμοι» με τις πρόσκαιρες ανταλλάξιμες γνώσεις. Με τα ΤΕΕ να παραμένουν για να προσφέρουν εφήμερες γνώσεις σε όσους δεν ακολουθούν το προσανατολισμένο στην εισαγωγή στα ΑΕΙ λύκειο.

Ετσι, οι κυβερνητικές εξαγγελίες για τις εξετάσεις αποτελούν στάχτη στα μάτια μπροστά στα σοβαρά μέτρα που προωθούνται ταυτόχρονα. Γιατί ο τρόπος επιλογής για τα ΑΕΙ έχει αξία σχετική, αντίστοιχη με την εκπαιδευτική και κοινωνική πραγματικότητα. Και η ζοφερή πραγματικότητα που χτίζεται πάνω στις επιλογές της ΕΕ δεν έχει κανένα στοιχείο φιλολαϊκό. Η κυβέρνηση έχει ήδη δηλώσει πρόθυμη να εφαρμόσει τις επιταγές για ένταση των πολιτικών της «διά βίου κατάρτισης», της ιδιωτικοποίησης και στροφής της Παιδείας πιο αποφασιστικά στην αγορά.

Ο λαός, από την πλευρά του, δεν μπορεί να απεμπολήσει το δικαίωμα για ουσιαστική μόρφωση, για Παιδεία δημόσια και δωρεάν για όλους στη βάση των λαϊκών αναγκών. Δεν μπορεί να προσαρμόσει τις απαιτήσεις του στα ημίμετρα που υπόσχεται η κυβέρνηση και τα οποία σε τίποτα δεν αλλάζουν το συνολικό χαρακτήρα της πολιτικής της αφού τελικά και οι εξετάσεις επιλογής παραμένουν και νέα πιο σκληρά μέτρα προωθούνται ταυτόχρονα. Η διέξοδος και από το σχολείο της μιζέριας και της ταξικής διαλογής, της χειραγώγησης, βρίσκεται στον αγώνα ενάντια στις πολιτικές της έντασης της εκμετάλλευσης, των ταξικών φραγμών, της περιστολής των δικαιωμάτων. Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ η έμπρακτη αποδοκιμασία αυτής της πολιτικής, από την οποία τίποτα καλό δεν μπορούν να περιμένουν τα λαϊκά στρώματα. Προβάλλει ως ανάγκη η αποφασιστική ενίσχυση της φωνής που εκφράζει την ανυπακοή στην πολιτική της ΕΕ και στις επιταγές της, η ψήφος στο ΚΚΕ και στις ευρωεκλογές.