Με αφορμή τον εξεταστικό μαραθώνιο των μαθητών των Ενιαίων Λυκείων και ενόψει των ευρωεκλογών, η Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, έκανε, χτες το μεσημέρι, δηλώσεις τόσο για τις αποπροσανατολιστικές συζητήσεις σχετικά με το εξεταστικό σύστημα, όσο και για τις θέσεις του ΚΚΕ για την Παιδεία.

Ξεκινώντας η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε: «Αισθανόμαστε την ανάγκη να τοποθετηθούμε πάνω σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα της Παιδείας την περίοδο των εξετάσεων.

Θα μπορούσαμε να επιλέξουμε να μιλήσουμε και με το τέλος των εξετάσεων, ωστόσο ήδη η συζήτηση έχει φουντώσει. Και κατά τη γνώμη μας η συζήτηση που γίνεται το τελευταίο διάστημα, κρίνοντας τα διάφορα θέματα των εξετάσεων και τις βάσεις, παρά το γεγονός ότι στηρίζεται σε μια πραγματικότητα, είναι εξαιρετικά αποπροσανατολιστική. Γιατί πάνω απ' όλα, κάτω απ' τη βάση είναι η ίδια η Παιδεία, το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα.

Η ανησυχία μας γίνεται μεγαλύτερη καθώς το τελευταίο διάστημα κατά τη διάρκεια της συνέλευσης του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, τόσο ο κ. Καραμανλής όσο και ο κ. Παπανδρέου άκουσαν με χαμόγελα και συγκατένευσαν στις εντολές που έδωσε ο ΣΕΒ, η Παιδεία μας να μετατραπεί σε δικό τους μαγαζάκι. Η Παιδεία να μετατραπεί σε ένα χώρο όπου θα υπηρετείται απολύτως και πλήρως η λογική της αγοράς και τα κέρδη.

Για μας υπάρχει θέμα με το εξεταστικό σύστημα. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το κύριο. Εχουμε δοκιμάσει πολλά εξεταστικά συστήματα. Εχουμε εξετάσει πολλές παραλλαγές θεμάτων, βατών, μη βατών, πιο εύκολων, δύσκολων. Τελικά τη μια χρονιά χειροκροτούμε γιατί πολλά παιδιά είναι στο άριστα, πάρα πολλά παιδιά είναι πολύ πιο πάνω από τη βάση και τότε δίνουμε συγχαρητήρια στην Παιδεία, ενώ την άλλη χρονιά κλαίμε γιατί έπεσαν οι βάσεις. Τη μια χρονιά με τους πολλούς αριστούχους στενοχωριόμαστε γιατί παρά τα άριστα, πάρα πολλά παιδιά μείνανε έξω από τα πανεπιστήμια και την επόμενη χρονιά στενοχωριόμαστε γιατί παιδιά με πολύ χαμηλούς βαθμούς και κάτω από τη βάση μπαίνουν σε κάποια εκπαιδευτικά ιδρύματα. Είναι αποπροσανατολιστικό, γιατί για μας το θέμα είναι ποιους σκοπούς υπηρετεί η Παιδεία, ποιο είναι το περιεχόμενό της, ποια είναι η μεθοδολογία πάνω στην οποία στηρίζεται, τι μαθαίνουν τα παιδιά.

Και πιστεύουμε ότι από κει πρέπει να ξεκινήσει η συζήτηση και βεβαίως να μη μείνει μόνο εκεί.

Χαρακτηριστικά ήθελα να αναφέρω ότι φέτος στην Ιστορία της Γ΄ Λυκείου οι σελίδες του βιβλίου είναι 700, η διδακτέα ύλη καλύπτει τις 400 και η εξεταστέα ύλη τις 200. Δηλαδή, τα παιδιά καλούνται να μάθουν ένα μέρος από αυτά που έπρεπε να μάθουν και να εξεταστούν σε ένα ακόμα μικρότερο μέρος. Στην ουσία, δηλαδή, θραύσματα γνώσεων απολαμβάνουν και βεβαίως είναι πάρα πολύ φυσικό να γράφουν έτσι ή αλλιώς. Από τον Καποδίστρια γίνεται ένα μεγάλο πήδημα, ένα μεγάλο κενό, και πάμε στο 1909. Η ιστορία έχει συνέχεια, έχει ενότητα, έχει αλληλουχία, ανεξαρτήτως, αν θέλετε, της ιδεολογικής και πολιτικής οπτικής που κοιτάζεται.

Στη Βιολογία της Γ΄ Λυκείου υπάρχουν θραύσματα γνώσεων, επίσης, πανεπιστημιακού επιπέδου.

Θα 'λεγε κανείς ότι η διδακτική ύλη είναι γραμμένη με τη μεγαλύτερη αυθαιρεσία, με τη μεγαλύτερη υποκειμενικότητα και οδηγεί τα παιδιά να μη μαθαίνουν και ιδίως να μην έχουν μεθοδολογία.

Θεωρούμε απαράδεκτη τη συζήτηση που γίνεται για το αν τα θέματα, π.χ., στην Εκθεση ιδεών ήταν μέσα στη διδακτέα ύλη των σχολείων και των φροντιστηρίων κυρίως, ή αν ήταν έξω. Και μόνο αυτή η συζήτηση αποδεικνύει ότι τόσο η Παιδεία όσο και η παραπαιδεία δεν είναι σε θέση να μορφώσουν τα παιδιά. Το πρόβλημα όμως για μας δεν είναι το εξεταστικό».

Και συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα: «Το πρόβλημα ξεκινάει από την εξής πλευρά: Από το πώς είναι οργανωμένη ολόκληρη η κοινωνία και η οικονομία, ανάλογα θα είναι οργανωμένη και η Παιδεία.

Δεν είναι δυνατόν και είναι υποκριτικό να γίνεται λόγος για ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ όταν αυτή η ελεύθερη πρόσβαση συνδυάζεται με την υποβάθμιση του πτυχίου του Λυκείου και την υποβάθμιση των γνώσεων, όταν δεν υπάρχει πολιτική πλήρους απασχόλησης. Οταν δεν υπάρχει πανεθνικά σχεδιασμένη λαϊκή οικονομία, η οποία στοχεύει οπωσδήποτε στην ευημερία του λαού και στην πλήρη απασχόληση σε συνδυασμό. Οταν δεν υπάρχουν ιδεώδη και ιδανικά τα οποία παρακινούν τους νέους ανθρώπους να επιζητούν τη μόρφωση και για να μπορούν να προσανατολιστούν στην κοινωνία ενεργητικά και αντιπαραθετικά, όταν πρέπει κι όταν χρειάζεται, αλλά και ταυτόχρονα να έχουν έναν επαγγελματικό προσανατολισμό ανάλογα με τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους και όχι έναν επαγγελματικό προσανατολισμό που καθορίζεται από τις ανάγκες της εργασιακής περιπλάνησης ή από τη διαφήμιση του άλφα ή του βήτα επαγγέλματος.

Πριν λίγες μέρες, κατά την επίσκεψή μου στον ΟΑΕΔ, ενημερώθηκα ότι έκανε ένα τεστ ο ΟΑΕΔ για το πόσα επαγγέλματα δε ζητούνται και ποια ζητούνται. Εντεκάμισι χιλιάδες γυμναστές είναι στα αζήτητα. Στην Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων. Και βεβαίως δε χρειάζονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες για να μιλήσουμε για την ανάγκη του αθλητισμού από τα σχολεία και τη γειτονιά, για τη μεγάλη σημασία που έχει για την υγεία, αλλά και για τη ζωντάνια του πνεύματος το να μαθαίνει το παιδί να γυμνάζεται από τα πολύ μικρά του χρόνια και με αυτήν την έννοια 11.500 αζήτητοι γυμναστές δείχνουν το μέγεθος όχι της αδιαφορίας, αλλά της συνειδητής πολιτικής η Παιδεία να παράγει όχι ανθρώπους ενεργούς, αλλά ανθρωπάκια υποταγμένα στις ανάγκες του συστήματος».

«Το ΚΚΕ ανησυχεί ακόμα περισσότερο διότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει χαράξει μια πολιτική στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην Παιδεία, για όλες τις χώρες, μια εκπαιδευτική πολιτική, η οποία όχι απλώς υποτάσσεται στους νόμους της αγοράς αλλά αποθεώνει το μοντέλο της Θάτσερ και το αμερικάνικο μοντέλο, το οποίο στην πραγματικότητα οδηγεί στη διαμόρφωση μιας ελίτ απόλυτα υποταγμένης στο σύστημα. Και από κει και πέρα να υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις μιας χρήσης, άνθρωποι οι οποίοι θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και όχι μόνο δε θα αμείβονται κανονικά, αλλά θα παράγουν πλούτο και θα πένονται ή θα ζουν κάτω από το βάρος πάρα πολλών δυσκολιών, δυσανάλογα με τις δυνατότητες που μπορεί η εποχή μας να δώσει στον εργαζόμενο ο οποίος παράγει.

Κατά τη γνώμη μας αμέσως μετά τις εξετάσεις και στη νέα σχολική χρονιά η εκπαιδευτική κοινότητα, ξεκινώντας από την πανεπιστημιακή και όχι μόνο, πρέπει να ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση και κυρίως να δημιουργηθεί ένα μέτωπο επίθεσης - κυριολεκτικά - διότι ο κόπος, η κούραση γονιών και παιδιών και το χρήμα που δίνεται, όχι μόνο δε φέρνει αποτέλεσμα, αλλά θα γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον όλων.

Η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να κάνει μια ριζοσπαστική προοδευτική μεταρρύθμιση στην Παιδεία. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι διατεθειμένο να τη διεκδικήσει. Ποιοι λοιπόν θα τη διεκδικήσουν;

Οι εργατοϋπάλληλοι, οι λαϊκές οικογένειες, οι εκπαιδευτικοί, οι νέοι άνθρωποι, όλοι οι προοδευτικοί και ριζοσπαστικοί άνθρωποι, οι οποίοι θεωρούν τον αγώνα της Παιδείας αναπόσπαστο με τον αγώνα για λαϊκή ευημερία, με τον αγώνα σε αντίθεση με τις επιλογές της ΕΕ και με τη λογική της Συνόδου της Λισαβόνας, η οποία δρομολογεί και τις πιο αντιδραστικές και βάρβαρες εξελίξεις μαζί - αγκαλιά - στις εργασιακές σχέσεις και στην Παιδεία.

Ας αφήσουμε λοιπόν τη συζήτηση για το αν είναι τα παιδιά πάνω ή κάτω στις βάσεις και ας δούμε: Παιδεία, για ποια οικονομία, για ποια κοινωνία, για ποιο σκοπό; Από κει θα βρούμε την άκρη και για ουσιαστικές λύσεις-διεκδικήσεις. Αυτές είναι οι θέσεις του ΚΚΕ και θεωρούμε ότι μπροστά στις ευρωεκλογές κριτήριο ψήφου είναι η κατάσταση στην Παιδεία και οι συνέπειες που έχει η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ και πάνω στο εκπαιδευτικό σύστημα, πάνω στη μόρφωση των παιδιών, στις δεξιότητες και στις ικανότητές τους», κατέληξε η Αλ. Παπαρήγα.