Συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα επικρατούν στη «COSMOTE» - όπως συμβαίνει και σε άλλες θυγατρικές του ΟΤΕ - όπου η έννοια της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας είναι ανύπαρκτη και οι εργαζόμενοι είναι έρμαια της ασυδοσίας και των ορέξεων της εργοδοσίας.

Ολα αυτά τα χρόνια λειτουργίας της εταιρίας, οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται με ατομικές συμβάσεις εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε εργαζόμενος αναγκάζεται να αποδεχτεί τις όποιες μισθολογικές αποδοχές του επιβάλλονται από την εργοδοσία. Οπως αναφέρεται και στο κείμενο της ατομικής σύμβασης εργασίας, ο μισθός διαμορφώνεται με βάση το «ελάχιστο ποσό που προσδιορίζεται από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας». Οι εργαζόμενοι, πέραν του βασικού μισθού, δεν παίρνουν κανένα επίδομα (γάμων, παιδιών κ.ά.) Επίσης, προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτοι ακόμα και αν εκτελούν εξειδικευμένες εργασίες και παρουσιάζεται το φαινόμενο εργαζόμενοι που ασκούν ακριβώς τα ίδια καθήκοντα να παίρνουν διαφορετικούς μισθούς.

Για την παραπάνω κατάσταση τεράστιες ευθύνες φέρνει η συμβιβασμένη πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον ΟΤΕ (ΟΜΕ - ΟΤΕ) αλλά και της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων στην «COSMOTE», το οποίο ελέγχεται πλήρως από την ΠΑΣΚΕ και όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει κάνει το ελάχιστο για να οργανώσει τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση.

Σημειώνεται ότι πρόεδρος του Σωματείου αλλά και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΜΕ - ΟΤΕ, τα τελευταία τρία χρόνια, είναι η σημερινή επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ, Μ. Ματσούκα.

Εξίσου άθλια είναι και η Συλλογική Σύμβαση που αφορά στις συνθήκες εργασίας και η οποία φέρει την υπογραφή της διοίκησης του Σωματείου. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι «η Εταιρία μπορεί ανάλογα με τις ανάγκες της... να τοποθετεί σε οποιαδήποτε θέση και να αναθέτει οποιαδήποτε καθήκοντα σε οποιονδήποτε εργαζόμενο κατά τη διακριτική της ευχέρεια». Ακόμα, η «COSMOTE» μπορεί να «ορίζει για όλους ή για κατηγορίες εργαζομένων της οποιαδήποτε μορφή ελαστικού ωραρίου ή κατά βάρδιες», να «μεταθέτει ελεύθερα τους εργαζόμενους σε διάφορα τμήματα, διευθύνσεις, θέσεις και εργασίες του ίδιου ή άλλων καταστημάτων της Εταιρίας στην ίδια ή άλλη πόλη» και να παραχωρεί τον εργαζόμενο στη «μητρική ή στις συγγενείς ή μεικτές εταιρίες» (το τελευταίο αναφέρεται στην ατομική σύμβαση εργασίας). Με άλλα λόγια, ο εργαζόμενος με τις ευχές και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, γίνεται λάστιχο στα χέρια του εργοδότη, αφού ο τελευταίος μπορεί να του αλλάζει τόπο, θέση, ωράριο και αντικείμενο εργασίας ακόμα και να τον δανείζει σε άλλες εταιρίες.

Τέλος, να σημειωθεί ότι παρ' όλο που το Σωματείο είναι μέλος της ΟΜΕ - ΟΤΕ, η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως για να υπογραφεί φέτος Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και για τα μισθολογικά, με αποτέλεσμα η υπόθεση να έχει πάει εδώ και καιρό στη διαιτησία.

Να γυρίσουν την πλάτη στη συμπαιγνία βιομηχάνων, κυβερνήσεων και των συμβιβασμένων πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, καλεί τους εργαζόμενους η Τοπική Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ.

Οπως καταγγέλλει με ανακοίνωσή της, την ώρα που οι εργαζόμενοι «αιμορραγούν» για να σπουδάσουν τα παιδιά τους και το αίτημα για Δημόσια Δωρεάν και σύγχρονη Παιδεία για όλους, χωρίς ταξικούς φραγμούς, παραμένει όνειρο για την εργατική τάξη και τα παιδιά της, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, υλοποιώντας τις επιταγές της ΕΕ και προεκλογικές υποσχέσεις του Κ. Καραμανλή και του Γ. Παπανδρέου, αποφάσισε τη δημιουργία Ακαδημίας Συνδικαλιστικής Επιμόρφωσης, ανοίγοντας το δρόμο των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα.

Από κοντά η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, που συντάχθηκε με την παραπάνω απόφαση.

Την ίδια ώρα, η πλειοψηφία του Μακεδονικού Ινστιτούτου Εργασίας (ΜΑΚΙΝΕ), θυγατρική του ΕΚΘ, χωρίς να ενημερώσει ούτε τη διοίκηση του ΜΑΚΙΝΕ, ούτε τη διοίκηση του ΕΚΘ, συνδιοργανώνει με τους βιομήχανους της Βόρειας Ελλάδας, ημερίδα με θέμα «Καινοτομία και Ανάπτυξη».

Η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να αλλάξουν τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα και να συσπειρωθούν στον ταξικό πόλο του συνδικαλιστικού κινήματος. Και σημειώνει πως βήμα επιτυχίας αυτού του πανεργατικού αγώνα μπορούν και πρέπει να γίνουν και οι ευρωεκλογές. «Με καταδίκη από κάθε ψήφο εργάτη και νεολαίου, των δυνάμεων που στηρίζουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με το ένα ή το άλλο όνομα, την πολιτική της ΕΕ του κεφαλαίου».