Το κρίσιμο ερώτημα βέβαια είναι «τι θα την κάνει» η κυβέρνηση την «εμπιστοσύνη» του εκλογικού Σώματος και την «καθαρή νίκη» στις ευρωεκλογές. Τα δείγματα γραφής που έχει δώσει η κυβέρνηση και προσωπικά ο Κ. Καραμανλής στους τρεις μήνες διακυβέρνησης, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρερμηνείες και αυταπάτες: Τυχόν ενίσχυση της ΝΔ στις 13 Ιούνη θα σημάνει ισχυροποίηση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Φυσικά, δεν έμεινε μόνο στα μεγάλα λόγια, όπως το συνηθίζει με τους «οικονομικά ασθενέστερους». Εχουν ήδη ξεκινήσει οι γενναιόδωρες παροχές πάσης φύσεως στα μεγάλα αφεντικά, λες και τα είχαν στερηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση: Μείωση φόρων (στο 25% σε πρώτη φάση), κατάργηση ελέγχων και «γραφειοκρατικών εμποδίων», ελεύθερη διαμόρφωση τιμών, δωρεάν δημόσια περιουσία και επιχειρήσεις, αναπτυξιακά κίνητρα, κ.ο.κ... Ολα στη διάθεση των καπιταλιστών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να φανεί συνεπής στη δέσμευση του Κ. Καραμανλή για «δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος στην επιχειρηματικότητα», ο οποίος εμπνέεται, όπως δήλωσε, από το πρότυπο της Ιρλανδίας. Και αυτό, παρ' όλο που έχει αποδειχθεί περίτρανα πλέον ότι το συγκεκριμένο μοντέλο υπήρξε ο «σίγουρος δρόμος» για την αλματώδη εξάπλωση της φτώχειας σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με ό,τι ολέθριο αυτό συνεπάγεται για τα λαϊκά στρώματα.

Η «νέα» αντίληψη, εξάλλου, για τις αποκρατικοποιήσεις αποτυπώθηκε με σαφήνεια στις δηλώσεις του νέου προέδρου της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» Π. Παπαγεωργίου περί «μηδενικού τιμήματος» για την πώληση του «εθνικού αερομεταφορέα», η οποία ποτέ δεν αποδοκιμάστηκε επί της ουσίας.

Ηδη, το άλλοθι για την επερχόμενη αντιλαϊκή επέλαση έχει «κατασκευαστεί». Η αρχή έγινε με το δημοσιονομικό έλλειμμα που ξεπέρασε, με τη «βοήθεια» και της Eurostat, το όριο του 3% του ΑΕΠ που βάζει το Μάαστριχτ, εννοείται για τους «μικρούς» της ΕΕ, όπως αποδείχτηκε. Στη συνέχεια ήρθε το «υπερβολικό κόστος» των Ολυμπιακών Αγώνων, που δήθεν αιφνιδίασε την κυβέρνηση, η οποία μέχρι τώρα στήριξε ανεπιφύλακτα την «εθνική υπόθεση». Ολα δείχνουν ότι το νέο σκοτεινό τούνελ, στο οποίο θα στριμωχτεί για την επόμενη τετραετία ο ελληνικός λαός, έχει «χτιστεί»...

«Αμεση επιδίωξή μας είναι να απελευθερώσουμε τις πολλές και μεγάλες δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Να προχωρήσουμε σε δημιουργικές μεταρρυθμίσεις με κοινωνική συναίνεση. Να προχωρήσουμε με διάλογο, συνεννόηση, σύνθεση. Αλλά και με τόλμη, αποφασιστικότητα, κυβερνητική αποτελεσματικότητα». Το απόσπασμα από την ομιλία του Κ. Καραμανλή στο ΣΕΤΕ δίνει με σαφήνεια το περίγραμμα που θα κινηθεί και τον τρόπο άσκησης της εξουσίας. Εννοείται ότι η έμφαση είναι στην τόλμη και αποφασιστικότητα.

«Νέα Δημοκρατία - Δύναμη εμπιστοσύνης». Πράγματι το κυβερνών κόμμα πρόλαβε στις 90 μέρες και έχει ήδη κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του μεγάλου κεφαλαίου. Αντίθετα, οι λαϊκές μάζες έχουν σαφέστατες ενδείξεις, αν όχι αποδείξεις, για να αποσύρουν έγκαιρα και αποφασιστικά την «εμπιστοσύνη» των βουλευτικών εκλογών. Και οι ευρωεκλογές είναι μια καλή ευκαιρία για μαζική ανάκληση της «εμπιστοσύνης». Θα ήταν, βέβαια, ασυγχώρητη αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι αυτό μπορεί να γίνει μέσα από το ΠΑΣΟΚ, δίνοντας βάση στους αστείους ισχυρισμούς του προέδρου του ότι τάχα είναι το «αντίβαρο στη λιτότητα» και υπερασπιστής «των κεκτημένων του ελληνικού λαού». Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ αποτελεί «διόρθωση» ψήφου.