Και δεν είναι μόνον η περίπτωση της «Ολυμπιακής». Σε προχτεσινό άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία», ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και αναπληρωτής συντονιστής του τομέα Δημόσιας Διοίκησης της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, Ν. Ρόβλιας, κατακεραυνώνει την κυβέρνηση της ΝΔ. Θέμα του άρθρου του ήταν οι συμβασιούχοι και το αντίστοιχο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος της κυβέρνησης, το οποίο στερεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των πρώτων το δικαίωμα στη μόνιμη δουλιά. Καταλήγοντας, μάλιστα, σημειώνει ότι οι δεκάδες χιλιάδες, που μένουν εκτός, «αντιλαμβάνονται ήδη ότι το βαθύ μπλε κράτος είναι εδώ». Βέβαια, ο βουλευτής «ξέχασε» να αναφερθεί στο προηγούμενο Προεδρικό Διάταγμα του ΠΑΣΟΚ, που και αυτό εξαιρούσε τη συντριπτική πλειοψηφία των συμβασιούχων. «Ξέχασε», επίσης, ότι η στρατιά των συμβασιούχων δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε, κατά κύριο λόγο, από «το βαθύ πράσινο» κράτος. Και, βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται, για το γεγονός πως και τα δυο αυτά κόμματα υπηρετούν πιστά την ίδια αντεργατική πολιτική και απλώς εναλλάσσουν ρόλους, όταν οι εκλογές αναδείχνουν το ένα στην κυβέρνηση και τ' άλλο στην αντιπολίτευση.

Τις τελευταίες μέρες, έσπασαν τα τηλέφωνα της εφημερίδας από αναγνώστες, που αναζητούν απάντηση στο ερώτημα πώς και γιατί αφαιρέθηκαν χρήματα από τον τραπεζικό τους λογαριασμό.

Κανονικά, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Αν, μάλιστα, η συζήτηση γινόταν δυο - τρία χρόνια πριν, η απάντηση θα ήταν μία και μοναδική: Αποκλείεται οποιοσδήποτε να αφαίρεσε χρήματα από το λογαριασμό οποιουδήποτε. Αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε υπάρχει κρούσμα κλοπής ή υπεξαίρεσης...

Αυτά, όμως, συνέβαιναν παλιά. Τώρα, τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι τράπεζες «βάζουν χέρι» και σουφρώνουν διάφορα ποσά (τις περισσότερες φορές μερικά ευρώ) από δεκάδες χιλιάδες πλέον λογαριασμούς, κύρια από αυτούς που έχουν μικρό υπόλοιπο. Με ανυπόστατα επιχειρήματα και με τις πλάτες των κυβερνώντων, στην αρχή κατάργησαν τα επιτόκια καταθέσεων και τώρα «σηκώνουν» χρήματα από τους λογαριασμούς πελατών τους, σερβίροντας τη δικαιολογία «έξοδα παρακολούθησης λογαριασμού»...

Αυτό θα πει «απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος». Απελευθέρωση και νομιμοποίηση της ασυδοσίας, στη συγκεκριμένη περίπτωση, των τραπεζών, οι οποίες, στα πλαίσια των σύγχρονων αναδιαρθρώσεων, αλλάζουν τα δεδομένα που ίσχυαν από καταβολής των τραπεζών κι αντί να δίνουν τόκους για τις καταθέσεις παρακρατούν τώρα και ...φύλακτρα.

Δεν είναι ο πρώτος. Κι άλλοι σημείωσαν με ανησυχία τη σημαντική εκλογική άνοδο του ΚΚΕ στις πρόσφατες ευρωεκλογές και, με τον έναν ή άλλον τρόπο, έδωσαν το σύνθημα της ακόμη μεγαλύτερης επίθεσης ενάντιά του. Ο τελευταίος, όμως, πρόσθεσε την ...ευλογία της «ανανεωτικής αριστερής» σκέψης στην όλη επιχείρηση. Για τον Γ. Σαββίδη μιλάμε και το άρθρο του στην «Απογευματινή» του Σαββάτου, όπου, ανάμεσα σε άλλα, σημειώνει και τα εξής: «Κάθε φορά που γίνεται λόγος για την Αριστερά, τον ακούω μ' ένα κάποιο μειδίαμα. Γιατί αυτός ο λόγος αφορά τις περισσότερες φορές στην ανανεωτική αριστερά. Η παραδοσιακή συντηρητική αριστερά παραμένει συνήθως στο απυρόβλητο, είτε ως άλλοθι για τη δημοκρατικότητα της χώρας μας είτε από κομπλεξική πρόνοια, προς αποφυγή των βαρετών μόνιμων καταγγελιών του Περισσού για αντικομμουνισμό».

Επομένως, οι κάθε λογής «κομμουνιστοφάγοι» μπορούν πλέον να κάνουν τη «δουλιά» τους, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό ή αναστολή...