«Με εντολή του υπουργού Ανάπτυξης κ. Δημήτρη Σιούφα, ο γενικός γραμματέας Βιομηχανίας, κ. Σπύρος Δ. Παπαδόπουλος μεταβαίνει την Κυριακή 25/7/2004 στην ορεινή περιοχή Αργιθέας Αγράφων Καρδίτσας για άμεση εξέταση των προβλημάτων της». Αυτά αναφέρει ανακοίνωση του υπουργού Ανάπτυξης, ο οποίος εκλέγεται στην περιφέρεια της Καρδίτσας. Δεν είναι όμως εύλογο το ερώτημα τι θα κάνει ο αρμόδιος για θέματα βιομηχανίας σε μια ορεινή περιοχή όπου οι κάτοικοι μόλις τα βγάζουν πέρα κυρίως με την κτηνοτροφία; Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν πως ο γενικός γραμματέας Βιομηχανίας, μετά από εντολή του κ. Σιούφα, έχει ετοιμάσει «επενδυτικό πρόγραμμα», με κορμό την εγκατάσταση «βαριάς βιομηχανίας» εξαπάτησης των κατοίκων της περιοχής, πως τάχα ο υπουργός Ανάπτυξης δουλεύει νυχθημερόν για το λαό και, πρωτίστως, για την ιδιαίτερη εκλογική του περιφέρεια...

«Η ουσία δε βρίσκεται στην αντιπαράθεση του πράσινου και του γαλάζιου κράτους. Η κριτική των χειροτέρων στιγμών του παρελθόντος του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να είναι το όχημα για να κάνει τα ακόμη χειρότερα σήμερα η ΝΔ». Αυτά σημειώνει σε άρθρο της, στην προχτεσινή «Ελευθεροτυπία», η Μ. Δαμανάκη και αναρωτιέται: «Τι χρειαζόμαστε σήμερα, το 2004, μετά τις πρόσφατες εκλογές, που έκριναν εν τέλει όλα τα κόμματα; Ενα κομματικό κράτος ή ένα κράτος, σύγχρονο, αποτελεσματικό και κοινωνικά χρήσιμο, αποκεντρωμένο και λειτουργικό;»

Και μεις, που νομίζαμε, ότι το κρίσιμο ερώτημα βρίσκεται στο ποιος είναι ο ταξικός χαρακτήρας του κράτους. Με άλλα λόγια, ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετεί, των κεφαλαιοκρατών ή των εργαζομένων και του λαού. Πολύ περισσότερο, που το κομματικό κράτος - τόσο με την έννοια της ταξικότητας, όσο και με την έννοια της κομματοκρατίας - δεν είναι ασυμβίβαστο, ούτε έρχεται σε αντιπαράθεση με χαρακτηριστικά, όπως σύγχρονο, λειτουργικό, αποκεντρωμένο, κλπ., κλπ...

Προφανώς, το ...όραμα της κ. Δαμανάκη είναι ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος, στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας. Και δε λέμε, με μια έννοια, ένα τέτοιο κράτος θα είναι και ...κοινωνικά χρήσιμο, αφού θα αποτελεί ένα σημαντικό κρίκο, για τη λειτουργία και τον εξωραϊσμό του συστήματος...

Αυτό θα πει εθισμός ή μήπως... μαζοχισμός; Ρεπόρτερ τηλεοπτικού σταθμού, από τους πολλούς που είναι υποχρεωμένοι να ξημεροβραδιάζονται στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, για να «απαθανατίσουν» την απογείωση του «μεγάλου Αδελφού» - που σήμερα έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον αττικό ουρανό - είπε το ανεκδιήγητο: «δυστυχώς ούτε σήμερα θα πετάξει». Και δεν εξήγησε, βέβαια, το «δυστυχώς».

Πάντως, το αερόπλοιο Ζέπελιν, το οποίο είναι ενταγμένο στη λεγόμενη ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, μας κοστίζει καθημερινά 20.000 ευρώ. Ναι καλά διαβάσατε τόσο πάει... το μαλλί. Αν σκεφτεί κανείς, μάλιστα, ότι η κυβέρνηση το έχει νοικιάσει για τέσσερις μήνες, εύκολο είναι να βγει ο συνολικός τσουχτερός λογαριασμός. Γι' αυτό και εμείς θα πούμε, τόσο στο συνάδελφο ρεπόρτερ όσο και προς κάθε αρμόδιο, «μη σώσει και σηκωθεί ποτέ» και «να πάει από κει που 'ρθε», μαζί με όλο το ηλεκτρονικό χαφιεδολόι που θέλουν να μας φορέσουν... σομπρέρο, και τώρα, και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.