Αυτό προκύπτει από απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε ερώτηση (Η-205/04) του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Κ. Αλυσσανδράκη στην οποία εφιστάται, μάλιστα, η προσοχή του ευρωβουλευτή στο γεγονός ότι «δε χρειάζεται προηγούμενη συμφωνία, αν το έργο δεν ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια ευρώ».

Στην απάντηση της Επιτροπής υπογραμμίζεται επίσης ότι «η ευθύνη για την προστασία και τη διατήρηση ιστορικών μνημείων και τόπων, εμπίπτει αποκλειστικά στη δικαιοδοσία των εθνικών Αρχών. Η Επιτροπή, ωστόσο, θα ενημερωθεί από τις ελληνικές αρχές για το ζήτημα μιας πιθανής συγχρηματοδότησης των εργασιών από τα Διαρθρωτικά Ταμεία.

Σε επιστολή του Graham Meadows, (Regio 01/MGD(2004)3301) της Γενικής Διεύθυνσης περιφερειακής πολιτικής της ΕΕ, στις 9/6/04, που συμπληρώνει την απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ σχετικά με την «αξιοποίηση του ιστορικού τόπου της Μακρονήσου», υπογραμμίζεται:

«Προς το παρόν, δεν υπάρχει καμία απόφαση χρήσης βοήθειας από τα Διαρθρωτικά Ταμεία σε σχέση με έργα ανάπτυξης και ανάδειξης της Μακρονήσου ως ιστορικού χώρου». Σύμφωνα με «μερικές επιπλέον πληροφορίες που μας παρείχαν οι Ελληνικές Αρχές», «το 1990, συστάθηκε ομάδα εργασίας, με σκοπό να προετοιμάσει ένα σχέδιο δράσης για παρεμβάσεις στο νησί. Το 1995, προτάθηκε η δημιουργία "Αρχής Διαχείρισης Μακρονήσου". Δύο επιπλέον προτάσεις έχουν έρθει προς συζήτηση, και πιο συγκεκριμένα η ίδρυση μιας εταιρίας διαχείρισης και η δημιουργία ενός Ιδρύματος για την προστασία της Μακρονήσου. Παραμένει ο προσδιορισμός του κατάλληλου νομικού προσώπου, για να διευθύνει και να προστατέψει τον ιστορικό χώρο». «Κατά την παρούσα περίοδο, μια μελέτη βρίσκεται σε εξέλιξη για την έγερση αγάλματος σε αυτό το χώρο. Ο τελικός στόχος είναι να μετατραπεί το νησί σε ανοιχτό χώρο μνήμης».

Η εγκατάλειψη του ιστορικού τόπου της Μακρονήσου: Σκουπιδότοποι, αυθαίρετα και ...στάνες!

Η μεγαλύτερη υποκρισία, σε ό,τι αφορά στην εγκατάλειψη της Μακρονήσου, ως ιστορικού τόπου, κολαστηρίου που δολοφονήθηκαν εκατοντάδες και βασανίστηκαν χιλιάδες αγωνιστές, είναι πως υπάρχει απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού (ΥΠΠΟ) από τις 16 Μάη του 1989. Αυτή χαρακτηρίζει όλη την περιοχή ιστορικό τόπο και ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία όλα τα κτίρια των στρατοπέδων του νησιού. Το 1995, η «προστασία» της Μακρονήσου «ολοκληρώθηκε» με το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) για τις χρήσεις γης του νησιού, που σημειώνει πως «απαγορεύονται χρήσεις ή επεμβάσεις που μπορούν να αλλοιώσουν το χαρακτήρα του ιστορικού τόπου».

Παρά την υπουργική απόφαση και το Προεδρικό Διάταγμα όμως, μόλις πέρυσι έγινε το πιο απλό, το αυτονόητο. Στήθηκε το άγαλμα του Μακρονησιώτη, μετά τις πολύχρονες προσπάθειες της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων και Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ), η οποία συναντούσε την αδιαφορία των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος έγιναν στο πλαίσιο της εκδήλωσης μνήμης που διοργανώνει η ΠΕΚΑΜ κάθε χρόνο στο μαρτυρικό νησί.

Ομως δε σταματάει το πράγμα εκεί. Οπως διαπιστώνουν κάθε χρόνο οι προσκυνητές που επισκέπτονται το ελληνικό «Αουσβιτς», η περιοχή είναι ξέφραγο αμπέλι για καταπατητές, για κάθε είδους αυθαιρεσία και ασύδοτη χρήση.

Χαρακτηριστική ήταν η εικόνα που αντίκρισαν πέρυσι (το 2003) όσοι παρακολούθησαν τη συναυλία της μουσικής ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης», που διοργάνωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μια συναυλία που παρουσιάστηκε ως «δικαίωση της θυσίας των Μακρονησιωτών...», αλλά στην πραγματικότητα έγινε μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους. Στο δρόμο για τον τόπο που θα γινόταν η συναυλία, οι επισκέπτες αντίκρισαν αυθαίρετα κτίσματα, πεταμένα σκουπίδια, παράνομα μελίσσια. Οι ιδιοκτήτες τους λίγο αργότερα εμφανίστηκαν να πουλάνε, με την ανοχή των διοργανωτών, «Μέλι Μακρονήσου, 12 ευρώ», «σουβλάκια Κέας», διαφημιστικά καπέλα και μπλουζάκια «Μακρόνησος»...

Με αυτούς τους τρόπους οι εκάστοτε κυβερνήσεις «εμπαίζουν» την ιστορία του λαού μας και των αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους σ' αυτόν τον ξερό τόπο, τον οποίο προσπάθησαν να κάνουν «αναμορφωτήριο» υποταγής της αγωνιστικής συνείδησης.

Ομως οι λαϊκοί φορείς, με πρώτη την ΠΕΚΑΜ, έχουν κάνει προτάσεις και τις διεκδικούν. Η Μακρόνησος ως ιστορικός τόπος να μετατραπεί, ως ελάχιστος φόρος τιμής στους χιλιάδες ήρωες της, σε μέρος που θα μπορούν να επισκέπτονται οι νεότεροι και να παραδειγματίζονται. Ποια μέτρα πρέπει επειγόντως να ληφθούν:

1. Αμεση απομάκρυνση των γιδοπροβάτων, των καταπατητών, των μελισσοκόμων και κυνηγών και κατεδάφιση όλων των αυθαιρέτων.

2. Περίφραξη των στρατοπέδων και των άλλων χώρων και σηματοδότηση των σημαντικών χώρων λειτουργίας.

3. Τοπική ενδεικτική αναστήλωση τμημάτων του στρατοπέδου και άλλων χώρων.

4. Καθαρισμός και βατότητα των δρόμων σύνδεσης των στρατοπέδων και των άλλων χώρων.

5. Αναστήλωση δύο ή τριών κτιρίων, που υπάρχουν.

6. Οργάνωση του κτιρίου των αρτοκλιβάνων, που έχει επισκευαστεί, σε Ιστορικό Μουσείο μόνιμης έκθεσης φωτογραφιών, αντικειμένων, εντύπων της περιόδου εκείνης.

7. Σύνταξη στα εκπαιδευτικά προγράμματα και οργάνωση επισκέψεων σχολείων, για να γίνει γνωστή η ιστορία στις νέες γενιές.

8. Καθαρισμός των στρατοπέδων, των στρατιωτικών στρατοπέδων και των λοιπών χώρων.

9. Εγκατάσταση φυλάκων.