Κι όμως, το θέαμα θέαμα. Καθόμαστε, βλέπουμε, σαρκάζουμε, βγάζουμε ανέκδοτα για την ντόπα, αλλά βλέπουμε. Μέχρι που θυμήθηκα, σχεδόν ασυνείδητα όλες εκείνες τις χουντικές «επικοινωνίες». Γιατί άραγε, ακούγοντας όλα αυτά τα άθλια των ημερών να ξυπνάω με διαφημίσεις που άκουγα στα δώδεκα και τα δεκατρία μου «τρώτε νόστιμο και φθηνό χοιρινό», «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο». Κι ύστερα εκείνο το πασοκικό «αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη».

Αθήνα 2004. Κάθε μεγαλοεργολάβος και η μίζα του, κάθε αθλητής κι ο Τζέκος του. Αγαπάς την Ελλάδα; Φέρε απόδειξη χορηγού κι έλα με το δικηγόρο σου.

Το μυαλό μου το χτυπάει, όπως όλων, κάθε μέρα ολυμπιακή μια πληροφοριακή σφαίρα. Σε ήδη γνωστό πεδίο χειραγώγησης και μάχης. Ομως χειρότερο απ' όλα είναι που τις τελευταίες μέρες ελικόπτερα πετούν πάνω απ' το σπίτι, στα 50-100 μέτρα πάνω απ' τα κεφάλια μας μ' έναν αφόρητο σαματά κι αργή ταχύτητα. Τι είναι αυτό; Ρωτάνε τα παιδιά. Και μου ξέφυγε η απάντηση πως «αυτό» θα μείνει και μετά την Ολυμπιάδα και μπερδεύτηκαν τα μικρά. Αγριεύτηκαν. Δηλαδή, θα περνάει και πάνω από το σχολείο; Το χειμώνα; Απορία κεραυνός. Το αθλητικό ιδεώδες στρεβλωμένο σε τέτοιο χαοτικό τέμπο που δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς.

Τζακούζι βάλανε λέει στο Πάντειο κι αγόρασαν «Φεράρι» με τα λεφτά του υπουργείου Παιδείας. Το κόμμα τα είπε όλα νωρίς νωρίς. Κι οι μιντιάδες φώναζαν «πλην λακεδαιμονίων». Και τώρα που η πατρίδα έγινε χαμένη παρτίδα, όλοι λένε πως το ζήτημα είναι κυρίως πολιτικό και ιδεολογικό.

Αν έψαχνα παρηγοριά στη λογική για ν' απαντήσω στα παιδιά, τη βρήκα στην παιδική διαστρεβλωτική λογική, πίσω στα θρανία της αθωότητάς μου. Τότε που μαθαίναμε ολίγον αριστοτέλεια σκέψη. Και στα διαλείμματα κοροϊδεύαμε τα αιώνια αξιώματα: Α=Β, Γ=Β άρα Α=Γ. Δηλαδή: το οινόπνευμα είναι σπίρτο. Ο Πέτρος είναι σπίρτο. Αρα ο Πέτρος είναι οινόπνευμα!... Ολυμπιάδα. Σχήμα λόγου. Απλώς.