Σαφέστατη ως προς τις προθέσεις της είναι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού σε κεντρικά ζητήματα, όπως οι συμβασιούχοι και η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, γεγονός που μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλέσει για το τι εννοεί με τον όρο «προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς» η κυβέρνηση.

Ομολογουμένως, η ΝΔ είχε κάνει σαφείς τις προθέσεις της από το προεκλογικό πρόγραμμά της ακόμη, αλλά τώρα τα πράγματα δρομολογούνται πιο ευδιάκριτα στη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής και αντιδραστικής πολιτικής των προκατόχων της. Ετσι, μετά τον υφυπουργό Πολιτισμού, Π. Τατούλη, που θεωρεί πως «τα χρήματα δεν είναι το παν» και πως «μπορεί και κανένας» από τους συμβασιούχους του ΥΠΠΟ να μην καλύπτεται από το «περίφημο» ΠΔ για τις μονιμοποιήσεις (αλλά... «θα αξιοποιηθούν»), ήρθε προχτές η «σειρά» του γενικού γραμματέα του υπουργείου, Χρήστου Ζαχόπουλου, ο οποίος αρνήθηκε τον όρο «εργασιακή ομηρία» για τους συμβασιούχους, ενώ θεωρεί πως στο υπουργείο μπαίνουν πολλά χρήματα, αλλά υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης.

Συγκεκριμένα, ο γγ του ΥΠΠΟ, σε συνάντηση γνωριμίας με τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του υπουργείου, είπε ότι κάποιοι συμβασιούχοι θα καλυφθούν από το νόμο και για τους υπόλοιπους θα υπάρχει «ισχυρή μοριοδότηση». Ιδιαίτερη σημασία έδωσε και στη μέχρι τώρα ανυπαρξία «κινήτρου» των υπαλλήλων, όπως είπε. Οταν οι μισοί εργαζόμενοι στο υπουργείο είναι συμβασιούχοι, είναι φανερό πως η... «ισχυρή μοριοδότηση» μπορεί να αποτελέσει «κίνητρο» μόνο για μια πολιτική που αρνείται να δώσει οριστική λύση στο πρόβλημα. Πολύ περισσότερο που αναμένονται αλλαγές στον - πρόσφατο - Οργανισμό του υπουργείου, κάτι που σημαίνει αύξηση ή μείωση των αναγκών σε προσωπικό, έστω και στο πλαίσιο αυτών που θεωρεί ως «ανάγκες» η κυβέρνηση. Αυτό που ουσιαστικά προκύπτει είναι ότι - ακόμη κι αν δεχτούμε το «αισιόδοξο» σενάριο - η μεγάλη πλειοψηφία των συμβασιούχων του ΥΠΠΟ θα συνεχίσει να «τραβάει κουπί» στην εργασιακή «γαλέρα».

Παράλληλα, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ εξακολουθεί να ταυτίζει την οικονομική ευρωστία του υπουργείου από τα επικουρικά κονδύλια της ΕΕ. Το «κυνήγι» δηλαδή των πλαισίων στήριξης και των άλλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Η ευκαιριακή αυτή λογική εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης για το ΥΠΠΟ που, σύμφωνα με τον Π. Τατούλη, πρέπει να ασκεί αποκλειστικά «επιστημονικό» ρόλο. Ετσι εξηγείται και η λογική της «ανταποδοτικότητας» για την οποία μίλησε ο Χρ. Ζαχόπουλος στο έργο του υπουργείου. Φράση η οποία, αν την εντάξει κανείς στη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, σημαίνει πως το βάρος θα δοθεί σε «αξιοποιήσιμα» (προφανώς από τουριστικής πλευράς) μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους και για τα υπόλοιπα θα υπάρχει η «συντήρησή» τους... αν βέβαια περισσέψει κανένα «ψίχουλο». Υπενθυμίζεται εδώ και η διακηρυγμένη θέση της ΝΔ για εμπλοκή στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς και μη κρατικών φορέων, όπως οι «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις».

Κατά τ' άλλα, ο γγ του ΥΠΠΟ περιέγραψε με μελανά χρώματα την κατάσταση του υπουργείου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι υπάρχουν υπηρεσίες που βρίσκονται στην «εποχή των σπηλαίων», ενώ άφησε να εννοηθεί πως δεν παραιτήθηκαν όλα τα πολιτικά στελέχη του υπουργείου από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Σε ένα μοναδικό διάλογο μουσικής, λόγου και εικόνας, η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» παρουσιάζει, σήμερα, στο Δημοτικό Θέατρο «Αλέξης Μινωτής», στο Αιγάλεω μια βραδιά γεμάτη μελωδίες και αλησμόνητα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που έντυσαν γνωστές κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, με παράλληλες προβολές από τα έργα αυτά και με τον τίτλο «Μουσική και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη από τον Κινηματογράφο και το Θέατρο».

Η σκηνοθεσία είναι του Στέλιου Γούτη, ενώ τα κείμενα της παράστασης είναι της Κάκιας Ιγερινού. Τα τραγούδια ερμηνεύουν ο Παντελής Θεοχαρίδης και οι ηθοποιοί Πέτρος Φιλιππίδης, Γιάννης Σαμσιάρης και Νατάσα Μανίσαλη.

Παρουσιάζονται μουσικά αποσπάσματα και τραγούδια από τις ταινίες: «Honeymoon», «Συνοικία το όνειρο», «Φαίδρα», «Ηλέκτρα», «Les amants de Teruel», «Ζορμπάς», «Το νησί της Αφροδίτης», «Κατάσταση Πολιορκίας», «Σέρπικο», «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο», κ.ά. καθώς και από τα θεατρικά έργα: «Ενας Ομηρος», «Ομορφη Πόλη», «Μαγική Πόλη», «Γειτονιά των Αγγέλων», «Εχθρός Λαός» κ.ά.