ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 28 Αυγούστου 2004
Σελ. /32
Οχι κι έπεσαν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μείωση τιμών διαπιστώνουν τώρα, οι ελεγκτές του υπουργείου Ανάπτυξης στα κυλικεία που λειτουργούν στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού σταδίου. Και κοιτάξτε τι συνέβη. Οι άθλιοι πούλαγαν τα πατατάκια με 2,50 ευρώ, τα χάμπουργκερ με 3 ευρώ και τα μπισκότα 2 ευρώ. Οι ξεδιάντροποι, αξιοποιώντας την ασυδοσία, που τους προσφέρει η κυβέρνηση, είχαν ορίσει τιμές 700 δραχμές για τα μπισκότα, 850 για τα πατατάκια και 1.020 για τα χάμπουργκερ. Κι αφού πούλαγαν δυο βδομάδες σ' αυτές τις αστρονομικές τιμές, μαθαίνουμε τώρα ότι ...οι τιμές έπεσαν. Πόσο; Ε, λοιπόν έγιναν τα πατατάκια 1,20 ευρώ, το χάμπουργκερ 2,50 ευρώ και τα μπισκότα 1,20 ευρώ.

Ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος τα ...φοβερά ποσοστά της μείωσης, ενδεικτικά κι αυτά της αισχροκέρδειας και της κερδοσκοπίας που δέσποσε σ' ολόκληρη τη διοργάνωση των Αγώνων, οι τιμές είναι και πάλι σε επίπεδα ιδιαίτερα υψηλά. Και, βεβαίως, η εικόνα της αγοράς είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν, που θέλουν να μας παρουσιάσουν οι κυβερνώντες, ότι τάχα ...«τρέμουν» οι κερδοσκόποι μπροστά στην αμείλικτη στάση τους.

Πες αλεύρι...

«Μα τώρα πλάκα μας κάνουν; Κοιτάξτε και θαυμάστε παλικάρια. Γκάτλιφ, Κρόφορντ, Γκριν. Οι κλώνοι που έσπασαν το φράγμα της ταχύτητας και ταπείνωσαν Πόρσε, Φεράρι, Λαμποργκίνι. Προσέξτε τους. Ιδια κοψιά, ίδια "ποντίκια", ίδια μπουτάκια, ίδιοι γλουτοί, ίδια κωλαράκια, ίδιο μπόι, ίδιο στιλάκι, ίδια σωβρακάκια και ίδια χαχανητά. Κατασκευασμένοι, τυποποιημένοι, πακεταρισμένοι. Από το εκτροφείο της Σίλικον Βάλεϊ στο αθάνατο πνεύμα του Ολυμπισμού. Να χειροκροτήσω; Μα τότε θα έπρεπε να επιστρέψω στα θρανία του Νηπιαγωγείου και να πιστέψω πως Σπάιντερμαν και Χάρι Πότερ είναι αληθινοί. Να θεωρήσω το εικονικό και πλαστικό ως πραγματικό. Επειδή δηλαδή είναι Αμερικανοί ή επειδή διατρέφονται από την καλύτερη φαρμακευτική εταιρεία ή επειδή οι ιπτάμενοι της WADA έκαναν την πάπια, πα να πει πως είναι ανόθευτοι, γνήσιοι, καθαροί και πως με σταβλίσιες μπριτζόλες και με γάλα αγελάδας Αργεντινής έγιναν χρυσοί; Κύριε Οσβαλντ, πες αλεύρι, ο Σούπερμαν σε γυρεύει!».

Του Δημήτρη Δανίκα, από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Μην ξεχνιόμαστε

Την αρχή έκανε ο πρωθυπουργός, Κων. Καραμανλής, και τη ...γραμμή ακολούθησε ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ορφανός. Αμφότεροι συναντήθηκαν με τον Καρλ Λιούις και ο Γ. Ορφανός (προχτές) προανήγγειλε πιθανή συνεργασία στο μέλλον: «Θα μπορούσε να προσφέρει πάρα πολλά στον αθλητισμό μας. Σήμερα έγιναν κάποιες πρώτες σκέψεις, θα είμαστε σε επαφή και θα δούμε πώς είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί αυτή η συνεργασία», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Με ποιον θα συνεργαστούν οι «στρουθοκαμηλίζοντες» ... ορκισμένοι και άτεγκτοι πολέμιοι του ντόπινγκ; Ας θυμηθούμε λοιπόν εμείς, όσα «ξέχασαν» οι κυβερνώντες. Ο Καρλ Λιούις ήταν «μια ανάσα» πίσω από τον ντοπαρισμένο Μπεν Τζόνσον το 1988 (στη Σεούλ)... Κάποια στιγμή παραδέχτηκε πως έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών και (πολύ) αργότερα, προσπάθησε ν' ανασκευάσει. Και αν όλα αυτά κάποιοι τα θεωρούν ενδείξεις υπάρχει και κάτι άλλο. Ο Δρ. Βάντε Εξουμ, διευθυντής ντόπινγκ από το 1991 έως το 2000, δημοσιοποίησε - μέσω του περιοδικού «Sports Illustrated» - περισσότερες από 30.000 σελίδες πρακτικών που αποδείκνυαν ότι κάποιοι Αμερικανοί αθλητές βρέθηκαν ντοπαρισμένοι, αλλά το γεγονός αποσιωπήθηκε και τους επιτράπηκε ν' αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ. Ανάμεσά τους και ο Καρλ Λιούις, που - όπως αναφέρει ο Εξουμ - βρέθηκε τρεις φορές θετικός σε απαγορευμένες ουσίες στους Αγώνες του 1988...

Λιανο-λογίες

18 Αυγούστου 2003. Το γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» γράφει για τον Κώστα Κεντέρη ότι ο «χρυσός» Ολυμπιονίκης του Σίδνεϊ στα 200 μέτρα κάνει ελάχιστους αγώνες κάθε χρόνο και έχει εξαφανιστεί λίγο πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2003, αφήνοντας υπόνοιες περί ντόπινγκ.

Το δημοσίευμα προκαλεί την οργή του τότε υφυπουργού Αθλητισμού Γ. Λιάνη που το χαρακτηρίζει σε συνέντευξή του «λίβελο». Και προσθέτει: «Ολοι θέλουμε να χτυπήσουμε το δράκοντα του αθλητισμού, το ντόπινγκ. Από το σημείο αυτό όμως, έως να ενοχοποιήσουμε έναν Ολυμπιονίκη και παγκόσμιο πρωταθλητή, τον προπονητή του, τον ομοσπονδιακό προπονητή Οδυσσέα Παπατώλη και τη χώρα μας, που διοργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, υπάρχει τεράστια απόσταση».

Και συνεχίζει ακάθεκτος: «Στο άρθρο δεν παρατίθεται ούτε ένα στοιχείο αληθινό. Το γερμανικό περιοδικό είχε τη φτηνή ιδιοτέλεια να δυσφημίσει όχι μόνο ένα μεγάλο αθλητή, αλλά και μια ολόκληρη χώρα». Την ίδια στιγμή, όμως, ο Γ. Λιάνης γνώριζε ότι ο ΕΟΦ είχε κάνει έφοδο (Απρίλης 2003) στην εταιρία του Χ. Τζέκου και είχε βρει εκατοντάδες κουτιά με αναβολικά και απαγορευμένες ουσίες.

Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε...


Τα ... περήφανα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η «ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΕΛΛΑΔΑ» δεν μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει στη βιτρίνα του ΟΑΚΑ ή στις τελετές απονομής μεταλλίων και όλα τα υπόλοιπα, να θέλουν να μας πείσουν ότι αποτελούν κάποιες παραφωνίες στο Ολυμπιακό εορταστικό μας πνεύμα.

Ελλάδα, βλέπετε, είναι και ο Εβρος, όπου η ανεργία τσακίζει κόκαλα και οι αγρότες βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης. Στην Ελλάδα ανήκει και η Νάουσα, όπου αμφίβολο είναι το μέλλον 500 εργαζομένων στα Κλωστήρια. Στην Ελλάδα, επίσης, ανήκει και η Αθήνα, όπου οι ξενοδοχοϋπάλληλοι πραγματοποίησαν χτες συγκέντρωση και πορεία, για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και τις εξευτελιστικές αμοιβές. Και άλλα πολλά. Μόνο, που αυτά περνάνε «στα ψιλά».

Ούτε συζήτηση, βέβαια, για τους «Ολυμπιακούς επισκέπτες», που δε θα δουν και θα μάθουν τίποτε από αυτά, μια και οι κυβερνώντες, με το Δήμο Αθήνας παρέα, επιχειρούν να δείξουν μια χώρα παράδεισο.

ΠΡΑΓΜΑΤΑ και θαύματα, μας υπόσχονται στο μεταξύ οι κυβερνώντες για το θέμα του «ντόπινγκ» μετά την Ολυμπιάδα. Από φοβερές και τρομερές αποκαλύψεις για το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ μέχρι μέτρα θεσμικής θωράκισης του αθλητισμού.

Για την ώρα πάντως ...βολευόμαστε μ' ένα ακόμη νομοσχέδιο, που τακτοποιεί ωραιότατα τα συμφέροντα των μεγαλομετόχων στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και των άλλων μεγαλοσχημόνων του ελληνικού αθλητισμού, το οποίο ολοκλήρωσε ο υφυπουργός Αθλητισμού.

ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ οι κυβερνώντες ότι ήταν δεσμευμένοι από το ΠΑΣΟΚ και πέρασαν ένα ακόμη τμήμα του μετοχικού κεφαλαίου των ΕΛΠΕ στον όμιλο Λατση. Σιγά μην κλάψανε κιόλας, όταν υπέγραψαν τη σχετική απόφαση, σκεπτόμενοι την εκποίηση του δημόσιου τομέα.

Δύσκολο να μας πείσουν, όταν ετοιμάζουν ακόμη μεγαλύτερα ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας σχεδιάζοντας τη μετα-ολυμπιακή αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βέβαια, ...κάτι τους δέσμευε. Κι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από τις πολιτικές επιλογές τους, που απλά «τυγχάνει» να είναι οι ίδιες με αυτές της προηγούμενης κυβέρνησης όσον αφορά στην εξυπηρέτηση τέτοιων συμφερόντων.

Ευθύνες αθλητών

Δεδομένη η λειτουργία του μηχανισμού της ταύτισης. Στη θετική του ελεγχόμενη δράση, μπορεί να ενθουσιάζει και να εμπνέει. Να δίνει στόχους και προοπτική. Στην αρνητική του ανεξέλεγκτη δράση, μπορεί να παθιάζει, να τυφλώνει, να απομακρύνει από την πραγματικότητα. Να μετατρέπει τον οπαδό σε χούλιγκαν, έως και συνειδητό αρνητή της αλήθειας...

Αυτός και μόνον ο λόγος είναι υπεραρκετός, για να είναι οι αθλητές, και ιδιαίτερα οι πρωταθλητές, άτομα υπεύθυνα. Αναγκαστικά και ανεξέλεγκτα ενεργοποιούν το μηχανισμό ταύτισης, κύρια στη νεολαία, αλλά, κατά περίπτωση, και στην κοινωνία ολόκληρη. Αλλωστε και οι ίδιοι, πριν γίνουν αυτό που σήμερα είναι, κάπως έτσι εμπνεύστηκαν, είπαν «μπορώ και εγώ» και ξεκίνησαν την όποια πορεία τους. Αρα, και τώρα πρέπει να έχουν πλήρη συνείδηση, του τι αντανακλούν με τα λόγια και με τις πράξεις τους προς κάθε κατεύθυνση.

Ακόμα και αν «άλλα περίμεναν και αλλιώς τα βρήκαν». Ακόμα και αν, επειδή το περιβάλλον φτιάχνει και τον άνθρωπο, «πήρανε τη ζωή τους λάθος», όχι με αποκλειστικά δική τους ευθύνη. Ακόμα και αν τον καθοριστικό ρόλο για λαθεμένες τους επιλογές, σε μάλλον νεαρή ηλικία, τον έπαιξαν οι καθιερωμένες αξίες του συστήματος περί «επιτυχίας». Ακόμα και αν για την επιβίωση, ή για την αγάπη στο άθλημά τους, αναγκάστηκαν να «περπατήσουν» στην πεπατημένη του κυκλώματος: Προπονητής, Ομοσπονδία, πολιτικός παράγοντας, εταιρία... Ακόμα και αν η αδικία, που ίσως τους είχε γίνει, τους έπεισε κάποτε, να παίξουν με τα «όπλα», ή να πάνε με «τα νερά» των αδικούντων. Ακόμα και αν ανακάλυψαν, ίσως καθυστερημένα, πως ο παιδικός ήρωας, που τους ενέπνευσε, δεν ήταν και τόσο καθαρός για ήρωας, αλλά είχαν και οι ίδιοι προσαρμοστεί πλέον. Ακόμα και αν...

Δεν υπάρχει σφάλμα, λάθος επιλογή, χωρίς ταυτόχρονο άλλοθι. Γι' αυτό και ίσως είναι πολλά τα «αν» και έως ένα βαθμό πολλά απ' αυτά θα μπορούσαν να είναι πραγματικά και δικαιολογημένα. Ομως, αυτός πρέπει να είναι ο στόχος εκείνου, που, ακόμα και άθελά του, μετατρέπεται σε σύμβολο; Να ανακαλύπτει, δηλαδή, «άλλοθι» στα δύσκολα ή να εμπνέει με ευθύνη και σοβαρότητα; Να κρύβεται πίσω από χειρισμούς, βαρύγδουπες δηλώσεις, προετοιμασμένες «αντιδράσεις» ή να διδάσκει αυτό, που, θεωρητικά τουλάχιστον, έχει μετατρέψει σε τρόπο ζωής; Τη διαρκή προσπάθεια και τον αγώνα; Να διαιωνίζει την εξάρτηση - δέσιμό του από το κύκλωμα ή να σηκώνει κεφάλι και να αντιστέκεται;

Αν είναι αυτοί που δείχνουν στους στίβους και στους χώρους άθλησης, πρέπει να ξέρουν πως η αντίσταση δεν είναι μόνο για τα χρονόμετρα και τη βαρύτητα. Η δική τους ευθύνη μπορεί να μην είναι η πρωταρχική, όμως η αντίστασή τους μπορεί να είναι καθοριστική. Ας ξεκινήσουν σήμερα. Εκατομμύρια παιδικά μάτια και αυτιά τους παρακολουθούν...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ