Μπορεί να έχουν κάποιας μορφής αναπηρία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι βρίσκονται στο περιθώριο. Στο νησί τους, στην Κούβα, στο Νησί της Επανάστασης, το σύστημα της κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζεται δεν κάνει διακρίσεις. Ολοι έχουν τα ίδια δικαιώματα στη μόρφωση, στον αθλητισμό, στην ψυχαγωγία. Παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν, εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού εμπάργκο που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ, η κουβανική κυβέρνηση, όπως και σε άλλα μεγάλα ζητήματα της ζωής του λαού, και εδώ τα έχει καταφέρει, έχοντας να επιδείξει πρωτοπόρα δουλιά. Αλλωστε, και οι ίδιοι οι Κουβανοί δε σταματούν να το τονίζουν αυτό. Τα μέλη της παραολυμπιακής ομάδας της Κούβας που βρίσκονται στη χώρα μας, για να λάβουν μέρος στους 12ους Παραολυμπιακούς Αγώνες, μας έδωσαν να καταλάβουμε πολλά. Αλλά και να προβληματιστούμε, καθώς ανακαλύψαμε τις διαφορές που υπάρχουν στη χώρα μας, όσον αφορά στην κοινωνική μέριμνα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Δυο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί. Του συμφέροντος και του κέρδους από τη μια και της ανθρωπιάς από την άλλη. Εκεί δε χρειάζεται να πληρώσεις, για να αθληθείς ή να μορφωθείς και πολύ περισσότερο δεν παίζει ρόλο το αν κάποιος είναι αρτιμελής ή έχει κάποιας μορφής αναπηρία. Ολοι έχουν ίσες ευκαιρίες και ίδιες προοπτικές. Η γνωριμία με τους αθλητές αυτής της ομάδας (περιλαμβάνει συνολικά 25 αθλητές, που θα αγωνιστούν στα εξής αγωνίσματα: Στίβο, τζούντο, πινγκ- πονγκ, άρση βαρών, κολύμβηση) ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και χρήσιμη. Εγινε με αφορμή την επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο χώρο όπου φιλοξενούνταν προσωρινά έως τις 10 Σεπτέμβρη μέχρι να μεταφερθούν στο Ολυμπιακό Χωριό, χώρος που διαμορφώθηκε με τη φροντίδα και την ευθύνη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, στις εγκαταστάσεις της Ιονίου Σχολής στα Βριλήσσια.

Καλωσορίζοντας την κουβανική αποστολή ο Χάρης Χουρδάκης, μέλος του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε: «Θεωρούμε ανάγκη και καθήκον να παρακολουθήσουμε τις προσπάθειες των Κουβανών αθλητών και αθλητριών. Οι ανάπηροι της Ελλάδας βλέπουν και παραδειγματίζονται από τις προσπάθειες των αναπήρων αθλητών της Κούβας, αλλά και ολόκληρου του λαού του Νησιού της Επανάστασης που δείχνουν τι μπορούν να καταφέρουν σε δύσκολες συνθήκες που προκύπτουν από το άθλιο καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό εμπάργκο των ΗΠΑ. Σίγουρα, θα είχατε καταφέρει να ξεπεράστε τις δυσκολίες, εάν δεν υπήρχε το βάρβαρο αυτό εμπάργκο. Το παράδειγμα της Κούβας φωτίζει τους λαούς και τους δείχνει το δρόμο. Ο,τι και να κατακτήσετε σαν χώρα αυτό αφορά και τους ανάπηρους. Σε αντίθεση με τη χώρα τη δική μας, όπου τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. 15 χρόνια μετά την προσωρινή νίκη του καπιταλισμού έναντι του σοσιαλιστικού συστήματος, όλος ο κόσμος κατάλαβε τι σημαίνει η αλλαγή συσχετισμών δύναμης. Η ίδια καπιταλιστική εκμετάλλευση που υπάρχει στη χώρα μας μας έχει καταντήσει μια χώρα αναπήρων. Οπου αυτά τα άτομα δεν μπορούν να έχουν ούτε το δικαίωμα στη μόρφωση, ούτε το δικαίωμα στον αθλητισμό. Εμείς θα σταθούμε δίπλα σας και αυτό το θεωρούμε ανάγκη, αλλά και καθήκον».

Ο Αλμπέρτο Εουσούμπιο, υπεύθυνος του εθνικού κινήματος τυφλών και μέλος της παραολυμπιακής ομάδας, χαιρέτισε εκ μέρους της κουβανικής αποστολής τα μέλη του ΚΚΕ.

«Είμαστε ιδιαίτερα συγκινημένοι από την επίσκεψή σας εδώ. Στο όνομα των συντρόφων μας θα μεταφέρουμε τους πιο εγκάρδιους χαιρετισμούς. Ευχαριστούμε το λαό της Ελλάδας για την αλληλεγγύη και την αγάπη που έδειξε στην αποστολή της Κούβας κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Θέλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στο ΚΚΕ που ξέρουμε ότι έχουμε κοινούς στόχους, αφού παλεύουμε για το καλό του λαού. Θέλουμε να μεταφέρουμε τις ευχές μας στο Κομμουνιστικό Κόμμα».

Ενα φωτεινό παράδειγμα της δουλιάς που γίνεται και στο θέμα των ατόμων με αναπηρία στο Νησί της Επανάστασης αποτελεί ο ολυμπιονίκης στους Παραολυμπιακούς στη Βαρκελώνη, την Ατλάντα και το Σίδνεϊ Ενρίκε Σεπέδα. Αν και γεννήθηκε με αναπηρία στα μάτια, εντούτοις, μέσω του ολοκληρωμένου συστήματος μέριμνας που υπάρχει, κατάφερε να σπουδάσει και να γίνει καθηγητής Φυσικής Αγωγής, αλλά και να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με το αγωνίσματα του μήκους και του τριπλούν. Ο ίδιος αναφέρθηκε σε αυτό το ολοκληρωμένο σύστημα μέριμνας. «Στην Κούβα υπάρχει κίνημα αναπήρων, το οποίο υποστηρίζεται απόλυτα από την κουβανική επανάσταση. Ολοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα, όπως ο οποιοσδήποτε συμβατός αθλητής. Ολοι εμείς οι αθλητές της παραολυμπιακής ομάδας έχουμε τη δυνατότητα να προπονούμαστε και να μένουμε στις ίδιες εγκαταστάσεις με τους υπόλοιπους αθλητές της Κούβας. Με άλλα λόγια, η αντιπροσωπεία της Κούβας που βρισκόμαστε εδώ αυτή τη στιγμή για να λάβουμε μέρος στους Αγώνες έχει περάσει από την ίδια προετοιμασία, την ίδια προπόνηση και έχει ζήσει κάτω από τις ίδιες συνθήκες όπως και η προηγούμενη κουβανική αντιπροσωπεία αθλητών που εκπροσώπησε τη χώρα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Σχετικά με την οργάνωση του συστήματος για τον αθλητισμό των αναπήρων είπε:

«Υπάρχουν σχολεία ειδικά για τους ανάπηρους που λειτουργούν σε όλες τις επαρχίες της χώρας. Ετσι, λοιπόν, μέσα από αυτά τα σχολεία επιλέγονται οι καλύτεροι αθλητές που θα πάρουν μέρος στους σχολικούς αγώνες για τα άτομα με αναπηρία και από κει θα βγουν ποιοι αθλητές θα εκπροσωπήσουν τη χώρα στο εξωτερικό. Ο,τι δηλαδή συμβαίνει και για τους άλλους αθλητές της χώρα μας επικρατεί και στον αθλητισμό των αναπήρων. Αυτά τα ειδικά σχολεία αποτελούν μέρος του γενικότερου σχολικού συστήματος της Κούβας και προετοιμάζουν και τους ανθρώπους και τους αθλητές».

Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο αθλητισμός στην Κούβα είναι οργανωμένος έτσι που να μπορεί να συμμετέχει όλος ο λαός. Ξεκινά από τα σχολεία, και απλώνεται στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, στα χωριά κλπ. Επίσης, με τα ειδικά σχολεία, που είναι απαραίτητα για την οργάνωση της εκπαίδευσης και της μόρφωσης των ατόμων με αναπηρία, γεγονός που φροντίζει το σοσιαλιστικό κράτος σε αντίθεση με τα καπιταλιστικά, που τα ειδικά σχολεία φθίνουν με ευθύνη των κυβερνήσεων και η κρατική μέριμνα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Ανάλογη κατάσταση υπάρχει και στη χώρα μας.

Ομως η κουβανική ομάδα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες έχει θέσει και συγκεκριμένους στόχους στους οποίους αναφέρθηκε ο Ενρίκε Εμπέδα.

«Οι στόχοι που έχουμε για φέτος είπε, είναι να βελτιώσουμε τις επιδόσεις μας και να ξεπεράσουμε ό,τι έχουμε πετύχει στις προηγούμενες ολυμπιάδες και να πάρουμε περισσότερα μετάλλια απ' ό,τι είχαμε πάρει στο Σίδνεϊ».

Η αθλήτρια της δισκοβολίας Λιούντις Μας σημείωσε χαρακτηριστικά: «Το αθλητικό κίνημα της Κούβας, όσον αφορά τα άτομα με αναπηρία εξελίσσεται με έναν τρόπο ιλιγγιώδη και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι παίρνουμε πάντα μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες από την πρώτη στιγμή που άρχισαν να γίνονται θεσμός. Στην αρχή συμμετείχαμε με ένα μικρό αριθμό αθλητών, φέτος είναι η πρώτη φορά που συμμετέχουμε με τόσους πολλούς αθλητές. Για παράδειγμα, στους Αγώνες της Βαρκελώνης συμμετείχαμε σε δυο αθλήματα μόνο, ενώ αυτή τη στιγμή έχουμε αθλητές σε πέντε αθλήματα. Ταυτόχρονα ένας παράγοντας που δείχνει ακριβώς το ποιοτικό και το ποσοτικό άλμα που έχει κάνει ο αθλητισμός για άτομα με αναπηρία στην Κούβα είναι η συμμετοχή των γυναικών. Για παράδειγμα, στους Παραολυμπιακούς της Βαρκελώνης η Κούβα δεν είχε τη δυνατότητα να στείλει καθόλου γυναίκες, ενώ σήμερα είμαστε πέντε που συμμετέχουμε στους Παραολυμπιακούς. Εγώ που είμαι ολυμπιονίκης στην Ατλάντα, ήμουν η μόνη γυναίκα που είχε πάρει μέρος, ενώ σήμερα ελπίζουμε ότι θα έχουμε μεγάλη επιτυχία. Η επανάστασή μας μας βοηθάει, καταβάλλοντας πολλές προσπάθειες και χάρις σε αυτή την προσπάθεια που καταβάλλει και το ΚΚΚ έχουμε καταφέρει να αναπτύξουμε τον αθλητισμό για άτομα με αναπηρίες.

Μπορεί η διοργάνωση των Παραολυμπιακών Αγώνων να έχει τις ιδιαιτερότητές της, όμως σε κάποια πράγματα και αυτοί δε διαφέρουν από το γενικότερο κλίμα εμπορευματοποίησης και συμφερόντων που υπάρχει και σε όλους τους άλλους τομείς του αθλητισμού. Ο πόλεμος συμφερόντων, που πολλές φορές οδηγεί και σε παρανομίες, όσον αφορά στους κανονισμούς και τους όρους συμμετοχής, συνεχώς αυξάνεται. Και φυσικά απλώνεται και η μάστιγα του ντόπινγκ. Και εδώ τα πράγματα είναι και πιο πολύπλοκα, αφού εξαιτίας των παθήσεων οι ανάπηροι αθλητές αναγκάζονται να παίρνουν πολλά φάρμακα. Για το ποια κατάσταση επικρατεί στην Κούβα, σχετικά με αυτά τα ζητήματα αρμόδιος να μας τα εξηγήσει ήταν ο Μιγκέλ Τσανγκ, στέλεχος του Κουβανικού Ινστιτούτου Αθλητισμού, Φυσικής Αγωγής και Αναψυχής και μέλος της αποστολής:

«Σήμερα καταβάλλεται μια προσπάθεια οι Παραολυμπιακοί Αγώνες να μοιάσουν όσο γίνεται περισσότερο στους κανονικούς Αγώνες. Αυτό σημαίνει ότι αντιγράφονται και τα καλά και τα άσχημα των άλλων Αγώνων. Οπως ξέρετε, η Κούβα τόσο στο συμβατικό αθλητισμό όσο και στον αθλητισμό για άτομα με αναπηρίες πάντα εξέφραζε την αντίθεσή της για τη χρήση αναβολικών. Οι δικοί μας αθλητές προετοιμάζονται τόσο στον αθλητικό τομέα όσο και στον τομέα της αγωγής και της εκπαίδευσης. Υπάρχει ένα ολόκληρο πρόγραμμα διαπαιδαγώγησης ενάντια στο ντόπινγκ που ξεκινάει από την απλή ενημέρωση των αθλητών. Στον αθλητισμό για άτομα με αναπηρία τα πράγματα είναι κάπως περίπλοκα, αφού λόγω των προβλημάτων που έχουν οι αθλητές είναι αναγκασμένοι να παίρνουν και συγκεκριμένα φάρμακα. Οπως ξέρετε, στη χώρα μας υπάρχει ένα εργαστήριο αντιντόπινγκ που δεν κάνει μόνο συστηματικούς ελέγχους, αλλά ασχολείται κυρίως και με το θέμα διαπαιδαγώγησης των αθλητών. Ειλικρινά στους αθλητές μας δίνονται όλες εκείνες οι προϋποθέσεις, ώστε να αθληθούν, να ασκηθούν και να έχουν μια φυσιολογική ζωή και δε χρειάζονται το ντόπινγκ, ώστε να έχουν θετικά αποτελέσματα».