Κάποιοι, με μπροστάρη την οργανωτική επιτροπή του «Αθήνα 2004», φρόντισαν τα φώτα να είναι ιδιαίτερα ...εκθαμβωτικά. Και τα πάντα να είναι ιδιαίτερα πολυτελή. Γιατί, άραγε; Ισως γιατί έτσι θα υπήρχε η δυνατότητα, ανάμεσα στα λέιζερ και στους προβολείς, ανάμεσα στα πολυτελή ξενοδοχεία και τις μεγαλόστομες δηλώσεις, να κρυφτεί η πραγματικότητα για τον αθλητισμό των αναπήρων στη χώρα μας. Οτι και οι Παραολυμπιακοί δεν είναι τίποτα άλλο από αντικείμενο εκμετάλλευσης και υποκρισίας των ανθρώπων, που επιβάλλουν τα συμφέροντα των χορηγών και των διαφόρων επιχειρηματιών να φορέσουν για κάποιες μέρες το προσωπείο της ...φιλανθρωπίας. Την ίδια ώρα όμως, το σύστημα της αδιαφορίας, της παντελούς έλλειψης μέριμνας, της απουσίας των υποδομών συνεχίζει το δικό του χορό. Η ανάγκη για άθληση στα συγκεκριμένα άτομα, που πολλές φορές έχει και μεγαλύτερη βαρύτητα, αφού λειτουργεί και ως θεραπευτική για την πάθησή τους, είναι μπλεγμένη στα γρανάζια των ιδιωτικών συμφερόντων. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι δεν υπάρχει κάποιο έργο, που να έγινε με αφορμή τους Παραολυμπιακούς και να μείνει μετά στο αθλητικό κίνημα των ανθρώπων με αναπηρία. Αντίθετα, οι ίδιοι οι ανάπηροι γίνονται ντεκόρ για φιέστες από τα δυο μεγάλα κόμματα, αλλά και από τους χορηγούς, που θέλουν να διαφημίσουν το ανθρώπινο ενδιαφέρον τους.

Ο «Ρ» συζήτησε με δυο ανθρώπους από το χώρο του αθλητισμού για άτομα με αναπηρία και από κει αποκαλύφθηκε η στυγνή πραγματικότητα. Ο Σπύρος Καλόγηρος, μέλος του ΔΣ του ΠΑΣΚΚΑ (Πανελλήνιος Σύλλογος Καλαθοσφαιριστών με Καροτσάκι) και ο Σωτήρης Δέδες, πρόεδρος του Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Τυφλών, είχαν πολλά να μας αποκαλύψουν.

Η απόκρυψη της αλήθειας και της πραγματικότητας είναι, σύμφωνα με τον Σπύρο Καλόγηρο, το κυρίαρχο πνεύμα όλων αυτών, που σήμερα εμφανίζονται να κόπτονται για την ανάγκη της άθλησης των ανθρώπων με αναπηρία.

«Η Παραολυμπιάδα είναι η "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" για τους ανθρώπους των κυβερνήσεων και αυτών, που τόσα χρόνια ήταν στην αντιπολίτευση και τώρα είναι κυβέρνηση, η οποία στηρίζει και αναδεικνύει το σύστημα των συμφερόντων που υπάρχει στον τομέα του αθλητισμού για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Γιατί και το κοινωνικό προσωπείο των κυβερνώντων φτιάχνεται, προκειμένου να καλυφθεί η πολιτική που εφαρμόζουν, αλλά και το προσωπείο όλων αυτών που ετοιμάζουν μετά τους Αγώνες τα βάρβαρα μέτρα. Αθλητισμός και άτομα με αναπηρία είναι σίγουρα αντίθετες έννοιες στη χώρα μας, από τη στιγμή που δεν υπάρχει υποδομή γι' αυτόν το σκοπό ή κάποια πολιτική που να εφαρμόζεται σ' αυτόν τον τομέα. Για παράδειγμα, αν και, ενόψει των Παραολυμπιακών, υπήρξαν μελέτες στο Εθνικό Ιδρυμα Αποκατάστασης, που πληρώθηκαν για να γίνουν κάποια έργα υποδομής, αυτά δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Και δεν είναι μόνον αυτό, αλλά και η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί. Δεν μπορεί να λειτουργήσει με σωστές βάσεις, όταν υπάρχει μια σειρά άλλων προβλημάτων. Τα μειωμένα κονδύλια, που σε μερικές περιπτώσεις δε δίνονται, οι απλήρωτοι προπονητές συνθέτουν την όλη εικόνα, που αφορά στον αθλητισμό για άτομα με αναπηρία».

«Ενόψει της Παραολυμπιάδας, δόθηκαν κάποια χρήματα, που δεν έφταναν ούτε καν για την προετοιμασία, προκειμένου να δημιουργηθεί η αποστολή. Και μάλιστα τα χρήματα που δόθηκαν δεν έχουν σχέση με το αθλητικό κομμάτι. Δόθηκαν στη Συνομοσπονδία Ατόμων Με Ειδικές Ανάγκες, που δεν έχει καμιά σχέση με το αθλητικό κομμάτι και ούτε το Καταστατικό της της επιτρέπει να ασχοληθεί με αυτά. Αντίθετα, αποτέλεσαν μέσο για να ελεγχθούν κάποια σωματεία. Δεν είναι άσχετο ότι οι 10 άνθρωποι που είναι μέσα στην Εθνική Συνομοσπονδία Αναπήρων ασχολούνται και με το αθλητικό κομμάτι, όπου έχουν τους δικούς τους και έχουν κάνει την ανάλογη προετοιμασία. Οπου δεν υπήρχε άνθρωπος δικός τους, δεν ήταν με το μηχανισμό τους, δεν πήραν τα λεφτά.

Το μέλλον είναι σίγουρα αβέβαιο, για να μην πω δυσοίωνο. Προβλέπω μεγάλο σκοτάδι μετά το κλείσιμο των φώτων. Οσοι μπορέσουν με τη δυνατότητα των χορηγών να επιβιώσουν, θα το κάνουν. Οι υπόλοιποι και τα σωματεία τους θα αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα επιβίωσης. Και φυσικά, με τις υπάρχουσες συνθήκες, δε μιλάμε για μαζικό αθλητισμό των ατόμων με αναπηρία. Αφήστε, που φοβάμαι μη χρησιμοποιηθεί και ως μπούμερανγκ η όλη υπόθεση των Παραολυμπιακών για το αναπηρικό κίνημα (καθώς και γενικότερα το λαό) ότι, να, κοιτάξτε τι κατάφερε ο ανάπηρος. Πήρε μετάλλιο, διακρίθηκε, έβγαλε λεφτά μέσω του αθλητισμού, έγιναν υποδομές, που, όμως, όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα».

Από την πλευρά του, ο Σωτήρης Δέδες, πρόεδρος του Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Τυφλών, από την πλευρά του, μας έκανε μια σημαντική καταγγελία, που αναδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι ακόμα και τώρα δεν τηρούνται τα προσχήματα. Οπως αποκάλυψε, οι τυφλοί ποδοσφαιριστές της Εθνικής Ομάδας, του κατήγγειλαν ότι κατά τη διάρκεια της 25ήμερης Ολυμπιακής προετοιμασίας στο Λουτράκι δεν υπήρχε ούτε γιατρός, ούτε φυσιοθεραπευτής. Δείγμα και αυτό για το πώς αντιμετωπίζονται έξω από τις φιέστες στα πολυτελή ξενοδοχεία οι ανάπηροι αθλητές. Επίσης τόνισε:

«Δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε λόγο για μαζικό αθλητισμό στα άτομα με αναπηρία. Χαρακτηριστικά, σας λέω ότι εμείς οι τυφλοί ποδοσφαιριστές είχαμε ένα γήπεδο, που πληρούσε τις προδιαγραφές που θέλει το άθλημα για να παιχτεί, στην Καλλιθέα και γκρεμίστηκε. Ετσι, αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στα γήπεδα 5Χ5 του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας, που, όμως, για τους τυφλούς ποδοσφαιριστές είναι ακατάλληλα και επικίνδυνα. Αντίθετα, χαρακτηριστικό της αδιαφορίας των υπευθύνων είναι το γεγονός ότι στο Νικοπούλειο της Καλλιθέας υπάρχει αξιοπρεπής χώρος για τη δημιουργία ειδικού γηπέδου, που, όμως, παραμένει ανεκμετάλλευτος και αποτελεί στέκι ναρκομανών. Και δεν είναι μόνον οι υποδομές το πρόβλημα. Για παράδειγμα, εμείς έχουμε να πάρουμε χρήματα από τον Απρίλη του 2000, ίσως γιατί δεν ήμασταν αρεστοί, όπως κάποιοι άλλοι που πήρανε.. Δεν έχουμε δυνατότητες πλέον ούτε τις μπάλες να αγοράσουμε. Αυτό μας στερεί τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε ένα σύστημα μαζικού αθλητισμού. Εάν δεν έχεις πάρει δραχμή από την πολιτεία, πώς θα εξασφαλίσεις τα βασικά σ' αυτούς που θα έρθουν να αθληθούν;».