Μπορεί ο στρατός να αναχαιτίσει το τελευταίο κύμα πολύνεκρων συγκρούσεων μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων στα νησιά Μολούκα, μετά τις συσσωρευμένες καταγγελίες πως οι τοπικές αστυνομικές αρχές και οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το αιματοκύλισμα; Η απάντηση της κυβέρνησης του Ινδονήσιου Προέδρου Ουαχίντ μοιάζει καταφατική στο παραπάνω ερώτημα, μιας που χτες αποφάσισε να μεταθέσει τον έλεγχο της κατάστασης στα ταραγμένα νησιά Μολούκα από τις αστυνομικές δυνάμεις στο στρατό.

Ο αριθμός των θυμάτων των τελευταίων συγκρούσεων παραμένει συγκεχυμένος, όπως συγκεχυμένες είναι και οι πληροφορίες για το τι ακριβώς διαδραματίζεται αυτές τις ημέρες στα νησιά Μολούκα (πρώην ολλανδική αποικία με την ονομασία Σπάις Αϊλαντς). Ωστόσο, ένα πράγμα θεωρείται βέβαιο: πως η πρωτεύουσα των νησιών, Αμπόν, έχει μετατραπεί πλέον σε ένα ευρύ πεδίο μάχης, ενώ σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ΒΒC στην περιοχή, Ρίτσαρντ Γκάλπιν, «ήδη επιχειρούν κατά κύματα ομάδες κατοίκων του νησιού να εγκαταλείψουν τις εστίες τους για να βρουν αλλού ασφαλέστερο καταφύγιο»...

Εως και προ της απόφασης της κυβέρνησης Ουαχίντ να αναθέσει στο στρατό το ρόλο καταστολής των λεγόμενων θρησκευτικών συγκρούσεων, στα νησιά έδρευαν περισσότεροι από 2.000 στρατιώτες. Το εάν ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί μέσα στις επόμενες μέρες, είναι κάτι που ελέγχεται ακόμη ως ανακριβές. Ενα επιπλέον ερωτηματικό που προκαλεί η χτεσινή απόφαση του Ινδονήσιου Προέδρου Αμπντουραχμάν Ουαχίντ, είναι το εάν αυτή η εξέλιξη θα συνοδευτεί και από την ικανοποίηση του επίμονου αιτήματος του στρατού για την επιβολή στρατιωτικού νόμου στα νησιά Μολούκα (αλλά και σε άλλες, επίσης, ταραγμένες περιοχές της χώρας, όπως η επαρχία Ατσέι και η Ιρίαν Τζάβα). Ο ίδιος ο Ουαχίντ πάντως, απέκλεισε χτες ένα τέτοιο ενδεχόμενο, λέγοντας πως ναι μεν η κατάσταση στα νησιά Μολούκα είναι εκτός ελέγχου, εντούτοις «η επιβολή στρατιωτικού νόμου δε θα ήταν η σωστή απάντηση σ' αυτό το ζήτημα»...

Ενας ακόμη σεισμός ταρακούνησε τη χώρα, χωρίς, ωστόσο, να υπάρχουν προς το παρόν πληροφορίες για θύματα ή ζημιές, παρά το γεγονός ότι η σεισμική δόμηση ήταν ισχυρή, μεγέθους 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και συγκλόνισε τις νοτιοδυτικές περιοχές του Μεξικού.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η δόνηση διήρκεσε περίπου τριάντα δευτερόλεπτα, προκαλώντας μεγάλο πανικό στους κατοίκους της πολιτείας Γκερέρο, αλλά και στους παραθεριστές στο Ακαπούλκο. Εκπρόσωπος του Σεισμολογικού Ινστιτούτου του Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού ανέφερε ότι το επίκεντρο της δόνησης ήταν στην πολιτεία Γκερέρο, νοτιοδυτικά της πόλης του Μεξικού.

Παράλληλα, το τηλεοπτικό δίκτυο «TV Azteca» ανέφερε ότι δόνηση σημειώθηκε στις 07.20 (ώρα Ελλάδος), είχε μέγεθος 5,9 Ρίχτερ και το επίκεντρό της ήταν ανάμεσα στις περιοχές Αλβαρές και Ζιχουατενέγιο, στην ακτή του Ειρηνικού, ενώ διευκρίνισε ότι «δεν υπάρχει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης».

Με γοργούς ρυθμούς, προχωρά η έρευνα που μπορεί να οδηγήσει στη δίωξη του «δεινόσαυρου» της γερμανικής πολιτικής σκηνής Χέλμουτ Κολ, καθώς η Εισαγγελία της Βόννης ενημέρωσε χθες το πρωί τον πρόεδρο της γερμανικής Βουλής για την πρόθεσή της να ξεκινήσει έρευνα κατά του χριστιανοδημοκράτη πρώην καγκελάριου της Γερμανίας για οικονομικές ατασθαλίες, όπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος της Βουλής.

Συγκεκριμένα, στις δηλώσεις που έκανε προς τον Τύπο, εκπρόσωπος της Μπούντεσταγκ δήλωσε ότι ο πρόεδρος της Βουλής Βόλφγκανγκ Τίρσε έλαβε χθες την επιστολή της Εισαγγελίας, που ερευνά σκάνδαλο χρηματοδότησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και πρόκειται να έχει διαβουλεύσεις με τους αρχηγούς των κομμάτων, για να αποφασιστεί εάν το σώμα θα δεχτεί την έρευνα κατά του Κολ, αίροντας τη βουλευτική του ασυλία εάν ασκηθεί δίωξη εναντίον του, ή εάν θα εμποδίσει τη διεξαγωγή της. Εάν οι αρχηγοί των κομμάτων δεν προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια εντός 48 ωρών, η έρευνα θα συνεχιστεί.

Το θέμα που προέκυψε προσφάτως και ταλανίζει τη γερμανική πολιτική σκηνή, έχει γίνει το επίκεντρο της αντιπαράθεσης όλου του πολιτικού κόσμου, ενώ κυριολεκτικά πυροδοτήθηκε από τη στιγμή που ο Χέλμουτ Κολ παραδέχτηκε ότι δέχτηκε ποσόν 2 εκατομμυρίων μάρκων ως ηγέτης της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης ανάμεσα στο 1993 και το 1998, αλλά μέχρι στιγμής έχει αρνηθεί πεισματικά να κατονομάσει τους χρηματοδότες, αν και η χρηματοδότηση των κομμάτων από ανώνυμες πηγές είναι παράνομη στη Γερμανία.