Ουδεμία συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση κατά την περίοδο 1941 -'44 δεν είχε, αλλά, και, το χειρότερο ακόμα, ο Ε. Γιαννόπουλος συνεργάστηκε με τις κατοχικές κυβερνήσεις - υπηρέτες των κατακτητών, εντασσόμενος και υπηρετώντας στις στρατιωτικές υπηρεσίες τους, διεκδικώντας και παίρνοντας βαθμούς και σύνταξη, στην περίοδο ακριβώς που το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και ολόκληρος ο ελληνικός λαός πολεμούσαν τους κατακτητές. Απλώς ο Ε. Γιαννόπουλος, «μεταπήδησε» στον ΕΛΑΣ από τα τάγματα ασφαλείας περί το τέλος της Κατοχής, διαβλέποντας την τροπή που έπαιρνε η κατάσταση, λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί και προκειμένου να «καλύψει» τη μέχρι τότε δράση του στην κατοχική περίοδο. Ενώ την περίοδο μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο, ο Γιαννόπουλος, απαρνήθηκε κάθε συμμετοχή του στον ΕΛΑΣ, διαβεβαιώνοντας για τη νομιμοφροσύνη του τις τότε αρχές και τα ανακριτικά συμβούλια προκειμένου να μην έχει συνέπειες και να του αναγνωριστούν βαθμοί και συντάξεις.

Τα παραπάνω, αποδείχτηκαν - πέραν κάθε αμφιβολίας - χτες στο τριμελές Εφετείο Αθήνας, όπου εκδικάζεται η μήνυση Γιαννόπουλου κατά του Θ. Κατριβάνου, με την αγόρευση των συνηγόρων υπεράσπισης του Θ. Κατριβάνου, οι οποίοι παρέθεσαν πλούσιο αποδεικτικό υλικό, μαρτυρίες και επίσημα στρατιωτικά έγγραφα. Χτες αγόρευσαν οι συνήγοροι της ΠΑ, Αναστάσιος Δημητρούκας και Κώστας Νταϊλιάνας, ο συνήγορος υπεράσπισης του Θ. Κατριβάνου Αγγελος Συρίγος, ενώ άρχισε την αγόρευσή της η συνήγορος υπεράσπισης Ειρήνη Βενιού, που ολοκληρώνει σήμερα, για να ακολουθήσει η αγόρευση του τελευταίου συνηγόρου υπεράσπισης Τ. Παπά, οπότε θα ακολουθήσει η έκδοση της απόφασης.

Η αγόρευση των συνηγόρων υπεράσπισης Αγγελου Συρίγου και Ειρήνης Βενιού ήταν ένας κόλαφος για τον Ε. Γιαννόπουλο. Συγκεκριμένα, αναπτύσσοντας την επιχειρηματολογία του και αναφερόμενος στην προβαλλόμενη από την πλευρά Γιαννοπούλου αντιστασιακή δράση, ο Αγγελος Συρίγος κατέρριψε κάθε σχετικό ισχυρισμό. Υπογράμμισε ότι κανένας μάρτυρας δεν εβεβαίωσε τέτοια συμμετοχή, μηδέ εξαιρουμένων και των δύο βασικών μαρτύρων του Γιαννόπουλου, Ν. Καρρά και Γεμελιάρη, που μόνον αυτοί ισχυρίστηκαν πως τον βρήκαν στον ΕΛΑΣ. Τους μάρτυρες αυτούς, τους οποίους επικαλέστηκε ο εισαγγελέας στην πρότασή του, ο συνήγορος τους χαρακτήρισε μειωμένης αξιοπιστίας, παραθέτοντας συγκεκριμένα στοιχεία που κάνουν αναξιόπιστες τις μαρτυρίες τους. Ενώ σημείωσε πως και αυτοί - που είναι οι μόνοι που δήλωσαν πως γνώρισαν στον ΕΛΑΣ τον Γιαννόπουλο - δηλώνουν πως τον γνώρισαν μόνον μετά το Μάρτη -Απρίλη του '44, λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί.

Υπάρχει έγγραφο (κατάθεση Στεφάνου) ότι «ενετάχθη εις τον ΕΛΑΣ περί τα μέσα ή αρχάς Σεπτεμβρίου του 1944, μετέσχε ανελλιπώς όλων των παρελάσεων του ΕΛΑΣ εν Αθήναις, ίσως εκ πατριωτισμού όπως φαίνεται να τον διαπνέει»... Ενώ ο ίδιος, ο Ε. Γιαννόπουλος, προσφεύγοντας μετά το 1945 σε διάφορα στρατιωτικά συμβούλια ομολογεί πως εισήλθε στον ΕΛΑΣ, μετά τη Συμφωνία του Λιβάνου (Μάιος 1944) «όταν αναγνωρίστηκε ο ΕΛΑΣ και εφρόνει ότι έδει ούτος να προσφέρει τας υπηρεσίας του... Εξηκολούθη να παραμένει διότι εθεώρη τον ΕΛΑΣ ως εθνικόν στρατόν, παρ' ου είχε τύχει ειδικής αμοιβής προαχθείς εις Ταγματάρχην. Επίσης, έλαβεν μέρος εις το κίνημα του Δεκεμβρίου εις Χαλάνδρι και ότι ηκολούθησε τους στασιαστάς μετά την καταστολή του κινήματος, πράξας τούτο ως ισχυρίζεται διότι δεν άντεχε της πραγματικότητας να κακοποιηθεί συλλαμβανόμενος»... «Επιπλέον, ενετάχθην εις τον ΕΛΑΣ τον Απρίλιον του 1944 μετά το Συνέδριον του Λιβάνου. Εγνώριζα την άμεσον σχέσιν ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ως και τας πολιτικάς επιδιώξεις του ΕΛΑΣ, ενόμιζον όμως ότι αύται έπαυον μετά την ένταξιν του ΕΛΑΣ υπό τας διαταγάς της Εθνικής Κυβερνήσεως. Κατά το κίνημα δεν έδρασα, παρέμεινα όμως ενεργόν μέλος του ΕΛΑΣ παρά την θέλησίν μου»...

Αναφερόμενος στις δραστηριότητες του μηνυτή κατά την περίοδο της Κατοχής, ο συνήγορος σημείωσε πως ενώ απολύθηκε μετά την κατάρρευση του μετώπου, στη συνέχεια -μεσούσης της Κατοχής!- είναι ο μόνος που εισήλθε στο Σώμα μονίμων Υπαξιωματικών Πεζικού επί Μπάκου -Τσολάκογλου, την 18.10.1942. Κι αυτό με αίτησή του και αφού υπέβαλε σχετικά δικαιολογητικά, δίνοντας όρκο πίστεως στις «Αρχές της Ελληνικής Πολιτείας», της τότε. Αξιοσημείωτο είναι πως εάν ήταν ήδη στο στρατό δε θα χρειαζόταν να ξαναορκιστεί - γεγονός που καταρρίπτει τους σχετικούς ισχυρισμούς ότι έγινε αυτόματα η ένταξή του στους μόνιμους.

Τέλος, αναφέρθηκε στη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο σημειώνοντας πως ο μηνυτής όχι μόνον δεν κυνηγήθηκε από το εμφυλιοπολεμικό κράτος, αλλά έτυχε και ευνοϊκής μεταχείρισης.

Αυτή ακριβώς την περίοδο και επί εννέα ολόκληρα χρόνια ο κ. Ε. Γιαννόπουλος ήταν διευθυντής και υπεύθυνος νυκτερινού κέντρου με πεντακόσια τραπέζια, δύο χιλιάδες καθίσματα και δύο πίστες χορού στην κεντρική πλατεία της 4ης αριθμητικά πόλης της Ελλάδας, με τεράστια αντιστασιακή δράση.

Εκείνη την εποχή υπήρχε η πανίσχυρη Ασφάλεια, καθώς και το συνεργαζόμενο με αυτή 2ο Γραφείο Στρατού. Μπορεί κανείς να διανοηθεί ότι τα πανίσχυρα αυτά όργανα δεν εγνώριζαν ποιος ήταν ο απομακρυνθείς εκ του στρατεύματος κ. Γιαννόπουλος και ποια ήταν η δράση του, αφού το 1946 ή '47 είχε κληθεί κατ' επανάληψη στα ανακριτικά συμβούλια και είχε δώσει βεβαιώσεις και καταθέσεις»; Και όμως, ο κ. Γιαννόπουλος παρέμεινε όχι μόνον ανενόχλητος αλλά, επιπλέον ήταν διευθυντής νυκτερινού κέντρου για όλη εκείνη την περίοδο των διώξεων της Αριστεράς, υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο συνήγορος υπεράσπισης.

Ακολούθως πήρε το λόγο η συνήγορος υπεράσπισης Ειρήνη Βενιού, η οποία εστίασε την αγόρευσή της στα έγγραφα που αποδείχνουν τη μη αντιστασιακή δράση του υπουργού Δικαιοσύνης.

«Η υπόθεση αυτή - είπε - εμφανίστηκε αρχικά σαν μια αντιδικία μεταξύ δύο πολιτικών ανδρών, αλλά εν συνεχεία απεκαλύφθη ότι άπτεται της αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας αυτού του τόπου και της πολιτικής ηθικής. Με βάση τα έγγραφα και την ιστορική αλήθεια, το 1941 ο στρατός μας διαλύεται. Η λέξη "απελύθη", που αναγράφεται στο φύλλο Στρατολογικού Μητρώου του μηνυτή και αφορά την απόλυσή του στις 30-1-1941 από τη Διοίκηση Χωροφυλακής Αρκαδίας, δεν είναι τυχαία. Είναι λέξη - "κλειδί", η οποία μας οδηγεί στις προϋποθέσεις του νόμου 1285/82 και του Προεδρικού Διατάγματος 379/83 για την αναγνώριση της αντιστασιακής ιδιότητας που απαιτεί:

Να έχει αγωνιστεί κάποιος κατά των δυνάμεων κατοχής ή να έχει βοηθήσει τους συμμάχους στον αγώνα κατά των κατακτητών και να μην έχει συνεργαστεί με τους κατακτητές. Το άρθρο 6 αποκλείει την παράλληλη δράση.

Κανένας αγωνιστής δεν μπορούσε να υπάρξει και να δράσει παράλληλα, συνέχισε. Το 1942, όντας στον ιδιωτικό βίο, ο μηνυτής εισέρχεται με αίτησή του στο Σώμα Μονίμων Υπαξιωματικών. Είναι η πρώτη πράξη συνεργασίας του, έμμεση αν όχι άμεση, με τους κατακτητές και ακολουθεί η πορεία που μας γίνεται γνωστή από απόρρητα έγγραφα του υπουργείου Στρατιωτικών. Τον βλέπουμε να εισέρχεται και να υπηρετεί στις στρατιωτικές φυλακές, στο Η' Αστυνομικό Τμήμα Πειραιά και κατανοεί κανείς τι ρόλο έπαιζαν αυτά σε μια κυβέρνηση δοσίλογη στον κατακτητή.

Η συνεργασία του αρχίζει, λοιπόν, το 1942 και επιτείνεται με αίτησή του για είσοδο στα Ανεξάρτητα Ευζωνικά Τάγματα, ένα Σώμα που αντετίθετο στους ίδιους τους Ελληνες και όχι στους κατακτητές. Ακόμα και αν ισχυριστεί ότι δεν έκανε αίτηση, είναι διαταγή του υπουργού Στρατιωτικών και κάθε παράβαση επισύρει ποινές. Θα μπορούσε να αντιταχθεί στη διαταγή αυτή; Υπάρχει έγγραφο με τα ονόματα αυτών που αρνήθηκαν. Πουθενά δεν υπάρχει το όνομα Γιαννόπουλος. Υπηρέτησε με βαθμό τις κατοχικές δυνάμεις. Αν δεν είχε υπακούσει και ενταχθεί στα Ευζωνικά Τάγματα, όχι μόνο προαγωγή δε θα έπαιρνε, αλλά θα ετίθετο σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία.

Προήχθη όμως με την απόφαση της 15-2-44, σε μια εποχή που έχει αρχίσει να γίνεται ζοφερή. Δεν υπήρξε περίπτωση τότε να προάγεται ΕΛΑΣίτης στις τάξεις των δυνάμεων κατοχής. Εντάσσεται στον ΕΛΑΣ όταν πλέον έπρεπε να λογοδοτήσει για τις πράξεις του. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας αρχίζει να αρνείται τη συμμετοχή του στον ΕΛΑΣ ενώπιον των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων ανακριτικών συμβουλίων. Την περίοδο του Εμφυλίου διευθύνει ανενόχλητος το κέντρο "Οπτασία" στο Περιστέρι και εμφανίζεται στα ανακριτικά συμβούλια για να υποστηρίξει ότι εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ τον Απρίλη του '44, δε συμμετείχε σε καμιά μάχη και παρέμεινε σ' αυτόν παρά τη θέλησή του. Με βάση τα επίσημα έγγραφα μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι το φρόνημα του μηνυτή δεν ήταν ποτέ φρόνημα αντιστασιακού. Συνεργάστηκε με τις κατοχικές δυνάμεις και σε καμιά μάχη δεν έλαβε μέρος. Και να έλαβε μέρος, ήταν στα Δεκεμβριανά και όχι στην Εθνική Αντίσταση».

Σήμερα το πρωί θα συνεχίσει την αγόρευσή της η ίδια συνήγορος. Επίσης, θα αγορεύσει ο συνήγορος υπεράσπισης Τάκης Παππάς, ενώ ενδέχεται να εκδοθεί και η απόφαση του δικαστηρίου.

Στην αγόρευσή τους οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής, της πλευράς Ε. Γιαννόπουλου, Αναστάσιος Δημητρούκας και Κώστας Νταϊλιάνας, περιορίστηκαν, απλώς σε επιλεκτικές αναφορές εγγράφων και σε αμφιλεγόμενες μαρτυρίες βιβλίων, προκειμένου να αποδείξουν ότι ο εγκαλών είχε αντιστασιακή δραστηριότητα. Ενώ, προκλητικά, ο δεύτερος των συνηγόρων υπεράσπισης, μιλώντας με το ήθος και ύφος Γιαννόπουλου και με ιδιαίτερη εμπάθεια έκανε επίθεση λάσπης κατά του ΚΚΕ, και του «Ρ», μιλώντας για «ηθικούς αυτουργούς στη συκοφαντία κατά του πελάτη του»! Ετσι, επιχείρησε να παρουσιάσει τον Ε. Γιαννόπουλο ως διωκόμενο από το ΚΚΕ και μια συνωμοτική ομάδα με τον Κεδίκογλου, που θέλει να πλήξει το... «ιστορικό φαινόμενο Γιαννόπουλου»!

Ο Κ. Νταϊλιάνας δε δίστασε ακόμα και την ευχαριστήρια κάρτα, που έστειλε το γραφείο κηδειών στο Γιαννόπουλο για την παρουσία του στην κηδεία της Μάγδας, συζύγου του Χ. φλωράκη, να επικαλεστεί σαν... πειστήριο για την αντιστασιακή δράση του πελάτη του! Γενικά κατά την προσφιλή τακτική των αντικομμουνιστών: μιλώντας με «καλά λόγια» για τους πεθαμένους αγωνιστές του ΚΚΕ επιτέθηκε με συκοφαντίες κατά της σημερινής ηγεσίας του Κόμματος και του «Ρ».

Ο Κ. Νταϊλιάνας προσπάθησε να εμφανίσει πως, περίπου, όλα γίνονται ομαλά στη δίκη - παρά την απαράδεκτη συμπεριφορά του Ε. Γιαννόπουλου, που προκαλεί με την παρουσία του ως διαδίκου ανελλιπώς στο δικαστήριο, αρνούμενος και να παραιτηθεί από το υπουργιλίκι του - και επιτέθηκε στον Θ. Κατριβάνο ισχυριζόμενος πως, ο κατηγορούμενος διαμαρτύρεται για να «εκβιάσει την απόφαση του δικαστηρίου σας». Επιτέθηκε επίσης, στους μάρτυρες κατηγορίας και ιδιαίτερα στους Β. Κεδίκογλου, Ν. Αθανασόπουλο προσπαθώντας να τους εμφανίσει αντιδικούντες για προσωπικούς λόγους με τον Γιαννόπουλο, ενώ πρόβαλε πως ο Ε. Γιαννόπουλος δέχεται επίθεση από «οργανωμένη συνωμοσία», επειδή αντιπαρατίθεται όχι μόνο με τον Κεδίκογλου, αλλά και όλους εκείνους που έχει συγκρουστεί τον τελευταίο καιρό ο Γιαννόπουλος, για διαφορετικούς λόγους με το ΚΚΕ, με το οποίο συγκρούεται για πολιτικούς λόγους, επειδή αντέδρασε στις καταλήψεις των δρόμων από τους αγρότες, είτε με τις κινητοποιήσεις των μαθητών κλπ».

Οσον αφορά τη δράση του Γιαννόπουλου ο Κ. Νταϊλιάνας περιορίστηκε σε μια επιλεκτική αναφορά σε διάφορα έγγραφα, επιχειρώντας να παρουσιάσει πως, τάχα, όλα έγιναν καλώς στην περίοδο της Κατοχής και μετεμφυλιακά. Ενώ έκανε αναφορά σε διάφορα βιβλία που δήθεν επιβεβαιώνουν τη συμμετοχή του Ε. Γιαννόπουλου στην Αντίσταση. Οσον αφορά την ευνοϊκή μεταχείριση Γιαννόπουλου κατοχικά και την εμφυλιοπολεμική περίοδο, ο συνήγορος της ΠΑ τόνισε με περισσή αφέλεια: «Εκανε αίτηση για εγγραφή στο Πανεπιστήμιο. Δηλαδή, τι θέλετε να μην υπέβαλε»; Ενώ για τις συντάξεις και τους μισθούς τόνισε: «Διεκδίκησε το αίμα του στα Βουνά της Αλβανίας και τέθηκε στον πίνακα Β'» (σ.σ. με βάση τον οποίο πήρε σύνταξη).

Στη δική του αγόρευση ο συνήγορος της ΠΑ Αν. Δημητρούκας, επικαλέστηκε τη συνωμοτική δράση κατά την περίοδο της Κατοχής για να δικαιολογήσει πως γι' αυτό δεν είναι γνωστή η αντιστασιακή δράση του Γιαννόπουλου. Κατά τα άλλα στην αγόρευσή του, επιχείρησε να παρουσιάσει πως ο Θ. Κατριβάνος συκοφάντησε τον Ε.Γιαννόπουλο, αποκαλύπτοντας ότι δεν είχε αντιστασιακή δράση στην Κατοχή και πως δεν πήρε μέρος σε καμιά μάχη κατά των Γερμανών.

Οπως ήταν αναμενόμενο, οι εργασίες του συνεδρίου της κορυφαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης μιας χώρας, που δοκιμάζεται σκληρά από το σχεδόν δεκαετές εμπάργκο και τους συνεχείς βομβαρδισμούς, οι οποίοι έχουν πια πάψει να αποτελούν είδηση, σε ελάχιστα σημεία θύμιζαν ή μπορούσαν να θυμίζουν παρεμφερείς διαδικασίες άλλων εθνικών οργανώσεων. Ομως, σε καμία περίπτωση δε θύμιζαν και τα όσα συζητούνταν σε προηγούμενο (Απρίλης '96) συνέδριο των κουβανικών συνδικάτων, που η χώρα τους επίσης βρίσκεται σε καθεστώς αποκλεισμού και αυτό σίγουρα σχετίζεται με το ρόλο που καλούνται να παίξουν οι εργατικές οργανώσεις στο κάθε καθεστώς.

Παράλληλα με το συνδικαλιστικό συνέδριο, στη Βαγδάτη έγιναν εργασίες του συνεδρίου της Ομοσπονδίας Γυναικών του Ιράκ, όπου συμμετείχαν και πολλές ξένες αντιπροσωπείες. Οι δυο αυτές μεγάλες εκδηλώσεις συνέπεσαν και με την άφιξη του Αγγλου βουλευτή και αγωνιστή κατά του εμπάργκο Τζ. Γκαλαγουέι. Ηταν λοιπόν επόμενο να επικρατήσουν τα αισθήματα και οι εκδηλώσεις αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης με αποκορύφωμα τη διαδήλωση Ιρακινών και ξένων προς το κτίριο της UNISEF και τη συνάντηση των δεύτερων με τον εκπρόσωπό της, στον οποίο διαβιβάστηκε το αίτημα για άρση του αποκλεισμού. Οι όποιες διαβεβαιώσεις δόθηκαν από την πλευρά του, όπως και οι φιλοφρονήσεις που ανταλλάχτηκαν, έχουν μάλλον λίγη αξία μπροστά στο δράμα του ιρακινού λαού, που συνεχίζει να στερείται το γάλα των παιδιών, που συνεχίζει να δουλεύει πάνω από δώδεκα ώρες τη μέρα για ενάμισι δολάριο μισθό, που εμφανίζει καρκίνους ως συνέπεια της χρήσης βλημάτων ουρανίου, που, το κυριότερο, παραμένει αξιοπρεπής στη φτώχεια του ενώ κολυμπάει σε θάλασσες πετρελαίου.

Ενα τέτοιο ταξίδι δε δίνει σε αυτόν που το πραγματοποιεί το δικαίωμα να κάνει γενικεύσεις και να βγάλει συμπεράσματα σχετικά με το πολιτικό σύστημα και το βαθμό αποδοχής του από το λαό. Μια τοποθέτηση απέναντι στο πολιτικό φαινόμενο του ιρακινού καθεστώτος οφείλει να στηρίζεται σε άλλης ποιότητας ανάλυση δεδομένων, που κατά καιρούς έχει κάνει και το ΚΚΕ. Παρ' όλα αυτά ένα σοβαρό, κατά τη γνώμη μας, ζήτημα παρέμεινε αδιευκρίνιστο παρά τη σχετική συζήτηση, που είχαμε με τους Ιρακινούς συναδέλφους. Και αυτό συνοψίζεται στα εξής:

Ομως και στο βαθμό που ισχύει ο επίμονος ισχυρισμός των Ιρακινών συναδέλφων, σύμφωνα με τον οποίο η ιρακινή κοινωνία δε γνωρίζει ανταγωνιστικές ταξικές αντιθέσεις, αφού κυριαρχούν οι ισλαμικές ανθρωπιστικές αξίες και, στην πράξη, δεν υφίσταται αστική τάξη και ο λαός πλήττεται σχεδόν εξίσου από το εμπάργκο, το πρόβλημα δεν μπορεί να περιορίζεται στο τσάκισμα των οικονομικών δομών και του ηθικού του πληθυσμού. Από τη στιγμή που οι (ελεγχόμενου εύρους) κακουχίες συσπειρώνουν το λαό, δίνοντας ίσως και κάποια άλλοθι στην πολιτική ηγεσία για παραλείψεις ή και αυταρχισμό, απώτερος στόχος του ιμπεριαλισμού δεν μπορεί παρά να είναι και η δημιουργία εκείνου του παρασιτικού στρώματος, που εκμεταλλευόμενο πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού συσσωρεύει πλούτο, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις να μετατραπεί με την πάροδο του χρόνου σε τάξη με ανταγωνιστικά προς τον υπόλοιπο λαό συμφέροντα, σε ένα πρόπλασμα τελικά μιας νεότευκτης αστικής τάξης, που είναι πρόθυμη, με τη διεθνή υποστήριξη, να αποδυθεί σε έναν αγώνα για την εξουσία. Παρόμοια φαινόμενα, όσο και αν δεν έχουν μελετηθεί ακόμα όσο θα έπρεπε, είχαν και έχουν σίγουρα θέση σε πολλές χώρες, που μπήκαν στο στόχαστρο της ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Ομως παρά τους όποιους προβληματισμούς, η μνήμη των χιλιάδων νεκρών των πολέμων, που βασάνισαν τον ιρακινό και τους άλλους λαούς της περιοχής, των χιλιάδων ηλικιωμένων και παιδιών, που έχασαν τα πλέον στοιχειώδη και αυτονόητα, των τετρακοσίων νεκρών, γυναικόπαιδων, του καταφυγίου Αμίρια Βαγδάτης, όπου η μάνα των εννιά παιδιών συνεχίζει να περιγράφει στους επισκέπτες τη φρίκη των «έξυπνων» βομβών, βεβηλώνεται ξετσίπωτα από αυτόν που ανέχεται να τον αποκαλούν πλανητάρχη, από τους ανερυθρίαστους οικοδεσπότες του, που νομίζουν πως αρκεί το να ψάχνουν ποιος σκούντηξε ποιον για να δικαιολογήσουν την εκδήλωση των χαμηλότερων ενστίκτων αυτοσυντήρησης της τάξης τους με μοχλό τα μαυροντυμένα ή φαιοπράσινα ενεργούμενα πιθηκοειδή τους.

Στη διεύθυνση της εφημερίδας έφτασε επιστολή του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Βασίλη Κεδίκογλου, την οποία και παραθέτουμε ολόκληρη:

«Κύριε Διευθυντά

Στη δίκη Γιαννόπουλου - Κατριβάνου, ορισμένοι καλοθελητές προσπαθούν να θίξουν τη μνήμη του πατέρα μου διότι υπήρξε, κατά περίπτωση, διερμηνέας των Γερμανών. Τη διαγωγή του πατέρα μου προσπάθησαν να θίξουν και όταν, ως υπουργός Εμπορίου, έλαβα σκληρά μέτρα κατά των κερδοσκόπων - μαυραγοριτών.

Τότε επιζούσαν οι παράγοντες της Αντίστασης Γ. Πασσάς, γραμματέας του ΚΚΕ της περιοχής, Γιάννης Γιαννακίνας, γραμματέας του ΕΑΜ και άλλοι, οι οποίοι αυτοβούλως διά επιστολών τους προς την εφημερίδα "Η ΒΡΑΔΥΝΗ" αντέκρουσαν τις συκοφαντίες με επιστολές, οι οποίες φυλάσσονται στον συμβολαιογράφο κ. Π. Φεβρωνίδη. Αντίγραφα των επιστολών αυτών σας επισυνάπτω.

Πρόσφατα δι' επιστολής του, ο Ι. Βασιλάκος (τηλ. 0226 22178), γραμματέας της Περιφερειακής Επιτροπής του ΕΑΜ, προς ευβοϊκή εφημερίδα, την οποία επίσης επισυνάπτω, ξεκαθαρίζει το ρόλο που του ανέθεσαν οι ΕΑΜικές Οργανώσεις.

Ολες οι κινήσεις του πατέρα μου ήταν υπό την έγκριση και την άδεια του ΕΑΜ ή του ΕΛΑΣ.

Ο Πατέρας μου διέσωσε πολλούς αγωνιστές από τα εκτελεστικά αποσπάσματα και πολλούς κρατουμένους από την πείνα. Από την επιστολή του Ι. Βασιλάκου φαίνεται γιατί δεν έπρεπε να είναι στα επίσημα κατάστιχα του ΕΑΜ.

Η περιοχή της Β. Εύβοιας ΕΑΜοκρατείτο πλήρως. Ο πατέρας μου εξελέγη Πρώτος Δημοτικός Σύμβουλος της δημοκρατικής παράταξης μετά την απελευθέρωση και προσωπικώς τιμήθηκα κατά τις εκλογές σχεδόν με το σύνολο των σταυρών προτίμησης του ΠΑΣΟΚ της περιοχής Ιστιαίας και γιατί είμαι και υιός του Σίμμου Κεδίκογλου.

Με Τιμή

Β. Κεδίκογλου»

Στη διάθεση της εφημερίδας μας υπάρχουν όλα τα αντίγραφα των επιστολών και τα αποκόμματα των εφημερίδων για τα οποία κάνει λόγο στην ανωτέρω επιστολή του ο Β. Κεδίκογλου.

Συνεχίζονται οι αντιδράσεις φορέων για τη μήνυση και αγωγή που κατέθεσε εναντίον του «Ρ» ο υπουργός Δικαιοσύνης Ευ. Γιαννόπουλος. Με ανακοίνωσή της η Ενωση Συνταξιούχων ΤΕΒΕ Αθηνών - Περιχώρων «διαμαρτύρεται έντονα για τη δίωξη που επιχειρείται κατά καιρούς ενάντια στον "Ριζοσπάστη" από κυβερνητικά στελέχη και τελευταία από τον υπουργό Δικαιοσύνης, με αφορμή το ρεπορτάζ που δημοσίευσε σχετικά με τη δίκη του κ. Κατριβάνου, με σκοπό να φιμώσει τη φωνή της μόνης εφημερίδας που ασχολείται με τα προβλήματα του ελληνικού λαού».

Και η ανακοίνωση καταλήγει με την επισήμανση «ας είναι σίγουρος ο κ. Γιαννόπουλος και όλοι όσοι βρίσκονται πίσω του, ότι τέτοιες μεθοδεύσεις δεν πρόκειται να πτοήσουν τον "Ριζοσπάστη", ο οποίος είναι ταγμένος να προασπίζει τα συμφέροντά μας».

Σε τροχαίο ατύχημα ενεπλάκη χτες το πρωί το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Ενώ το αυτοκίνητο, με οδηγό τον Γεώργιο Σκροπίδα, κατευθυνόταν στον Περισσό, μέσω της οδού Δροσοπούλου, στο ύψος της οδού Πιπίνου στην Κυψέλη, συγκρούστηκε ελαφρά με ταξί, που διέσχιζε κάθετα τη Δροσοπούλου. Από την απροσδόκητη σύγκρουση των οχημάτων ευτυχώς δεν τραυματίστηκε κανείς. Η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ, για προληπτικούς λόγους, εξετάστηκε από γιατρούς στο νοσοκομείο «Αγία Ολγα» και αμέσως μετά συνέχισε το πρόγραμμά της στην έδρα της ΚΕ. Ανδρες της Τροχαίας που κλήθηκαν για την καταγραφή των συνθηκών κάτω από τις οποίες έγινε το ατύχημα, το απέδωσαν στην παραβίαση της προτεραιότητας. Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι ο οδηγός του ταξί Χρήστος Κίτσιος πέρασε τη διασταύρωση, ενώ ο σηματοδότης από την πλευρά της οδού Πιπίνου ήταν απαγορευτικός.

Η Κομματική Οργάνωση Πτολεμαΐδας του ΚΚΕ πραγματοποιεί συνεστίαση το Σάββατο, 8/1, στο οικογενειακό κέντρο «Ευρώπη» στην πόλη της Πτολεμαΐδας.