Ο εφιάλτης του φαινόμενου του θερμοκηπίου σχηματίζεται ολοένα και ευκρινέστερα, η όξινη βροχή εξακολουθεί και δηλητηριάζει τα δάση και τις λίμνες της Ευρώπης και η τρύπα του όζοντος διευρύνεται χρόνο το χρόνο, προξενώντας καρκίνους σε χιλιάδες ανθρώπους. Τα πόσιμα νερά δηλητηριάζονται, όπως και ο αέρας που αναπνέουμε, από τους ρύπους των εργοστασίων, τα αγροχημικά και τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, δηλαδή βασικά συστατικά του οικονομικού μας συστήματος. Ενας πακτωλός Οδηγιών, που υποτίθεται ότι είναι προσανατολισμένες προς τη σωτηρία του πλανήτη, ουσιαστικά ακυρώνουν τις εθνικές πολιτικές τις περισσότερες φορές προς το χειρότερο, χωρίς να βοηθούν στη θωράκιση της γηραιάς ηπείρου από το επερχόμενο οικολογικό Βατερλό του πλανήτη. Οι διοξίνες, οι τρελές αγελάδες και η εισβολή των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων είναι μέρος του οικολογικού προφίλ μιας Ευρώπης που μας την εμφανίζουν για παράδεισο και που συμπληρώνεται με τα πυρηνικά εργοστάσια των περισσότερων χωρών, που την απαρτίζουν, μαζί με τις ακολουθητέες πολιτικές της για τις μεταφορές, την ενέργεια, τον αγροτικό τομέα κτλ. Και να 'χουμε και τους δικούς μας σοσιαλ-νεοφιλελεύθερους να υπερθεματίζουν ακόμα και τις πιο αντιδραστικές αποφάσεις των Βρυξελλών, μη και τους τραβήξουν το αυτί.

Αληθινό στριπτίζ αποτέλεσε για τη «δημοκρατική» Ευρώπη και τους εγχώριους θιασώτες της η περίπτωση της γειτονικής Γιουγκοσλαβίας. Υπό το γενικό πρόσταγμα του πλέον «κραγμένου» Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, κατέστρεψαν μια χώρα, σκοτώνοντας χιλιάδες αθώους και υποθηκεύοντας τη ζωή εκατομμυρίων κατοίκων, επειδή η παρουσία τους και η στάση τους δε βόλευε τα σχέδιά τους για την περιοχή. Βάφτισαν εγκληματικές συμμορίες- με άριστες επιδόσεις στη διακίνηση των ναρκωτικών- απελευθερωτικό στρατό, τις εξόπλισαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα το μακέλεμα. Χιλιάδες βόμβες τους, έσπειραν τον όλεθρο σε ανυπολόγιστες εκτάσεις -εκτός τις κατοικημένες περιοχές- δηλητηριάζοντας για εκατοντάδες χρόνια το έδαφος, το νερό και τον αέρα. Κατέστρεψαν μνημεία χιλιάδων ετών, εξαφάνισαν οριστικά την πλούσια βιοποικιλότητα και κατέκαψαν τεράστιες δασικές εκτάσεις. Κι όλα αυτά και με τη συμμετοχή των δικών μας κυβερνώντων, που για άλλη μια φορά αποδείχτηκαν, όχι κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά καρπαζοεισπράχτορες, όπως οι συγγενικές τους (ιδεολογικά και αιματολογικά) μετεμφυλιοπολεμικές κυβερνήσεις.

Ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας, όμως, πέρα από την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα αποκάλυψε και το πραγματικό πρόσωπο της ηγεσίας των Πράσινων της Ευρώπης, που, χωρίς τη βοήθεια του οικο-φερετζέ τους, αποδείχτηκε ότι ήταν το πραγματικό τους. Που δεν απέχει ίντσα από αυτό του Μπλερ, του Ντ' Αλέμα και των λοιπών «σοσιαλ»δημοκρατών. Η αγυρτεία των Φίσερ και Κονμπετίτ, παλαιών αστέρων του Μάη του '68 έφερε για άλλη μια φορά στη συζήτηση, το εάν και κατά πόσο η οικολογία μπορεί να είναι ουδέτερη και ξεκομμένη από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Κάποιοι -επιεικείς- τους ονόμασαν πράσινες καρικατούρες. Νομίζουμε ότι είναι κάτι πολύ χειρότερο. Είναι αυτοί που δίνουν πάντα στήριγμα στο σαθρό σύστημα εξουσίας, λειτουργώντας σαν ανάχωμα σε καθετί προοδευτικό. Και η ιστορία έχει να μας παρουσιάσει μεγάλη ποικιλία τέτοιων φρούτων. Αλλά, ο μπερντές έπεσε και για το σύνολο σχεδόν των μεγάλων οικολογικών διεθνών (και εθνικών) μη-κυβερνητικών οργανώσεων (κάποιες εξαιρέσεις φυσικά υπάρχουν, αλλά αυτό δεν αλλάζει τον κανόνα). Αυτών που η εξειδίκευσή τους στηρίζεται αποκλειστικά στο ξεκοκάλισμα των ευρωπαϊκών κονδυλίων, που εξεγείρονται αν χαθεί μια χελώνα, μια γάτα, ένα νούφαρο, αλλά ποιούν την νήσσαν όταν πρόκειται για ανθρώπινες ζωές! Αξιος ο μισθός τους και για να ακριβολογούμε οι επιχορηγήσεις τους.

Τι να πρωτοπεί κανείς και για τα δικά μας (που φυσικά σχετίζονται άμεσα με τα παραπάνω). Ας κοιτάξουμε με συντομία την ελληνική περιφέρεια. Στη Δράμα πάνε να βάλουν χέρι στο Φαλακρό Ορος μέσα σε πλήρες σκοτάδι. Την τελευταία στιγμή οι εκεί οικολογικές οργανώσεις τους παίρνουν χαμπάρι και η υπόθεση φτάνει στον Τύπο. Τα ίδια και στη Γαυδοπούλα, που όπως φαίνεται η εκεί ιστορία έχει αίσιο τέλος. Στη Μυτιλήνη η εταιρία «Μαμιδάκης» ρυπαίνει για δεκαετίες. Τώρα είναι πλέον υπό κρατικό έλεγχο και η «σοσιαλιστική» διοίκηση αντί να εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας το αρνείται προκλητικά, δείχνοντας πόσο σέβεται τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Στη Χίο ετοιμάζεται η ξενοδοχοποίηση του ιστορικού μνημείου του Ανάβατου, ενώ η υπόθεση της επέκτασης του αεροδρομίου εξακολουθεί να μένει ανοιχτή από τη δεκαετία του '80. Στο Πήλιο γίνονται διανοίξεις δρόμων για ράλι, για να απορροφηθούν κονδύλια και η Τριχωνίδα εξακολουθεί να δηλητηριάζεται. Οσο για το κέντρο, από το κακό στο χειρότερο. Μόνο ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, ζώντας στο γυάλινο πύργο του τα βλέπει όλα από «εξαιρετικά» ως «άριστα». Ο δολοφονικός σεισμός του φθινοπώρου έδειξε το μπάχαλο που επικρατεί. Αυθαίρετα, παράνομες κατασκευές, πρόσθετα κτίσματα, λειτουργία εργοστασίων με σωρεία παρανομιών στοίχισαν τη ζωή πάνω από εκατό ανθρώπων και μετέτρεψαν σε σκηνίτες χιλιάδες πολίτες. Πολεοδομικά γραφεία, νομαρχίες, ΥΠΕΧΩΔΕ και αρκετές κρατικές υπηρεσίες αποδείχτηκε ότι χορηγούσαν παράνομες άδειες, χωρίς, δυστυχώς μέχρι σήμερα, να έχει καλέσει ούτε έναν ο εισαγγελέας. Οι ελεύθεροι χώροι εξαφανίζονται. Το γήπεδο του Παναθηναϊκού ή θα παραμείνει γήπεδο ή θα στεγάσει τις φιλοδοξίες του κ. Χριστόδουλου. Ο Ιππόδρομος θα μεταφερθεί, δε θα μετατραπεί σε πάρκο, αλλά θα χτιστούν γραφεία για πολυεθνικές. Το ίδιο και το Ελληνικό, όταν ξεκινήσει να λειτουργεί το αεροδρόμιο στα Σπάτα. Οσο για τον Ελαιώνα έχει μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μαζί με τις μεγαλοστομίες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Το Ολυμπιακό Χωριό θα κατασκευαστεί σε χαρακτηρισμένη πράσινη περιοχή. Στην επισκόπησή μας δεν πρέπει να παραλείψουμε τα «εκσυγχρονισμένα» χημικά, που ραντίζει τους διαδηλωτές ο κ. Χρυσοχοΐδης με τις «ειδικές» δυνάμεις καταστολής (κάποιοι κάνουν λόγο -και δεν έχουν καθόλου άδικο- για πραιτοριανούς) που θεωρητικά είναι απαγορευμένα από διεθνείς συνθήκες. Κι ο χορός (ή καλύτερα, τζόγος) με το περιβάλλον καλά κρατεί.

Κι ενώ οι υποστηρικτές του τέλους της ιστορίας επιχειρηματολογούσαν (και επιχειρηματολογούν) για το μονόδρομο της παγκοσμιοποίησης και την αναγκαιότητα της υποταγής μας στα φιρμάνια οργανισμών, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, ο οποίος συνδέει την αναβάθμισή του με την εμπορευματοποίηση των πάντων, ακόμα και των πυρηνικών αποβλήτων, των δασών και των μεταλλαγμένων τροφίμων, στη Μέκκα του καπιταλισμού δεν τους βγήκαν τα χαρτιά. Μικρές χώρες ύψωσαν τη φωνή τους (σ' αυτές δε συγκαταλέγεται η Ελλάδα που η παρουσία - απουσία της θύμιζε θέατρο σκιών) και δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών απ' όλο τον πλανήτη κατόρθωσαν να χαλάσουν τη φιέστα και να μπλοκάρουν τα σχέδια των πολυεθνικών και του κεφαλαίου. Εργάτες, φεμινίστριες, οικολόγοι, ακτιβιστές, φοιτητές, αγρότες και απλοί πολίτες διαδήλωσαν ενάντια στα οργουελιανά σχέδια των ελίτ των πλούσιων κρατών και δημοσιοποίησαν όσα πήγαιναν να γίνουν πίσω από τις πλάτες μας. Η μάχη προς έκπληξη - απογοήτευση πολλών έληξε με ήττα του ΠΟΕ. Φυσικά, μιλάμε για μια νίκη κι όχι για τον πόλεμο, η διάρκεια του οποίου θα είναι μεγάλη και η θετική έκβαση του οποίου απαιτεί τη συστράτευση όλων μας.