Η ελληνική «δημοσιονομική απογραφή», όμως, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων και στην ΕΕ. Κάτι, που δεν είχε γίνει στην περίπτωση της Πορτογαλίας, όταν και αυτή είχε προχωρήσει σε νέα απογραφή όταν την πρωθυπουργία ανέλαβε ο κ. Μπαρόσο, ο προτεινόμενος σήμερα για πρόεδρος της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Και αυτό δεν έγινε, επειδή η Επιτροπή δε γνώριζε την αλήθεια. Κουτόφραγκοι δεν υπάρχουν. Ολοι γνώριζαν τα πάντα, όπως γνώριζαν και γνωρίζουν τις ανάλογες περιπτώσεις άλλων χωρών - μελών. Η θύελλα των αντιδράσεων προέκυψε γιατί η περίπτωση της Ελλάδας εξυπηρετεί στη σημερινή συγκυρία και μία σειρά άλλους στόχους. Γιατί δεν αμφισβητούνται μόνο τα ελληνικά στοιχεία. Αμφισβητείται κυρίως η αξιοπιστία της ίδιας της Γιούροστατ (Eurostat). Με την ανάδειξη σε κοινοτικό πρόβλημα της ελληνικής απογραφής επιδιώκεται η ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου των εθνικών λογιστικών από την ΕΕ και ο εξοπλισμός της Επιτροπής και των υπηρεσιών της με νέες λειτουργικές, ελεγκτικές και νομικές αρμοδιότητες. Κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται στην τόσο διαφημιζόμενη «διαφάνεια», αλλά στις προσπάθειες του μεγάλου κεφαλαίου για ακόμα μεγαλύτερη διείσδυση στα δημόσια οικονομικά, στις απαιτήσεις της ΕΕ για μεγαλύτερη «συνέπεια» από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών στην άσκηση της συμφωνημένης - στα πλαίσια των Γενικών Προσανατολισμών - Οικονομικής Πολιτικής και στη στήριξη του ενιαίου νομίσματος.
Ταυτόχρονα εξυπηρετούνται και πολιτικοί στόχοι. Η απαξίωση του κ. Πρόντι, απερχόμενου προέδρου της Επιτροπής και επικεφαλής σήμερα της αντιπολίτευσης στην Ιταλία, η αμφισβήτηση των αντίστοιχων στοιχείων της κυβέρνησης της Γερμανίας, ο εκφοβισμός των νέων κρατών - μελών της ΕΕ, και κυρίως αυτών που επιθυμούν να συμμετάσχουν στο ευρώ, για την πιθανότητα κυρώσεων και η ενίσχυση του προβληματικού πλέον Συμφώνου Σταθερότητας.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι οι τρεις παράγοντες που καλύπτουν το 90% περίπου των αναθεωρημένων δημοσιονομικών στοιχείων της Ελλάδας έχουν πολύ συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση, που αφορούν και άλλες, εκτός από την Ελλάδα, χώρες.
Ετσι ή αλλιώς, πάντως, τόσο οι μεν, όσο και οι δε οικονομικοί δείκτες και στοιχεία δε δίνουν την πραγματική εικόνα της οικονομίας και πολύ περισσότερο δε δίνουν την κατάσταση ανέχειας των εργαζομένων. Είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου. Οι Ελληνες εργαζόμενοι, όπως και οι εργαζόμενοι των άλλων ευρωπαϊκών χωρών παλεύουν καθημερινά ενάντια στην ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της. Δεν ξεγελιούνται από τεχνάσματα. Το απέδειξαν με τη μαζική τους συμμετοχή στο συλλαλητήριο του ΚΚΕ στην Αθήνα, με την κατάληψη των ναυπηγείων στην Ισπανία, με τις εκατοντάδες χιλιάδες που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις στη Γερμανία και την Ολλανδία. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι μόνο με τους αγώνες τους μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο.
Μετά από πολλές επαναλήψεις των πειραμάτων ο Παβλόφ δεν έδινε φαγητό, χτυπούσε όμως το καμπανάκι και διαπίστωνε ότι οι εκκρίσεις αυτές - (σ.σ. κατά το τρέχον τα σάλια του) - ήταν το ίδιο αυξημένες, όπως στην κανονική πέψη.
Η θεωρία του Παβλόφ δεν αποτελούσε «παγωμένο δόγμα» αλλά ήταν αποτέλεσμα επιστημονικής επίπονης έρευνας στη βάση του διαλεκτικού υλισμού με την παρατήρησή του ότι «στον εξελισσόμενο ζωικό κόσμο και βέβαια κατά την ανθρωπογένεση παρατηρείται μια εξαιρετική αύξηση των μηχανισμών της νευρικής λειτουργίας, με επίκεντρο τον εγκεφαλικό φλοιό».
Στο σημείωμα αυτό των 250 λέξεων δε χωράει περισσότερη ανάπτυξη. «Κατ' αντιδιαστολήν», όμως, η παρατήρηση ότι οι εκμεταλλευτές του κόσμου επιχειρούν να χορτάσουν τον κόσμο με φρέσκο αέρα χτυπώντας μόνο το καμπανάκι των «εξαρτημένων εικονικών αντανακλαστικών».