«Δεν μπορεί η χώρα να ζει με ένα μύθο, δεν μπορούμε να εξαπατούμε τους πολίτες». Αν και τα λόγια αυτά του πρωθυπουργού ειπώθηκαν για να δικαιολογήσουν τη δημοσιονομική απογραφή, ωστόσο θα μπορούσε να αποτελέσουν μια θαρραλέα αυτοκριτική για τον τρόπο άσκησης της εξουσίας από τη «γαλάζια» διακυβέρνηση.

Πράγματι, η ηγεσία της ΝΔ ακριβώς επειδή συνεχίζει να εφαρμόζει την ίδια πολιτική με αυτή των προκατόχων της, αναγκάζεται ταυτόχρονα να «πουλάει» διάφορους μύθους και παραμύθια προκειμένου να καλλιεργεί σύγχυση και ψευδαισθήσεις στις λαϊκές μάζες και να παρατείνει την ανοχή στην ίδια.

Δύο είναι οι σημαντικότεροι μύθοι που προβάλλει συστηματικά εδώ και καιρό το Μέγαρο Μαξίμου: Ο ένας είναι αυτός της «ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής», δηλαδή ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν είναι τόσο ...αγρίως νεοφιλελεύθερη, και ο δεύτερος είναι η προσφιλής στον πρωθυπουργό «μάχη κατά της διαπλοκής».

«Δε θα υπάρξουν νέοι φόροι και δε θα περικοπούν εισοδήματα», δήλωσε την περασμένη Τετάρτη στο Πολιτικό Συμβούλιο, περιγράφοντας την οικονομική πολιτική, ο Κ. Καραμανλής. Μάλιστα, δε δίστασε να χαρακτηρίσει αδιανόητο να πληρώσουν την κρίση τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα! «Θα ήταν αδιανόητο όσα συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια να τα φορτώσουμε στους πολίτες και ιδιαίτερα στους οικονομικά ασθενέστερους»(!), ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα ο πρωθυπουργός.

Το εξοργιστικό είναι ότι λέει τα παραπάνω - η αλήθεια είναι όχι μπροστά στους ίδιους τους «οικονομικά ασθενέστερους» αλλά στα κομματικά στελέχη της ΝΔ - όταν μια μέρα πριν είχε ανακοινώσει αυξήσεις 2,75% στα τιμολόγια της ΔΕΗ - γιατί η ΔΕΗ πρέπει να έχει κέρδη, όπως δήλωσε ευθαρσώς ο γγ του υπουργείου Ανάπτυξης(!) -, ενώ είχε αποκηρύξει κάθε ιδέα για επίδομα θέρμανσης στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, τη στιγμή που το πετρέλαιο θέρμανσης είναι ακριβότερο τουλάχιστον 40% από πέρσι. Προφανώς ο πρωθυπουργός είτε θεωρεί ότι αυτά δεν αποτελούν νέα βάρη για τα φτωχά λαϊκά στρώματα είτε απλώς προτιμά να εξωραΐζει την εφαρμοζόμενη πολιτική αφαιρώντας όσα χαλάνε την εικόνα.

Πελώριο ψέμα αποτελούν βέβαια και τα περί μη ύπαρξης νέων φόρων, αφού ήδη 800.000 επαγγελματίες έχουν κληθεί για να κλείσουν τα βιβλία καταβάλλοντας τον αντίστοιχο «κεφαλικό φόρο», ενώ άγρια φορομπηχτική πολιτική εγγυάται και το σχέδιο προϋπολογισμού του 2005, καθώς προβλέπει αύξηση εσόδων πάνω από 3 δισ. ευρώ (περίπου 1 τρισ. δρχ.). Ετσι εξηγείται γιατί ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, βιάστηκε, ήδη από την περασμένη Δευτέρα, να διαφημίσει την αστεία αύξηση κατά 1.000 ευρώ στο αφορολόγητο όριο των μισθωτών και συνταξιούχων, που στην πραγματικότητα σημαίνει εικονική φορολογική ελάφρυνση 150 ευρώ... Παρέλειψε όμως να ανακοινώσει πόσο θα αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι ή ποιες από τις ισχύουσες φοροεκπτώσεις θα καταργηθούν...

Και όλα αυτά τη στιγμή που η επίσημη ανεργία ανέρχεται στο 11,2% (500.000 άνθρωποι), ενώ η ακρίβεια, περιγελώντας τον επίσημο πληθωρισμό, γονατίζει τη λαϊκή οικογένεια, εξωθώντας ολοένα και περισσότερες στο δανεισμό με αποτέλεσμα τα προσωπικά δάνεια να τρέχουν με αύξηση 67,5%! Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δανεισμός των νοικοκυριών ανέρχεται στα 47 δισ. ευρώ, ενώ συνολικά ο ρυθμός αύξησης των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων έφτασε στο 28,4% στο τέλος του περασμένου ένδοξου «Ολυμπιακού» Αυγούστου.

Την ίδια στιγμή τα υπερκέρδη των τραπεζών στο εννιάμηνο του 2004 αυξήθηκαν με ασύλληπτους ρυθμούς. Η μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα, η «Αλφα Μπανκ», ανακοίνωσε προχτές αύξηση καθαρών κερδών της τάξης του 37%(!), ενώ περίπου στα ίδια επίπεδα αναμένεται να κυμανθούν και τα κέρδη των υπόλοιπων «ευαγών (ληστρικών) ιδρυμάτων», τα οποία η κυβέρνηση σπεύδει να «στηρίξει», αναλαμβάνοντας, εκτός των άλλων, να μεταθέσει στις πλάτες των εργαζομένων το κόστος της ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων...

Και ενώ δεν παίρνει κανένα μέτρο προστασίας των κοινωνικά ασθενέστερων, η κυβέρνηση μάχεται για τα συμφέροντα των φυσικών της συμμάχων, π.χ., των εφοπλιστών, για χάρη των οποίων έφτασε στο σημείο να κάνει χρήση του «βέτο»(!) στην ΕΕ, πράγμα αδιανόητο σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ακόμα και για τα εθνικά θέματα, π.χ., Αιγαίο ή Κυπριακό.

Ακριβώς επειδή ανεβάζει τις «στροφές» της αντιλαϊκής επίθεσης, - αν τα παραπάνω είναι ήπια προσαρμογή τότε πού διαφέρει από την άγρια; - ο Κ. Καραμανλής αισθάνεται την ανάγκη να καταφεύγει σταθερά στο άλλο παραμύθι, αυτό της μάχης με τα διαπλεκόμενα.

«Δεχόμαστε επίθεση επειδή εφαρμόζουμε το κυβερνητικό μας πρόγραμμα», προβλέποντας ότι «οι επιθέσεις αυτές το προσεχές διάστημα θα ενταθούν» και θα αφορούν τον ίδιο προσωπικά, ανέφερε στο Πολιτικό Συμβούλιο.

Τα «διαπλεκόμενα» οικονομικά συμφέροντα κάθε άλλο παρά εμποδίζουν την κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Κάτι τέτοιο αντιστρατεύεται τα συνολικότερα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, η οποία εκφράζεται μέσα (και) από το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ. Αυτό που ενοχλεί ορισμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και καρτέλ είναι ότι ο Κ. Καραμανλής θέλει να αλλάξει τις ισορροπίες στο εσωτερικό της οικονομικής ολιγαρχίας, προκειμένου να διαμορφώσει ευνοϊκούς για την κυβέρνηση συσχετισμούς και να εδραιώσει την πολιτική του κυριαρχία.

Το ζήτημα για τους εργαζόμενους δεν είναι βέβαια ποιοι διαπλεκόμενοι θα μοιραστούν την πίτα που διαρκώς μεγαλώνει χάρη στη δική τους απλήρωτη εργασία και άγρια εκμετάλλευση, αλλά ότι διαρκώς παίρνουν ολοένα και μικρότερο κομμάτι ενώ τους ανήκει ολόκληρη. Αλλωστε, γνωρίζουν πολύ καλά ότι όποια και αν είναι η έκβαση του σκυλοκαυγά μεταξύ των διαφόρων τμημάτων της πλουτοκρατίας για τη μοιρασιά της πίτας, στο τέλος αυτοί θα πληρώσουν τα σπασμένα. Υπάρχουν όμως οι δυνατότητες για να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν.