Από πρόσφατη κινητοποίηση των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ

Η κυριαρχία, βέβαια, των δυνάμεων του συμβιβασμού και της υποταγής, εδώ και αρκετά χρόνια, στο χώρο της ΟΛΜΕ, είχε σαν συνέπεια να διολισθαίνουν με επιταχυνόμενο ρυθμό, οι εισηγήσεις της πλειοψηφίας του ΔΣ της Ομοσπονδίας, στη λογική της κυρίαρχης ιδεολογίας... Ετσι πρότειναν το εξεταστικό σύστημα του Αρσένη, που εφαρμόστηκε μετά, «έφαγαν» την επετηρίδα σαν αίτημα (παρά το ότι ήταν απόφαση ΓΣ Προέδρων) και πρότειναν ό,τι πιο απίθανο μπορούσαν να σκεφτούν, εξαφάνισαν την πολιτική των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση από τα εισηγητικά τους κείμενα, στη βάση ενός ψευτοαντικυβερνητισμού και ενός θολού αντι - νεοφιλελευθερισμού.

Μετά από μια πορεία υπονομευτικής δουλιάς και ακούραστης προσπάθειας για την ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος των καθηγητών, οι δυνάμεις του κυβερνητικού και υποταγμένου συνδικαλισμού έκριναν ότι ήρθε η ώρα. Ο,τι αντιστέκεται, ό,τι ξεχωρίζει, θα χωθεί, μέσα από καταστατικές αλλαγές, στο βούρκο της συναίνεσης. Σκιρτήματα αντίστασης, όπου υπάρχουν, θα προσπαθήσουν να τα εξαφανίσουν.

Γι' αυτό αποφάσισαν, αντικαταστατικά, να προκηρύξουν Καταστατικό Συνέδριο αρχές Δεκέμβρη του 2004, γιατί ξέρουν καλά πως ούτε από ΓΣ Προέδρων, ούτε από το 12ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, που θα γίνει τον Ιούνη, τους «βγαίνουν» οι καταστατικές αλλαγές.

Προς το παρόν λένε και κάποιες σκέψεις τους για το σαράκι που τους τρώει τόσα χρόνια:

• Δεν μπορούν «ολιγομελείς» ΓΣ ΕΛΜΕ να παίρνουν αποφάσεις. Θα πρέπει να ψηφίζει το 25% των εγγεγραμμένων μελών, ειδάλλως θα είναι άκυρη η απόφαση. Ενώ το ΔΣ (οι 11) της ΟΛΜΕ θα μπορούν να αποφασίζουν για 2 χρόνια, αφού ο «λαός» (κλάδος) τους εξέλεξε. Είναι εμφανής η αστική λογική που λέει πως «κάθε τέσσερα χρόνια θα μας ψηφίζετε και ό,τι πούμε και ό,τι κάνουμε θα είναι σωστό μέχρι να σας εξαναγκάσουμε ξανά να ψηφίσετε τον όποιο εκλεκτό μας». Θυμίζουν επίσης το περίφημο άρθρο 4 του 1985 και το πραξικόπημα στη ΓΣΕΕ.
• Να φτιάξουμε, λένε, και ένα Γενικό Συμβούλιο από 45 αντιπροσώπους που, μαζί με το ΔΣ της ΟΛΜΕ, θα παίρνει τις αποφάσεις, όπως και το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ. Αυτοί «θα εκφράζουν και τη βάση». Κάθε 2 - 3 χρόνια, μέχρι το επόμενο Συνέδριο. Μαζί και με τους Προέδρους των ΕΛΜΕ (όταν και αν έχουν απόφαση σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια), θα βγάζουν αποφάσεις και θα τις υλοποιούν όπως... η ΑΔΕΔΥ.

Στο παιχνίδι που «στήνεται» σε βάρος του συνδικαλιστικού κινήματος οι ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ δεν είναι μόνες τους. Η μεν ΑΓ. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ είναι γνωστό ότι φλερτάρει με οργανωτικές και καταστατικές αλλαγές, ως μόνιμο και ενεργό μέλος της πλειοψηφίας, αλλά και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ με το άγχος της έδρας, «κλείνουν το μάτι» στην πλειοψηφία για αλλαγές, όπως η διεύρυνση του αριθμού των μελών του ΔΣ. Γι' αυτό και στο κείμενο της παραίτησης του εκπροσώπου τους από το ΔΣ της ΟΛΜΕ, τον Ιούνη, ανοίγεται το θέμα της οργανωτικής δομής.

Μόνο με την εκδήλωση των προθέσεων αποκαλύπτεται πως στόχος είναι το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα, η υπονόμευσή του, η αδρανοποίηση της βάσης, το φίμωμά της. Είναι σίγουρο πως το πρόβλημα δεν είναι οργανωτικό, αλλά πολιτικό και συνδικαλιστικό. Είναι πρόβλημα γραμμής. Οσο θα κυριαρχεί η γραμμή της ενσωμάτωσης η κατάσταση θα χειροτερεύει. Απαιτείται τώρα αλλαγή των συσχετισμών, ενίσχυση της ταξικής αντίληψης, πέρασμα της πρωτοβουλίας στη βάση. Με συγκρότηση επιτροπών του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών παντού, με ανάληψη πρωτοβουλιών και δράσης, να ισχυροποιήσουμε το ταξικό κέντρο οργάνωσης του αγώνα, σε αντιπαράθεση με τη γραμμή του συμβιβασμού, να προτάξουμε στόχους και αιτήματα με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, να ματαιώσουμε τα σχέδια ύπνωσης και διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος που απεργάζονται.

Γιατί το κύριο σήμερα είναι η ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος. Το κρίσιμο και πρωταρχικό ζήτημα είναι η ύπαρξη ενός δυνατού, μαζικού, ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Απαιτείται λοιπόν, και στις εκλογές για ΔΣ, αλλά και στις εκλογές για αιρετούς, να καταδικαστεί η αντιλαϊκή πολιτική, να μπουν στη γωνία οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποταγής, να αλλάξουν ριζικά οι συσχετισμοί υπέρ της ταξικής γραμμής, να ψηφιστούν μαζικά τα ταξικά ψηφοδέλτιά μας.