Η Τσου Τι Χο, πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Βιετνάμ, τόνισε στο χαιρετισμό της: «Η συγκέντρωση αυτή στέλνει σε όλο τον κόσμο ένα δυνατό μήνυμα: Η εργατική τάξη και οι παγκόσμιες προοδευτικές δυνάμεις μπορούν αν ενωθούν να προλάβουν και να νικήσουν τις βίαιες απόπειρες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να εξαπολύουν πολέμους, να ναρκοθετούν την παγκόσμια ειρήνη προκειμένου να κυριαρχήσουν πάνω σε άλλα έθνη, να λεηλατούν φυσικούς πόρους για να ικανοποιήσουν την ακόρεστη δίψα τους για χρήματα και κέρδη». Μεταφέροντας την ιστορική εμπειρία της δικής της χώρας σημείωσε: «Είμαστε και εμείς θύματα των πιο ισχυρών επιθετικών πολέμων, νιώθουμε απόλυτα τα βάσανα και τις δυσκολίες των λαών της Κούβας, της Κορέας, της Παλαιστίνης και εκφράζουμε την έντονη υποστήριξη στον αγώνα τους».

Χαιρετίζοντας στη συγκέντρωση ο Μοχάμεντ Σαμπάν Αζούζ, πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Συρίας, μετέφερε τους θερμούς χαιρετισμούς και την αλληλεγγύη των Σύρων εργαζόμενων. «Τα βάσανά μας είναι κοινά, επισήμανε, και επομένως κοινοί είναι και οι αγώνες μας ενάντια σε έναν εχθρό που επιδιώκει να κυριαρχήσει πάνω σε όλους μας. Αυτός ο εχθρός είναι το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα που καθοδηγείται από τις ΗΠΑ και το σύμμαχό τους, που είναι ο πιο επιθετικός και άγριος εχθρός και ενσαρκώνεται στο πρόσωπο των ρατσιστών Σιωνιστών και εξαπολύουν έναν πραγματικό πόλεμο γενοκτονίας ενάντια στο γενναίο παλαιστινιακό λαό. Οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι ρατσιστές Σιωνιστές είναι παρόμοιες με τα εγκλήματα, τους εκβιασμούς και τις απειλές των ΗΠΑ ενάντια στους ακλόνητους λαούς της Κούβας και της Λαϊκής Δημοκρατίας Κορέας».

Είμαι χαρούμενος που συμμετέχω και μιλάω σε αυτή τη συνάντηση αλληλεγγύης, σημείωσε στο χαιρετισμό του ο Κιμ Γιον Ντο, αντιπρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής της GFTU - Λαϊκής Δημοκρατίας Κορέας. Αναφερόμενος στην κατάσταση της χώρας του, επισήμανε ότι έχουν περάσει 60 χρόνια από τότε που οι ΗΠΑ έχουν καταλάβει παράνομα τη Νότια Κορέα και η Κορεατική Χερσόνησος βρίσκεται σε κατάσταση συνεχούς έντασης. Είναι μία από τις περιοχές όπου ο κίνδυνος του πολέμου αυξάνεται μέρα με τη μέρα λόγω των απεγνωσμένων προσπαθειών απομόνωσης της δημοκρατίας μας και της απειλής για προληπτικό πόλεμο.