Αμέσως μετά το Συμβούλιο το Πολιτικών Αρχηγών και την απόφαση που αυτό έλαβε, με τη σύμφωνη γνώμη όλων πλην του ΚΚΕ, σχετικά με τη στάση της χώρας απέναντι στην ΠΓΔΜ, η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, είχε παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου, την Τρίτη 14 Απρίλη του 1992, όπου ξεκίνησε την τοποθέτησή της σχολιάζοντας ακριβώς αυτή την εξέλιξη με τα παρακάτω λόγια:

«Επιλέγω να ξεκινήσω από το θέμα που προέκυψε με τη χτεσινή σύσκεψη των εκπροσώπων των πολιτικών κομμάτων, υπό την Προεδρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Κατ' αρχήν είναι γνωστό ότι εμείς δε συνυπογράψαμε το κείμενο που υπέγραψαν τα άλλα τρία κόμματα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εκ μέρους της κυβέρνησης, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και η Πρόεδρος του Συνασπισμού. Δε συνυπογράψαμε αυτό το κείμενο, διότι δε θέλαμε, σε καμία περίπτωση, να συγκαλύψουμε τις βαριές κυβερνητικές ευθύνες για την όλη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή μας και κυρίως όσον αφορά στην πολιτική της Ελλάδας στα προβλήματα της περιοχής».

«Ηθελα περισσότερο να εξηγήσω πού βρίσκονται οι διαφωνίες μας, για άλλη μια φορά», τόνιζε η Αλ. Παπαρήγα και συμπλήρωνε: «Τι έγινε χτες; Χτες έγινε αυτή η σύσκεψη, για την οποία πραγματικά ήταν πολύ μετριοπαθής η εκτίμησή μας ότι θα ήταν αναποτελεσματική, πολύ μετριοπαθής πριν, έγινε λοιπόν αυτή η σύσκεψη και κατέληξε σε ένα κείμενο, το οποίο επικεντρώνει το όλο πρόβλημα αποκλειστικά στο όνομα, αφήνοντας απ' έξω στην προβολή και στην ενημέρωση του ελληνικού λαού, όλων εκείνων των ισχυρών εγγυήσεων που διασφαλίζουν την ακεραιότητα της χώρας, το σεβασμό των συνόρων, την προστασία των συνόρων, την προστασία της Ελλάδας και της Ελληνικής Μακεδονίας.

Φάνηκε ακόμα πιο καθαρά από χτες ότι αυτή η στοχοπροσήλωση σε έναν μόνο από τους τρεις όρους, είναι όχι απλώς λαθεμένη, αλλά επικίνδυνη, διότι όπως αποκαλύφθηκε και χτες, ο ένας από τους τρεις όρους της Κοινότητας τελικά είναι και ο πιο αδύνατος κρίκος του προβλήματος, ανεξάρτητα από τη γνώμη που μπορεί να έχει κανείς σε αυτό το θέμα.

Τι θα έπρεπε να γίνει, όχι μόνο χτες, αλλά και όλο τον προηγούμενο καιρό; Να προβάλλονται όλες εκείνες οι αναγκαίες εγγυήσεις και δεσμεύσεις, που διασφαλίζουν την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.

Π.χ. το πρόβλημα της αποτροπής να αναγνωριστεί, είτε επίσημα, είτε άτυπα, η ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας, να αναγνωριστεί η δυνατότητα να εγείρεται θέμα μεγάλης Μακεδονίας, μακεδονικού κράτους, να εγείρεται αξίωση, το κράτος των Σκοπίων να εμφανίζεται ως ο εκφραστής των λεγόμενων Μακεδόνων της διασποράς.

Αυτά όλα δεν προβλήθηκαν αυτό το διάστημα, σαν εγγυήσεις τις οποίες ζητά η Ελλάδα, αντίθετα, υποβιβάστηκε το θέμα σε έναν όρο, ο οποίος όπως και αν εξελιχτεί το πράγμα, δε διασφαλίζει τα συμφέροντα της χώρας. Αυτή είναι η πρώτη μας διαφωνία».

«Εμείς μάλιστα - συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα - όταν μιλάμε για εγγυήσεις για την υπεράσπιση της Ελλάδας και της Ελληνικής Μακεδονίας, σε καμία περίπτωση δε θεωρούμε ότι αυτές οι εγγυήσεις - το λέμε δε a priori και ανεξάρτητα από τις αποφάσεις της ΕΟΚ - ότι μπορεί αυτές οι εγγυήσεις στην πράξη να τις διασφαλίσει η ΕΟΚ. Είναι σα να λέμε στο λύκο κυριολεκτικά να φυλάει τα πρόβατα. Δεν μπορεί, αποδείχτηκε, ότι η ΕΟΚ από μόνη της δεν μπορεί να δώσει τέτοιες εγγυήσεις, αφού ηγετικές της δυνάμεις έχουν την άμεση και την πρώτη ευθύνη στα Βαλκάνια, μαζί με τις ΗΠΑ».

Η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμιζε ότι «τελικά, το ανάστημα και η φωνή που υψώνει η πολιτική ηγεσία του τόπου - όπως λέγατε, εμείς βέβαια δεν είμαστε συνυπεύθυνοι σε αυτό - είναι κυρίως το ανάστημα απέναντι σε ένα κράτος - πιόνι, δηλαδή χτυπάει το σαμάρι, διότι βεβαίως όλα τα κόμματα ομολογούν, οι πάντες ομολογούν, ότι αυτά καθεαυτά τα Σκόπια, η ηγεσία των Σκοπίων, δεν αντιπροσωπεύει κάποια απειλή για την Ελλάδα, αντιπροσωπεύει κάποια απειλή ακριβώς διότι είναι πιόνι και γίνεται ένα πιόνι στα χέρια, κυρίως τώρα των ΗΠΑ».

Συνεχίζοντας τόνιζε: «Ακουσα χτες χειροκροτήματα ότι αυτή η υπεύθυνη στάση των τριών κομμάτων οδήγησε τον Πρόεδρο Μπους να ζητάει αναβολή στο θέμα της αναγνώρισης του κράτους των Σκοπίων. Μα είναι εύλογα τα πράγματα. Γιατί ζητάει αναβολή; Αναβολή ζητάει για να κερδίσει χρόνο και να πειθαναγκάσει την ελληνική κυβέρνηση να μην προβάλλει αυτή τη - θα έλεγα - ανούσια αντίσταση που προβάλλει.

Και το κυριότερο, ας μην ξεχνάμε τη σημασία που έχουν - βεβαίως για τον Πρόεδρο Μπους - οι επικείμενες αμερικανικές εκλογές και θέλει να παίξει και με την ψήφο της ελληνικής ομογένειας, τις ηγεσίες μάλιστα - θα έλεγα - της ελληνικής ομογένειας, η οποία είναι πάρα πολύ γνωστό, ότι αποτελεί και ένα σημαντικό χρηματοδότη του αγώνα του Μπους, για να ξανακερδίσει την προεδρία. Τέτοιες νίκες - λοιπόν - κατάφερε να πετύχει η ελληνική διπλωματία, με τη συνευθύνη και των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης».

«Από εκεί και πέρα - συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα - πρέπει να πάρουμε υπόψη τις όλες εξελίξεις στα εξής ζητήματα: Τη φλόγα που φουντώνει στα Βαλκάνια. Δεν μπορεί να μην συνεξετάζεται και αυτό και συγκεκριμένα θέλω να υπενθυμίσω - και λέω υπενθυμίζω, γιατί κατά τη γνώμη μας είναι πάρα πολύ γνωστά αυτά - ότι μαίνεται ακόμα ο εμφύλιος στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, παρά τις επίσημες συμφωνίες. Δεν αρκούν οι επίσημες συμφωνίες, χρειάζονται ουσιαστικότεροι όροι, μαίνεται ο πόλεμος.

Κλείνω αυτό το θέμα, τονίζοντας το εξής: Είναι ανοιχτά και άλλα ζητήματα στις σχέσεις της Ελλάδας και με την Αλβανία και με τη Βουλγαρία και, αναμφισβήτητα, υπάρχει το πρόβλημα του τουρκικού επεκτατισμού.

Εδώ, πρέπει να γίνει μία επιλογή και, κυρίως απευθύνομαι στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πρέπει να κάνουν μία επιλογή. Πρέπει να μας πούνε ποια είναι η στάση τους απέναντι στην πολιτική της ΕΟΚ και ιδιαίτερα των ηγετικών της δυνάμεων και των ΗΠΑ, στη στάση αυτών των δυνάμεων απέναντι στα Βαλκάνια και απέναντι στην Ελλάδα.

Αν δεν ξεκινήσεις απ' αυτό, δεν είναι δυνατό να χαράξεις μια σωστή εξωτερική πολιτική. Αν δε θέλουν να τοποθετηθούν εφ' όλης της ύλης για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και για την ΕΟΚ, ας τοποθετηθούν σ' αυτό το ζήτημα, διότι, όσο συνεχίζεται η ΕΟΚική επέμβαση στα Βαλκάνια και ο ρόλος των ΗΠΑ, τότε δε θα λύνει τα προβλήματα αποκλειστικά η συζήτηση με τις ονομασίες. Αυτά ήθελα να πω για το συγκεκριμένο ζήτημα».

Στα πλαίσια εκείνης της συνέντευξης Τύπου η Αλ. Παπαρήγα είχε δεχτεί την ακόλουθη ερώτηση:

«Μας είπατε διά μακρόν την άποψή σας για τους τρεις όρους της Κοινότητας, για το απαραίτητο να επιμένουμε σε εγγυήσεις, εγώ θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι πάρα πολύ συγκεκριμένο, στο θέμα του ονόματος της Δημοκρατίας των Σκοπίων. Ο κύριος Μητσοτάκης, ως υπουργός μάλιστα Εξωτερικών επιπλέον, στη σύσκεψη που θα γίνει το Μάιο στις 12, τι θα πρέπει να κάνει ως προς το όνομα, πέρα από το τι πρέπει να κάνει για τα άλλα θέματα; Να αποδεχτεί ονομασία της Δημοκρατίας των Σκοπίων, που θα περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία ή να μην την αποδεχτεί;».

Η απάντηση ήταν η εξής: «Οι τρεις αποφάσισαν ότι θα πάνε με την ελληνική ερμηνεία του ενός από τους δύο όρους, αυτό αποφάσισαν χτες. Καταλαβαίνετε τι αδύνατη θέση είναι αυτή, αντικειμενικά.

Εμείς προτείναμε κάτι το διαφορετικό. Εμείς προτείναμε ότι η ελληνική κυβέρνηση τώρα - και εκεί θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε και έπρεπε να συμφωνήσουμε όλα τα κόμματα, δεν έγινε δυνατό - πρέπει να ανοίξει παντού, σε όλη τη διεθνή κοινότητα και στον ΟΗΕ, το γενικότερο πρόβλημα των προϋποθέσεων για την ειρήνευση στα Βαλκάνια και τις εγγυήσεις συνύπαρξης όλων των κρατών των Βαλκανίων και βεβαίως ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια.

Δεν μπορούμε εμείς να μπούμε σε αυτή τη λογική ή δέχεστε εκείνο το όνομα ή δε δέχεστε, αφού είτε με απάλειψη του όρου "Μακεδονία", είτε χωρίς απάλειψη, το πρόβλημα για μας θα υπάρχει, η έγερση ενδεχόμενα θέματος βλέψεων και μακεδονικής μειονότητας, ακόμα και αν φραστικά δε διατυπωθούν σήμερα, διότι υπάρχει η φλόγα του πολέμου στα Βαλκάνια. Δεν μπορούν να μας εγκλωβίσουν σε ένα στενό τέτοιο ερώτημα.

Εμείς θεωρούμε ότι το ζήτημα δεν μπορεί να επικεντρώνεται στο θέμα του ονόματος, πρέπει επιτέλους να ξεδιπλωθεί μια ολοκληρωμένη πολιτική, να γίνει διάσκεψη διεθνής στα Βαλκάνια και αν δεν μπορεί να γίνει άμεσα, να αρχίσουν εκείνες οι ενέργειες οι διμερείς προς αυτή την κατεύθυνση, με διακηρύξεις, με δεσμεύσεις. Διότι έχει γίνει το εξής παράλογο: Στην ουσία θεωρείται κατά 99% τελεσμένο γεγονός η αναγνώριση των Σκοπίων και εμείς συζητάμε αν θα υπάρχει ή όχι ο όρος "Μακεδονία"».

Σε δεύτερη ερώτηση η οποία είχε ως εξής: «Ναι, κυρία Παπαρήγα, αλλά εκεί η Πορτογαλική Προεδρία θα κάνει μια συγκεκριμένη πρόταση, τι να πει ο Μητσοτάκης;», η απάντηση ήταν:

«Κύριε Αποστολόπουλε, ξέρετε τι μου λέτε, άφησε αυτή τη στιγμή όλο το γενικότερο προσανατολισμό της κυβέρνησης και πες, με δοσμένο αυτόν τον προσανατολισμό, πώς θα το χειριστεί. Οχι, εμείς διαφωνούμε σε όλο τον προσανατολισμό και θα πάρουν την ευθύνη, τώρα η κυβέρνηση, και θα τοποθετηθούν όπως αποφάσισαν.

Εμείς καταγγέλλουμε όλον τον προσανατολισμό, ο οποίος οδηγεί την Ελλάδα να μπει στη φωτιά του πολέμου. Δεν είναι το θέμα μόνο του όρου "Μακεδονία" και της απάλειψής του. Δεν μπορούμε εμείς να απαντήσουμε με τους όρους του παιχνιδιού που παίζει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση. Το τι θα κάνει το αποφάσισε χτες, μόνο που δεν αποφάσισε τι θα γίνει την άλλη μέρα, διότι - ξέρετε - η μία απόφαση φέρνει την άλλη και ο ελληνικός λαός πρέπει να ξέρει τι του μέλλεται. Ξαναλέω, χρειαζεται αναπροσανατολισμός της όλης πολιτικής και τακτικής.

Από εκεί και πέρα, αν ξεκινήσει ένας άλλος προσανατολισμός, θα υψωθεί μια άλλη φωνή, θα έρθουμε και στα συγκεκριμένα και θα συζητήσουμε, αν οι δεσμεύσεις είναι επαρκείς, τι θα γίνει με το όνομα, πώς θα γίνει με το όνομα και πώς θα αντιμετωπίσουμε το ζήτημα να μην εγείρεται το ανύπαρκτο Μακεδονικό πρόβλημα.

Αυτό είναι το δεύτερο που μπορεί κανείς να συζητήσει. Δεν μπορείς να ξεκινήσεις από το τελευταίο ζήτημα, δεν μπορούμε να παίζουμε με τη φωτιά του πολέμου, εκτός και αν πιστεύετε ότι τα Βαλκάνια είναι ένας παράδεισος και το μόνο πρόβλημα είναι η Ελλάδα με τα Σκόπια. Δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα, θα είχε λυθεί αν ήταν μόνο αυτό. Εμείς, λοιπόν, αυτό απαντάμε, άλλος προσανατολισμός, έστω στο παραπέντε».