Motion Team

Ο πανελλαδικός συντονισμός εργατικών δυνάμεων, το γεγονός ότι σε αυτόν εντάχθηκε μεγαλύτερος αριθμός σωματείων, εργατικών κέντρων και συνδικάτων, η κοινή δράση εργατιάς, αγροτιάς και μικρομεσαίων, καθώς και το ξεκάθαρο πλαίσιο διεκδικήσεων που συγκρούεται με την κυβερνητική πολιτική και την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, ήταν στοιχεία που καταγράφονται στα «συν» αυτής της κινητοποίησης. Αλλά ακόμα πιο σημαντικό. Τα συλλαλητήρια στις 9 Δεκέμβρη δείχνουν το δρόμο. Φωτίζουν την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι και τ' άλλα λαϊκά στρώματα μπροστά στην όξυνση των προβλημάτων τους. Το δρόμο της πιο πλατιάς συσπείρωσης, όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων από την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου. Το δρόμο που θα σφυρηλατεί την ενότητα της εργατικής τάξης και την κοινωνική λαϊκή συμμαχία.

Τα συλλαλητήρια, με την πείρα που συσσωρεύτηκε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τους, μπορούν να γίνουν εφαλτήριο για ακόμα πιο αποφασιστικό άνοιγμα στους χώρους δουλιάς. Στους κλάδους, στα εργοστάσια, εδώ χρειάζεται να είναι «κολλημένη» η πυξίδα των ταξικών δυνάμεων. Με σχέδιο και ενθουσιασμό, στοχοπροσηλωμένοι, να προετοιμαστούν νέοι κλαδικοί και πανελλαδικοί αγώνες, για το δικαίωμα στη δουλιά, τις κλαδικές συμβάσεις, την προστασία των ανέργων, την κοινωνική ασφάλιση, τη δημόσια υγεία και παιδεία. Για όλα αυτά που βασανίζουν σήμερα τους εργαζόμενους και που έχουν κάνει τη ζωή τους αβίωτη.

Η πολιτική της ΝΔ, αλλά και η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ εγγυώνται απόλυτα για τα παραπάνω. Ο νέος κρατικός προϋπολογισμός, το φορολογικό και αναπτυξιακό νομοσχέδιο το επιβεβαιώνουν και αυτά. Η νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, που ξεκίνησε από το χώρο των τραπεζών και με σχέδιο θα επεκταθεί σε όλους τους εργαζόμενους, είναι «πειστήρια» ότι η αντιλαϊκή πολιτική θα βαθύνει προς όλες τις κατευθύνσεις. Για τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τους συνοδοιπόρους τους, η ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων παραμένει αξίωμα διαχρονικό. Αποτελεί θέσφατο και ιερό.

Ως εκ τούτου, ο απεγκλωβισμός δυνάμεων, η απελευθέρωση συνειδήσεων από τις πολιτικές δυνάμεις στυλοβάτες του συστήματος, αναδεικνύεται σε πρωταρχική προϋπόθεση, αλλά και στρατηγικό στόχο του ταξικού εργατικού κινήματος. Οι λαϊκοί αγώνες θα γίνονται πιο αποτελεσματικοί, θα καρποφορούν ακόμα περισσότερο, μόνο όταν πάνω στο έδαφος διεκδικήσεων που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας βοηθάνε να ξεφύγουν εργαζόμενοι από τις δαγκάνες του δικομματισμού, της θεωρίας του «ευρωμονόδρομου», όταν αναμετριούνται και με τις τάσεις μοιρολατρίας και συμβιβασμού.

Σήμερα, χωρίς καμιά υπόκλιση στις δυσκολίες - που πράγματι υπάρχουν - πρέπει να αντιπαλεύεται η στάση αναμονής απέναντι στην κυβερνητική πολιτική την οποία εκδηλώνουν λαϊκά στρώματα, να μην αφήνεται έδαφος να «περπατήσει» η δημαγωγική τακτική του ΠΑΣΟΚ. Το νέο «σοσιαλιστικό κοστούμι» της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι άδειο. Και αν αυτό το «κοστούμι» αποδείχτηκε τραγωδία για τη δεκαετία του '80, τούτη τη δεκαετία είναι σκέτη φάρσα. Οσο για την «ήπια προσαρμογή» της κυβέρνησης, τα «σιγανά ποτάμια» θα αποδειχτούν καταστροφικοί χείμαρροι, αν... Αν εργάτες και αγρότες δεν ξεκόψουν μια για πάντα από τα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου. Αν δεν τινάξουν στον αέρα αυτό το άθλιο θέατρο της «αλλαγής» και της «εναλλαγής».