Αποψη από πρόσφατη κινητοποίηση των αγροτών στη Θεσσαλία

Οπως επισημάνθηκε στη σύσκεψη, τα αιτήματα για το βαμβάκι που θέτει η ΠΑΣΥ είναι ενωτικά και σαφέστατα, μακριά και κόντρα στην τακτική παζαρέματος «πέντε πάνω - πέντε κάτω», που ακολουθούν αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, παίζοντας το παιχνίδι της κυβέρνησης, για να εκτονώσουν την αγανάκτηση των βαμβακοπαραγωγών. Σ' αυτό το αποπροσανατολιστικό και ύποπτο πλαίσιο κινούνται οι Ενώσεις Λάρισας και Αλμυρού Μαγνησίας, που έχουν θέσει αίτημα να παραδοθούν και να επιδοτηθούν οι ποσότητες βαμβακιού που παραμένουν αδιάθετες στην περιοχή τους, απειλώντας ότι, σε διαφορετική περίπτωση, θα ξεκινήσουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Ως απάντηση, η κυβέρνηση αποφάσισε να γίνει έλεγχος, για να μετρηθούν πόσες ακριβώς ποσότητες παραμένουν αδιάθετες στη Θεσσαλία, ο οποίος άρχισε το περασμένο Σάββατο και θα ολοκληρωθεί αύριο το βράδυ.

Η ΠΑΣΥ ζητάει να καλυφθεί το χαμένο εισόδημα των βαμβακοπαραγωγών, να πληρωθούν όλες οι ποσότητες βαμβακιού με 362 δρχ. το κιλό που είναι η τιμή στόχου και να στηριχτούν, ιδιαίτερα, οι μικροί και μεσαίοι βαμβακοπαραγωγοί μην πληρώνοντας πρόστιμο συνυπευθυνότητας για τα πρώτα 100 ιδιόκτητα, ή για τα πρώτα 150 νοικιασμένα στρέμματα που καλλιέργησαν και από εκεί και πάνω να κλιμακωθεί το πρόστιμο. Επίσης, οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΥ ξεκαθάρισαν ότι παλεύουν για την κατάργηση του καταστροφικού κανονισμού της ΕΕ για το βαμβάκι και διαφωνούν με τη νέα Κοινή Οργάνωση Αγοράς, (ΚΟΑ), βαμβακιού που αποφασίστηκε στο πλαίσιο της ενδιάμεσης αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, (ΚΑΠ) και αποσυνδέει την παραγωγή από την επιδότηση.

Επισήμαναν, τέλος, ότι προβλήματα δεν αντιμετωπίζουν μόνο οι βαμβακοπαραγωγοί αλλά το σύνολο του αγροτικού κόσμου, καθώς οι τιμές όλων των αγροτικών προϊόντων είναι φέτος πολύ χαμηλότερες σε σχέση με πέρσι, ενώ μεγάλες ποσότητες σοδειάς έμειναν αμάζευτες στα χωράφια ή παραμένουν απούλητες στις αποθήκες. Και τόνισαν ότι, για να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών πρέπει να είναι ενωτικός και να εξασφαλίζει την αγωνιστική συμπαράσταση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων του χωριού και της πόλης.

ΜΕ την απόφαση της κυβέρνησης συμφώνησαν και 25 πρόεδροι Ενώσεων Συνεταιρισμών βαμβακοπαραγωγικών περιοχών της χώρας, γεγονός που δείχνει ότι η συμβιβαστική λογική έχει διεισδύσει σε βάθος στο αγροτικό συνεταιριστικό κίνημα, αδρανοποιώντας το πλήρως και καθιστώντας το υποχείριο των εκάστοτε κυβερνήσεων του δικομματισμού. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι οι συνεταιρισμοί, όπως τους κατάντησαν, δε λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων των αγροτών, αλλά ως εμπορικές επιχειρήσεις που «κυνηγούν» το κέρδος και ενδιαφέρονται για την εξυπηρέτηση πολιτικών και κομματικών σκοπιμοτήτων, ή και προσωπικών επιδιώξεων και ωφελημάτων.

*****

ΑΛΛΑ και οι Ενώσεις Λάρισας και Αλμυρού Μαγνησίας, που διαφοροποιήθηκαν από την απόφαση της κυβέρνησης, ζητώντας να επιδοτηθούν και οι αδιάθετες ποσότητες που υπάρχουν στις περιοχές τους, δεν το έκαναν επειδή, πράγματι, διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική στο θέμα του βαμβακιού, αλλά για ιδιοτελείς σκοπούς και τοπικιστικά οφέλη. Το αίτημα των δυο Ενώσεων διχάζει τους βαμβακοπαραγωγούς γενικότερα στη χώρα, αλλά και σε θεσσαλικό και σε τοπικό επίπεδο. Διότι μπορεί να καλύπτει όσους τα χωράφια είχαν μεγάλες στρεμματικές αποδόσεις - και υπάρχουν τέτοιοι παραγωγοί - μεγαλοαγρότες στη Λάρισα και στον Αλμυρό - δεν εκφράζει, όμως, πολλούς μικρομεσαίους αγρότες τα χωράφια των οποίων δεν είχαν ανάλογη στρεμματική απόδοση και δεν τους συμφέρει να δηλωθεί στην ΕΕ μεγαλύτερη παραγωγή βαμβακιού της Ελλάδας, για να μην αυξηθεί κι άλλο το πρόστιμο συνυπευθυνότητας που θα πληρώσουν.

ΒΕΒΑΙΩΣ, η «διαφοροποίηση» των συγκεκριμένων Ενώσεων έγινε και για έναν πρόσθετο λόγο: Πρόεδροι και στελέχη τους είναι γνωστοί αγροτοσυνεταιριστές της ΝΔ - πρώην «μποκατζήδες» και νυν «συμβουλάτορες» και «συνεργάτες» του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης - οι οποίοι «το παίζουν αγωνιστές», με στόχο να υπονομεύουν, εκ των έσω, το αγροτικό κίνημα, ώστε να μην είναι αποτελεσματική η πάλη του για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ. Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι οι εν λόγω «αγωνισταράδες» συμμετείχαν στη διαβόητη επιχείρηση διάλυσης του μπλόκου στα Τέμπη, διατάζοντας «άτακτη φυγή» των τρακτέρ, την ώρα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε στριμωχτεί άγρια από τους αγωνιζόμενους αγρότες, ενώ δε θέλουν να έχει ουσία και προοπτική ο αγώνας της αγροτιάς και γι' αυτό δε στράφηκαν ποτέ κατά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ.

ΕΙΝΑΙ οι ίδιοι που τώρα πράττουν ό,τι καταδίκαζαν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ: Αντί να αναδεικνύουν τις ευθύνες του καταστροφικού κανονισμού της ΕΕ για το βαμβάκι, επιτίθενται στους βαμβακοπαραγωγούς - τους χαρακτηρίζουν ψεύτες, κλέφτες, απατεώνες - κατηγορώντας τους ότι δήθεν καλλιεργούν «παράνομα» χωράφια και παραδίνουν στα εκκοκκιστήρια, αντί για βαμβάκι, «αέρα» και «νερό». Λες και δεν ξέρουν ότι την ευθύνη για τον έλεγχο τι και πού καλλιεργείται και τι και πώς παραδίνεται στα εκκοκκιστήρια την έχει η κυβέρνηση. Λες και δεν αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα δεν είναι αν το βαμβάκι προέρχεται από δηλωμένο, ή αδήλωτο χωράφι κι αν, λόγω καιρικών συνθηκών, έχει λίγη υγρασία παραπάνω, αλλά ότι ο κανονισμός της ΕΕ, αντί να βραβεύει την παραγωγικότητα του Ελληνα αγρότη, την τιμωρεί σκληρά.

*****

• Να παραδοθεί και να επιδοτηθεί όλη η παραγωγή βαμβακιού της χώρας μας και να πληρωθούν οι παραγωγοί, τουλάχιστον, 362 δρχ. το κιλό που είναι η τιμή στόχου.
• Για φέτος, να μην πληρώσουν πρόστιμα συνυπευθυνότητας οι βαμβακοπαραγωγοί για τα πρώτα 100 ιδιόκτητα στρέμματα, ή τα πρώτα 150 νοικιασμένα κι από κει και πάνω να υπάρξει κλιμάκωση του προστίμου.
• Να καταργηθούν οι ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας που επιβάλλει ο κανονισμός.
• Να μην ισχύσει η νέα ΚΟΑ βαμβακιού, που αποφασίστηκε στο πλαίσιο της Ενδιάμεσης Αναθεώρησης της ΚΑΠ - θα μπει σε εφαρμογή από το 2006 - η οποία προβλέπει αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή και θα φέρει νέα, μεγάλα προβλήματα στη βαμβακοκαλλιέργεια.

ΤΑ αιτήματα αυτά είναι ενωτικά, εκφράζοντας το σύνολο των μικρομεσαίων αγροτών, που ζουν και εργάζονται σ' όλη τη χώρα κι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του αγροτικού της δυναμικού. Και, ταυτόχρονα, είναι αιτήματα που αναδεικνύουν την αιτία των προβλημάτων, τις ευθύνες των πραγματικών ενόχων και την προοπτική του αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Αυτά, λοιπόν, τα αιτήματα πρέπει να γίνουν «σημαία» των αγωνιζόμενων βαμβακοπαραγωγών, αν θέλουν να μην ξεκληριστούν και να συνεχίζουν ν' ασχολούνται μ' αυτή τη δυναμική καλλιέργεια, η οποία πάει να περάσει στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών...