«... στους καιρούς των αποφάσεων/ και η τέχνη πρέπει να αποφασίσει», έγραφε ο Μπ. Μπρεχτ. Ζώντας σε μια πραγματικότητα που σημαδεύεται απ' τις κίβδηλες «αξίες» του καπιταλιστικού συστήματος, το κέρδος και την εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος, η ΚΟΒ Εικαστικών του ΚΚΕ, οι καλλιτέχνες που έχουν «όπλα τους» το χρώμα και τη σμίλη, «μιλούν» με το δικό τους τρόπο. Στο εκλογικό κέντρο του ΚΚΕ (Θεμιστοκλέους 2 και Πανεπιστημίου, πλατεία Ομονοίας) φιλοξενείται έκθεση καλλιτεχνικών έργων και αντικειμένων. Στην ενδιαφέρουσα αυτή παρουσίαση, που διοργανώνει η ΚΟΒ Εικαστικών του ΚΚΕ, εκτίθενται περισσότερα από 50 έργα (ζωγραφική, μικρογλυπτική, χαρακτική και καλλιτεχνικά αντικείμενα) τα οποία προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς για την οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ, με αφορμή το 17ο Συνέδριο του Κόμματος.

Παλιότεροι και νεότεροι εικαστικοί μας δημιουργοί έδωσαν χρώμα στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, σμίλεψαν τη ζωή, χάραξαν τα όνειρά μας. Παρόλο το μικρό της μέγεθος, στην έκθεση αυτή συναντώνται διαφορετικές γενιές: η γενιά της Αντίστασης, η γενιά του 1-1-4, η γενιά του Πολυτεχνείου και νέοι, που ξεκινούν τώρα τη δημιουργική τους πορεία. Οι 37 δημιουργοί που προσφέρουν τα έργα είναι οι: Αφαλή - Φρόγκου Ρούλη, Βαλάσης Διονύσης, Βαρλάμος Γιώργης, Γαγγάδη Χριστίνα, Γαγγάδης Αλέξανδρος, Γεωργιλάκης Μάρκος, Γκολέμας Μίλτος, Γρηγοράκη Γιάννα, Δαραδήμος Χαράλαμπος, Δελφίνου Ιωάννα, Διαμαντάκη Αργυρώ, Διονυσόπουλος Βασίλης, Ευγενίδης Νίκος, Ηλιόπουλος Δημήτρης, Κεπερτή Δώρα, Κουρσάρης Σπύρος, Λάμπρου Χρήστος, Μακρή Ζιζή, Μακρή Κλειώ, Μάνου Εφη, Μελά Εύα, Μιχαηλίδου Φανή, Μπάρμπογλου Ζωγραφιά, Μπουγέλης Θωμάς, Παπαϊωάννου Λιάννα, Πετρούλα Γεωργία, Πλακούλας Γιώργος, Ρόθος Κώστας, Ρόκκος Κυριάκος, Σαρελάκου Ρουμπίνη, Σοφρά Βασιλική, Σπηλιωτάκη Μαργαρίτα, Στεφανίδη Φωτεινή, Στεφανίδης Γιάννης, Τάγκα Αλεξία, Φαρσακίδης Γιώργος, Φλώρου Βάσω.

Οπως μας είπε ο Γιάννης Σκαρπερός, μέλος του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, «χρόνια ψάχναμε να βρούμε έναν κοινό τρόπο λειτουργίας και δράσης. Τα έργα μας είναι ο συνδετικός κρίκος για να συζητήσουμε, να θέσουμε τους προβληματισμούς μας, να συνευρεθούμε. Μπροστά στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ είπαμε να κάνουμε μια κοινή προσπάθεια, να βρεθούμε μαζί, δίπλα - δίπλα, να ανταλλάξουμε απόψεις, να συζητήσουμε. Η οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ είναι το ένα σκέλος αυτής της διοργάνωσης. Το σημαντικότερο όμως είναι η συλλογική σκέψη, η συλλογική προσπάθεια».

«Η εμπορευματοποίηση του έργου τέχνης δεν επιτρέπει στον καλλιτέχνη να εκφράζεται ελεύθερα, δημιουργεί προσκόμματα για να έρθει το έργο του σε επαφή με τον κόσμο. Ολα αυτά τα συζητάμε. Προσπαθούμε, αξιοποιώντας την πείρα των παλιότερων, το θάρρος και το κέφι των πιο νέων, να βρούμε τρόπους για να σπάσουμε αυτά τα στεγανά».

«Παράλληλα, βλέπουμε, στο άμεσο μέλλον, η προσπάθειά μας να διευρύνεται με πολύ περισσότερους συναδέλφους και να κάνουμε και άλλα "ανοίγματα" στον κόσμο, με την ίδια τη δουλιά μας και με πιο συγκεκριμένο στόχο. Κυρίως μας ενδιαφέρει να έρθουμε σε επαφή με τα συνδικάτα και τα σωματεία για κοινές δράσεις».

«Σαν μία αγαπημένη ιστορία του Κόμματος για τους καλλιτέχνες, αλλά και των καλλιτεχνών προς το Κόμμα», βλέπει τη διοργάνωση αυτή ο ζωγράφος Νίκος Ευγενίδης. «Αυτά τα δύο ταυτίζονται. Οι εικαστικοί δηλώνουν παρόντες στο "χορό" για τα οράματα της ανθρωπότητας. Η αντίδραση είναι οργανωμένη τώρα πια. Χτυπά αμείλικτα όπου βρει. Σκοτώνει, είτε με την αδιαφορία προς τα προβλήματα, είτε χτυπώντας σαν δολοφόνος. Η μόνη διέξοδος είναι το Κόμμα».

Οι τιμές των έργων είναι αντίστοιχες της διάθεσης για προσφορά των καλλιτεχνών. Πολύ χαμηλότερες από ανάλογες της αγοράς, απευθύνονται σε ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη, αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για να την αποκτήσουν.

«Είναι ένα καλό άνοιγμα, ένα ξεκίνημα, ένα βήμα που το ίδιο μάς σπρώχνει στο επόμενο» μας λέει ο γλύπτης Μπάμπης Δαραδήμος. «Αν και η ιδέα ξεκίνησε με οικονομική βάση, στην υλοποίησή της βρήκε τις πραγματικές της "ρίζες": ήταν μια ευκαιρία να συζητήσουμε ευρύτερα με συναδέλφους καλλιτέχνες, να μιλήσουμε για το συνέδριο, όχι με τη στενή έννοια των θέσεων του συνεδρίου, αλλά με αφορμή το συνέδριο ως ένα γεγονός - σταθμό κάθε φορά του Κομμουνιστικού Κόμματος. Οπου σ' αυτήν την αναγεννησιακή διαδικασία, πολλά πράγματα επιβεβαιώνονται, ενώ άλλα αναθεωρούνται. Ηταν μια ευκαιρία να βρεθούμε και να συζητήσουμε με συνδετικό κρίκο τη δουλιά μας, αλλά και το Κόμμα».

«Πιστεύω, ότι μεγαλώνει η ανάγκη της σύνδεσης του καλλιτέχνη και του έργου του με το κοινωνικό γίγνεσθαι. Και μάλιστα με το αγωνιστικό κομμάτι του και όχι το παθητικό. Αυτό ίσως είναι και το πιο σημαντικό. Να πάρει "σάρκα" με τέτοιες κατευθύνσεις, ώστε να βρουν διέξοδο ανησυχίες και αδιέξοδα πολλών καλλιτεχνών που βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα σύστημα απαξίωσης».

Ο γλύπτης Κυριάκος Ρόκκος μας λέει χαρακτηριστικά: «Αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής μ' αυτή την ελάχιστη προσφορά μου για ένα τέτοιο σκοπό. Είναι χρέος μου σαν πολίτης του κόσμου, με τις όποιες δυνάμεις μου, να βρίσκομαι στο πλάι όλων εκείνων που κρατάνε τη σημαία της ελπίδας. Που μπορούν ακόμα να βλέπουν όσα με μαεστρία κάποιοι προσπαθούν να μας κρύψουν. Μ' άρεσε η έκθεση, αλλά θα μ' άρεσε περισσότερο όταν το ΚΚΕ θα είχε ξαναανακαλύψει τη βαριά βιομηχανία της Ελλάδας και τους εργάτες της».

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 14 του Γενάρη και θα λειτουργεί από τις 1.30 το μεσημέρι έως τις 8.30 το βράδυ. Σάββατο, Κυριακή και αργίες, κλειστά.