Το 2004 ήταν έτος ενίσχυσης του ρόλου του ΝΑΤΟ ως παγκόσμιου χωροφύλακα στην υπηρεσία των νεοταξικών σχεδιασμών. Το ΝΑΤΟ βάζει στολή εκστρατείας και επιτίθεται. Οι σύμμαχοι των Αμερικανών επιστρατεύονται στον παγκόσμιο «αντιτρομοκρατικό» πόλεμο των ΗΠΑ. Από κοντά και οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, που με βάση τη νέα δομή δυνάμεων που ανακοινώθηκε εγκαταλείπουν πλήρως το δόγμα υπεράσπισης των συνόρων και υιοθετούν το νεοταξικό δόγμα περί «διεθνούς ασφάλειας» και τον «αντιτρομοκρατικό πόλεμο».

Σταθμός σε αυτή την πορεία ήταν η σύνοδος κορυφής που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, στις 28-29 Ιούνη του 2004. Η σύνοδος αυτή σηματοδοτεί το αποφασιστικό βήμα του ΝΑΤΟ, στην κατεύθυνση της εδραίωσης του ρόλου του ως παγκόσμιας κατασταλτικής δύναμης, στρατιωτικού βραχίονα, σιδερένιας γροθιάς της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Αποτελεί το επόμενο βήμα, μετά την Ουάσιγκτον το 1999 με το νέο δόγμα και την Πράγα το 2002 με τη διεύρυνση των ορίων του και τον προληπτικό πόλεμο, και μάλιστα με ιδιαίτερη σημασία, καθώς στην Κωνσταντινούπολη δρομολογήθηκαν λύσεις στα πρακτικά ζητήματα, που αφορούν στην επιχειρησιακή ετοιμότητα της λυκοσυμμαχίας και στη λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων για την άμεση στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε εμπόλεμες περιοχές.

Με τις αποφάσεις της Κωνσταντινούπολης, το ΝΑΤΟ γίνεται πιο ευέλικτο και εξορμά για την επιβολή της «νέας τάξης» του ιμπεριαλισμού. Συγκεκριμένα, αποφάσισε να συμμετάσχει το ΝΑΤΟ άμεσα στην κατοχή του Ιράκ, να διευρύνει την παρουσία του στο Αφγανιστάν και πέραν της πρωτεύουσας Καμπούλ και προετοιμάζει το έδαφος για νέες επεμβάσεις, είτε προληπτικού είτε κατασταλτικού χαρακτήρα, για νέες ζώνες αστάθειας και πολέμου στη Μέση Ανατολή, στις αραβικές χώρες, στον Καύκασο, στη Β. Αφρική. Εξάλλου, στο πνεύμα αυτό, της ενίσχυσης του παγκόσμιου ρόλου των διεθνών κατασταλτικών μηχανισμών, κινήθηκαν και οι πρόσφατες αποφάσεις της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες στις 17 Δεκέμβρη 2004.

Το ΝΑΤΟ είναι πλέον ακόμα πιο ετοιμοπόλεμο, ακόμα πιο σφιχτά δεμένο στο αμερικανικό άρμα, ακόμα πιο επιθετικό. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες, όπως αυτές που καλλιεργούνται από ορισμένους με αφορμή τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για τον καθορισμό των ζωνών επιρροής και τη διανομή της λείας από τη λεηλασία άλλων χωρών.

Το ΝΑΤΟ περισσότερο από άλλοτε συνιστά άμεση απειλή για την ειρήνη στην ανθρωπότητα και για το μέλλον των λαών, καθώς οι αποφάσεις στην Κωνσταντινούπολη σηματοδοτούν τη «μεταμόρφωση», όπως λένε, αυτής της λυκοσυμμαχίας, σε επιχειρησιακό επίπεδο, ώστε οι δυνάμεις της να μπορούν να δρουν ενιαία για ν' ανταποκρίνονται πιο αποτελεσματικά στις σύγχρονες ανάγκες των ιμπεριαλιστικών επιτελείων.

Οι αποφάσεις αυτές αποτελούν το αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της εφαρμογής του δόγματος περί προληπτικού πολέμου και δράσης του ΝΑΤΟ ως παγκόσμιας κατασταλτικής δύναμης, στα πλαίσια των διευρυμένων, των παγκόσμιας εμβέλειας ορίων δράσης του.

Η στρατιωτική διάσταση της καπιταλιστικής διεθνοποίησης μπαίνει επί τάπητος από τα ΝΑΤΟικά επιτελεία. Το ίδιο διάστημα, εξάλλου, υπήρξε και η απόφαση του παγκόσμιου καπιταλιστικού διευθυντηρίου, της ομάδας χωρών «G8» που συνεδρίασε στις ΗΠΑ βάζοντας τις βασικές κατευθύνσεις.

Το «μεταμορφωμένο» ΝΑΤΟ θα το βρίσκουμε μπροστά μας ακόμα πιο επιθετικό, ακόμα πιο προκλητικό. Στο στόχαστρό του βρίσκονται όλοι οι λαοί και τα κυριαρχικά δικαιώματα των χωρών, οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στον οδοστρωτήρα της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Η αναδιάρθρωση επί το επιθετικότερο του ΝΑΤΟ αποτελεί μια στρατηγικής σημασίας επιλογή των ιμπεριαλιστικών κέντρων με πολύ σοβαρές προεκτάσεις.

Η λογική πάνω στην οποία οικοδομείται το «νέο ΝΑΤΟ» έρχεται να υπηρετήσει την πλήρη επιβολή του αμερικανικού επιθετικού δόγματος με τη δημιουργία μιας ακόμα πιο συγκεντρωτικής δομής που καθιερώνεται στο ΝΑΤΟ, για να υπηρετηθεί πιο αποτελεσματικά η ιμπεριαλιστική πολιτική. Οι δε εθνικές - αμυντικές ιδιαιτερότητες των κρατών-μελών προσαρμόζονται στις ανάγκες του «αντιτρομοκρατικού πολέμου», του οποίου ηγούνται κατευθείαν οι ίδιοι οι Αμερικανοί, αλλά τον οποίο έχουν υιοθετήσει και τα κράτη-μέλη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η «νέα δομή διοίκησης», που αποφασίστηκε το 2003, έχει περισσότερο χαρακτήρα ενός επιχειρησιακού επιτελείου, όπου ο αρχιστράτηγος - που είναι Αμερικανός - στη διάρκεια των επιχειρήσεων αποφασίζει και διατάζει, παρά ενός υποτιθέμενου «συμμαχικού» κέντρου. Αλλωστε, στην ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία κάθε κράτος συμμετέχει ανάλογα με τη δύναμή του. Με τον τρόπο δε που είναι διαρθρωμένα τα στρατηγεία, θεσμοθετείται και σε επίπεδο μηχανισμών του ΝΑΤΟ η αμερικανική ηγεμονία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι και οι δύο στρατηγικές διοικήσεις, η επιχειρησιακή στην Ευρώπη και η νεοταξική στις ΗΠΑ, είναι υπό απόλυτο αμερικανικό έλεγχο.

Το ΝΑΤΟ βγαίνει πλέον και επιχειρησιακά από τα πλαίσια της Ευρώπης και γίνεται μοχλός ενίσχυσης της στρατιωτικοποίησης των διεθνών σχέσεων, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και την αποτροπή της διάδοσης όπλων μαζικής καταστροφής. Μετατρέπεται στη «σιδερένια γροθιά» του ιμπεριαλισμού, με όλες τις χώρες-μέλη του να υπακούουν στα παραγγέλματα των Αμερικανών.

Αναφορικά με την εθνική διάσταση, η άκρως επικίνδυνη «αναβάθμιση» της Σούδας πέρα από όλα τα άλλα και σε «Κέντρο Επιχειρήσεων Ναυτικής Αποτροπής», που υπάγεται κατευθείαν στο αμερικανικό ΝΑΤΟικό στρατηγείο στη Βιρτζίνια, και η λειτουργία στη Λάρισα του ΝΑΤΟικού Κέντρου Αεροπορικών Επιχειρήσεων (CAOC), που θα υπάγεται κατευθείαν στον Αμερικανό διοικητή του νέου Αεροπορικού Στρατηγείου στη Σμύρνη, δείχνουν ότι θεσμοθετείται η αμερικανική επικυριαρχία στο Αιγαίο. Ολη αυτή η μεθόδευση σηματοδοτεί την ένταση της διαδικασίας του νεοταξικού προσανατολισμού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώνεται το «νέο ΝΑΤΟ» είναι ένα πλαίσιο διαρκούς διεύρυνσης των ορίων του με ρόλους κατασταλτικού και προληπτικού πολέμου και με τις χώρες-μέλη που το απαρτίζουν σε μια διαδικασία ακόμα μεγαλύτερης ενοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεών τους και εκχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία.

Η διαδικασία αυτή είχε δρομολογηθεί πολύ πριν την έναρξη του παγκόσμιου «αντιτρομοκρατικού» πολέμου, που κήρυξαν οι Αμερικανοί με αφορμή και πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, μετά τα χτυπήματα της 11ης του Σεπτέμβρη 2001. Το ΝΑΤΟ, που δημιουργήθηκε για να επιβάλει παγκοσμίως την ιμπεριαλιστική κυριαρχία υπό την αμερικανική ηγεμονία, αναπροσαρμόζεται με βάση τα νέα δεδομένα.

Η συνέχιση της λειτουργίας του, το νέο δόγμα και η νέα δομή του και εν γένει η δράση του, τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνουν αυτόν τον επιθετικό του χαρακτήρα. Αποφασιστικό βήμα αποτέλεσε η διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Είναι μια ιστορία που συμβαδίζει με το όλο σύστημα των εξελίξεων και των ανατροπών που συντελέστηκαν στο παγκόσμιο σκηνικό στη δεκαετία του 1990.

Το 2002 ήταν η χρονιά της μεγάλης διεύρυνσης του ΝΑΤΟ - με επτά πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, όπως αυτή οριστικοποιήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Πράγας. Η διεύρυνση αυτή έχει μια προϊστορία. Την τελευταία δεκαετία, πιο έντονα από το 1999 και μετά, η ιμπεριαλιστική τακτική εκφράζεται γύρω από έναν άξονα, που ακούει στο όνομα «διεύρυνση», είτε αυτή είναι εδαφική είτε αποστολών και ρόλων. Το ΝΑΤΟ ενέταξε στους κόλπους του το 1999 την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Τσεχία. Ενώ και η Ρωσία το 2002 συνδέθηκε με ειδική σχέση με το ΝΑΤΟ.

Στον τομέα της διεύρυνσης των ορίων δράσης και των αποστολών του ΝΑΤΟ οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια ήταν ραγδαίες. Το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία έκανε τον πρώτο του πόλεμο στην 50χρονη ιστορία του, διαμορφώνοντας έτσι μια νέα κατάσταση στις διεθνείς σχέσεις, όπου το διεθνές δίκαιο ανατρέπεται και βασικές αρχές του, όπως της μη επέμβασης και του σεβασμού των συνόρων, αποκτούν σχετική και μόνον αξία. Ακολούθησε η άμεσα στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και τώρα στο Ιράκ.

Τα όρια δράσης του ΝΑΤΟ επεκτείνονται σε όλον τον πλανήτη, με αντικείμενο συνολικά τη συμπεριφορά των χωρών και των λαών τους. Ολος ο πλανήτης μας αποτελεί ενιαίο επιχειρησιακό χώρο του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ σήμερα είναι ο στρατιωτικός βραχίονας της «νέας τάξης», της νέας «Ιεράς Συμμαχίας», που έχει συσταθεί από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για να υποτάξει λαούς.

Για τις ανάγκες των νέων αποστολών του ΝΑΤΟ δημιουργούνται πολυεθνικές δυνάμεις ταχείας επέμβασης και ταυτόχρονα παίρνονται μέτρα για την προώθηση της ενιαίας σκέψης και δράσης των Ενόπλων Δυνάμεων των χωρών-μελών. Αποκαλυπτική του πνεύματος που κατευθύνει τις εξελίξεις στους ΝΑΤΟικούς στρατούς είναι η δήλωση του αρχηγού του ελληνικού ΓΕΣ, αντιστρατήγου Ν. Ντούβα, μετά από σχετική σύσκεψη με τους ΝΑΤΟικούς ομολόγους του. Συγκεκριμένα, ζήτησε «κοινό τρόπο εκπαίδευσης και κοινό τρόπο σκέψης, ενέργειας και διαδικασιών σε όλα τα επίπεδα».

Το νέο δόγμα και η νέα δομή του ΝΑΤΟ σηματοδοτούν την παραπέρα στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, εκτός από επιχείρηση επιβολής της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, είναι και μια γιγαντιαία επιχείρηση οικονομικού περιεχομένου των γερακιών του πολέμου.

Στη διαδικασία αυτή, η εμπλοκή της Ελλάδας είναι άμεση και διαρκώς εντεινόμενη. Εδώ εντάσσονται και οι αλλαγές που έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις τα τελευταία χρόνια. Η πολυσυζητημένη αναθεώρηση του ελληνικού αμυντικού δόγματος εκπορεύεται κατευθείαν από τα ΝΑΤΟικά επιτελεία, που υπαγορεύουν τις σχετικές αλλαγές για ευέλικτες, ταχυκίνητες και στελεχωμένες από μισθοφόρους Ενοπλες Δυνάμεις.

Η εγκατάλειψη από τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις του δόγματος υπεράσπισης των συνόρων είναι στα πλαίσια της πλήρους προσαρμογής στις ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις υπέρ του νεοταξίτικου δόγματος περί διεθνούς «ασφάλειας» και «σταθερότητας».

Το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ανακοίνωσε μετά από συνεδρίαση του Συμβουλίου Αμυνας (ΣΑΜ), στις 24 του Νοέμβρη 2004, τη Μελλοντική Δομή Ενόπλων Δυνάμεων (2005-2020). Πρόκειται για μια εξέλιξη που σηματοδοτεί την αντικατάσταση του δόγματος υπεράσπισης των ελληνικών συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας, από το ΝΑΤΟικό δόγμα, την ολοκληρωτική παράδοση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο ΝΑΤΟ και στους νεοταξικούς σχεδιασμούς και την ενίσχυση της ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας στις ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, την αποστολή ακόμα και ολόκληρων στρατηγείων και μειζόνων σχηματισμών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο προσανατολισμός αυτός είχε δρομολογηθεί με τις κατά καιρούς αναθεωρήσεις του αμυντικού δόγματος που είχαν πραγματοποιήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Οι προηγούμενες αναθεωρήσεις και η τελευταία της κυβέρνησης της ΝΔ έρχονται κάθε φορά να εφαρμόσουν τις κατευθύνσεις που χαράζονται στο ΝΑΤΟ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη σχετική ανακοίνωση, που εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Ενημέρωσης του υπουργείου Αμυνας, σε επίπεδο δόγματος γίνεται πλήρης υιοθέτηση, στην ουσία πιστή αντιγραφή, των ΝΑΤΟικών αναφορών περί «σύγχρονων απειλών» και σε επίπεδο δομής εξειδικεύεται η νέα δομή του ΝΑΤΟ. Δε γίνεται καμία αναφορά στα περί «αποτρεπτικού ρόλου» των Ενόπλων Δυνάμεων και τονίζεται ότι υλοποιούνται οι στόχοι για «επιτυχή αντιμετώπιση των κάθε είδους απειλών και καλύπτονται οι διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδας».

«Η Μελλοντική Δομή των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας, αναφέρεται στην ανακοίνωση, λαμβάνει υπόψη τις νέες συνθήκες που επικρατούν στη σημερινή ελληνική κοινωνία. Αλλά και τις σύγχρονες απειλές ασφάλειας, που είναι σημαντικά διαφοροποιημένες ως προς την προέλευση, την ποιότητα και το είδος τους».

Συμπερασματικά, αναφέρεται ότι θα υπάρξουν «λιγότερα, αλλά πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα για τις ΕΔ». Αυτό, βέβαια, σημαίνει νέες δαπάνες για εξοπλισμούς, καθώς μειώνονται μεν τα παλιά, αλλά «εκσυγχρονίζονται τα κύρια οπλικά συστήματα και μέσα των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, και αντικαθίστανται με άλλα σύγχρονης τεχνολογίας».

Προαναγγέλλεται «αύξηση του αριθμού των επαγγελματιών οπλιτών». Η αύξηση αυτή των ΕΠΟΠ συνδέεται με τη σταδιακή μείωση της θητείας στους έξι μήνες και την εφαρμογή του θεσμού Εφέδρων Υψηλής Ετοιμότητας (ΕΦΥΕΣ).

Αναφέρεται καθαρά ότι θα υπάρξει «αύξηση της συμμετοχής των ΕΔ σε πολυεθνικές επιχειρήσεις». Συγκεκριμένα: «Εξασφαλίζονται οι απαραίτητες Δυνάμεις, Στρατηγεία και Μείζονες Σχηματισμοί, για την κάλυψη των υφιστάμενων απαιτήσεων προς εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας. Αποτέλεσμα τούτου είναι να καθίσταται ενεργότερη η συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων στις πολυεθνικές επιχειρήσεις, γεγονός που αντανακλά στην ουσιαστική συμμετοχή της χώρας μας στις διαδικασίες και μηχανισμούς λήψης αποφάσεων, τόσο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, όσο και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Επίσης, στην αναθεώρηση δίνεται, όπως αναφέρεται, «έμφαση στην ενίσχυση της Διακλαδικότητας». Ειδικότερα με την προτεινόμενη αναθεώρησή της «προάγεται μεταξύ άλλων η διακλαδικότητα στους τομείς της Διοικητικής Μέριμνας, της Υγειονομικής Υποστήριξης και των συστημάτων διοικήσεως και ελέγχου επικοινωνιών και πληροφοριών».

Το παγκόσμιο σκηνικό που διαμορφώνεται αφορά άμεσα και στη χώρα μας αφ' ενός μεν γιατί συναποφασίζει στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, αφ' ετέρου γιατί τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία έχουν συμπεριλάβει στους σχεδιασμούς τους τη χώρα μας, στη φάση αυτή με ρόλο θύτη, δηλαδή ορμητήριο και αιμοδότη των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων, πράγμα όμως που δεν αποκλείει, σε μια επόμενη φάση, να είναι και σε ρόλο θύματος. Εξάλλου, για τους λαούς δεν υπάρχουν θύτες και θύματα.

Υπόθεση των λαών είναι, του ελληνικού λαού ειδικότερα, να δημιουργήσουν ρήγμα στο «σιδηρούν παραπέτασμα» της «νέας τάξης» του ιμπεριαλισμού. Οι μαζικοί λαϊκοί αγώνες αντίστασης και ανυπακοής μπορούν να κηρύξουν το δικό τους προληπτικό πόλεμο απέναντι στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.