Στη δίνη της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και της ΠΟΕ βρίσκονται οι φτωχομεσαίοι αγρότες της χώρας, που αυτές τις μέρες βλέπουν τη σοδειά όλης της προηγούμενης καλλιεργητικής περιόδου να σαπίζει στα χωράφια και τις αποθήκες και το εισόδημά τους να «τραβάει την κατηφόρα».

Οι τιμές στο σύνολο των ελληνικών αγροτικών προϊόντων βρίσκονται κυριολεκτικά στο «ναδίρ», αφού οι εμποροβιομήχανοι με τις πλάτες της κυβέρνησης εκμεταλλεύονται με όσους τρόπους μπορούν τους φτωχομεσαίους παραγωγούς, δίνοντας εξευτελιστικές τιμές στα προϊόντα τους, τη στιγμή που εισάγουν ανεξέλεγκτα και αθρόα προϊόντα χαμηλής ποιότητας και κόστους από τρίτες χώρες.

Ο «Ρ» συνομίλησε με παραγωγούς βασικών αγροτικών προϊόντων από ολόκληρη τη χώρα, αγρότες που συμμετείχαν στα μπλόκα του συνεπούς αγροτικού κινήματος, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα με στοιχεία το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος.

Φέτος παρήχθησαν περίπου 1.180.000 τόνοι βαμβακιού. Παραλήφθηκαν από τα εκκοκκιστήρια 1.132.000 και περί τους 50.000 τόνους παραμένουν αδιάθετοι, επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε ν' αφήσει εκτός επιδότησης ποσότητες του προϊόντος. Από τους βαμβακοπαραγωγούς - λόγω υπέρβασης του συνολικού πλαφόν παραγωγής που έχει επιβληθεί στη χώρα μας από την ΕΕ - παρακρατήθηκε 0,35 ευρώ το κιλό ως πρόστιμο συνυπευθυνότητας κι αναμένεται να πάρουν επιστροφή 0,067 ευρώ ανά κιλό, με αποτέλεσμα η τελική τιμή να είναι κατά 0,30 ευρώ το κιλό χαμηλότερη από πέρσι. Συγκεκριμένα, πέρσι ήταν 1,06 και φέτος 0,76 ευρώ το κιλό.

O Σ. Μανώλης, βαμβακοπαραγωγός από το Ξυνονέρι Καρδίτσας, επισημαίνει: «Φέτος καλλιέργησα 88 στρέμματα βαμβάκι και το πούλησα, περίπου, 90 δρχ. το κιλό φθηνότερα από πέρσι, ενώ τα έξοδα καλλιέργειας αυξήθηκαν. Πρόκειται για τιμές "ξεφτίλα" και η αιτία βρίσκεται στην πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Οι κυβερνώντες, αντί να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα, μας συκοφαντούν, χωρίζοντάς μας σε "νόμιμους" και "παράνομους". Αν ενδιαφέρονταν για μας, θα μπορούσαν, τουλάχιστον, να μας απαλλάξουν από τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας για 100 πρώτα ιδιόκτητα ή 150 νοικιασμένα στρέμματα. Δεν το κάνουν γιατί θέλουν να μας ξεκληρίσουν».

Η παραγωγή κρασιού έφτασε, φέτος, στους 425.000 τόνους, αλλά πάνω από τη μισή - και συγκεκριμένα 240.000 τόνοι - δεν έχει πουληθεί. Αδιάθετες έμειναν και μεγάλες ποσότητες επιτραπέζιων σταφυλιών, ενώ χιλιάδες τόνοι του προϊόντος έμειναν αμάζευτοι και σάπισαν στα κούτσουρα. Οσοι κατάφεραν να πουλήσουν, όσο - όσο, τη σοδειά τους, είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται δραματικά, καθώς πέρσι πούλησαν τα σταφύλια 0,18 ευρώ το κιλό και φέτος μόνο 0,06 ευρώ το κιλό.

Ο Γ. Γκανάς, σταφυλοπαραγωγός, από το Δαμάσι επαρχίας Τυρνάβου, τονίζει: «Φέτος δεχτήκαμε καίριο πλήγμα στο εισόδημά μας, καθώς, εξαιτίας των αθρόων εισαγωγών κρασιού και μούστου, τα σταφύλια μας σάπισαν πάνω στα κούτσουρα στα 11.000 στρέμματα αμπελώνων, από τα 14.000 στρέμματα, που καλλιεργούμε, συνολικά, στο Δαμάσι. Κι ό,τι πουλήσαμε, μας το πήραν οι οινοβιομήχανοι σε τιμή που πουλούσαμε πριν από 15 χρόνια»!

Η χειρότερη χρονιά, στην τελευταία 20ετία, είναι η φετινή για τους παραγωγούς ροδάκινων, αχλαδιών, αλλά και ακτινιδίων. Τεράστιες ποσότητες αυτών των προϊόντων έμειναν στα δέντρα, ενώ όσα πουλήθηκαν οι έμποροι τα πήραν σε εξευτελιστικές τιμές. Χαρακτηριστικά η τιμή των ροδάκινων για χυμό, από 0,30 ευρώ το κιλό που ήταν πέρσι, φέτος έπεσε στα 0,10, ενώ τα ροδάκινα για κομπόστα από 0,50 πέρσι, φέτος πουλήθηκαν 0,20 ευρώ το κιλό. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η μείωση στα ακτινίδια, που, από 0,70 πέρσι, φέτος πουλιούνται από τους παραγωγούς 0,25 ευρώ το κιλό.

Ο Γ. Σακοράφας, ροδακινοπαραγωγός και αχλαδοπαραγωγός, μέλος της διοίκησης της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας, υπογραμμίζει: «Ολα τα κακά πέφτουν στο κεφάλι μας. Βιομηχανικά ροδάκινα και αχλάδια τα πουλήσαμε με τιμές ίδιες μ' αυτές που ήταν πριν δέκα χρόνια. Αυτή είναι η νομιμότητα και συμβατότητα που επικαλείται η κυβέρνηση; Της επιστρέφουμε την κοροϊδία και της δηλώνουμε πως εμείς θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Γι' αυτό κι αγωνιζόμαστε».

Και στην περίπτωση του λαδιού δε στέκουν οι κυβερνητικές δικαιολογίες περί «υπερπαραγωγής» τη φετινή περίοδο. Οπως εκτιμάται, η τρέχουσα παραγωγή λαδιού είναι κανονική σε πανελλαδικό επίπεδο, ενώ κάποιες περιοχές εξακολουθούν να έχουν πρόβλημα από τις ζημιές των παγετών. Οπως επίσης δείχνουν τα πράγματα, μόνο όσοι ελαιοπαραγωγοί καταφέρνουν και πουλούν τα λάδι μόνοι τους απευθείας σε καταναλωτές καταφέρουν να έχουν μια ανεκτή τιμή. Αλλά και εδώ η εφαρμογή των σχετικών κανονισμών της ΕΕ και της συνακόλουθης εθνικής νομοθεσίας (π.χ. η κατάργηση των 16κιλων ντενεκέδων και διαδικασία ετικετοθεσίας) θα δημιουργήσει αρκετά εμπόδια στην απευθείας διάθεση του ελαιολάδου από τους πραγματικούς παραγωγούς, σε όφελος των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών.

Ο Παρασκευάς Διονυσόπουλος, επικεφαλής της Γραμματείας Μεσσηνίας της ΠΑΣΥ, μιλώντας στο «Ρ», τόνισε: «Φέτος, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή είναι μειωμένη λόγω του περσινού παγετού, πουλάμε το λάδι μόλις 2,30 ευρώ, όταν ο εργαζόμενος καταναλωτής για να το αγοράσει από τα σούπερ - μάρκετ θέλει 6 ευρώ περίπου το κιλό. Ταυτόχρονα, ενώ αποδεδειγμένα, σαν χώρα, παράγουμε το καλύτερο ποιοτικά και με την καλύτερη διατροφική αξία ελαιόλαδο σε ολόκληρο τον κόσμο και η παγκόσμια αγορά είναι ελλειμματική σε ελαιόλαδο, η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ με τις ποσοστώσεις και τους περιορισμούς καταδικάζει αυτό το δυναμικό προϊόν, προωθώντας τα διάφορα είδους σπορέλαια, αμφιβόλου ποιότητας».

Μεγάλα τα βάσανα για τους παραγωγούς βιομηχανικής ντομάτας, οι οποίοι είχαν μεγάλες απώλειες στην παραγωγή τους και ψάχνουν ακόμα τους εμπόρους και τους ντοματοβιομήχανους για να πληρωθούν. Από 1.200.000 τόνους που παρήχθησαν, φέτος, περί τους 240.000 τόνους, (το 20% δηλαδή), «χάθηκαν», σαπίζοντας στο χωράφι, ή πάνω τις πλατφόρμες των μεταφορικών μέσων, καθώς περίμεναν να πάρουν σειρά, για να παραδοθούν στα εργοστάσια. Η συνολική τιμή του προϊόντος ήταν πέρσι 0,10 ευρώ το κιλό κι έπεσε στα 0,09 ευρώ. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι το κόστος παραγωγής της βιομηχανικής ντομάτας υπολογίζεται σε 0,06 ευρώ το κιλό.

Ο Δημήτρης Λιούτας, ντοματοπαραγωγός από την Κυψέλη Καρδίτσας, υπογράμμισε: «Ξεκίνησα την καλλιέργεια βιομηχανικής ντομάτας, αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια που καλλιεργούσα βαμβάκι δεν είδα προκοπή. Ολοι έλεγαν ότι πρέπει να ξεκινήσουμε τις αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών με προϊόντα που ζητάει η αγορά. Σταμάτησα λοιπόν την καλλιέργεια που έκανα χρόνια, δανείστηκα για να αγοράσω μηχανήματα και ξεκίνησα να καλλιεργώ βιομηχανική ντομάτα. Ομως, βλέπω τώρα, ότι η επένδυση που έκανα δεν αποδίδει, οι τιμές που παίρνουμε είναι εξευτελιστικές και πλέον πραγματικά δε γνωρίζω τι μου ξημερώνει η επόμενη μέρα».

Με βάση τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης - που ως γνωστόν έχουν μια ...υστέρηση στην καταγραφή των πραγματικών στοιχείων - φαίνεται ότι μέχρι τα τέλη του Δεκέμβρη είχαν εξαχθεί 7.829 τόνοι πορτοκάλια και 1.784 τόνοι μανταρίνια, έναντι 10.840 και 3.611 τόνων αντίστοιχα την ίδια περσινή περίοδο πέρυσι. Ωστόσο, με βάση προγενέστερες εκτιμήσεις εκπροσώπων των εξαγωγέων, μέχρι τις 10/12 είχαν εξαχθεί περί τους 10.000 τόνους πορτοκαλιών έναντι 8.000 τόνων την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι. Από αυτούς οι 5.300 τόνοι εξήχθησαν προς τρίτες χώρες και έγιναν αιτήσεις για εξαγωγικές επιδοτήσεις. Για τους παραγωγούς, ωστόσο, οι τιμές βρίσκονται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με πέρυσι, τη στιγμή που το συνολικό κόστος παραγωγής έχει αυξηθεί κατακόρυφα.

Ο Νίκος Σιατερλής, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της ΠΑΣΥ Αργολίδας μας είπε: «Χρυσόδεντρα, έλεγαν τις πορτοκαλιές οι πατεράδες μας πριν είκοσι χρόνια. Τα χρόνια όμως που ακολούθησαν από τότε ήταν ουσιαστικά καταστροφικά. Η σούμα έχει ως εξής: χωματερές, οι οποίες ανέδειξαν και πολλούς διαχειριστές στη διαφθορά και παράλληλα εξευτελιστικές τιμές στα εσπεριδοειδή. Πέρσι, τα χιόνια που έπεσαν στο νομό και ο παγετός που ακολούθησε, κατέστρεψε ολοσχερώς την παραγωγή αλλά και μεγάλο μέρος του φυτικού κεφαλαίου. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα πολλοί μικρομεσαίοι αγρότες να στρέφονται σε άλλες δουλιές, προκειμένου να συμπληρώσουν το πενιχρό εισόδημά τους».