Χρησιμοποιούν οι (εκάστοτε) κυβερνήσεις «μυστικά κονδύλια» μέσω των οποίων σιτίζονται και κάποιοι δημοσιογράφοι, ώστε να δικαιώνεται η ρήση του Γερμανού ποιητή φον Κλάιστ, για εκείνο το είδος της δημοσιογραφίας που «είναι η τέχνη να κάνεις το λαό να πιστεύει αυτό που η κυβέρνηση θεωρεί σωστό»; (Νίκος Καραντηνός, «Ριζοσπάστης» 7/11/1993).

***

Η ιστορία περί τα «μυστικά κονδύλια» δίνει ξεκάθαρη απάντηση.

Εδώ και 50 σχεδόν χρόνια στην Ελλάδα, η εκάστοτε κυβέρνηση κατηγορεί την προηγούμενη ότι μέσω των «μυστικών κονδυλίων» εξαγοράζει δημοσιογράφους για να παίζει το παιχνίδι της. Αυτό κατηγόρησε το 1964 η Ενωση Κέντρου την ΕΡΕ για το διάστημα που εκείνη κυβερνούσε. Αυτό κατηγόρησε το 1982 το ΠΑΣΟΚ τη ΝΔ για τη δική της διακυβέρνηση από το 1974. Αυτό κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ (μετά τις καταγγελίες Μητσοτάκη κατά Σαμαρά) για τη διακυβέρνηση της ΝΔ πριν από το 1993. Αυτό κατηγορεί σήμερα η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ για τη δική του διακυβέρνηση πριν από το 2004.

Με δυο λόγια, όποτε συμβαίνει «αλλαγή φρουράς» στη διακυβέρνηση της χώρας, έχει μετατραπεί σε «έθιμο» οι επόμενοι να επαναφέρουν την υπόθεση των «μυστικών κονδυλίων» και του χρηματισμού δημοσιογράφων και να καταγγέλλουν τους προηγούμενους για την τακτική τους. Με μια υποσημείωση: Ούτε οι προηγούμενοι, ούτε οι επόμενοι έδωσαν ποτέ καμία «λίστα», ποτέ δεν αποκάλυψαν τίποτα, ποτέ δεν εξάρθρωσαν το «κύκλωμα». Που σημαίνει δύο τινά: `Η δεν υπάρχει «κύκλωμα», ή απλώς ότι το «κύκλωμα» και οι σιτιζόμενοι στις «λίστες» υπηρετούν πότε τον έναν και πότε τον άλλον...

***

Με αφορμή και τη διάθεση της σημερινής κυβέρνησης να οργανώσει διάλογο για το θέμα, μετά και τη σχετική πρόσκληση του κ. Ρουσόπουλου, η στήλη από σήμερα (και για τις επόμενες μέρες) θα ασχοληθεί με την ιστορία της υπόθεσης «μυστικά κονδύλια - δημοσιογράφοι», έτσι για να ...μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι.

***

Το Μάη του 1964 ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Β. Σακελλαρίου, παραδίδει στον υπουργό Δικαιοσύνης το 25σέλιδο πόρισμα της έρευνας που διενήργησε κατόπιν παραγγελίας της κυβέρνησης της Ενωσης Κέντρου, περί «ελέγχου διαχειρίσεως των μυστικών κονδυλίων εις το υφυπουργείον Εσωτερικών» της οκταετούς διακυβέρνησης της χώρας από την ΕΡΕ.

*

Εκείνο, λοιπόν, που διαπίστωσε ο άνθρωπος ήταν ότι παραστατικά που να αποδεικνύουν τέτοιες συναλλαγές δεν υπήρχαν, αφού σε τέτοιες δουλιές δεν κόβονται ...αποδείξεις ή διότι τα όποια δικαιολογητικά θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν κατηγορίες, είχαν ριχτεί στην πυρά από τους εμπλεκόμενους.

Εντούτοις, το πόρισμα του Σακελλαρίου συμπεριλάμβανε δυο πολύ ενδιαφέρουσες μαρτυρίες - καταθέσεις που είχαν προκύψει από την έρευνα. Τις παραθέτουμε όπως καταγράφονται στην έκθεση (οι υπογραμμίσεις από το πρωτότυπο):

*

«...ο εν αποστρατεία Υποστράτηγος κ. Σόλων Τσαούσης, διατελέσας και ούτος Γεν. Διευθυντής του Υφυπουργείου Εσωτερικών, καταθέτει μεταξύ άλλων και τα εξής: "Πώς διέθετεν ο Υπουργός τα ποσά τα οποία ελάμβανε δεν είμαι εις θέσιν να γνωρίζω. Γνωρίζω μόνον εκ των ποσών τα οποία ελάμβανεν έδιδε κατά μήνα και εις Δημοσιογράφους που έκαμναν το Αστυνομικόν ρεπορτάζ και εις άλλα πρόσωπα που ενεφανίζοντο ότι διενήργουν αντικομμουνιστικήν προπαγάνδαν"»...

*

«Χαρακτηριστική επίσης είναι η κατάθεσις του Συνταγματάρχου ε.α. κ. Αντων. Θεοδώρου, διατελέσαντος ως αναπληρωτού του Δ/ντού Ασφαλείας του Υπουργείου Εσωτερικών επί 2 1/2 περίπου μήνας, καταθέτοντος μεταξύ άλλων και τα εξής: "Κατά το μικρόν αυτό διάστημα ενθυμούμαι ότι ήρχοντο δημοσιογράφοι και άλλα διάφορα πρόσωπα, τα οποία ησχολούντο με την προβολήν του έργου του Σώματος της Χωροφυλακής και επιδίωκον τη λήψιν αμοιβής, ήτις, ως καλώς ενθυμούμαι εκυμαίνετο από 30.000 - 50.000 δραχμών"»...

(συνεχίζεται)

* * *

* * *