Ο Π. Τατούλης γνωρίζει το διπλανό «θέαμα» με τα φουγάρα της «ΤΙΤΑΝ» στις αρχαιότητες. Και εξέφρασε τις ευχαριστίες του...

Η αποκαλυπτική και άκρως κυνική αυτή ομολογία του κυβερνητικού στελέχους (οι δηλώσεις του οποίου απηχούν βέβαια τους αντιδραστικούς προσανατολισμούς συνολικά της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς) έγινε στις 2/2 στο Δημαρχείο Ελευσίνας, σε σύσκεψη «θεσμικών και οικονομικών παραγόντων της περιοχής», με θέμα την ανέγερση Αρχαιολογικού Μουσείου στην Ελευσίνα.

Παρόντες στη σύσκεψη ήταν ο δήμαρχος, Γ. Αμπατζόγλου, ο νομάρχης Δυτικής Αττικής, Αρ. Αρκουδάρης, η γγ Περιφέρειας Αττικής, Χαρ. Μανιάτη, ο Λ. Κολώνας, ως γγ του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, η Ν. Βαλάκου, διευθύντρια της Γ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, η Π. Παπαγγελή, υπεύθυνη του Αρχαιολογικού Χώρου της Ελευσίνας και εκπρόσωπος του ΥΠΕΧΩΔΕ. Οι εκπρόσωποι, βέβαια, του κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στον καπιταλισμό δεν «επαρκούν» για την κατασκευή ενός αρχαιολογικού μουσείου, γι' αυτό και στη σύσκεψη συμμετείχαν ενεργά και οι παρακάτω... «πολιτιστικά ευαίσθητοι» εκπρόσωποι του κεφαλαίου, κάθε μορφής: «Εθνική Τράπεζα Ακίνητα», «Χαλυβουργική ΑΕ», «Ελληνικά Πετρέλαια», «Ιδρυμα Λάτση» και «Ομιλος ΤΙΤΑΝ»! Η τελευταία, μάλιστα, πολυεθνική είναι τόσο «ευαίσθητη» για τις αρχαιότητες, που έστησε τα φουγάρα της πάνω τους!

Ο υφυπουργός Πολιτισμού είπε μεταξύ άλλων ότι «η Ελευσίνα βρίσκεται σε περίοδο εξέλιξης και ανάπτυξης. Η βελτίωση του επιπέδου της ποιότητας ζωής πρέπει να είναι το αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης. Το μεγαλύτερό μας όπλο προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η ανάπτυξη του πολιτιστικού ιστού (...) με την ανάπτυξη του πολιτιστικού ιστού της Ελευσίνας δημιουργούνται συνθήκες υπεραξίας. Ολοι θα γίνουν δέκτες της ευεργετικής επίδρασης που θα προκύψει από την αναβάθμιση του χώρου και αυτό δεν μπορεί να το αγνοεί κανείς»!

Δε σταμάτησε όμως εκεί. Ως κοινός... «σύμβουλος επιχειρήσεων», ο Π. Τατούλης πρόσθεσε ότι «η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων που ζουν σε μία περιοχή με βιομηχανικό ενδιαφέρον και δραστηριότητα αποτελεί κέρδος και για τις ίδιες τις επιχειρήσεις. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την κοινωνική προσφορά της επιχειρηματικότητας και τη βαθύτατη επίδραση στα πολιτιστικά δρώμενα»!

Μετά τον υφυπουργό και το «μήνυμά» του προς το κεφάλαιο ότι ο πολιτισμός είναι πεδίο υπερκερδών, το λόγο πήρε ο... «αριστερός» (ΣΥΝ) δήμαρχος, Γ. Αμπατζόγλου, για να υπερθεματίσει: «Καλούμαστε σήμερα, την εποχή της βιώσιμης ανάπτυξης και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (σ.σ. έτσι «βάφτισαν» τον καπιταλισμό στο "Συνασπισμό";) να πραγματοποιήσουμε μια μεγάλη ποιοτική μεταβολή, να αναδείξουμε την ιστορία και τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας. Στη σημερινή εποχή, η Δημοτική Αρχή έχει αποφασίσει να δράσει ως ελκυστής και να δημιουργήσει την αυριανή Ελευσίνα αντάξια της αρχαιολογικής, αλλά και της βιομηχανικής ιστορίας της. Το διακριτικό, αλλά συνεχές ενδιαφέρον του πρωθυπουργού και του υφυπουργού Πολιτισμού κ. Πέτρου Τατούλη μας κάνουν να νιώθουμε αισιόδοξοι ότι η πολιτεία επιτέλους αναλαμβάνει την ευθύνη που της αναλογεί έναντι της Ελευσίνας. Χαιρόμαστε γιατί και οι οικονομικοί παράγοντες της περιοχής ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της πολιτείας και θα συμβάλουν»!

Η... «ωραία» αυτή «μάζωξη» έκλεισε με τις ευχαριστίες του υφυπουργού «προς τους οικονομικούς παράγοντες», διαβεβαιώνοντάς τους ότι η κυβέρνηση «μεριμνά για τη διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών ώστε να ενισχυθεί η προοπτική της χορηγίας».

Το Δεύτερο Πρωτόκολλο στη Σύμβαση της Χάγης (1954) για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών σε περίπτωση «ενόπλου συρράξεως» ψηφίστηκε χτες από τη Βουλή. Η Διεθνής Σύμβαση της Χάγης του '54 έχει κυρωθεί ήδη από την Ελλάδα με τον ν. 1114/1981, αλλά το Δεύτερο Πρωτόκολλο προέκυψε το 1999 και εκκρεμούσε η υιοθέτησή του.

Το πρωτόκολλο αναφέρεται στις υποχρεώσεις της δύναμης κατοχής σε σχέση με τα πολιτιστικά αγαθά που βρίσκονται στο κατεχόμενο έδαφος και απαγορεύει: α) την παράνομη εξαγωγή, απομάκρυνση και μεταβίβαση της κυριότητάς τους β) τις αρχαιολογικές ανασκαφές, με εξαίρεση την περίπτωση που αυτές απαιτούνται για τη διαφύλαξη, καταγραφή ή διατήρηση των πολιτιστικών αγαθών και γ) οποιαδήποτε αλλοίωση ή αλλαγή χρήσης αυτών που αποσκοπεί στην απόκρυψη ή καταστροφή πολιτιστικής, ιστορικής ή επιστημονικής μαρτυρίας. Το άρθρο 12 κατοχυρώνει την ασυλία των πολιτιστικών αγαθών, δηλαδή, ότι αυτά και το περιβάλλον τους δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτική δράση και να γίνουν αντικείμενο επίθεσης.

Είναι γνωστό πως όλα αυτά έχουν καταπατηθεί επανειλημμένα από τον ιμπεριαλισμό, με πρόσφατα παραδείγματα τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ετσι, αν και είναι θετική η ενσωμάτωση τέτοιων συμβάσεων στην εθνική νομοθεσία, οι πραγματικές προθέσεις για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς πρέπει να αξιολογούνται με βάση το σύνολο της πολιτικής, σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Π.χ. αν και η συγκεκριμένη σύμβαση είναι νόμος του ελληνικού κράτους από το 1981, δεν εμπόδισε την κυβέρνηση Σημίτη να συνυπογράψει την επίθεση στη Γιουγκοσλαβία. Το ότι οι Αμερικανοί μετέτρεψαν τον αρχαιολογικό χώρο της Βαβυλώνας στο Ιράκ σε στρατόπεδο (παράδειγμα που αναφέρει ως αρνητικό και η σχετική ανακοίνωση του ΥΠΠΟ) δεν εμπόδισε τη σημερινή κυβέρνηση να αναβαθμίσει τη συμμετοχή της στην κατοχή του Αφγανιστάν, με κύρια κατοχική δύναμη πάλι τις ΗΠΑ. Εκτός αν η κυβέρνηση θεωρεί τις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής στο Αφγανιστάν περισσότερο πολιτιστικά «ευαίσθητες» από αυτές στο Ιράκ.