Η στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, όπως σωστά εκτιμούν οι Θέσεις και η εισήγηση, απορρέουν από την εσωτερική ανάγκη του καπιταλιστικού συστήματος να αντιμετωπίσει τις εγγενείς αντιφάσεις και αντιθέσεις του.

Η χώρα μας έχει αναπτυγμένο κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό. Η ενιαία στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων δεν επιβάλλονται στη χώρα μας απ' έξω. Η κρατικομονοπωλιακή εξουσία συμμετέχει στη διαμόρφωσή τους, στην υλοποίησή τους, γιατί είναι ανάγκη του μονοπωλιακού κεφαλαίου που δρα στη χώρα μας.

Στο βαθμό που δεν εμπεδώνεται ενιαία αντίληψη για τις επεξεργασίες του Κόμματος για τα παραπάνω ζητήματα, δυσκολεύεται να αντιμετωπιστεί η προσπάθεια που γίνεται από τα άλλα κόμματα, ιδιαίτερα από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ, να αποδεσμευτούν οι ιδιωτικοποιήσεις, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η πολιτική αλλαγής των συνόρων, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, οι πόλεμοι, που σε όλα αυτά συμμετέχει η χώρα μας, από τη φύση και τους νόμους του ιμπεριαλισμού ότι δήθεν είναι ζήτημα παραλλαγής διαχείρισης πολιτικής στα πλαίσια του συστήματος και ότι υπάρχει δυνατότητα για ανθρώπινο καπιταλισμό.

Μειώνεται η ικανότητα ανάδειξης του πολιτικού προβλήματος της χώρας μας, που είναι η ρήξη, η ανατροπή αυτής της εξουσίας, η αντικατάστασή της με τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.

Να προωθείται η πολιτική των συμμαχιών και συσπειρώσεων. Να κατανοείται, να εκλαϊκευτεί η αναγκαιότητα, ο χαρακτήρας του Μετώπου, το κύριο χαρακτηριστικό του, που είναι η διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας.

Πώς λύνουμε αυτό το πρόβλημα στην καθοδηγητική δουλιά, τι μας δείχνει η πείρα και τα θετικά αποτελέσματα που είχαμε από τις δύο εκλογικές μάχες, από τις παλαιότερες κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, από το πανελλαδικό συλλαλητήριο, αλλά και από θετική δουλιά σε συγκεκριμένους κλάδους και χώρους; Χρειάζεται:

- Ολοκληρωμένη, καλά προετοιμασμένη συζήτηση στα όργανα, στις ΚΟΒ.

- Ολοκληρωμένο σχεδιασμό και διάταξη δυνάμεων, ώστε να έχει άξονα πριν απ' όλα η δουλιά στην εργατική τάξη και στη νεολαία.

- Ανάπτυξη πλαισίου αιτημάτων, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών οικογενειών.

- Παρακολούθηση από κοντά της εξέλιξης της συσπείρωσης δυνάμεων.

- Επιμονή στην ενιαία επεξεργασμένη γραμμή που χαράζεται.

- Εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους, παρέμβαση για να αντιμετωπίζονται οι δυσκολίες.

Ξεκινάμε σήμερα, πιστεύω, μια νέα εποχή για το κόμμα μας. Η περίοδος 1990-2004 κράτησε το κόμμα μας στα πόδια του. Εμεινε ένα Κόμμα Μ - Λ, ταξικό. Τώρα μπαίνει το καθήκον το Κόμμα να δυναμώσει, να φτιάξουμε το ΑΑΔ Μέτωπο, να διεκδικήσουμε την εξουσία, να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό.

Η περίοδος 1990 - 2004 μας ανάγκασε πολλές δραστηριότητές μας, να έχουν στόχο, να μην παρουσιαστούν μέσα στο Κόμμα οι δεξιές ή αριστερές ρεφορμιστικές απόψεις, που απειλήσανε το Κόμμα.

Πρώτος τομέας είναι η πολιτική - ιδεολογική αντίληψη. Θα πρέπει κατ' αρχήν όλες οι αποφάσεις από την ΚΕ έως το τελευταίο μέλος να μπαίνουν στη συζήτηση των προτάσεων, να ακούγονται τεκμηριωμένες θέσεις. Η συμμετοχή όλων στη συζήτηση, με την υποχρέωση να πουν τη γνώμη τους, είναι βασικό στοιχείο, για ενοποίηση των ατομικών αντιλήψεων και κυριαρχία των συλλογικών. Μεγάλη προσοχή χρειάζονται επίσης οι όποιες Αποφάσεις να μην αφήνουν αμφιβολίες για την έννοιά τους. Δεν πρέπει κάποια παράγραφος ή θέση να μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά από μιαν άλλη παράγραφο ή θέση.

Το δεύτερο θέμα είναι η πλατιά συζήτηση, η παρουσίαση διαφορετικών απόψεων, ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται πιο συλλογικά. Αυτό θα βοηθήσει και στην ενιαία ιδεολογική - πολιτική αντίληψη σε όλο το Κόμμα. Ταυτόχρονα, θα ακούγονται και πιο τεκμηριωμένα επιχειρήματα, για την υιοθέτηση Αποφάσεων.

Τρίτο θέμα είναι η ανάπτυξη πρωτοβουλιών και από μεσαία όργανα και από ΚΟΒ, αλλά και ατομικές πρωτοβουλίες από κάθε σ/φο. Δεν πρόκειται να δυναμώσουμε το Κόμμα, αν δεν αναπτύξουμε και ατομική δράση.

Ενα τελευταίο που θα ήθελα να αναφέρω, είναι για το θέμα της θέσης της χώρας μας στον ιμπεριαλισμό. Συμφωνώ απόλυτα ότι το θέμα είναι σοβαρό και η νέα ΚΕ θα πρέπει να προχωρήσει σε μελέτη σε βάθος του θέματος, όπως αναφέρεται και στην Εισήγηση της ΚΕ στο 17ο Συνέδριο. Επειδή, πάντως, είμαι από τους σ/φους που είχαν επιφύλαξη για τη Θέση 9, φοβούμενος ότι μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, έχω κάνει μια εκτεταμένη μελέτη γι' αυτό, που θα καταθέσω στη Γραμματεία.

Η ΚΕ έθεσε κεντρικό ζήτημα την ενίσχυση του Κόμματος. Η ισχυροποίηση του Κόμματος πάντα ήταν ζητούμενο, από την ίδρυσή του. Σήμερα αυτό μπαίνει σε σύγχρονες διαστάσεις.

Η ΚΟ της Βορειοδυτικής Ελλάδας έκανε προσπάθεια να προσεγγίσει αυτό το καθήκον. Φυσικά, με πολλές αδυναμίες.

Η ισχυροποίηση του Κόμματος πρέπει να είναι ολόπλευρη. Δύσκολα, όμως, κατανοείται ότι ή θα είναι ολόπλευρη ή δε θα είναι καν ισχυροποίηση. Δεν μπορεί να έχεις οργανωτική ισχυροποίηση του Κόμματος, αν δεν έχεις συγχρόνως ιδεολογική και πολιτική ισχυροποίηση.

Ολα είναι προς κατάκτηση. Ας δούμε την οργανωτική ανάπτυξη. Βάζουμε μπροστά τις δυσκολίες, που όντως υπάρχουν, αλλά για να οχυρωθούμε πίσω απ' αυτές και να δικαιολογήσουμε την καθυστέρησή. Οχι για να τις ξεπεράσουμε. Τα μέλη του Κόμματος δεν τα καταφέρνουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να στρατολογήσουν. Τα στελέχη; Και μόνο τα στελέχη αν στρατολογούσαν μια φορά το χρόνο, η δύναμη του Κόμματος θα τριπλασιαζόταν στο 18ο Συνέδριο.

Η οικοδόμηση του Κόμματος πρέπει να αυξηθεί κυρίως στην εργατική τάξη, αλλά και στα σύμμαχα κοινωνικά στρώματα. Είναι το κύριο πρόβλημα. Το πρόβλημα της κοινωνικής σύνθεσης των καθοδηγητικών οργάνων είναι μικρότερο ή και ανύπαρκτο. Αλλωστε, τα μέλη δεν πρέπει να διαχωρίζονται με βάση την κοινωνική προέλευση.

Μια αναφορά στο χώρο στην Υγεία. Είναι προνομιακό πεδίο για συσπειρώσεις. Ο λαός αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα εξασφάλισης Υγείας και Πρόνοιας. Αλλά και οι υγειονομικοί αντιμετωπίζουν προβλήματα εργασιακά, μισθολογικά, συνταξιοδοτικά, εκπαιδευτικά.

Είναι αλήθεια ότι τα προβλήματα θα λυθούν στο σοσιαλισμό. Είναι αλήθεια, όμως, ότι πρέπει και σήμερα να αναπτυχθούν αγώνες γι' αυτά. Δεν είναι σωστό να τα παραπέμπουμε στο μέλλον. Είναι επίσης αλήθεια ότι πρέπει να φροντίσουμε να πείθονται οι εργαζόμενοι ότι αξίζει τον κόπο να τραβήξουν τον αγώνα τους ως το τέλος και να αλλάζουν πολιτική συνείδηση. Και μέσα απ' αυτήν τη διαδικασία να βλέπουν την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού και να ετοιμάζονται.