Το Κόμμα μας είχε ανοδική πορεία. Η πολιτική του επιβεβαιώθηκε και δικαιώθηκε. Βρίσκει απήχηση σε ευρύτερες δυνάμεις.

Η όξυνση της ταξικής πάλης, η ενίσχυση της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού επιβάλλουν την παραπέρα ισχυροποίησή του σε όλους τους τομείς.

Στην ημερήσια διάταξη πρέπει να μπει η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Η αναγκαιότητα διαμόρφωσης των προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του Αντιμονοπωλιακού - Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου Πάλης.

Σ' αυτή την προσπάθεια θα βοηθήσει η διαμόρφωση συσπειρώσεων με τους αντιμονοπωλιακούς στόχους πάλης που έχουμε επεξεργαστεί. Οι στόχοι αυτοί να κατανοούνται ως στόχοι, που αμφισβητούν την εκμετάλλευση, ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, εξασφαλίζουν την ενότητα της εργατικής τάξης και την κοινή της δράση με τους συμμάχους της. Είναι στόχοι και αιτήματα, που διεκδικούνται σήμερα, και ταυτόχρονα μέσα από τη διεκδίκηση να συγκεντρώνονται δυνάμεις, να ωριμάζει η αντικαπιταλιστική συνείδηση, να προετοιμάζεται η εργατική τάξη για τη λύση του προβλήματος της ίδιας της εξουσίας που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η ενίσχυση του ταξικού πόλου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, η συγκρότηση του ΠΑΜΕ είναι μεγάλη κατάκτηση. Το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να αντεπιτεθεί με επιτυχία, αν δεν ανοίξει ταυτόχρονα μέτωπο με τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, που συνειδητά, προσπαθούν να ενσωματώσουν κάθε φωνή αμφισβήτησης που γεννιέται, κάθε φωνή και τάση χειραφέτησης των εργαζομένων από τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Σ' αυτή την κατεύθυνση αποφασιστική πρέπει να είναι η αντιπαράθεση με τον δεξιό και αριστερό οπορτουνισμό που δρα μέσα στο εργατικό κίνημα. Τα αιτήματα που προβάλλουν και επενδύουν με τον μανδύα του «ρεαλιστικού» είναι αιτήματα που κινούνται στα όρια της αντιλαϊκής πολιτικής, βρίσκονται σε απόσταση έως και σε αντιπαράθεση με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, διασπούν την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης. Γρήγορα και αποφασιστικά να συγκροτηθεί ο ταξικός πόλος στους κλάδους που καθυστερεί.

Η πάλη του Κόμματος για τη συγκρότηση του Μετώπου στην προοπτική του Σοσιαλισμού, της Λαϊκής Εξουσίας πρέπει να διαπερνά όλη τη δράση, όλη τη δραστηριότητα των κομματικών οργανώσεων. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ που θέτει το 17ο Συνέδριο είναι ακριβώς η απαίτηση για αποτελεσματικότητα στην παρέμβαση του Κόμματος στην κοινωνία για την προώθηση της πολιτικής του Λαϊκού Μετώπου, της Λαϊκής Συμμαχίας για τη Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία. Είμαστε το Κόμμα του Τελικού Σκοπού. Είμαστε το Κόμμα της Εργατικής Τάξης που έχει ακριβώς το καθήκον να εκφράσει και να υλοποιήσει την ιστορική αποστολή της Εργατικής Τάξης της χώρας μας, να ανατρέψει δηλ. το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα και να εγκαθιδρύσει ένα νέο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, το σοσιαλιστικό. Εχουμε συμφωνήσει ότι ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στην κρατικομονοπωλιακή βαθμίδα στο ανώτατο, δηλαδή στο τελευταίο στάδιο της ανάπτυξής του, που σημαίνει ότι μετά από αυτό δεν υπάρχει κανένα άλλο ενδιάμεσο στάδιο παρά μόνο ο σοσιαλισμός. Γι' αυτό έχουμε συμφωνήσει ότι η κοινωνική επανάσταση στη χώρα μας θα είναι η σοσιαλιστική επανάσταση.

Μικρός ή μεγάλος ή μικρομέγαλος ιμπεριαλιστής δεν παύει να είναι ιμπεριαλιστής και μάλιστα να έχει από τις πρώτες θέσεις σε εξαγωγές κεφαλαίων και επενδύσεων στις βαλκανικές χώρες. Να θυμίσουμε τα ΕΛΠΕ, τον ΟΤΕ, την ΕΤΕ, τα τσιμέντα ΤΙΤΑΝ, να θυμίσουμε τις 2.000 ελληνικές επιχειρήσεις που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια στις βαλκανικές χώρες;

Τέλος, να συνεχίσουμε την επεξεργασία για τα αίτια των ανατροπών στις σοσιαλιστικές χώρες. Να προσπαθήσουμε με οργανωμένο τρόπο να προβάλουμε τη θετική συμβολή του Σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα και να ενισχύσουμε τον σοσιαλιστικό στόχο σαν τη μοναδική ρεαλιστική απάντηση στα δεινά που περνάνε οι λαοί σήμερα, μιλώντας με ειλικρίνεια για τις διαστρεβλώσεις, τις αδυναμίες και τα λάθη.

Οι δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι αποτελέσματα λειψής αφομοίωσης της στρατηγικής και τακτικής μας, ιδεολογικών συγχύσεων που προέκυψαν από τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων, από την έλλειψη εμπιστοσύνης στο στρατηγικό μας στόχο, το σοσιαλισμό, από την επίδραση διαφόρων ιδεολογημάτων της άρχουσας τάξης και των διάφορων αντίπαλων μας.

Αν επομένως δε δώσουμε λύση πώς θα αναπτύξουμε ιδεολογική - πολιτική - μαζική δράση με βάση τη στρατηγική μας και την ταχτική του Κόμματος, ο κίνδυνος της στασιμότητας είναι υπαρκτός. Αντίθετα, η λύση θα δώσει πνοή, θα ανοίξει δρόμους για τα ποιοτικά άλματα που απαιτούνται να γίνουν.

Η πολιτική δράση μας θα έχει ζωντάνια και αποτελεσματικότητα στο βαθμό που θα οξύνει την αντιπαράθεση γύρω από το πρόβλημα της εξουσίας συνδεδεμένο με τις εξελίξεις και τα λαϊκά προβλήματα. Θα οξύνει την αντιπαράθεση με τον οπορτουνισμό, με τις απόψεις που λένε ότι μια άλλη πολιτική διαχείρισης του συστήματος μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους.

Δε λέω ότι οι ανατροπές δεν έχουν επιδράσει αρνητικά στο συσχετισμό δυνάμεων, δεν έχουν επιδράσει επάνω μας. Δεν υποστηρίζω ότι μας φτάνουν οι επεξεργασίες που έχουμε και ότι δε χρειάζεται να βαθύνουμε περισσότερο στα αίτια των ανατροπών, ώστε να είμαστε πιο πειστικοί στα επιχειρήματά μας, πιο ώριμοι να οικοδομήσουμε το δικό μας Σοσιαλισμό.

Ομως ο Σοσιαλισμός και όχι οι στρεβλώσεις του είναι αντικειμενική ανάγκη της ίδιας της κοινωνικής εξέλιξης και όχι ζήτημα συσχετισμού δύναμης. Επομένως, είναι επίκαιρο παρά ποτέ να μιλάμε σήμερα για το σοσιαλισμό και να συνδέουμε τη δράση για το σήμερα με το σοσιαλιστικό αύριο.

Απαιτείται, επομένως, να αναπτύξουμε πολιτική δράση μόνιμη, καθημερινή με συγκεκριμένο επεξεργασμένο σχέδιο που προϋποθέτει ενιαία αντίληψη δράσης από τα πάνω μέχρι κάτω σε κάθε χώρο, σε κάθε στιγμή.

Απαιτείται μια διαφορετική ποσοτική και ποιοτική καθοδηγητική δουλιά που θα λύνει προβλήματα, θα εμπνέει για δράση και θα βάζει σε δράση την Οργάνωση.