«Σοβαρές παρατυπίες» παραδέχονται αξιωματούχοι της Ιρακινής Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής ότι έγιναν στις εκλογές της 30ής Γενάρη. Αυτό έγινε γνωστό, ενώ ακόμη δεν έχουν κοπάσει οι πανηγυρισμοί για τη «νίκη της δημοκρατίας και της ελευθερίας» στο Ιράκ, που «έγινε παράδειγμα για ολόκληρη την περιοχή».

Εκτός, λοιπόν, από το γεγονός ότι οι εκλογές έγιναν υπό στρατιωτική κατοχή, ότι οι εκλογικοί κατάλογοι συμπληρώθηκαν λειψά και κρυφά, και ότι οι κατοχικοί στρατιώτες ήταν αυτοί, που, ουσιαστικά, διεξήγαγαν την προεκλογική εκστρατεία (με αφισοκολλήσεις και διανομή ψηφοδελτίων), τώρα έρχονται καταγγελίες και προσφυγές να κηλιδώσουν τη «χρυσή επιτυχία» της Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με την ίδια την Κεντρική Εκλογική Επιτροπή, αληθεύουν οι καταγγελίες ότι σε διάφορες σουνιτικές πόλεις πολλοί ψηφοφόροι δεν μπόρεσαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, γιατί «δε λειτούργησαν τα εκλογικά τμήματα».

Ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, αναφέρεται η Μοσούλη (που δεν ήταν και η πλέον ταραγμένη πόλη του βορείου Ιράκ), όπου τουλάχιστον 15.188 άνθρωποι δεν ψήφισαν, ελλείψει εκλογικών τμημάτων. Επίσης, από τις 475 κάλπες που άνοιξαν στην πόλη, οι 40 έφθασαν στη Βαγδάτη για την τελική καταμέτρηση χωρίς να έχουν σφραγιστεί... Οποιος υποψιαστεί ότι μπορεί το περιεχόμενό τους να έχει νοθευτεί, σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί για υπερβολή. Κατά τα άλλα, πάντως, η επωδός είναι σταθερή: «Η δημοκρατία και η ελευθερία νίκησαν στο Ιράκ»... Τι θα έπρεπε να γίνει, δηλαδή, για να μη «νικήσουν» μετά από όλα αυτά;

Τι σχέση μπορεί να έχει μια φιλική σχέση δύο φιλοσόφων τη δεκαετία του 1930 με τη σημερινή πολιτική της κυβέρνησης Μπους; Μη βιαστείτε να απαντήσετε.

Τα δύο αυτά πρόσωπα είναι ο Λίο Στράους και ο Καρλ Σμιτ. Το 1932, ο Σμιτ είχε δώσει μια συστατική επιστολή στον Στράους, που ήλπιζε να κερδίσει μια υποτροφία του Ιδρύματος Ροκφέλερ στο Παρίσι. Την ίδια χρονιά, ο Στράους είχε δημοσιεύσει μια ευνοϊκή κριτική για ένα βιβλίο του Σμιτ.

Οι δρόμοι των δύο φιλοσόφων και φίλων χώρισαν στα μέσα της ίδιας δεκαετίας. Ο Εβραίος Λίο Στράους, στο αφόρητο κλίμα της ναζιστικής Γερμανίας, αναχώρησε για τις ΗΠΑ, όπου αναδείχτηκε σε κορυφαίο ακαδημαϊκό και, σήμερα, θεωρείται ο γκουρού της κυβέρνησης Μπους. Ο Σμιτ παρέμεινε στη Γερμανία, όπου αναδείχτηκε σε κορυφαίο ιδεολόγο της κυβέρνησης του Χίτλερ -μεταξύ άλλων, τεκμηρίωσε τη θεωρία της προληπτικής δράσης. Σύμφωνα με την οπτική που παρουσίασε, όποια χώρα δεν ήταν σύμμαχη, ή υποτελής, της Γερμανίας, ήταν εχθρός της.

Τώρα, μπορείτε, να απαντήσετε στην αρχική ερώτηση, όπως και να κάνετε τους όποιους συσχετισμούς θεωρείτε σκόπιμους...

Ενα ζωντανό παράδειγμα για το πώς οι ιδιωτικές εταιρίες μπορούν να μπαίνουν στα πανεπιστήμια και να καθορίζουν ακόμα και τα προγράμματα σπουδών, μας έδωσε μια καταγγελία που έφτασε στην εφημερίδα και αφορά το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Για να αποκτήσουν δυο επιπλέον βαθμούς σε ένα συγκεκριμένο μάθημα, οι φοιτητές καλούνται επί της ουσίας να κάνουν έρευνα αγοράς, μέσω ερωτηματολογίων και προσωπικών συνεντεύξεων, για τα προϊόντα της εταιρίας «Chipita»!

Κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα για το πώς οι εταιρίες μπαίνουν στις σχολές. Αν δεν μπει ισχυρός φραγμός σ' αυτή την κατάσταση, μπορεί να δούμε σε λίγα χρόνια να υλοποιείται και η πρόταση του ΠΑΣΟΚ να παίρνουν τα ιδρύματα και τα Τμήματα το όνομα του χορηγού τους. Σα να λέμε... «Chipita» - Χαροκόπειο ή «Γερμανός» - Πολυτεχνείο..!