Απολύτως απροστάτευτοι μπροστά στην καταλήστευσή τους από τους τραπεζίτες, βρίσκονται οι εργαζόμενοι που αναγκάζονται να έχουν συναλλαγές με τις τράπεζες, σαν αποτέλεσμα της εκχώρησης πλήρους ασυδοσίας στο τραπεζικό κεφάλαιο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Η εικόνα του πελάτη - θύμα είναι τόσο δεδομένη που προκύπτει ακόμα και από τα υπομνήματα της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, για να μην πούμε για τα συμπεράσματα ενώσεων όπως η ΕΚΠΟΙΖΩ. Πάντως, και οι δύο, χτες, κατέθεσαν τα υπομνήματά τους, στη διάρκεια της δεύτερης συνεδρίασης της σχετικής «ομάδας εργασίας», που συστήθηκε από την κυβέρνηση και ασχολείται με ζητήματα που άπτονται της λειτουργίας των τραπεζών σε σχέση με τους καταναλωτές.

Το υπόμνημα της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών περιλαμβάνει μια σειρά από ληστρικές μεθόδους που μετέρχονται οι τράπεζες, για την πλειοψηφία των οποίων αποφαίνονται πως από τη νομοθεσία δεν προβλέπονται σχετικές απαγορεύσεις! Ετσι, οι τραπεζίτες, οι οποίοι μέσω της δύναμης που διαθέτουν επιβάλλουν νόμους και ρυθμίσεις, έρχονται και επικαλούνται τους νόμους αυτούς για να δικαιολογήσουν την ασυδοσία, την τοκογλυφία και τις άλλες αυθαιρεσίες που διέπουν τις σχέσεις τους με τους εργαζόμενους πελάτες τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι όσον αφορά την παρακράτηση προμήθειας για συναλλαγές που γίνονται στο γκισέ, η Ενωση σημειώνει: «Δεν προβλέπεται καμία απαγόρευση στη νομοθεσία για την παρακράτηση τέτοιου είδους προμήθειας».

Ανάλογες είναι και οι απαντήσεις για τη χρέωση με διάφορες κρατήσεις από προσωπικούς λογαριασμούς με μικρά υπόλοιπα ή λογαριασμούς σε αδράνεια, κρατήσεις που ονομάζουν έξοδα και προμήθειες. Οι τραπεζίτες, εδώ επικαλούνται σχετική πράξη του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας (ΠΔ/ΤΕ 2501/2002), σύμφωνα με την οποία «η εν λόγω χρέωση επιτρέπεται και μάλιστα ρητά, καθώς περιλαμβάνεται στην ελάχιστη απαιτούμενη ενημέρωση που πρέπει να παρέχεται στους συναλλασσόμενους αναφορικά με τις καταθέσεις τους».

Ενδεικτικό της κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι συναλλασσόμενοι με τις τράπεζες, αλλά και αξιοσημείωτο για τη σημασία και το ρόλο που παίζουν οι διάφορες...«Ανεξάρτητες Αρχές», είναι και το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος του περίφημου Τραπεζικού Μεσολαβητή δεν υπέβαλε καν σχετικό υπόμνημα, στο οποίο θα μπορούσε να αναφέρει έστω τις καταγγελίες που δέχεται από καταναλωτές.

Από τη μεριά της η ΕΚΠΟΙΖΩ επισήμανε ως τέτοιες πρακτικές:

• Την επιβολή εξόδων σε λογαριασμούς καταθέσεων, των οποίων το μέσο υπόλοιπο δεν υπερβαίνει ένα από την τράπεζα καθοριζόμενο όριο.
• Την επιβολή εξόδων ή προμήθειας σε διάφορες πράξεις καταθέσεων, όπως προμήθεια 1,5 ευρώ για κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου προσώπου.
• Τα ληστρικά επιτόκια των πιστωτικών καρτών.
• Τα έξοδα δανείων που τελικά αυξάνουν το συνολικό ύψος της χρέωσης του καταναλωτή.
• Την «ποινή» πρόωρης εξόφλησης.
• Τον εκτοκισμό του δανείου πριν από το χρόνο εκταμίευσης. Πρόκειται για την επιβάρυνση με τόκους και για το κεφάλαιο, που, για διάφορους λόγους, ο καταναλωτής δεν εκταμίευσε άμεσα.
• Τις υποχρεωτικές ασφαλίσεις για τη χορήγηση δανείου. Π.χ. ασφάλεια πυρός ή σεισμού για υποθηκευμένο ακίνητο.
• Την προμήθεια ανάληψης μετρητών μέσω πιστωτικής κάρτας.

Ανέβαλε για την 1η Μάρτη το υπουργείο Ανάπτυξης την ανακοίνωση των ασφαλιστικών εταιριών που τελικώς έλαβαν πιστοποιητικό «φερεγγυότητας», καθώς και εκείνων που δεν κατέβαλαν τα απαραίτητα κεφάλαια, ώστε να το εξασφαλίσουν. Ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου είχε δηλώσει ότι σχετικές ανακοινώσεις θα γίνονταν στις 21 Φλεβάρη, όμως, χτες ανακοινώθηκε ότι η ημερομηνία αυτή μετατίθεται, επειδή πολλές ασφαλιστικές εταιρίες που όφειλαν να καταβάλουν τα αναγκαία κεφάλαια δεν ανταποκρίθηκαν εγκαίρως σ' αυτή την υποχρέωση και δεσμεύτηκαν να το κάνουν μέχρι τις 17 και 18 του Φλεβάρη. Μ' αυτό το δεδομένο, ισχυρίζεται το υπουργείο, την επόμενη βδομάδα θα πραγματοποιηθούν οι σχετικοί έλεγχοι, προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσον πραγματοποιήθηκαν οι σχετικές καταβολές κεφαλαίων και στη συνέχεια θα ανακοινώσει τα ονόματα των εταιριών.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, και παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης, το όλο θέμα περί «φερεγγυότητας» ή μη των ασφαλιστικών εταιριών δεν έχει καμία σχέση με τη διασφάλιση των οικονομικών συμφερόντων των ασφαλισμένων που παραμένουν έρμαια της ασυδοσίας των εταιριών είτε έχουν «πιστοποιητικά φερεγγυότητας» είτε όχι. Στην πράξη, η ασκούμενη νομοθεσία έχει εξασφαλίσει στις εταιρίες πλήρη ασυδοσία να κερδοσκοπούν με χίλιους δυο τρόπους στο όνομα του «ανταγωνισμού» και της «ελεύθερης αγοράς». Ετσι, τα περίφημα περιθώρια φερεγγυότητας τα οποία όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις σκόπιμα προβάλλουν ως δείκτη διασφάλισης των συμφερόντων των καταναλωτών έχουν λειτουργήσει μόνο ως μέσο για την ανακατανομή της πίτας στην ασφαλιστική αγορά υπέρ των ασφαλιστικών μεγαθηρίων.