Ανελέητη επίθεση σε όλα τα μέτωπα κατά των κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων, τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια κήρυξε ο Κ. Καραμανλής, επιχειρώντας ταυτόχρονα να πείσει τα μεγάλα αφεντικά ότι είναι ο συνεπής εκφραστής και διαχειριστής των συμφερόντων τους.

Παράλληλα με την άγρια λιτότητα, που παρατείνεται τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2006, ανεβαίνουν οι ρυθμοί υλοποίησης των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών και της κατεδάφισης των κατακτήσεων των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός άνοιξε όλα τα μέτωπα: Από το ασφαλιστικό και το ωράριο, μέχρι τις σαρωτικές αποκρατικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ και την απελευθέρωση των αγορών.

Το μήνυμα, που εξέπεμψε χτες το βράδυ από τη συνέντευξη Τύπου ο πρωθυπουργός, δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολιών: Βασική μέριμνα της κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει ένα φιλικό περιβάλλον για το κεφάλαιο (για τον επενδυτή είπε επί λέξει), ενώ στο στόχαστρο βρίσκονται τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Ταυτόχρονα, ο Κ. Καραμανλής κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να παρατείνει την ανοχή και τη συναίνεση των λαϊκών μαζών, πουλώντας κατά κόρον το παραμύθι της κακής κατάστασης και των αντοχών της οικονομίας, ενώ μοίρασε ψεύτικες υποσχέσεις ότι τάχα υπάρχει ημερομηνία λήξης της αντιλαϊκής επίθεσης στα τέλη του 1996.

Δεν παρέλειψε, βέβαια, όπως και οι προκάτοχοί του να πλασάρει τη σκληρή νεοφιλελεύθερη λαίλαπα ως «εθνική ανάγκη»(!) και ότι είναι «προς το καλό όλων». Ειδικά για τις ΔΕΚΟ, επιχειρώντας να προλάβει δυναμικές αντιδράσεις των εργαζομένων φρόντισε να υποσχεθεί ότι οι «μεταρρυθμίσεις» (διάβαζε ιδιωτικοποιήσεις) θα γίνουν με διάλογο, πως θα υπάρξουν μεταβατικές περίοδοι και θα γίνουν σεβαστά θεμελιωμένα δικαιώματα.

«Πρέπει να κάνουμε τομές και μεταρρυθμίσεις», ήταν το σλόγκαν που επαναλάμβανε διαρκώς ο πρωθυπουργός, γιατί «πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί».

Από την εισαγωγική ομιλία του, ο Κ.Καραμανλής ξεκαθάρισε ότι τα επόμενα δύο χρόνια η κυβέρνηση θα ρίξει το βάρος της στην επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, χωρίς βέβαια να χαλαρώσει τη λιτότητα, στο όνομα της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 3% στα τέλη του 2006.

Ειδικότερα, προανήγγειλε μια νέα γενιά αποκρατικοποιήσεων που υπολογίζει ότι θα φέρουν στα δημόσια ταμεία έσοδα ύψους 1,6 δισ. ευρώ, αναφέροντας μάλιστα ως χαρακτηριστικό δείγμα γραφής των προωθούμενων αποκρατικοποιήσεων «την πλήρη αποκρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας». Προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια αμφιβολιών δήλωσε ότι θα προχωρήσει στην κατάργηση διατήρησης του 51% σε ορισμένες ΔΕΚΟ, ώστε να περάσουν πλειοψηφικά στις πολυεθνικές. Εξήγγειλε ακόμα τη διαμόρφωση ενός πλαισίου για συμπράξεις του Δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα κυρίως για την αξιοποίηση (διάβαζε ξεπούλημα) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, ενώ ολοκληρώνονται και οι θεσμικές παρεμβάσεις «για την προώθηση επενδύσεων μεγάλης σημασίας», δίνοντας γην και ύδωρ στο μεγάλο κεφάλαιο. Παράλληλα, προχωρά η απελευθέρωση των αγορών ενέργειας (ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου), καθώς και το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Αναφερόμενος στο Ασφαλιστικό δεν έκρυψε τη βούληση της κυβέρνησης να το ανοίξει διάπλατα λέγοντας ότι «κάποια στιγμή πρέπει να καθίσουμε να συζητήσουμε για τη μακροπρόθεσμη προοπτική του». Ταυτόχρονα, επιχείρησε να διασκεδάσει τις καθ' όλα βάσιμες ανησυχίες των εργαζομένων, υποστηρίζοντας ότι θα τίθεται θέμα ορίων ηλικίας και ότι το πρόβλημα δεν πρέπει να λυθεί σε βάρος των χαμηλοσυνταξιούχων. Ειδικά για το Ασφαλιστικό στις τράπεζες, παρότι είπε ότι η κυβέρνηση παρακολουθεί τις εξελίξεις, ωστόσο δήλωσε ότι η λύση που θα δοθεί πρέπει να είναι «εμπροσθοβαρής».

Για την απελευθέρωση του ωραρίου εργασίας ήταν κάτι παραπάνω από σαφής, επισημαίνοντας ότι «είναι μία από τις διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνει», γιατί «ο κόσμος τρέχει και εμείς είμαστε ουραγοί στην ανταγωνιστικότητα».

Θέλοντας να προλάβει κοινωνικές αντιδράσεις, ειδικά από τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ, ο Κ. Καραμανλής εμφανίστηκε καθησυχαστικός:

«Δεν εισηγούμαι ανατροπές, απολύσεις, διωγμούς», είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «μέσα από διάλογο πρέπει να γίνουν οι αλλαγές που πρέπει». Ξεκαθάρισε όμως «δεν μπορούμε να λέμε ότι δεν αλλάζουμε τίποτα».

Στέλνοντας γενικότερα μήνυμα αποφασιστικότητας, είπε ότι «είμαστε αποφασισμένοι να τηρήσουμε πιστά το πρόγραμμά μας και είμαστε σίγουροι ότι στο τέλος αυτής της διετίας όλα θα είναι καλύτερα». Παράλληλα, ζήτησε «τυφλή εμπιστοσύνη»(!) στην κυβέρνηση γιατί δήθεν «καταβάλλει κάθε προσπάθεια να μεταφέρονται κατά το λιγότερο δυνατό τα βάρη στον πολίτη»(!).

Επιχείρησε να αποσείσει από πάνω του τις ευθύνες για την άθλια μεθόδευση που έγινε για το ΛΑΦΚΑ, λέγοντας ότι δεν είχε άμεση ενημέρωση για την κίνηση του Γούλα, να αποσύρει την προσφυγή του, αλλά υπερασπίστηκε τον εμπαιγμό της καταβολής σε δόσεις.

Κατά τα λοιπά, ο Κ. Καραμανλής απομάκρυνε το ενδεχόμενο ανασχηματισμού της κυβέρνησης, λέγοντας ότι δεν πιστεύει στις συχνές αλλαγές των κυβερνητικών σχημάτων, διαβεβαίωσε δε ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας.

Αναφερόμενος στην εκκλησιαστική κρίση επικρότησε τα μέτρα αυτοκάθαρσης που έχει πάρει ο Χριστόδουλος, επισημαίνοντας ότι γενικότερα η κυβέρνηση συνεργάζεται με την Εκκλησία.

Τέλος, απαντώντας σε ερώτηση για τις εξελίξεις στο Κόσσοβο επανέλαβε ότι η συζήτηση για το τελικό καθεστώς στην περιοχή πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά και να συνάδει με τα ευρωπαϊκά κριτήρια.